Η Ουκρανία ενδέχεται να φτάσει σε «σημείο κατάρρευσης μέσα σε έξι μήνες» χωρίς σημαντική νέα βοήθεια, όπως συστήματα Patriot ή πυροβολικό Himars, γράφουν οι «Financial Times».

«Χωρίς υποστήριξη από τις ΗΠΑ, η Ευρώπη δεν είναι προετοιμασμένη σε επίπεδο στρατιωτικής ικανότητας να αναλάβει μόνη την άμυνα της Ουκρανίας», συμπληρώνει η «New York Post».

«Ο Τραμπ διαβεβαίωσε πως οι ΗΠΑ θα βοηθήσουν στην ασφάλεια της Ουκρανίας μέσω συνεργασίας με την Ευρώπη, χωρίς όμως να διευκρινίζει τον ακριβή ρόλο των ΗΠΑ», μεταδίδει το «Reuters».

Το αμερικάνικο σχέδιο προβλέπει «ανάπτυξη ευρωπαϊκών δυνάμεων υπό αμερικανική διοίκηση» και «παροχή αεροπορικής άμυνας ή επιβολή no-fly ζώνης, χωρίς επίγεια στρατεύματα των ΗΠΑ» προσθέτει.

Η Μόσχα απαιτεί την καθιέρωση βέτο στις αποφάσεις για στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, ώστε να έχει πλήρη έλεγχο και συμμετοχή στις εξελίξεις των μεταπολεμικών συνθηκών, γράφει η «Wall Street Journal».

* * *

Κάθε συζήτηση περί «συλλογικών εγγυήσεων ασφαλείας» χωρίς τη Ρωσία «είναι ανεπαρκής και καταδικασμένη να αποτύχει», λέει ο Λαβρόφ.

«Η Ρωσία απορρίπτει οποιαδήποτε σενάρια περιλαμβάνουν στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, χαρακτηρίζοντάς τα ως εν δυνάμει επικίνδυνα για κλιμάκωση», μεταδίδει το «Euronews».

Γερμανός στρατιωτικός προειδοποιεί τους Ευρωπαίους μέσω του «Guardian» να μην είναι «αφελείς»: «Καθεμία από τις μεγάλες χώρες του συνασπισμού των προθύμων, όπως η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία, θα χρειαστεί να αναπτύξει τουλάχιστον 10.000 στρατιώτες στην Ουκρανία (...).

Δεν θα είναι αρκετό να έχουμε μια χούφτα στρατηγούς και μικρότερες στρατιωτικές μονάδες να στελεχώνουν ένα διοικητήριο στην Ουκρανία».

* * *

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η συζήτηση για τις «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία, μετά τη συνάντηση Τραμπ - Πούτιν και το παζάρι που ακολούθησε στον Λευκό Οίκο (ΗΠΑ - ΕΕ - Ζελένσκι) για την επομένη μέρα.

Και μόνο η αποδελτίωση δείχνει ποια είναι η «επόμενη μέρα»... Οι «εγγυήσεις ασφαλείας» (αν και εφόσον προχωρήσει ο εύθραυστος συμβιβασμός) είναι το μπαρούτι που στρώνεται απ' άκρη σ' άκρη της Ουκρανίας. Κι αρκεί μια φιτιλιά για να γίνει παρανάλωμα...

Με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς (και επισήμως) μέσα στην Ουκρανία αυτήν τη φορά. Τόσο ...ειρηνικό προβλέπεται το μέλλον στα πεδία των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων.

* * *

Μάθαμε τελικά γιατί έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ το δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015. Το είπε ο Τσίπρας στη γαλλική «Le Monde»... «Ηταν - λέει - ένας τρόπος, μέσω μιας μορφής δραματοποίησης, να επιτύχω παραχωρήσεις από τους πιστωτές». «Μον Ντιε», που λένε κι οι Γάλλοι...

Ομως είναι κι αυτό μία πρόοδος. Να ομολογεί 10 χρόνια μετά ότι χρησιμοποίησε τον λαό σε μια ...δραματοποίηση (βλέπε θέατρο με μοιρασμένους ρόλους) για να κλείσει μια ευνοϊκότερη συμφωνία με τους δανειστές για λογαριασμό της αστικής τάξης.

Και συνεχίζει: «Οταν ανέλαβα την ηγεσία της κυβέρνησης, τα δύο πρώτα προγράμματα ενίσχυσης είχαν αποτύχει να διορθώσουν την κατάσταση (...). Και πετύχαμε εν μέρει». Εκεί που οι άλλοι απέτυχαν με τα δυο μνημόνια, ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να επιτύχει με το τρίτο! Σε ...άλογο κούρσας πόνταραν τελικά η αστική τάξη και οι «θεσμοί»...

* * *

Και ποια ήταν τελικά η επιτυχία; «Η Ελλάδα μπόρεσε να αναδιαρθρώσει το δημόσιο χρέος της, γεγονός που της επέτρεψε να βγει από το διεθνές πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018 και να ανακτήσει την οικονομική της αυτονομία».

Τι γιορτάζει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε Αύγουστο; Την αναδιάρθρωση του χρέους!!! Που πληρώνει (και θα πληρώνει) «αναδιαρθρωμένο» ο λαός στο διηνεκές, με τα μνημόνια διαρκείας και τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Ε, όπως και να το κάνεις, είναι για τα ...πανηγύρια η επέτειος της «εξόδου» από τα μνημόνια.

* * *

Για όσους δεν πρόλαβαν την είδηση, τα αρχεία του IDF αποκαλύπτουν ότι το 83% των θυμάτων του στη Γάζα είναι άμαχοι. Δηλαδή, από τους 62.000 νεκρούς που είναι ο απολογισμός μέχρι σήμερα, πάνω από 51.000 είναι άμαχοι γυναίκες, άνδρες και μικρά παιδιά... (Χωρίς να υπολογίζονται βέβαια όσοι παραμένουν θαμμένοι στα συντρίμμια της κατεστραμμένης Γάζας. Αυτής που το κράτος - δολοφόνος θέλει τώρα να καταλάβει ολοσχερώς...).

Αλλα και για τους υπόλοιπους 9.000 νεκρούς, δύσκολα βάζει κανείς το χέρι του στη φωτιά ότι σκοτώθηκαν σε μάχη, αν σκεφτεί ότι το Ισραήλ χαρακτηρίζει «στρατιώτες» ακόμα και δημοσιογράφους που γράφουν ενοχλητικές ανταποκρίσεις για τα εγκλήματά του στη Γάζα. Και ως τέτοιους τους αποτελειώνει με έναν πύραυλο στο κεφάλι...