Οι συνολικές αφίξεις επισκεπτών φέτος μέχρι τέλη Αυγούστου έφτασαν τα 1.195.076 άτομα (στοιχεία της «Fraport»), ενώ το πρώτο 8μηνο πέρυσι ήταν 1.154.667 - αύξηση 3,5%. Η αύξηση των αφίξεων προστίθεται στο +6,8% των συνολικών αφίξεων του 2024 έναντι του 2023, όταν στο νησί κατέφτασαν 2.223.011 επισκέπτες (!), ρεκόρ που δεν αποκλείεται να σπάσει φέτος. Το 2023 υπήρξε αύξηση αφίξεων μέσω αεροδρομίου κατά 9,4% ξεπερνώντας τότε το φράγμα των 2 εκατ. ατόμων (2.081.931). Στα στοιχεία μάλιστα δεν περιλαμβάνεται η κίνηση μέσω του λιμανιού της Κυλλήνης. Λόγω και της αυξητικής της τάσης, είναι χαρακτηριστικό ότι η εφοπλιστική εταιρεία που την εκμεταλλεύεται («Levande Ferries») από ένα πλοίο που κατείχε το 2014 σήμερα μετρά πέντε και μετασκευάζει και έκτο, έχοντας την αποκλειστική σύνδεση για Κεφαλονιά - Ιθάκη με Πάτρα - Κυλλήνη.

Αυτή η τεράστια τουριστική επιχειρηματική δράση στηρίζεται πρωτίστως στην εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων, ντόπιων και μεταναστών (από Ασία, Αφρική και Ευρώπη).

Λόγω του Τουρισμού εντείνεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων και σε μια σειρά άλλους κλάδους, όπως Μεταφορές (χερσαίες, θαλάσσιες, αεροδρόμιο), Επισιτισμός, Κατασκευές, Εμπόριο. Εντατικοποιείται και η εργασία των υγειονομικών, που λόγω των τεράστιων ελλείψεων προσωπικού στο Νοσοκομείο και της ανύπαρκτης ΠΦΥ έχουν τεράστιο όγκο δουλειάς για τουλάχιστον έξι μήνες.

Σε ένα νησί 406 τ.χλμ. με 41.180 κατοίκους (απογραφή 2021), με την 6η μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού ανά νομό σε σχέση με την έκτασή του στην Ελλάδα και με γερασμένες υποδομές, 40ετίας και βάλε, είναι μεγάλες οι επιπτώσεις στη ζωή του λαού και από την τουριστική «επέλαση».

Το νερό δεν πίνεται, είναι υφάλμυρο, «κυκλοφορεί» σε ...ρόδες, με τους «νταήδες» μεταφορείς του να το πουλούν ακόμη και πάνω από 100 ευρώ το κυβικό (!) σε λαϊκά νοικοκυριά. Τα τελευταία πίνουν εμφιαλωμένο, ενώ τοπικά υπάρχει τέτοια μονάδα παραγωγής. Το δίκτυο ύδρευσης σαθρό, με καρκινογόνους αγωγούς σε τμήματά του. Νερό βέβαια υπάρχει, χιλιάδες κυβικά τη μέρα για πολυτελέστατα ξενοδοχεία, βίλες και άλλες τέτοιες εγκαταστάσεις. Για τον λαό δεν υπάρχει ούτε για την κατάσβεση πυρκαγιών, όπως η τελευταία, που έκανε κάρβουνο σχεδόν 23.000 στρέμματα!

Οι υποδομές αποχέτευσης είναι κατασκευασμένες για άλλες εποχές, οπότε τα λύματα κάνουν «πάρτι» στους δρόμους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το φυσικό περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.

Το δε Νοσοκομείο «στενάζει». Απέμεινε ένας παθολόγος, με παραιτήσεις νοσηλευτών μέσα στο καλοκαίρι λόγω φόρτου εργασίας! Η Νεφρολογική δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες αιμοκάθαρσης, δεν δέχεται έναν παραπάνω ασθενή, ακόμα και επισκέπτη! Τα μόλις δύο ασθενοφόρα δεν επαρκούν, ενώ ο λαός ψάχνει την υγειά του στα επιβαρυμένα νοσοκομεία της Πάτρας και άλλων πόλεων.

Παγίδα θανάτου αποτελεί το οδικό δίκτυο. Σχεδιασμένο για τις ανάγκες μισού αιώνα πριν, τα τροχαία αποτελούν μάστιγα, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες, επιβαρύνοντας την τραγική κατάσταση στα ΤΕΠ του Νοσοκομείου.

Εδώ έρχεται να προστεθεί η ακρίβεια που κατατρώει το λαϊκό εισόδημα. Οσο πληρώνουν οι τουρίστες, τόσο πληρώνουν και όλοι, από καύσιμα μέχρι είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης...

Από όλο αυτό το «πάρτι» κερδών δεν θα μπορούσαν να λείπουν και κάθε λογής φαινόμενα σαπίλας που κουβαλάει το σύστημα, όπως συμβαίνει με τα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών, που οργιάζουν στο νησί. Ετσι το «Φιόρο του Λεβάντε», των μεγάλων ποιητών και διανοούμενων του λαού μας, γίνεται «Μέκκα» για τα κέρδη του τουριστικού κεφαλαίου και των τουρ οπερέιτορ, με την ταμπέλα «εδώ επιτρέπονται όλα». Ετσι «ανθεί» η ναρκωκουλτούρα, η «διασκέδαση» μέχρι εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης, καθετί που δεν έχει καμία σχέση με τη γνήσια λαϊκή παράδοση.

Ο Τουρισμός γίνεται επίσης το όχημα για την αντιπαράθεση μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου, βάζοντας στη μέση εργαζόμενους και λαό, που πληρώνουν για να μοιραστούν εκτάσεις - «φιλέτα», π.χ. στα ορεινά, με διεκδικητές μέχρι και σεΐχηδες από το Κατάρ...

Πώς έχουμε φτάσει ως εδώ; Είναι οι εργαζόμενοι, η άγρια εκμετάλλευσή τους που παράγει τεράστια κέρδη για μεγαλοξενοδόχους και τουρ οπερέιτορ, που χτίζει ξενοδοχεία πολλών «αστέρων», πολυτελέστατες βίλες και άλλες τουριστικές υποδομές, από τις οποίες οι εργαζόμενοι του κλάδου και άλλοι λαϊκοί άνθρωποι δεν περνάνε ούτε απέξω!

Η εργοδοτική αυθαιρεσία χτυπάει «κόκκινο»! Φέτος ξεπεράστηκαν ξανά τα όποια όρια. Οι εργαζόμενοι ήρθαν αντιμέτωποι με την απογείωση της εκμετάλλευσης, με κάθε λογής μέτρο που διαλύει τη ζωή τους.

Η εργοδοσία καλεί «τα κεφάλια μέσα» και «βάλτε πλάτη για να βγει το καλοκαίρι...». Λέει στους εργαζόμενους να μη ζητάνε πολλά «τώρα που έχει δουλειά».

Οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό - Επισιτισμό όχι μόνο δεν είδαν αυξήσεις στους μισθούς, αλλά συνεχίζουν να δουλεύουν με δεκάδες διαφορετικές συμβάσεις, χωρίς ωράριο και ρεπό, χωρίς μέτρα υγείας και ασφάλειας, πολλές φορές σε συνθήκες καύσωνα.

Η γενική κλαδική Σύμβαση, που έχει γίνει «υποχρεωτική», όχι μόνο δεν καλύπτει στοιχειώδη δικαιώματα αλλά και τηρείται μόνο στα «χαρτιά».

Την ώρα της πρόσληψης οι ξενοδόχοι εκβιάζουν, τάζουν «μαύρα» χρήματα για να γλιτώνουν ασφαλιστικές εισφορές, προχωρούν στα λεγόμενα «πακέτα ατομικής σύμβασης» που καταστρατηγούν ωράρια και ρεπό.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια των προηγούμενων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ κ.ά., κάνει την ανήξερη. Ολοι μαζί στηρίζουν και στηρίζονται από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο, όπως και οι τοπικοί τους εκπρόσωποι σε Περιφέρεια και δήμο Ζακύνθου.

Καθημερινά έρχονται στο φως καταγγελίες από εργαζόμενους για τρομοκρατία σε εργασιακούς χώρους, απολύσεις, μισθολογικές διαφορές, υπερεντατική δουλειά, μέχρι και άσκηση βίας. Χώροι δουλειάς - σύγχρονα κολαστήρια, με εκτόξευση εργατικών «ατυχημάτων» και επαγγελματικών ασθενειών. Μόνο φέτος στο αεροδρόμιο είχαμε έναν νεκρό και τρεις λιποθυμίες από την εντατικοποίηση, την έλλειψη μέτρων προστασίας από τον καύσωνα! Δεν είναι λύση το καπέλο, τα γυαλιά και ένα μπουκαλάκι νερό, όπως συχνά - πυκνά ακούγεται στη δουλειά (και αυτά πολλές φορές με «ατομική ευθύνη»), αλλά τα ουσιαστικά μέτρα, με περισσότερα διαλείμματα σε κλιματιζόμενες αίθουσες κ.λπ.

Λόγω της κατάστασης, εργαζόμενοι που έρχονται για σεζόν από άλλες περιοχές παραιτούνται και φεύγουν, αναζητώντας δουλειά αλλού. Το ίδιο συμβαίνει και με μετανάστες εργάτες, που εργάζονται μέσω σύγχρονων δουλεμπορικών γραφείων, διακρατικών συμφωνιών ή με όποιον άλλο τρόπο «σκαρφιστεί» η εργοδοσία.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά, η εργοδοσία πιπιλίζει την καραμέλα της έλλειψης προσωπικού! Οι ίδιοι την περίοδο της πανδημίας άφηναν έναν εργαζόμενο στους δέκα, επικαλούμενοι ότι δεν είχαν δουλειά. Σήμερα θέλουν ένας να βγάζει δουλειά για τρεις, ακόμα και σε διαφορετικά πόστα!

Ομως ο Γολγοθάς των εργαζομένων δεν σταματά εκεί. Οσοι έρχονται στη Ζάκυνθο για σεζόν έχουν να αντιμετωπίσουν και το ζήτημα της διαμονής. Πολλές φορές αναγκάζονται να μένουν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς νερό ή κλιματισμό, με καύσωνα, στοιβαγμένοι δύο, τρία και παραπάνω άτομα ανά δωμάτιο!

Συνολικά οι εργαζόμενοι και στον Τουρισμό - Επισιτισμό αντιμετωπίζονται από την εργοδοσία ως «αναγκαίο κακό» στο κυνήγι του κέρδους, ενώ όταν έρχεται ο χειμώνας ακόμα και όσοι παίρνουν επίδομα καλούνται να τα βγάλουν πέρα με τα ψίχουλα της ΔΥΠΑ, αφού «ο λογαριασμός δεν βγαίνει» - σε αντιδιαστολή με τα 30 δισ. που «βγαίνουν» για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς.

Ετσι χτίζεται το «θαύμα του Τουρισμού»! Πίσω από την πολυτελή «βιτρίνα» άγρια εκμετάλλευση, άθλιες υποδομές, συνολικά δύσκολη διαβίωση για τον λαό. Εχουν σοβαρές ευθύνες όχι μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, που ετοιμάζεται να φέρει το 13ωρο - σκλαβιά, αλλά και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. που κάθισαν σε υπουργικές θέσεις, άγονται και φέρονται στα αστικά κόμματα (Πλεύση, Νέα Αριστερά, Ελ. Λύση κ.ά.) και έχουν για «θεό» τους τη διασφάλιση των επιχειρηματικών κερδών, τις Οδηγίες της ΕΕ που κινούνται σε αυτές τις κατευθύνσεις.

Εχουν βαρύτατες ευθύνες οι ντόπιοι εκπρόσωποι αυτών των κομμάτων στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, που εναλλάσσονται στην περιφερειακή αρχή (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, δήθεν ανεξάρτητοι), για τις άθλιες υποδομές, τα έργα που δεν γίνονται για τον λαό. Βαρύτατες ευθύνες έχει ο δήμος, στη διοίκηση του οποίου βρίσκονται σήμερα οι δυνάμεις της ΝΔ κ.ά., όπως και όλες οι μέχρι σήμερα δημοτικές αρχές και διοικήσεις της ΔΕΥΑΖ και άλλων δημοτικών οργανισμών, για τους ίδιους λόγους.

Ολοι τους γίνονται «χαλί να τους πατήσει» το μεγαλοξενοδοχειακό κεφάλαιο, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που εκφράζονται και μέσα στους περιφερειακούς και δημοτικούς συνδυασμούς των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών αστικών κομμάτων.

Αποκούμπι των εργαζομένων είναι τα ταξικά σωματεία που δίνουν τη μάχη μαζί με το Εργατικό Κέντρο, όπου δρουν πρωτοπόρα οι κομμουνιστές. Είναι επίσης ο Εμπορικός Σύλλογος, ο Αγροτοκτηνοτροφικός Σύλλογος, η ΕΛΜΕΖ, άλλοι λαϊκοί φορείς, όπως η Ενωση Γονέων, Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων.

Σήμερα είναι ανάγκη να ισχυροποιηθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για όλα όσα έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι: Δουλειά με δικαιώματα, ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, πλαφόν στις αυξήσεις ηλεκτρικού ρεύματος και ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, λεφτά για Υγεία και Παιδεία και όχι για τα ΝΑΤΟικά πολεμικά σφαγεία.

Για άφθονο, φτηνό, ποιοτικό, πόσιμο νερό, υποδομές αντισεισμικής, αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής θωράκισης, για κάθε ανάγκη που έχουν τα λαϊκά στρώματα στο νησί!

Σήμερα, πολύ περισσότερο, απαιτείται να μεγαλώσει ο προβληματισμός, η συσπείρωση με το ΚΚΕ και την πρόταση εξουσίας του, για την πραγματική διέξοδο υπέρ των εργαζομένων, που υπάρχει και είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Οι προτάσεις του ΚΚΕ είναι ρεαλιστικές, γιατί ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων. Ουτοπία είναι ότι στο πλαίσιο του σημερινού σάπιου, διεφθαρμένου εκμεταλλευτικού συστήματος οι εργαζόμενοι μπορεί να κατακτήσουν αξιοπρεπή ζωή! Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του αγώνα, της απάντησης στο σύστημα των πολέμων και της εκμετάλλευσης.

Η πρόταση του ΚΚΕ για μια διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια της εργατικής τάξης και ο πλούτος, τα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία, είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση.

Μόνο έτσι θα μπορέσουν να ευημερήσουν συνολικά οι εργαζόμενοι, ο λαός. Σε αυτό το πλαίσιο θα αξιοποιούνται όλες οι παραγωγικές δυνατότητες, και όσες σήμερα μαραζώνουν γιατί δεν προσφέρουν κέρδη στους καπιταλιστές. Εγγύηση γι' αυτό είναι ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας, που μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα για όλους.

Απάντηση στην εξουσία του κεφαλαίου αποτελεί η εργατική εξουσία, με πυρήνα τους χώρους δουλειάς, εκεί που οι εργαζόμενοι θα κάνουν πραγματικά κουμάντο, θα είναι στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, έχοντας ουσιαστική συμβολή στην πορεία της οικονομίας, της παραγωγής.

Γι' αυτά τα ζητήματα καλούμαστε σήμερα να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις με την πρόταση του ΚΚΕ, τη μόνη ρεαλιστική, φιλολαϊκή λύση για τον λαό και τη χώρα!