Στο πλοιάριο «Handala» είχε επιβιβαστεί και ο γνωστός Αμερικανός συνδικαλιστής Κρις Σμολς, ιδρυτής του συνδικάτου στην «Amazon», ο οποίος συνελήφθη και βασανίστηκε από τις ισραηλινές αρχές. Την εμπειρία του αυτή μεταφέρει σε συνέντευξη που έδωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο «Middle East Eye», σημεία της οποίας αναπαράγει ο «Ριζοσπάστης».

Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους συμμετείχε στην αποστολή, ο Κρις Σμολς αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο στόχος μου ήταν να φωτίσω το γεγονός ότι εργατικά συνδικάτα στην Αμερική συμμετέχουν επιτρέποντας τη μεταφορά όπλων στο Ισραήλ τους τελευταίους 21 μήνες. Επίσης, ως Αμερικανός πολίτης που πληρώνει φόρους, τα χρήματά μας πάνε σε αυτή τη γενοκτονία. Ηθελα να ευαισθητοποιήσω και για αυτό. Το να είσαι εργατικός ηγέτης δεν σημαίνει ότι οι παλαιστινιακές ζωές είναι εκτός του πεδίου της δράσης μας».

Ο συνδικαλιστής περιγράφει αναλυτικά την προετοιμασία του ταξιδιού και την προσπάθεια των Ισραηλινών να το εμποδίσουν σε κάθε στάδιο, με αποκορύφωμα βέβαια τη στιγμή που το πλοιάριο πλησίαζε στις ακτές της Γάζας. Εκείνες τις μέρες, περιγράφει ο Σμολς, η δραστηριότητα των drones εντάθηκε πάνω από το πλοίο. Νωρίτερα, είχε περιγράψει ότι το ταξίδι τους παρακολουθούνταν και από ελληνικά drones, προφανώς στο πλαίσιο της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας - Ισραήλ.

Ο ισραηλινός στρατός πάνω στο πλοίο «Handala»

Ο Σμολς περιγράφει ένα περιστατικό από τα πολλά που αντιμετώπισαν στην προσπάθεια του Ισραήλ να εμποδίσει την αποστολή: «Στην Καλλίπολη, στην Ιταλία, πριν ξεκινήσουμε το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού, έπρεπε να γεμίσουμε τη δεξαμενή νερού του πλοίου. Αυτό το νερό το χρησιμοποιούσαμε για μπάνιο και μαγείρεμα. Αντί για δεξαμενή με γλυκό νερό, μας παρέδωσαν δεξαμενή με θειικό οξύ», διηγείται ο συνδικαλιστής και συνεχίζει:

«Ευτυχώς, ένα μέλος του πληρώματος το εντόπισε πριν το αντλήσουν στο πλοίο. Μάλιστα, λίγο οξύ πιτσίλισε στο πόδι του και του προκάλεσε εγκαύματα. Είδαμε αμέσως την ετικέτα και καταλάβαμε (...) το Ισραήλ είχε ανακοινώσει μία εβδομάδα πριν ότι θα έκανε ό,τι μπορούσε για να εμποδίσει το "Χαντάλα" να φύγει από το λιμάνι της Ιταλίας. Εκείνο το πρωί, εκτός από το οξύ, βρήκαμε και το πηδάλιο δεμένο με χοντρό νάιλον σκοινί, με τρόπο που θα μας εμπόδιζε να φύγουμε. Δύο "συμπτώσεις" σε μία μέρα; Δεν το πιστεύω».

Για το τι ακολούθησε τη σύλληψή τους, ο Σμολς διηγείται: «Η μεταχείρισή μου δεν ήταν ίδια με των άλλων εθελοντών. Με τιμώρησαν σε όλη τη διάρκεια της κράτησης, κρατώντας με τελευταία μέρα για απέλαση. Ηθελαν να με τιμωρήσουν και σωματικά και ψυχολογικά (...) Ενας μου τραβούσε τα μαλλιά προς τα πίσω και με τα κολιέ μου προσπαθούσε να με πνίξει, λέγοντάς μου συνεχώς "σκάσε", ενώ του έλεγα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Δεν τον ένοιαζε.

Με πέταξαν κάτω πολλές φορές και όταν με σήκωσαν, με πήγαν σε ξεχωριστό δωμάτιο, με πέταξαν στον τοίχο με το πρόσωπο μπροστά και μου ψιθύριζαν ρατσιστικά σχόλια στο αυτί, λέγοντας ότι "είμαστε ό,τι πιο μακρινό από αδελφούς σου" και ότι αν πω ή κάνω κάτι, θα με ξαναρίξουν κάτω. Με φρουρούσαν πέντε άτομα συνεχώς, σε πλήρη απομόνωση (...) Από τον τόνο της φωνής, τις εκφράσεις και τα βλέμματά τους, καταλάβαινα ότι έλεγαν αηδιαστικά πράγματα για μένα και για τους υπόλοιπους. Κοίταζαν τους άλλους στο διπλανό δωμάτιο, γελούσαν, έκαναν σχόλια - η ατμόσφαιρα ήταν πολύ σκοτεινή και αρρωστημένη».

Ο ίδιος σημειώνει ωστόσο ότι «αυτό που βίωσα είναι μόνο μια μικρή γεύση από αυτά που περνούν οι Παλαιστίνιοι. Το σκεφτόμουν συνεχώς - ότι αυτά που μου έκαναν δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα περνούν εκείνοι».

Ο Σμολς ζήτησε να γίνει δίκη αντί να απελαθεί οικειοθελώς. Ακολούθησε νέος κύκλος βασανιστηρίων, κατά τα οποία «χρησιμοποιούσαν το φαγητό ως όπλο για να μας σπάσουν ψυχολογικά, προσφέροντάς το συνεχώς ενώ ήξεραν ότι δεν θα το πάρουμε (σ.σ. έκαναν απεργία πείνας). Και ούτε καν ξέραμε αν το νερό που μας έδιναν ήταν καθαρό (...) Κάθε βράδυ έπρεπε να αντιμετωπίζουμε κοριούς και μετά έπαθα ψώρα. Και δύο φορές έστειλαν εναντίον μας τη μονάδα εφόδου, μας έγδυσαν εντελώς και μας ταπείνωσαν χωρίς λόγο, ξέροντας ότι δεν έχουμε τίποτα. Το έκαναν ξεκάθαρα για να μας διαλύσουν ψυχολογικά».

Αν και ζήτησε τη συνδρομή της, «η αμερικανική πρεσβεία δεν εμφανίστηκε ποτέ. Κάθε άλλη χώρα είχε παρουσία, εκτός από τις ΗΠΑ - ντροπή (...) Το περίμενα. Οι ΗΠΑ είναι συνένοχες στη γενοκτονία. Η κυβέρνηση έχει καλέσει πολλές φορές τον εγκληματία πολέμου στον Λευκό Οίκο, οπότε δεν περίμενα δικαιοσύνη από την πρεσβεία. Βασίστηκα στους δικηγόρους μας και ήξερα ότι το "απαρτχάιντ" σύστημά τους θα μας "σφραγίσει" για απέλαση».

Τελικά, ο Σμολς απελάθηκε μέσω Ιορδανίας και επέστρεψε στις ΗΠΑ, με την αίσθηση ότι ποτέ δεν ένιωσε ως μαύρος τόσο μίσος, όσο αυτές τις 10 μέρες στη φυλακή του Ισραήλ.

Η περιπέτειά του όμως και η αναμέτρηση με την κατοχική βία του Ισραήλ τον πείσμωσε και τον έκανε πιο δυνατό: «Θα είμαι ξανά στους δρόμους, όπως πάντα. Συνεχίζω να δουλεύω για το συνδικάτο μου, παλεύοντας για Συλλογική Σύμβαση. Και θα στηρίξω την επόμενη αποστολή στη Γάζα - είτε στα παρασκήνια, είτε με άλλους τρόπους. Δεν περιμένω από όλους να κάνουν ό,τι έκανα εγώ - είναι επικίνδυνο και ψυχοφθόρο. Αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθήσει κανείς τον αγώνα», λέει ο συνδικαλιστής και κλείνει τη συνέντευξη με το σύνθημα - μήνυμα: «Ελευθερία στη Γάζα, ελευθερία στην Παλαιστίνη!».

Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η κατάληψη του «Handala» από τους Ισραηλινούς και οι συλλήψεις του πληρώματος, ανάμεσά τους και ο Κρις Σμολς, το ΠΑΜΕ εξέδωσε ανακοίνωση στήριξης και αλληλεγγύης. Σ' αυτήν αναφέρονταν: «Το ΠΑΜΕ καταδικάζει την κατάληψη του πλοίου "Handala" σε διεθνή ύδατα από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και την απαγωγή των 21 επιβατών του, μεταξύ αυτών και ο ιδρυτής του συνδικάτου στην Amazon Κρις Σμολς, κατά την ειρηνική του αποστολή προς τη Λωρίδα της Γάζας, με σκοπό τη μεταφορά συμβολικής ανθρωπιστικής βοήθειας.

Η κατάληψη του σκάφους, η απαγωγή των επιβατών του, η κατάσχεση του φορτίου του, όπως βρεφικό γάλα, πάνες, τρόφιμα και φάρμακα, είναι άλλη μια απαράδεκτη και καταδικαστέα ενέργεια του κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ, το οποίο κλιμακώνει τις θηριωδίες και τα εγκλήματα εναντίον του Παλαιστινιακού λαού, συνεχίζοντας να στερεί στον λαό της Γάζας ακόμα και τη δυνατότητα πρόσβασης σε ανθρωπιστική βοήθεια, σε υγειονομική περίθαλψη, καταδικάζοντάς τον σε λιμό και εξόντωση.

Εγκληματικές ευθύνες έχουν η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που στηρίζουν το Ισραήλ και τις εγκληματικές του ενέργειες για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή. Αντίστοιχα, η ελληνική κυβέρνηση διατηρεί στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές σχέσεις μαζί του, θεωρώντας το "στρατηγικό σύμμαχο".

Σε αυτό το πλαίσιο, κλιμακώνει την καταστολή και επιτίθεται στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης των συνδικάτων και του ελληνικού λαού στον λαό της Παλαιστίνης. ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ελληνική κυβέρνηση είναι συνένοχοι στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και στην εφαρμογή των δολοφονικών σχεδίων του Ισραήλ να εμποδίσει και να ακυρώσει τη δημιουργία ανεξάρτητου και βιώσιμου Παλαιστινιακού Κράτους.

Αμεση απελευθέρωση του πλοίου και όλων των μελών του πληρώματος και της αποστολής. Αμεση άρση του αποκλεισμού της Γάζας και διακοπή κάθε στήριξης στο κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ. Αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους στα σύνορα προ του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως την λευτεριά!».