Η συνάντηση αναμένεται ενώ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ εντείνουν ένα πολύπλευρο παζάρι με την Τουρκία, τόσο σε σχέδια συνεκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου της περιοχής όσο και μέσα από «αμυντικές» συνεργασίες που μεγαλώνουν την πίεση ενάντια σε Ρωσία και Κίνα.

Η κυπριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προσέρχεται στη συνάντηση «με την ίδια εποικοδομητική διάθεση και ειλικρινή πολιτική βούληση, στο πλαίσιο της προσπάθειάς μας για την επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων από το σημείο που έχουν διακοπεί στο Κραν Μοντανά».

Ο ίδιος ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης, κληθείς να σχολιάσει αναφορές του Ερχιουρμάν σε σχέση με προϋποθέσεις που θέτει για επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών, είπε: «Εχω απαντήσεις για όλα τα θέματα. Αλλά, επαναλαμβάνω, ως ένδειξη σοβαρότητας, με την οποία προσεγγίζουμε το θέμα, δεν θα κάνω δημόσια διαπραγμάτευση».

Την ίδια στιγμή, συνεχίζονται προσδοκίες για «πιο αισιόδοξες» εξελίξεις μετά την εκλογή Ερχιουρμάν, έπειτα και από δηλώσεις όπως αυτές που έκανε ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν την περασμένη βδομάδα, ότι «οι συγκυρίες επιβάλλουν διαφορετική προσέγγιση», με φόντο διαπραγματεύσεις που πυκνώνουν και για τη σχέση Αγκυρας με Βρυξέλλες, η οποία θα βρεθεί στην «ατζέντα» και της κυπριακής προεδρίας της ΕΕ, που ξεκινά την 1η Γενάρη 2026. Ο δε ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν χαρακτήρισε «ιστορική παραίσθηση» το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα δεν αποδέχεται τη λύση των δύο κρατών «λόγω της προπαγάνδας των Ελληνοκυπρίων και των Ελλήνων και με την ψευδαίσθηση ότι δήθεν είναι θετικοί σε άλλη λύση».

Στο πλαίσιο αυτό «τρέχουν» και παζάρια για τις ...εναλλακτικές απεξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, για την οποία ο Κύπριος Πρόεδρος, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, έσπευσε να θυμίσει τη σύνδεσή του με τον India - Middle East Corridor (IMEC). Οπως είπε, «η σύνδεση Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης είναι ένα σημαντικό έργο, το οποίο φέρνει κοντά και την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, και σε αυτό το μεγάλο πλαίσιο του IMEC συγκεκριμένα έργα σίγουρα θα βοηθήσουν στην υλοποίησή του», ενώ ανήγγειλε και «πολλές άλλες δράσεις, που θα ανακοινωθούν μάλιστα και από πλευράς ΕΕ κατά τη διάρκεια της κυπριακής προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ (...) συγκεκριμένα έργα που θα ενισχύουν την προοπτική του IMEC, αλλά την ίδια στιγμή θα αποδεικνύουν και στην πράξη αυτό που εδώ και καιρό προσπαθούμε να πετύχουμε, και χαίρομαι για τα αποτελέσματα, το πραγματικό, ουσιαστικό ενδιαφέρον της ΕΕ για την ευρύτερη Μέση Ανατολή».

Στο μεταξύ, χτες το απόγευμα τοπική ώρα αναμενόταν στην Ουάσιγκτον η συνάντηση των ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, και της Κύπρου, Κωνσταντίνου Κόμπου. Εκτός από το Κυπριακό και τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, οι δύο υπουργοί θα συζητούσαν επίσης θέματα Ενέργειας και ενεργειακής ασφάλειας, σχέδια διασυνδεσιμότητας που προωθεί το σχήμα «3+1» (Κύπρος, Ελλάδα, Ισραήλ και ΗΠΑ), αλλά και επόμενα βήματα για την «προώθηση της περιφερειακής σταθερότητας και ευημερίας».

Το περασμένο Σάββατο συμπληρώθηκαν 42 χρόνια από τη μέρα που (15/11/1983) στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου η κατοχική δύναμη και η κατοχική ηγεσία υπό τον Ραούφ Ντενκτάς ανακήρυξαν αποσχιστικά το ψευδοκράτος.

Σε ανακοίνωσή της η Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου (ΚΠΚ) σημειώνει ότι «η ανακήρυξη του 1983 ήρθε να σφραγίσει το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, που οδήγησαν στη βίαιη διαίρεση του τόπου και του λαού μας», οδηγώντας στη δημιουργία του κατοχικού μορφώματος στο βόρειο νησί «που, πέρα από την προώθηση της διχοτόμησης, κρατά και τους ίδιους τους Τουρκοκύπριους αιχμάλωτους στις επιδιώξεις της Αγκυρας και στον εποικισμό». Τονίζει δε ότι «η μαύρη επέτειος της ανακήρυξης του ψευδοκράτους έρχεται στον απόηχο της συνάντησης Ερχιουρμάν - Ερντογάν στην Αγκυρα», κατά την οποία διαψεύστηκαν ξανά και όσοι καλλιεργούσαν αυταπάτες μετά την εκλογή Ερχιουρμάν, ο οποίος και στη συνάντηση απέφυγε «την οποιαδήποτε αναφορά σε ομοσπονδία», ενώ επανέλαβε «τη θέση του για δύο λαούς και δύο ιδρυτικούς συνεταίρους», τονίζοντας τα «κυριαρχικά δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε ολόκληρη την Κύπρο», με τοποθετήσεις που «έρχονται να προστεθούν στις προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις του ότι η εξωτερική πολιτική θα χαράσσεται σε στενή διαβούλευση με την Τουρκία, επιβεβαιώνοντας ότι κινείται πλήρως εντός των ορίων που θέτει η τουρκική αστική τάξη».

Η ΚΠΚ επισημαίνει ότι «το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο νησί. Εμείς έχουμε αναδείξει την ανάγκη έντασης της πάλης για δίκαιη λύση του Κυπριακού, απελευθέρωση και επανένωση του συνόλου του λαού μας, με τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής και εξάλειψη των συνεπειών της». Ανάμεσα σε άλλα προσθέτει ότι παρακολουθεί και παρεμβαίνει στις εξελίξεις «υποστηρίζοντας την αρχή του ενός κράτους, απορρίπτοντας τη διχοτόμηση και τη λύση δύο κρατών. Η αναγκαιότητα για μια Πατρίδα, μια κυριαρχία, μια οικονομία, έναν λαό, ένα εκλογικό σύστημα με μη χωριστές εκλογικές λίστες στη βάση κριτηρίων εθνοτικής καταγωγής, είναι αδιαπραγμάτευτα», ενώ μεταξύ άλλων καταλήγει: «Η ενότητα της εργατικής τάξης, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, είναι η μόνη πραγματική δύναμη ενάντια στη διχοτόμηση. Παλεύουμε για να δημιουργηθεί με τον λαϊκό αγώνα το έδαφος για απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας και επανένωση του λαού μας. Η πάλη για το Κυπριακό πρόβλημα είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, συνολικά του μαζικού λαϊκού κινήματος, για να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση της ταξικής σκλαβιάς, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αυτής που συνεχώς θα γεννά νέες κρίσεις, πολέμους, εθνικούς διαχωρισμούς, μοιρασμένες πατρίδες, αδικία».

Με μια «σπαραξικάρδια» αφήγηση, ξεπατικωτούρα από σενάριο σαπουνόπερας, διατείνεται πόσο πολύ βασανίστηκε να πάρει την απόφαση, πόσο πολύ εξοργίστηκε από τη στάση των θεσμών απέναντι «στο δράμα ενός λαού» και πώς πέρασε μέσα από ...ναρκοπέδιο προκειμένου - όπως ανερυθρίαστα ισχυρίζεται - «να δώσω αίσιο τέλος στην Οδύσσεια αυτής της Ελλάδας, να την οδηγήσω στην Ιθάκη της», η οποία ήταν ένα ακόμα μνημόνιο που φόρτωσε στον ελληνικό λαό αμέσως μετά! Μια παρόμοια «Ιθάκη» για το κεφάλαιο παρουσιάζει εξάλλου και σήμερα ως ...όραμα για τον ελληνικό λαό, στην προσπάθειά του να συμβάλει στην αναστήλωση του αστικού πολιτικού συστήματος για τα όσα είναι μπροστά.

Οσο για τα προ δεκαετίας, ο Τσίπρας δεν κρύβει λόγια, ισχυριζόμενος πως όταν η διαπραγματευτική του ομάδα τον ρώτησε ποιος θα είναι ο στόχος του δημοψηφίσματος (!) τους είπε ότι ο στόχος είναι «να αναγκαστούν υπό το βάρος της διεθνούς κοινής γνώμης να κάνουν πίσω και να επιστρέψουν στο τραπέζι με μια νέα πρόταση, βιώσιμη και λογική», ένα «άλλο» μνημόνιο δηλαδή. Τότε βέβαια ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ» έλεγε πως το δημοψήφισμα αποτελούσε δήθεν βήμα «ρήξης» και «ριζοσπαστικοποίησης» του λαού... Εξάλλου, ο σεναριογράφος Τσίπρας είναι και σε κάτι μάστορας, κι αυτό δεν είναι άλλο από την επιχείρηση μέσα από τις λογοτεχνικές - ψυχογραφικές αφηγήσεις να κρύψει τον πραγματικό ένοχο για τον «φόνο»: Την αποστολή που ανέλαβε η κυβέρνησή του από το κεφάλαιο να φορτώσει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του λαού, και ταυτόχρονα να μαζέψει τις μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις για τα βάρβαρα μέτρα. Την αποστολή δηλαδή που ζητάει να αναλάβει και πάλι, με δεδομένες τις δυσκολίες από τη φθορά του αστικού πολιτικού συστήματος και τα όσα είναι μπροστά.

Στον ίδιο «προθάλαμο», πάντως, για να αναλάβουν τον ρόλο συνωστίζονται πολλοί και κατατίθενται πολλά σενάρια. Εξ ου και ο καβγάς που ξέσπασε μετά τις δηλώσεις της Ρ. Θρασκιά του ΠΑΣΟΚ: «Θεωρώ και ελπίζω πως ό,τι υπάρχει στη χώρα και εκφράζει τον προοδευτικό κόσμο πρέπει να συσπειρωθεί με επικεφαλής το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής, ακόμα και με τον κ. Τσίπρα, γιατί είμαστε ανοιχτοί σε αυτόν τον διάλογο. Οποιοσδήποτε κάθεται κάτω από το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, που είναι κοστολογημένο σε όλα τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, είναι ένας συνομιλητής μας, αλλά με επικεφαλής το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη». Τις δηλώσεις Θρασκιά έσπευσε να αξιοποιήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, θυμίζοντας στο ΠΑΣΟΚ ότι ο τότε ΣΥΡΙΖΑ τού κουνούσε το δάχτυλο όταν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούσαν και μαζί «κρατούσαν την Ελλάδα στην Ευρώπη» κ.ο.κ.