Οι ενεργειακοί πόλεμοι των ιμπεριαλιστών, ως μέρος της προετοιμασίας της «τελικής αναμέτρησης» στη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα σε ΗΠΑ - Κίνα, έχουν τοποθετήσει την Ελλάδα στο επίκεντρο μεγάλων ανταγωνισμών με ανυπολόγιστους κινδύνους για τον λαό, ώστε να έχουν «ανυπολόγιστα» κέρδη η αστική τάξη της χώρας και πολύ μεγάλα μονοπώλια της Ενέργειας, των Μεταφορών, των Κατασκευών κ.ά.

Θα επιμείνουμε να αναδεικνύουμε και μέσω παραδειγμάτων - «παραλληλισμών» την πείρα που υπάρχει και από άλλες χώρες που βρέθηκαν σε αντίστοιχη θέση, με την Ουκρανία να είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό. Σε αυτό το κείμενο θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε διάφορες «όψεις» τού να είναι μια χώρα «ενεργειακός κόμβος» των ιμπεριαλιστών.

Υπάρχουν για παράδειγμα οι «όψεις» που αφορούν ότι τα εγκλήματα σε βάρος του λαού δεν γίνονται σε κάποια μέρα Χ. Εχουν βάθος στον χρόνο και οξύνονται. Δηλαδή και στον ενεργειακό κόμβο της Ουκρανίας η ιμπεριαλιστική σύγκρουση δεν ξέσπασε «ξαφνικά» το 2022. Είχαν προηγηθεί το ευρωατλαντικό πραξικόπημα το 2014, οι σφαγές στην ανατολική Ουκρανία και διάφορες συμφωνίες «εκεχειρίας» μεταξύ των ληστών και των δύο πλευρών που και σήμερα πολεμούν.

Επίσης, στους ενεργειακούς κόμβους τα πράγματα δεν είναι ποτέ «σταθερά» και οι συγκρούσεις περνάνε από διάφορες φάσεις. Αυτό αφορά την - σε κάθε φάση - προτεραιότητα της αστικής τάξης, είτε της εγχώριας είτε της «επενδύτριας», είτε το σε ποια «φάση» βρίσκεται η συνολικότερη σύγκρουση ανάμεσα σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Αυτό εκφράστηκε όπως όλοι γνωρίζουν και στην Ουκρανία, όμως έχει εκφραστεί πολλάκις και σε χώρες όπως η Γερμανία αλλά και η Ελλάδα. Είναι ενδεικτικό πως πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκε ότι οι αρχές της Γερμανίας πλέον θεωρούν βασικό «ύποπτο» για την ανατίναξη του αγωγού «Nord Stream 2» (που θα λειτουργούσε για τη μεταφορά φθηνού ρωσικού αερίου για τη γερμανική βιομηχανία) το «συμμαχικό» τους καθεστώς του Ζελένσκι. Κατ' άλλους στοχοποιούν περισσότερο τον Ζαλούζνι, ο οποίος εμφανίζεται ως προτιμητέος των ΗΠΑ για αντικαταστάτης του Ζελένσκι...

Για το πώς «αλλάζουν» επίσης οι σχεδιασμοί - μέσα από σκληρές «μάχες» στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο - είναι επίσης άξιο αναφοράς ότι το 2008 η Ελλάδα ήθελε να γίνει «κόμβος» μέσω ενός άλλου ενεργειακού διαδρόμου, του «South Stream», που αφορούσε ενεργειακό σχεδιασμό της Ρωσίας. Τότε οι ΗΠΑ προωθούσαν ως ανταγωνιστικό αγωγό τον «Nabucco», που θα περνούσε από την Τουρκία.

Στην παραπάνω παράγραφο σκόπιμα τοποθετήσαμε τη λέξη μάχες σε εισαγωγικά. Γυρίζοντας πάλι στο παράδειγμα της Ουκρανίας, μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει ότι οι μάχες δεν διεξάγονται μόνο στα χαρακώματα. Γιατί στοιχείο αντιπαράθεσης με διάφορες ιμπεριαλιστικές «ουρές» είναι ότι βγαίνουν τώρα οι βρωμιές για συνεργάτη του Ζελένσκι - πρώην υπουργό Ενέργειας - που τα άρπαζε χοντρά για δουλειές στον «ενεργειακό τομέα». Στοιχείο αντιπαράθεσης είναι ότι πριν λίγους μήνες ασκήθηκε σφοδρή κριτική από «συμμάχους» στον Ζελένσκι για νομοσχέδιο που αφορούσε την παρέμβαση του καθεστώτος ουσιαστικά σε ευρωατλαντικούς μηχανισμούς «αντιμετώπισης της διαφθοράς»...

Θα επανέλθουμε, αλλά εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει ότι απ' όλα έχει ο μπαξές. Ανατινάξεις, μίζες, σφαγές, πραξικοπήματα, εισβολές κ.λπ. Το βασικό είναι πως από παντού προκύπτει ότι ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον από τις «πύλες» των καπιταλιστών. Είναι ώρα να απαντήσει στα «καλέσματά» τους. Οταν ομολογούν ότι πρέπει να σκέφτεται αν είναι έτοιμος να γυρίσει σε φέρετρο για το «εθνικό συμφέρον» των εφοπλιστών, πρέπει και αυτός να συσπειρωθεί με το ΚΚΕ στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου και ξεπερασμένου καπιταλιστικού συστήματος.

ΥΓ. Είναι κάποιοι κουτοπονηρούληδες που λένε «είμαστε χώρα του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία δεν ήταν». Ας δούμε συνοπτικά και σχηματικά 4 σημεία απάντησης:

1. Η Κύπρος ΝΑΤΟποιείται και ομολογείται από όλους ανοιχτά ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να κατέχει εδάφη της. Η πορεία για τη ΝΑΤΟποίηση καθόλου δεν αποτρέπει την πορεία προς τη διχοτόμηση...

2. Το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των «συμμάχων» του, οπότε δεν παρεμβαίνει για να τα προστατέψει. Εχει δώσει δείγματα γραφής στην Ελλάδα από το 1996 και την κρίση των Ιμίων...

3. Η Ρωσία είχε ανοίξει τον εναέριο χώρο της για να επιτεθεί το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Τώρα συγκρούεται μαζί του στην Ουκρανία και αλλού.

4. Ας δουν τη φωτογραφία με το αεροπλάνο των ΗΠΑ να αναχωρεί από το Αφγανιστάν αφήνοντας τους μέχρι τότε «φίλους» τους να κρέμονται από τη ρόδα του μεταγωγικού αεροσκάφους... Τουλάχιστον κάποιοι έφτασαν ως εκεί, γιατί οι περισσότεροι ξέμειναν πίσω...

(Αναδημοσίευση από το πόρταλ «902.gr»)