Eurokinissi

Σε σχετική θεματική ενότητα τη δεύτερη μέρα του συνεδρίου, με τίτλο «Η ομηρία του Δράκου στο νησί της Καλυψούς: Επανεξετάζοντας την αλληλεπίδραση επενδύσεων και γεωπολιτικής στον Πειραιά», το λιμάνι του Πειραιά αλλά και μια σειρά ακόμα υποδομές βρέθηκαν για άλλη μια φορά στο «επίκεντρο», επιβεβαιώνοντας πως αυτές βρίσκονται στη μέγγενη των οξυμένων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ και του αντίπαλου υπό διαμόρφωση ευρασιατικού μπλοκ, και πως τίποτα το θετικό δεν έχει να περιμένει ο λαός.

Στην ενότητα μίλησαν οι Plamen Tonchev, Επικεφαλής Μονάδας Ασίας του ΙΔΙΣ, ο Clark Banach, Διευθυντής του Προγράμματος «Aletheia Research Institution», Teaching Professor, Canisius University, US και ο Ηλίας Ρουμπάνης, Ανώτερος Εταίρος Κινεζικού Προγράμματος ΙΔΙΣ. Οι τοποθετήσεις των τριών, που συνοδεύτηκαν από τις αντίστοιχες παρουσιάσεις διαφανειών, καταπιάστηκαν με τις γεωπολιτικές επιπτώσεις τόσο για την Ελλάδα όσο και συνολικά για την ευρωατλαντική συμμαχία από τον έλεγχο του λιμανιού από την κινεζική COSCO, η οποία κατέχει το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο, με σαφείς αναφορές για «οικονομικούς», «εμπορικούς» και «στρατιωτικούς» κινδύνους αντιποίνων και συγκρούσεων που αναδύονται, από την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας και τις σχέσεις «αλληλεξάρτησης» που διαμορφώνονται, με τους ίδιους να σημειώνουν πως ναι μεν η Κίνα συμβάλλει στην «ισορροπία» στο παγκόσμιο εμπόριο, ωστόσο αποτελεί «κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια», όπως ονομάζουν τη διασφάλιση των καπιταλιστικών συμφερόντων έναντι των ανταγωνιστών τους.

Καταγράφοντας πώς οι «επενδύσεις» σε λιμάνια αποτελούν το «όχημα» για να απλώσει η κινεζική δραστηριότητα αλυσιδωτά σε μια σειρά ακόμη «επενδύσεις» ως μηχανισμοί ελέγχου, περνώντας από τη διασφάλιση του ελέγχου σε λιμενικές υποδομές, στις επενδύσεις που αφορούν την παροχή τεχνολογίας και εξοπλισμού για τη διαχείριση των λιμανιών, κι από εκεί στην επέκταση του project και στη συμπερίληψη σε αυτό βιομηχανικών υποδομών για να καταλήξει στην εδραίωση του ελέγχου στα κομβικά σημεία της εφοδιαστικής αλυσίδας, ακολούθησε χρονολογική αναδρομή από την πορεία ξεπουλήματος της έως τότε κρατικής υποδομής του λιμένος Πειραιά με ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, στα χέρια του κινέζικου μονοπωλίου της COSCO.

Τοποθετώντας το λιμάνι του Πειραιά στο γεωπολιτικό πλαίσιο επενδύσεων οι ΝΑΤΟικοί ομιλητές επεσήμαναν πως η ανταγωνίστρια Κίνα είδε τον Πειραιά ως σημείο εισόδου στην επικερδή ευρωπαϊκή αγορά, ως σημαντικό κόμβο logistics, αλλά και ως ένα λιμάνι που θα μπορούσε να συμβάλλει στον σχεδιασμό του Κινέζικου Δρόμου του Μεταξιού, ενώ σύμφωνα με τους ίδιους, το 2015 κατέστη σαφές «ότι το Πεκίνο είχε μια ευρύτερη γεωπολιτική ατζέντα, με "καινοτόμες" κατευθύνσεις όπως π.χ. ο σχεδιασμός πλοίων που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε στρατιωτικά».

Σημειώνοντας πως ο Πειραιάς αποτελεί μία από τις «κυριότερες ευρωπαϊκές κτήσεις» της Κίνας - πράγμα καθόλου ευχάριστο για τους Ευρωατλαντικούς όπως εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς - ενδεικτική ήταν και η αλυσίδα που περιέγραψαν για τα μέτρα που έχει λάβει η ΕΕ, προκειμένου να περιορίσει την κινεζική επιρροή, όπως την τοποθέτηση της Κίνας από πλευράς της ΕΕ το 2019 ως «συστημικό αντίπαλο», με την COSCO ωστόσο το 2021 να λαμβάνει το 67% των μετοχών του ελληνικού λιμανιού. Ακολούθως, το 2023 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε έκθεση σχετικά με την «αξιολόγηση κινδύνου κινεζικών επενδύσεων σε συγκεκριμένα ευρωπαϊκά λιμάνια» συμπεριλαμβανομένου του Πειραιά, με τις ΗΠΑ να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, εντάσσοντας την COSCO στη «μαύρη λίστα» εταιρειών για το Πεντάγωνο, καθότι σχετιζόταν με τις κινεζικές ένοπλες δυνάμεις, αποφασίζοντας συγχρόνως την εκμετάλλευση των ναυπηγικών υποδομών της Ελευσίνας, που γειτνιάζουν με τον Πειραιά, ως αντίβαρο της δραστηριότητας του κινεζικού κολοσσού, και μπροστά στο «σαφάρι» ενίσχυσης κι αναβάθμισης της στρατηγικής παρουσίας του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Ανατ. Μεσόγειο.

Εκθέτοντας τους «διαξιφισμούς» μεταξύ των ιμπεριαλιστών, οι ΝΑΤΟικοί ομιλητές δήλωσαν καθαρά και ξάστερα πως «υπάρχει ο κίνδυνος αντιποίνων», με τους πιο σημαντικούς κινδύνους που «βλέπουν» οι Ευρωατλαντικοί να έχουν να κάνουν με τον «οικονομικό καταναγκασμό» ή στην περίπτωση του Πειραιά με «τον κίνδυνο διαρροής δεδομένων και την υποκλοπή σε κάποια επικοινωνία με το ελληνικό Ναυτικό που αποτελεί ΝΑΤΟικό σύμμαχο»...

Φυσικά, από το πάνελ διαλόγου δεν έλειψαν και οι αναφορές στον ρόλο που ετοιμάζονται να «κουμπώσουν» οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στο λιμάνι του Πειραιά αλλά και συνολικά στη χώρα μας, την οποία μετατρέπουν σε «ενεργειακό κόμβο» σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση της ΝΔ, φορτώνοντας νέους κινδύνους στις πλάτες του λαού μας.

Στο πλαίσιο αυτό, έγινε αναφορά στον IMEC, όπως και στον ανταγωνισμό στο πλαίσιο της ΕΕ, μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Γαλλίας, για το πού θα καταλήξει αυτός, κι ενώ η ένταξη του λιμανιού του Πειραιά στον Διάδρομο αποτελεί «σπαζοκεφαλιά» τόσο για τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όσο και για τα αστικά επιτελεία.

Τέλος, αναφερόμενοι εμμέσως πλην σαφώς στο πώς σκοπεύουν να αξιοποιήσουν τις υποδομές αυτές ως πολεμικά ορμητήρια, όσο και συνολικότερα τα ενεργειακά project και αυτά για τα δεδομένα και τις τηλεπικοινωνίες ως «όπλο», επισημάνθηκε πως «ένας υπεύθυνος χάραξης πολιτικής» θα πρέπει να λάβει υπόψιν «πώς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι επενδύσεις σε κρίσιμες υποδομές σε περίπτωση σύγκρουσης». Αυτή η τελευταία πρόταση τα λέει από μόνη της όλα, για το μέλλον που ετοιμάζουν για τον λαό μας, για τους εργαζόμενους στα λιμάνια και παντού, για τη νεολαία, οι ιμπεριαλιστές που κανέναν δισταγμό δεν έχουν να σύρουν τους λαούς στον όλεθρο...