Στο προσκήνιο δείχνει να ξανάρχεται για μία ακόμα φορά - αλλά, καταπώς φαίνεται, πιο σοβαρά από κάθε άλλη την τελευταία τριετία - το ζήτημα της τύχης των διεθνών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στον ρωσικό αθλητισμό με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Κοινώς, η επιστροφή κυρίως των συλλόγων και αθλητών από τη Ρωσία (αφού για τη Λευκορωσία έχουν αρθεί οι περιορισμοί σε μια σειρά περιπτώσεις) στον διεθνή αθλητισμό και στις διοργανώσεις του, κάτι που δείχνει να αποτελεί σημαντικό ζήτημα στα τραπέζια των συζητήσεων των διεθνών αθλητικών ομοσπονδιών και οργανισμών. Ειδικά μάλιστα μετά την αναστάτωση που προκάλεσε η πρόσφατη απόφαση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Υγρού Στίβου (World Aquatics), της πρώτης εδώ και τρία χρόνια που ανοίγει ξεκάθαρα τον δρόμο για την επιστροφή των αθλητών και των ομάδων της Ρωσίας στις αθλητικές διοργανώσεις.

Μιλώντας για καταστάσεις στο οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, είναι σίγουρο ότι οι όποιες αποφάσεις είναι - ή τουλάχιστον κρύβουν από πίσω - το αποτέλεσμα των αδυσώπητων ανταγωνισμών στον χώρο. Ανταγωνισμών είτε οικονομικών είτε πολιτικών και γεωστρατηγικών, με την αθλητική «βιτρίνα» να προσφέρει μια πρώτης τάξης ευκαιρία για επικοινωνιακά παιχνίδια στον εξίσου χρήσιμο πόλεμο της προπαγάνδας. Αυτό άλλωστε συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου την επιβολή κυρώσεων στον ρωσικό αθλητισμό ακολούθησε η σημαντική ευκαιρία της επικοινωνιακής εκμετάλλευσης της παρουσίας των αθλητών και ομάδων της Ουκρανίας στον διεθνή αθλητισμό, σε ό,τι αφορά την προπαγάνδα για τον πόλεμο εκεί.

Την ίδια στιγμή, ειδικά για την περίπτωση του ρωσικού αθλητισμού τα όσα λαμβάνουν χώρα έχουν τον δικό τους αντίκτυπο στο οικονομικό κομμάτι του οικοδομήματος. Το μπλοκάρισμα των ρωσικών κεφαλαίων σε διεθνές οικονομικό επίπεδο σημαίνει αυτόματα και την έλλειψη ρωσικών κεφαλαίων στο ίδιο το οικοδόμημα (π.χ. χορηγοί), που τα τελευταία χρόνια κατείχαν σημαντικό κομμάτι στην «πίτα» του τζίρου της αθλητικής βιομηχανίας ειδικά στην Ευρώπη. Και μπορεί σε κάποια αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ το κενό να καλύφθηκε από την ...απόβαση αραβικών και αμερικανικών κεφαλαίων, για τα οποία ο δρόμος φάνταζε πλέον πιο ανοιχτός σε ό,τι αφορά τους ανταγωνισμούς, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις αθλημάτων όμως η απουσία της ...ρωσικής βοήθειας αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα (π.χ. υγρός στίβος, βόλεϊ).

Στις αρχές του μήνα (3/11) η Παγκόσμια Ομοσπονδία Υγρού Στίβου τάραξε για τα καλά τα νερά του παγκόσμιου αθλητισμού, όταν ο εκτελεστικός διευθυντής της, Μπρετ Νοβίτσκι (ο οποίος μάλιστα είναι Αμερικανός), γνωστοποίησε την απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής για επιστροφή της Ρωσίας και της Λευκορωσίας σε όλα τα αθλήματα, ακόμα και στα ομαδικά, έστω και με τον «αστερίσκο» του καθεστώτος της ουδετερότητας (χωρίς σημαίες, σύμβολα και ύμνους). Ακόμα κι έτσι, το γεγονός ότι πλέον σε έναν συγκεκριμένο χώρο και μάλιστα με πολλαπλά αγωνίσματα (κολύμβηση, καταδύσεις, πόλο, ανοιχτή θάλασσα) θα επιτρέπεται πλέον κανονικά η συμμετοχή αθλητών και ομάδων από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις (ηπειρωτικά και παγκόσμια πρωταθλήματα, προ-Ολυμπιακά τουρνουά) και σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, έναν ...κυματισμό τον σήκωσε στο παγκόσμιο αθλητικό οικοδόμημα και ειδικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αρκετοί παράγοντες του αθλητισμού είτε στον συγκεκριμένο χώρο είτε και από άλλα αθλήματα, που βρίσκονται στο αντίπαλο άρμα όσον αφορά τους ανταγωνισμούς τους, σε επίσημες ή ανεπίσημες τοποθετήσεις τους καυτηρίασαν έντονα την απόφαση της WA. Συγκεκριμένα, την κατηγόρησαν ότι δεν συμβαδίζει με τις γενικές οδηγίες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής για το θέμα, ή ακόμα και ότι αποφασίζει με βάση τα προβλήματα του χώρου προσδοκώντας στη ρωσική βοήθεια για να βρει λύσεις (π.χ. χορηγούς).

Η απόφαση της World Aquatics αρχικά προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και σε άλλα αγωνίσματα, όπου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επίσημα ή ανεπίσημα, άνοιξε η συζήτηση για την επόμενη μέρα σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του ρωσικού αθλητισμού, με τις γνώμες των αρμοδίων να ποικίλουν. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι στην Ομοσπονδία Στίβου, World Athletics, μέσα από επίσημα σχόλια φρόντισαν άμεσα να ξεκαθαρίσουν ότι η θέση τους για τη διατήρηση των κυρώσεων του αποκλεισμού του ρωσικού στίβου παραμένει σταθερή.

Να σημειωθεί ότι η World Athletics, υπό την ηγεσία του Βρετανού πρώην πρωταθλητή Σεμπάστιαν Κόου, αλλά και με έντονο τον ρόλο των ΗΠΑ σε αυτή, θεωρείται μία από τις σκληρότερες Παγκόσμιες Ομοσπονδίες όσον αφορά τις κυρώσεις στον αθλητισμό. Μάλιστα είχε ανοίξει τη δική της πολύχρονη ...βεντέτα με τη Ρωσική Ομοσπονδία από το 2015, πολύ πριν την επιβολή των κυρώσεων το 2022 με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τη χρονιά εκείνη, ως IAAF τότε, είχε προχωρήσει σε πολύχρονη τιμωρία του ρωσικού στίβου, με αφορμή την αποκάλυψη κυκλώματος ντόπινγκ.

Από την άλλη, σε πρόσφατες δηλώσεις τους παράγοντες της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αν και παραδέχτηκαν τον περίπλοκο χαρακτήρα των σχέσεών τους με τη World Athletics, άφησαν να εννοηθεί ότι υπάρχει η βάση για διαπραγματεύσεις για μερική άρση του αποκλεισμού σε κάποιες περιπτώσεις, π.χ. ηλικιακές κατηγορίες.

Την ίδια ώρα το ζήτημα των κυρώσεων στον ρωσικό αθλητισμό δείχνει να έχει επιφέρει διχογνωμία - και, φυσικά, ανταγωνισμό - σε υψηλά κλιμάκια του παγκόσμιου αθλητισμού, ειδικά στο λεγόμενο Ολυμπιακό επίπεδο. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η διαφορετική προσέγγιση που υπήρξε μέσα στο έτος μεταξύ της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της αντίστοιχης Παρα-Ολυμπιακής, ειδικά από τη στιγμή που το 2026 σηματοδοτεί την κορύφωση του Ολυμπιακού κύκλου, με την επόμενη διετία (2026 - 2027) να είναι καθοριστική για το μεγαλύτερο μέρος των προκρίσεων για τη διοργάνωση του 2028 στο Λος Αντζελες.

Η νέα πρόεδρος της ΔΟΕ, Κρίστι Κόβεντρι, αν και αρχικά προσπάθησε να κινηθεί στην ίδια γραμμή με τον απερχόμενο πρόεδρο, Τόμας Μπαχ, δηλαδή προσέγγισης με τη Ρωσία, υπό τις πιέσεις Βρετανίας, Γαλλίας, ΗΠΑ και φυσικά της Ουκρανίας έδειξε να κάνει βήμα πίσω. Ετσι, στις αρχές του καλοκαιριού η ΔΟΕ ανακοίνωσε την παράταση των κυρώσεων ενόψει των Αγώνων του 2028.

Σε εντελώς διαφορετική γραμμή κινήθηκε η Διεθνής Παρα-Ολυμπιακή Επιτροπή: Στα τέλη Σεπτέμβρη αποφάσισε να επαναφέρει στις τάξεις της τους αθλητές από Ρωσία και Λευκορωσία, και μάλιστα με πλήρη δικαιώματα και όχι υπό ουδετερότητα, αρχής γενομένης από τους προσεχείς Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, τον Φλεβάρη του 2026 στην Κορτίνα της Ιταλίας.