Με το λιμάνι του Λαυρίου να έχει ουσιαστικά βγει στο «σφυρί» μέσω του Υπερταμείου, η «ναυμαχία» των επιχειρηματικών μεγαθηρίων που ορέγονται το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο (51%) του Οργανισμού Λιμένος Λαυρίου (ΟΛΛ) καλά κρατεί, με τις προσφυγές να πέφτουν... βροχή, κωλυσιεργώντας τον διαγωνισμό - όπως ονομάζουν το ξεπούλημα του λιμανιού - ο οποίος σύμφωνα με τα αστικά επιτελεία βρίσκεται στην τελική φάση του.

Πιο συγκεκριμένα, οι πέντε επίδοξοι «μνηστήρες» που φλερτάρουν με το λιμάνι του Λαυρίου και συνεχίζουν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού είναι:

Η κοινοπραξία της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ με την «Celestyal». Η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους μονοπωλιακούς ομίλους στη χώρα με πολυπλόκαμη δραστηριότητα, που απλώνεται από την εκμετάλλευση υποδομών μέχρι την παραγωγή Ενέργειας και το real estate, ενώ εκμεταλλεύεται μέσω υποπαραχώρησης και το λιμάνι της Καβάλας «Φίλιππος Β».

Η κοινοπραξία του μεγαθηρίου του κατασκευαστικού τομέα ΙΝΤΕΡΚΑΤ ΑΕ που αναλαμβάνει έργα μέσω υπερεργολαβιών, με την «NEWSPHONE HELLAS SA» και τη γαλλική ναυτιλιακή εταιρεία «BEAUFORT SEA SHIPPING CORPORATION».

Η κοινοπραξία της «OLYMPIC MARINE SA» του εφοπλιστή Γ. Προκοπίου, με την «CRUISE TERMINAL INVESTMENT LIMITED SARL», που ανήκει στον όμιλο MSC, έναν από τους μεγαλύτερους ναυτιλιακούς ομίλους στον κόσμο.

Για το λιμάνι του Λαυρίου πλειοδοτεί και η «JET PLAN SHIPPING CO LTD», μέλος του ακτοπλοϊκού μεγαθηρίου της «Seajets».

Βέβαια, δίπλα στα υπόλοιπα εγχώρια και ξένα μονοπώλια δεν μπορεί να μην ξεχωρίσει κανείς την παρουσία της ισραηλινής «Israel Shipyards Industries LTD», θυγατρική του ομίλου SK Group στον οποίο ανήκει πλέον η ΕΛΒΟ. Η «Israel Shipyards», με έδρα τη Χάιφα, συγκαταλέγεται στις λίστες εταιρειών παγκοσμίως που συνεργάζονται με το κράτος - μακελάρη Ισραήλ στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, παρέχοντας τις υπηρεσίες της στη διάθεση του ναυτικού τμήματος των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας τα πλοία της από κοινού με τους δολοφόνους του IDF.

Προ ολίγων μηνών μάλιστα, ο διευθύνων σύμβουλος της «Israel Shipyards» δήλωνε πως «η πρόταση που υποβάλαμε στο πλαίσιο της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης του λιμανιού στην Ελλάδα αποτελεί μέρος της στρατηγικής επέκτασης και ανάπτυξης της εταιρείας πέρα από τη θάλασσα, παράλληλα με διάφορους μηχανισμούς ανάπτυξης σε προχωρημένα στάδια ωρίμανσης. Σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε τη γνώση και την εμπειρία του ομίλου για να εμβαθύνουμε και να επεκτείνουμε τις δραστηριότητές μας στον διεθνή λιμενικό τομέα, μεταξύ άλλων, στο πλαίσιο της στρατηγικής για τη διαφοροποίηση και την κατανομή των πηγών εισοδήματος εκτός Ισραήλ, εστιάζοντας παράλληλα στα πλεονεκτήματα του ομίλου και στην εξοικείωσή του με τον λιμενικό τομέα. Ταυτόχρονα, αυτές τις μέρες, ο όμιλος "Israel Shipyards" ενισχύει τα χέρια των δυνάμεων ασφαλείας και συνεχίζει να λειτουργεί συνεχώς για να διατηρήσει τη λειτουργική συνέχεια ως ζωτικό εργοστάσιο». Κι όταν λέει χέρια των δυνάμεων ασφαλείας, εννοεί τα κατακόκκινα βαμμένα χέρια των μακελάρηδων από το αίμα του λαού της Παλαιστίνης, στην οποία η ισραηλινή κατοχή συνεχίζεται...

Το διακαές ενδιαφέρον των παραπάνω μονοπωλιακών κολοσσών και καπιταλιστικών κοινοπραξιών μόνο τυχαίο δεν είναι, μιας και το λιμάνι του Λαυρίου αποτελεί για αυτούς ένα ακόμα σκαλοπάτι στη σκάλα του κέρδους, ενώ την ίδια στιγμή η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών εξυπηρετεί την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στους δολοφονικούς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, αξιοποιώντας τα λιμάνια ως ορμητήρια των μακελάρηδων. Αρκεί να θυμηθεί κανείς πως μόλις τον περασμένο Φλεβάρη επιχειρήθηκε η εκφόρτωση 360 τόνων ΝΑΤΟικού φορτίου εκρηκτικών στο λιμάνι του Λαυρίου, ώστε τα κοντέινερ με το φορτίο του θανάτου να διασχίσουν την πόλη και να καταλήξουν στις εγκαταστάσεις της ΕΑΣ, εξέλιξη που απετράπη ύστερα από μπλόκο στο λιμάνι του Λαυρίου που έστησε το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατ. Αττικής...

Αποκαλυπτικό προς την κατεύθυνση αξιοποίησης των λιμανιών και των λοιπών υποδομών είναι το κείμενο της Κομισιόν με τίτλο «Preserving Peace - Defence Readiness Roadmap 2030» που η ΕΕ παρουσίασε στα κράτη - μέλη της την Πέμπτη 16 Οκτώβρη, στο οποίο ξεκάθαρα αναγράφεται πως «προτείνεται η δημιουργία, έως το τέλος του 2027, ενός χώρου στρατιωτικής κινητικότητας σε ολόκληρη την ΕΕ, με εναρμονισμένους κανόνες και διαδικασίες και ένα δίκτυο χερσαίων διαδρόμων, αεροδρομίων, θαλάσσιων λιμένων και υποδομών, που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη μεταφορά στρατευμάτων και στρατιωτικού εξοπλισμού σε ολόκληρη την Ενωση, σε στενό συντονισμό με το ΝΑΤΟ, και θα ενισχύουν τη διαθεσιμότητα των δυνατοτήτων μεταφοράς πολιτικών και στρατιωτικών μέσων».

Υπενθυμίζεται ότι ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών - ανάμεσά τους και του Λαυρίου - άνοιξε το 2019, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έφερνε τότε στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο παραχωρούσε 10 λιμάνια της χώρας μας ως «μνημονιακή δέσμευση» σε επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου η εγχώρια αστική τάξη να στήσει πάρτι κερδών, ενώ την ίδια στιγμή να ικανοποιηθούν και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Επρόκειτο για τα λιμάνια Λαυρίου, Βόλου, Ραφήνας, Ηγουμενίτσας, Πάτρας, Αλεξανδρούπολης, Ηρακλείου, Ελευσίνας, Κέρκυρας και Καβάλας, για τα οποία δρομολογούταν ιδιωτικοποίηση με «όχημα» τη μέθοδο της υποπαραχώρησης, στη βάση του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ για την «απελευθέρωση» των λιμενικών υπηρεσιών. Σε αυτό το στρωμένο έδαφος για κερδοφόρες «επενδύσεις», όπως ονομάζουν το ξεπούλημα των λιμενικών υποδομών, πατάει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, ως πιστός ταγός των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, προκειμένου να εξυπηρετηθούν και οι στρατιωτικοί σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή.

Φυσικά, οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί τους και η αξιοποίηση των λιμενικών υποδομών με γνώμονα τη διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες του λαού της περιοχής και των εργαζομένων στα λιμάνια, που θα είναι οι πρώτοι που θα νιώσουν στο πετσί τους τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης. Κι αυτό γιατί οι όποιες παρεμβάσεις στις υποδομές του λιμένος Λαυρίου γίνουν από το μονοπώλιο που θα αναλάβει, θα γίνουν με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και όχι με βάση τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του λαυρεωτικού λαού, τον οποίον η κυβέρνηση της ΝΔ, σε αγαστή συνεργασία με τις λυκοσυμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, εμπλέκει σε ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι που στρώνουν με φόντο τη στροφή στην πολεμική οικονομία, αξιοποιώντας το λιμάνι της πόλης για τα πολεμικά τους σχέδια.

Για αυτό, με το σύνθημα «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών» είναι καθήκον του λαού στο Λαύριο και συνολικά, είναι χρέος των εργαζομένων στα λιμάνια και παντού, της νεολαίας να στήσουν ανάχωμα στην πολιτική του κέρδους, που παίρνει από τους πολλούς για να δίνει όλο και περισσότερα στους λίγους, που σμπαραλιάζει τις ζωές μας και τσακίζει εργασιακά δικαιώματα προκειμένου να πλουτίζουν οι κεφαλαιοκράτες.

Στον δρόμο αυτό, με προμετωπίδα τις διεκδικήσεις του ταξικού κινήματος, να δυναμώσει η συλλογική και οργανωμένη πάλη, ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εκμετάλλευση των λιμενικών και μιας σειράς ακόμη υποδομών της χώρας μας από τα αρπακτικά του πολέμου, από τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους που ξεπουλάνε τη λαϊκή περιουσία, προκειμένου να τη μετατρέψουν σε ορμητήρια του κέρδους και του πολέμου. Τα λιμάνια και οι λοιπές υποδομές μπορούν να λειτουργήσουν ως κόμβοι πραγματικά αμοιβαίας ωφέλειας για τους λαούς, λειτουργώντας με γνώμονα την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, και αυτό μπορεί να γίνει μέσα σε έναν άλλον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, εκεί όπου οι «ναυμαχίες» των καπιταλιστών... θα έχουν τορπιλιστεί μια και καλή!

Ο Δ. Κλάδης

Αυτό ήταν ένα από τα κεντρικά συμπεράσματα της εκδήλωσης, που διοργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ τη Δευτέρα 13 Οκτώβρη στο Εμπορικό Επιμελητήριο Ξάνθης, με θέμα: «Οι επιπτώσεις από την καύση απορριμμάτων στην υγεία του λαού και το περιβάλλον - Οι θέσεις του ΚΚΕ για τη διαχείριση των απορριμμάτων». Ενδεικτική του ενδιαφέροντος για τον λαό της περιοχής ήταν η μεγάλη συμμετοχή στην εκδήλωση και η συζήτηση που ακολούθησε.

Την εκδήλωση «άνοιξε» ο Διονύσης Κλάδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε συνοπτικά στην πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων στην περιοχή από κυβέρνηση και «τοπική διοίκηση» με κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, με συνέπεια την εκτίναξη των δημοτικών τελών τα τελευταία δύο χρόνια, την ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας που στενάζουν από την υποστελέχωση, την ανάθεση σε εργολάβους της αποκομιδής των σκουπιδιών, όπως συμβαίνει στον δήμο Παγγαίου, τη στασιμότητα στην ανακύκλωση, την αύξηση του κόστους με τα κάθε λογής «πράσινα» χαράτσια. Και τώρα, τα σχέδια για καρκινογόνα καύση - και στην περιοχή - που βαφτίζεται «φιλοπεριβαλλοντική» στο πλαίσιο της περιβόητης «πράσινης» ανάπτυξης και της κυκλικής οικονομίας της ΕΕ.

Ο Κ. Παπαδάκης

«Αυτήν την πολιτική ο λαός της περιοχής μπορεί και πρέπει να την αντιπαλέψει με κάθε μέσο και τρόπο (...) όπως κάναμε σε πολλές άλλες περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν, με τα αιολικά πάρκα στον Λειβαδίτη εδώ στην Ξάνθη, τα φαραωνικά φωτοβολταϊκά στη Λεκάνη της Καβάλας, τις ανεμογεννήτριες στο δάσος της Δαδιάς και αλλού.

(...) Οι κεφαλαιοκράτες δεν διστάζουν να προχωρήσουν σε νέα εγκλήματα. Αυτό στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια το είδαμε να συμβαίνει με τον ΤΑΠ που περνά ακόμα και μέσα από γη υψηλής παραγωγικότητας και τα περιβόητα αντισταθμιστικά του οφέλη αποδείχθηκαν "φύκια για μεταξωτές κορδέλες", όπως με τη χρηματοδότηση της γεωθερμίας στον Εβρο, που τελικά εκτιμήθηκε ως ασύμφορη. Με το υγροποιημένο πανάκριβο αμερικανικό φυσικό αέριο στην Αλεξανδρούπολη, στο πλαίσιο της στρατηγικής για την απεξάρτηση από το ρωσικό. Με την αύξηση του μεριδίου των ΑΠΕ στην ενεργειακή αγορά που κατατάσσει την ΑΜΘ στις πρώτες θέσεις πανελλαδικά. Και ενώ ο στόχος του κεφαλαίου για τη μετατροπή της περιοχής σε ενεργειακό κόμβο προχωρά, ο λαός συνεχίζει να "απολαμβάνει" αρνητικές πρωτιές στην ενεργειακή φτώχεια, στην ανέχεια, στον κοινωνικό αποκλεισμό. Την ίδια ώρα, μια χούφτα όμιλοι πανηγυρίζουν.

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

Ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, στην κεντρική ομιλία του, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Με την "ξύλινη" γλώσσα της (...) η ΕΕ επιχειρεί να κρύψει την αλήθεια. Με σκοπιμότητα δεν μιλά για καύση αλλά για "ενεργειακή αξιοποίηση".

Ομως, έχουν σχεδιασμό που δεν μπορεί αν κρυφτεί πίσω από λέξεις: Το δεύτερο "εργοστάσιο" στη Βόρεια Ελλάδα - μετά από αυτό της Δυτικής Μακεδονίας - προορίζεται για την περιοχή είτε της Ροδόπης ή της Ξάνθης. Μας το φυλάνε για ...έκπληξη το πού θα γίνει ακριβώς. Επιδιώκουν να εγκαταστήσουν μονάδα αποτέφρωσης δυναμικότητας 62.000 τόνων ανά έτος. Θα δέχεται απορρίμματα από όλη την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

(...) Η μεγαλύτερη όμως αλήθεια - και επιστημονική - είναι ότι η καύση απορριμμάτων αποτελεί κίνδυνο - θάνατο για την υγεία όχι μόνο των κατοίκων γύρω από την περιοχή της εγκατεστημένης μονάδας αλλά και ευρύτερα. Μιλάμε για ευθεία συνέπεια της καύσης, δηλαδή: λευχαιμίες, καρκινοπάθειες, νεοπλάσματα, όγκους στον εγκέφαλο, καρκίνο του πνεύμονα, του μαστού, του τραχήλου της μήτρας, πρόωρες γεννήσεις, αναπνευστική χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, μυελώματα, αυτοάνοσα κ.ά. Οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε χώρους καύσης πλαστικού συχνά αναφέρουν αναπνευστικά προβλήματα, πονοκεφάλους και ναυτία.

Είναι ενδεικτικό ότι ο ΠΟΥ υπολογίζει πάνω από 7-9 εκατ. ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους ετησίως από τη ρύπανση του ατμοσφαιρικού αέρα.

(...) Κριτήριο για να γίνουν αυτά είναι ότι αποτελεί μια κερδοφόρα επιχειρηματική δραστηριότητα για τους ομίλους, γιατί βγάζουν πολύ περισσότερα κέρδη με την καύση, παρά από την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση. Οι μονάδες καύσης απορριμμάτων είναι οι μοναδικές, μαζί με τις τσιμεντοβιομηχανίες, που ο ιδιοκτήτης καπιταλιστής πληρώνεται όχι μόνο για την Ενέργεια ή τη θερμότητα που θα παράγει πουλώντας την, αλλά και από την προμήθεια των πρώτων υλών! Συγκεκριμένα, ο ανάδοχος όμιλος εδώ στη μονάδα της ΑΜΘ θα πληρώνεται, για να παίρνει το σκουπίδι 138 ευρώ τον τόνο. Δηλαδή μόνο από την προμήθεια της πρώτης ύλης, ο ανάδοχος όμιλος θα τσεπώσει πάνω από 8.5 εκατ. τον χρόνο. Μια πεντάκιλη σακούλα, ανάλογα και με το μείγμα της, παράγει 1,5 κιλοβατώρα ρεύμα. Να, λοιπόν, μια ιδιαίτερα επωφελής μπίζνα για τους ομίλους και μια πολλαπλά επιζήμια για τον λαό στην υγεία, στην τσέπη του και το περιβάλλον.

Θα ρωτήσει κάποιος, καλά με τόσες διευκολύνσεις και κέρδη στον όμιλο δεν θα πέσουν οι τιμές της Ενέργειας; Να θυμίσουμε ότι τα ίδια λέγονταν και για τις ΑΠΕ, που όχι μόνο δεν έφεραν πτώση τιμών αλλά αντίθετα τεράστιες αυξήσεις, επιδοτήσεις στο ρεύμα πληρωμένες από τον λαό, έμμεση δηλαδή επιδότηση στους ενεργειακούς ομίλους που συνεχίζουν να θησαυρίζουν, με την εργατική - λαϊκή οικογένεια να μη βρίσκει ανακούφιση όποιο χρώμα λογαριασμού (μπλε ή πράσινο) κι αν επιλέξει. Γιατί δεν αλλάζει το γεγονός ότι η ιδιοκτησία κι ο έλεγχος της Ενέργειας ανήκει στους ομίλους, κι ο λαός το πληρώνει αυτό πολλαπλά και πανάκριβα (...) γιατί οι όμιλοι της Ενέργειας δεν λειτουργούν για την ψυχή της μάνας τους, αλλά με κριτήριο το μέγιστο κέρδος» .

Στη συνέχεια, αφού κατέρριψε με παραδείγματα μια σειρά «δήθεν επιχειρήματα» και «μύθους» που αξιοποιούν τελευταία μια σειρά μηχανισμών στην προσπάθεια να «πείσουν» για την «καλή καύση» αποπροσανατολίζοντας τον λαό, σημείωσε: «ΕΕ, κυβερνήσεις και όμιλοι έχουν επίγνωση ότι δεν θα είναι εύκολο να περάσουν τα σχέδιά τους. Από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα φουντώνουν οι αντιδράσεις, οργανώνεται ο εργατικός - λαϊκός αγώνας ενάντια στην προώθηση της καύσης και την πράσινη στρατηγική της ΕΕ. Αυτό, λοιπόν, που προέχει κι εδώ στην περιοχή είναι να σπάσει η σιωπή που επιχειρούν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά επιτελεία (...) για να περάσει στα μουλωχτά ο επικίνδυνος σχεδιασμός.

Η ανησυχία κι η οργή του λαού που φουντώνει και των δεκάδων φορέων που βρίσκονται "στο πόδι" μπορεί δυναμώσει, να γιγαντωθεί. Πάνω από όλα να βρει διέξοδο στην απόρριψη των κατευθύνσεων της ΕΕ που νομιμοποιεί την καύση και στη διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου διαχείρισης απορριμμάτων με κριτήριο αποκλειστικά την προστασία της υγείας, του περιβάλλοντος και των λαϊκών αναγκών, και όχι τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων.

Το ΚΚΕ καλεί τον λαό της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, συνολικά τον ελληνικό λαό, να δυναμώσει την πάλη ενάντια στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, και τη βαρβαρότητά του, δηλαδή: Ο φυσικός πλούτος και το περιβάλλον να μετατρέπονται σε εμπορεύματα και πεδίο επιχειρηματικής δράσης. Η εναντίωση στο σχέδιο της κυβέρνησης για την καύση των υπολειμματικών αλλά και πρωτογενών σύμμεικτων αποβλήτων σε συνθήκες καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, έχει πρόταση διεξόδου, αυτή του ΚΚΕ, που με το πολιτικό πρόγραμμά του παρουσιάζει.

Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι ολοκληρωμένη λύση για τη διαχείριση αποβλήτων μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου, ολοκληρωτικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, τον σοσιαλισμό, όπου η οικονομία θα βασίζεται στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στη γη και στις υποδομές.

Στο πλαίσιο αυτού του δρόμου ανάπτυξης, οι χρήσεις γης, η χωροθέτηση εγκαταστάσεων επεξεργασίας αποβλήτων και όσων χώρων τελικής διάθεσης (ΧΥΤΑ) απαιτηθούν, η επιλογή τεχνολογιών, οι όροι λειτουργίας εγκαταστάσεων, συνολικά η παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση και το περιβάλλον θα καθορίζονται με βάση τα συνδυασμένα κριτήρια ικανοποίησης του συνόλου των κοινωνικών αναγκών και όχι το κέρδος των καπιταλιστών. Αυτήν την πρόταση την θέτουμε στον λαό και σας καλούμε να τη συζητήσουμε με κάθε ευκαιρία».

Ο Παύλος Τομπουλίδης, γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων Ερευνητικού Κέντρου «Αθηνά» και υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Ξάνθης, ανέδειξε μια σειρά τεχνικά δεδομένα που αποδεικνύουν τις επιπτώσεις από την καύση απορριμμάτων στην υγεία του λαού και το περιβάλλον, ενώ ενδιαφέρον είχε η αποδόμηση ευρωπαϊκών παραδειγμάτων που παρουσιάζονται ως πρότυπα:

«...Λένε: "να κάνουμε όπως η Σουηδία, εκεί δουλεύει". Μόνο που εκεί καίνε πάνω από 2 εκατομμύρια τόνους σκουπιδιών τον χρόνο και εισάγουν κι άλλα από τη Γερμανία και τη Νορβηγία και αλλού, για να έχουν "καύσιμο". Εγιναν δηλαδή ενεργειακά εξαρτημένοι από τα σκουπίδια, εκπέμπουν εκατομμύρια τόνους CO₂ που δεν καταγράφονται στο ευρωπαϊκό σύστημα ρύπων και παρουσιάζονται ως "πρότυπο". Αυτή είναι η "πράσινη ανάπτυξή" τους: να μετατρέπουν τη ρύπανση σε εμπόρευμα. Το πιο υποκριτικό; Το "βιογενές κλάσμα" των σκουπιδιών χαρακτηρίζεται από την ΕΕ ως "ΑΠΕ", οπότε η καύση μετράει ως "πράσινη ενέργεια".

Η λογική του κόστους και του κέρδους, είτε εκφράζεται με ιδιωτικοποίηση, είτε με κρατικο - καπιταλιστική διαχείριση, οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Οσο οι υποδομές, η Ενέργεια και η τεχνολογία λειτουργούν με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα, δεν μας σώζει ούτε "επανακρατικοποίηση" ούτε "ΣΔΙΤ". Η απάντηση είναι λαϊκή ιδιοκτησία, κοινωνικοποίηση των υποδομών και κεντρικός σχεδιασμός με βάση τις ανάγκες του λαού. Μόνο τότε η τεχνολογία μπορεί να υπηρετήσει πραγματικά την κοινωνία».

Η Μυρτώ Νούσια, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ξάνθης ανέφερε:

«Το προηγούμενο διάστημα πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σε σύσκεψη με άλλα σωματεία και φορείς για το θέμα, στοχεύοντας στη συντονισμένη δράση που μπορεί και πρέπει να σταματήσει κάθε σκέψη δημιουργίας εργοστασίου καύσης απορριμμάτων.

Το σωματείο μας έχει την εμπειρία από τον νικηφόρο αγώνα που δώσαμε τα προηγούμενα χρόνια όταν κάτω από την πίεση που ασκήσαμε καταφέραμε να μην υλοποιηθεί η κατασκευή αιολικού πάρκου στον Λειβαδίτη.

Σήμερα, βλέπουμε πως τα σχέδια για "μπίζνες" στην περιοχή μας όλο και αυξάνονται και μάλιστα σε ένα νομοθετικό πλαίσιο που έχει γίνει λάστιχο, για να παραβλέπονται οι επιπτώσεις στην Υγεία, την ποιότητα της ζωής μας αλλά και τις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις. Παράλληλα, οι οδηγίες κρατών - μελών που παράλληλα τροφοδοτούν και στηρίζουν τα πολεμικά μέτωπα, δίνοντας δισεκατομμύρια ευρώ σε πολεμικούς εξοπλισμούς, μας δείχνει ότι μόνο το περιβάλλον δεν σκέφτονται, όταν την ίδια ώρα συντελούν στη μεγαλύτερη καταστροφή που είναι ο πόλεμος.

Το σωματείο μας, παίρνοντας τη θετική πείρα που έχει αποκομίσει, θα δώσει το επόμενο διάστημα τον αγώνα στην ενημέρωση και την κινητοποίηση των συναδέλφων, για να μην υλοποιηθεί αυτό το έγκλημα».

Ο Γιάννης Κυριακίδης, πρόεδρος της Ενωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κομοτηνής ανέφερε:

«Για εμάς τους εργαζόμενους η καύση απορριμμάτων είναι ένα ακόμα χτύπημα στο βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής την δικιά μας και των παιδιών μας.

Η εντατικοποίηση της εργασίας, το 13ωρο, τα εργοδοτικά εγκλήματα μέσα στους χώρους δουλειάς και ιδιαίτερα οι επαγγελματικές ασθένειες, είναι ένα παζλ που συμπληρώνουν οι εκάστοτε κυβερνώντες κατά τη διάρκεια της θητείας τους (...) από την άλλη μας καλούν να αποδεχτούμε την καταστροφή του περιβάλλοντος, της υγείας της δικιάς μας και των παιδιών μας.

Μετά τις ανεμογεννήτριες που ήδη εκτείνονται σε όλη την οροσειρά της Ροδόπης, τα φωτοβολταϊκά που θα απλώνονται σε ολόκληρο τον κάμπο άναρχα, μετά το ξεπούλημα του χρυσού στους χρυσοθήρες με ό,τι συνέπειες θα υπάρξουν για το περιβάλλον και την υγεία μας, έρχεται και η καύση σκουπιδιών.

Οι ίδιοι που ευθύνονται για την ανυπαρξία μέτρων αντιπυρικής προστασίας με αποτέλεσμα να έχει καεί ένα τεράστιο μέρος του φυσικού πλούτου της Θράκης, έρχονται τώρα να μας πείσουν πως θα πάρουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να μην είναι η καύση των απορριμμάτων επιβλαβής για το περιβάλλον και τη ζωή μας.

Αυτός ο αγώνας πρέπει να έχει ποδάρια σε όλους τους νομούς, αφού είτε στην Κομοτηνή, είτε στην Ξάνθη γίνει η μονάδα, γνωρίζουμε καλά ότι θα επιβαρυνθούμε όλοι, αφού ο τοξικός αέρας δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα σε νομούς».