Στην τοποθέτησή του σημείωσε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, η οποία όμως επηρεάζεται από το διεθνές περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από αβέβαιη ανάκαμψη, χαμηλούς ρυθμούς, υφεσιακά φαινόμενα στις ισχυρές οικονομίες της ΕΕ, υψηλά ελλείμματα κ.λπ. Επίσης χαρακτηρίζεται από την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, με τον πλούτο να συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερα χέρια και να αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Ακόμα, υπάρχει συγκέντρωση και συγκεντροποίηση, με τα καρτέλ να ελέγχουν σε παγκόσμιο επίπεδο τις οικονομικές εξελίξεις σε πληροφορική, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Μεταφορές, Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κ.λπ. Τέλος, έχουμε ανισόμετρη εκδήλωση τόσο της ανάπτυξης όσο και της κρίσης, όπως εξήγησε.

Ολη αυτή η κατάσταση, είπε, «οδηγεί σε όξυνση των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών μέσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τόσο με τις ΗΠΑ και την Κίνα, που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία του συστήματος, όσο και για το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, με την εκδήλωση όλο και πιο συχνά ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολέμων». Αναφέρθηκε ακόμα στις προετοιμασίες για μια μεγάλης κλίμακας ιμπεριαλιστική σύγκρουση σε παγκόσμιο επίπεδο, με την τεράστια αύξηση των πολεμικών κονδυλίων, την ενίσχυση των πολεμικών βιομηχανιών και την υποταγή της έρευνας στις υπηρεσίες του πολέμου.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ν. Καραθανασόπουλος κατήγγειλε την εμπλοκή της Ελλάδας με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση του ρόλου της ντόπιας αστικής τάξης, προκειμένου να συμμετάσχει στο πλιάτσικο που γίνεται σε βάρος των λαών της περιοχής. Αυτόν τον σκοπό - τόνισε - εξυπηρετούν οι επενδύσεις στην Αλεξανδρούπολη για τη μεταφορά αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου σε Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αλλά και η συμφωνία για το λιμάνι της Ελευσίνας, που θα εξυπηρετεί αμερικανικά συμφέροντα, ως αντίπαλο δέος στην Κίνα.

Επειδή η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο είναι επικίνδυνη, κρίνοντας κανείς από τις εξελίξεις στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, που ήταν επίσης κόμβοι, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ επεσήμανε ότι χρειάζεται ένα ισχυρό, ρωμαλέο, αντιπολεμικό κίνημα με αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, για να απεμπλακεί η χώρα μας από αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Οσον αφορά την ελληνική οικονομία, σημείωσε ότι η ανάπτυξη που καταγράφεται είναι άδικη και αντιλαϊκή, όπως κάθε καπιταλιστική ανάπτυξη, καθώς έχουμε επιδείνωση της θέσης της λαϊκής οικογένειας και την ίδια ώρα κλιμακώνεται η αντεργατική επίθεση, με πρόσφατο παράδειγμα τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τη «μαϊμού» επαναφορά των ΣΣΕ.

Κατήγγειλε ότι για τις λαϊκές ανάγκες δεν έχει αντοχές η οικονομία, από την οποία όμως εξαιρούνται οι ανάγκες του κεφαλαίου και των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Υπενθύμισε ότι στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής ο λαός πληρώνει φορολογικά έσοδα πάνω από το 90%, έως το 95%, και οι επιχειρηματικοί όμιλοι συμμετέχουν με μόλις 5%, ενώ παραμένουν παγωμένες οι δαπάνες για τους μισθούς, τις κοινωνικές παροχές, για τομείς που θα κάλυπταν τις λαϊκές ανάγκες, όπως υποδομές αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, την ίδια ώρα που χρηματοδοτούνται οι δαπάνες για τις υποδομές που εξυπηρετούν τις επενδύσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Επομένως, κατέληξε, και ο φετινός προϋπολογισμός θα αυξήσει ακόμα περισσότερο τις ανισότητες. Η πηγή των ανισοτήτων είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που από τη φύση του κάνει τον πλούσιο πλουσιότερο και τον φτωχό φτωχότερο, γι' αυτό και πρέπει να τεθεί στο στόχαστρο του λαϊκού κινήματος ο πραγματικός αντίπαλος, που είναι το κέρδος. Να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο ο χαρακτήρας της κοινωνικής πάλης, ο αντικαπιταλιστικός και αντιμονοπωλιακός, «γιατί απάντηση μία μόνο μπορεί να είναι. Μία, δεν υπάρχει δεύτερη. Είναι ο σοσιαλισμός, που είναι και επίκαιρος και αναγκαίος και ρεαλιστικός».

Με άξονα την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των επόμενων αντεργατικών μέτρων έγινε χθες άλλη μια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Ανάμεσα στα θέματα ήταν η «νέα κοινωνική συμφωνία για την ενίσχυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας», ο προϋπολογισμός και ο λεγόμενος Πολυετής Δημοσιονομικός Προγραμματισμός 2026 - 2029, το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης για την προγραμματική περίοδο 2026-2030, η νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης «για την καλύτερη οργάνωση του χώρου, την παροχή ενιαίων υπηρεσιών γύρω από το ακίνητο» κ.λπ.

Ανοίγοντας τη συνεδρίαση ο Κυρ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στις ανακοινώσεις για τις ΣΣΕ που έρχονται να «συνοψίσουν» τους αντεργατικούς νόμους, να περάσουν θηλιά στους εργαζόμενους και στα συνδικάτα τους (βλέπε και αναλυτικά σελ. 11).

Ο πρωθυπουργός τόνισε επίσης το γεγονός ότι η εξέλιξη αυτή συμπίπτει με τον προϋπολογισμό του 2026, λέγοντας ότι «είναι ρεαλιστικός στις προβλέψεις του, είναι σίγουρα αναπτυξιακός στον προσανατολισμό του και (...) μια "πυξίδα" που οδηγεί σε μια κοινή κατεύθυνση όλες τις πολιτικές μας προτεραιότητες», αυτή της άγριας φοροληστείας και των περικοπών για τις λαϊκές ανάγκες, για να τροφοδοτούνται και οι νέες φοροαπαλλαγές και τα προνόμια στο κεφάλαιο, όπως ο μποναμάς των 300 εκατ. για τους εφοπλιστές και η φοροαπαλλαγή της πολεμικής βιομηχανίας.

Αλλωστε, ο πρωθυπουργός δεν έχασε ευκαιρία, δίνοντας αναφορά στο κεφάλαιο, να διαβεβαιώσει για τις καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση, ότι «όχι μόνο δεν πατάμε φρένο, αλλά επιταχύνουμε στον τομέα των σημαντικών παρεμβάσεων», και ότι «όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία για τη μεταρρυθμιστική διάθεση της κυβέρνησης, αρκεί να διατρέξει τη σημερινή ατζέντα του Υπουργικού Συμβουλίου για να αντιληφθεί ότι η πρώτη μας προτεραιότητα είναι οι τολμηρές αλλαγές», ενώ ξεχωριστή αναφορά έγινε και στο «Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης για την προγραμματική περίοδο 2026-2030», άλλο ένα γενναίο πακέτο για τους καπιταλιστές, ενώ τα αστικά επιτελεία βλέπουν μπροστά επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης μετά τη λήξη του Ταμείου Ανάκαμψης.

Σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» για το ζήτημα της λειψυδρίας κηρύχθηκε η Αττική (εκκρεμεί για το τυπικό η υπουργική υπογραφή), έπειτα από σχετική γνωμοδότηση της ΡΑΑΕΥ, ανοίγοντας τον δρόμο για «fast track» διαδικασίες στα «έργα» που ανακοίνωσε προ ημερών η κυβέρνηση, στην κατεύθυνση της περαιτέρω εμπορευματοποίησης του νερού και της πανάκριβης τιμολόγησής του.

Σύμφωνα με αυτά - θυμίζουμε - μεταξύ άλλων δρομολογούνται έργα διασύνδεσης των ποταμών Κρικελιώτη και Καρπενησιώτη με τον ταμιευτήρα του Ευήνου, σχέδια που καμία σχέση δεν έχουν με την επίλυση του προβλήματος υδροδότησης της Αττικής, απεναντίας προωθούν την κερδοφορία του κατασκευαστικού κεφαλαίου και την περαιτέρω δέσμευση των καλής ποιότητας υδατικών αποθεμάτων της λεκάνης απορροής του Αχελώου, με σκοπό την εμπορική τους χρήση.

Την ίδια στιγμή, για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας την οποία επικαλούνται τα αστικά επιτελεία - στην πραγματικότητα δεν είναι παρά η αδυναμία του αστικού κράτους να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες σε ύδρευση και άρδευση - γνωστοποιήθηκε ότι τίθενται σε λειτουργία τα αντλιοστάσια της Υλίκης, ενώ επαναλειτουργούν οι γεωτρήσεις της Μαυροσουβάλας και εξετάζεται η δυνατότητα αξιοποίησης υπόγειων υδροφορέων κατά μήκος του υδραγωγείου του Μόρνου, συμπεριλαμβανομένου του Βοιωτικού Κηφισού, από τον οποίο ωστόσο ποτίζονται αγροτικές καλλιέργειες...

Συγχρόνως προωθούνται πανάκριβα έργα αφαλάτωσης για την Αττική, που σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και τα οποία είναι δεμένα με την πολιτική της ΕΕ για την «πράσινη ενεργειακή μετάβαση», αφού η αφαλάτωση θα μπορεί να αξιοποιεί την πλεονάζουσα ηλεκτρική ενέργεια των πανάκριβων ΑΠΕ, εκτοξεύοντας τους τζίρους των μονοπωλιακών ομίλων διαχείρισης και φορτώνοντας νέα υπέρογκα κόστη στην πλάτη του λαού.

Ολα τα παραπάνω προωθούν την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του νερού για τον λαό της Αττικής και πατάνε πάνω στις κατευθύνσεις της πολιτικής της ΕΕ, αφού πυρήνας αυτής της στρατηγικής για τη διαχείριση του νερού σε βάρος των λαϊκών αναγκών είναι η Οδηγία - Πλαίσιο της ΕΕ για το νερό, του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία από το 2003 και αναθεωρήθηκε το 2023. Βάσει αυτής, κάθε σχετική απόφαση στοχεύει στη συγκράτηση της ζήτησης μέσω αυξήσεων στα τιμολόγια, και όχι σε ουσιαστικά έργα εμπλουτισμού του αποθέματος σε νερό και προστασίας των δασών.

Αυτά τα έργα άλλωστε «σκοντάφτουν» στην επιλεκτική ανικανότητα του κράτους, δεν ιεραρχούνται στις χρηματοδοτήσεις και «δεν χωράνε» στον καθορισμό των χρήσεων γης με κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία. Γι' αυτό και κρίσιμα έργα ύδρευσης, άρδευσης και αντιπλημμυρικής προστασίας ύψους 300 εκατ. ευρώ απεντάχθηκαν από το Ταμείο Ανάκαμψης, ενώ τώρα προωθούνται οι συγχωνεύσεις των Εταιρειών Υδρευσης - Αρδευσης, με υπογραφή συμφωνιών για έσοδα, έργα μέσω ΣΔΙΤ, κυνήγι ανείσπρακτων οφειλών, αυξήσεις στα τιμολόγια κ.λπ.