Τροπολογία για τις συντάξεις κατέθεσαν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, όπου μεταξύ άλλων προβλέπεται η θέσπιση του εφάπαξ επιδόματος που προκλητικά ονομάζουν «επαναφορά 13ης σύνταξης». Προσπερνάμε το γεγονός ότι αυτή η κοινή πρόταση παρουσιάζεται ως άλλη μια πρωτοβουλία τάχα «ελπιδοφόρα» για τις ζυμώσεις δύο κομμάτων που μέχρι πρότινος ήταν ένα, και που τα στελέχη τους έχουν «γράψει» από κυβερνητικές θέσεις «χιλιόμετρα» αντιλαϊκού έργου. Στα των συντάξεων, όμως, βγάζει μάτι η επίμονη προσήλωση και επίκληση αυτών των δυνάμεων και ευρύτερα της σοσιαλδημοκρατίας στις λεγόμενες «δημοσιονομικές συνθήκες». Με το ίδιο κριτήριο δηλαδή που πετσοκόφτηκαν πριν από 15 χρόνια οι συντάξεις και καταργήθηκαν η 13η και η 14η σύνταξη, με το ίδιο κριτήριο που η κυβέρνηση του «όλου ΣΥΡΙΖΑ» κατάργησε ακόμα και το ΕΚΑΣ, με το ίδιο κριτήριο τώρα προτείνουν και ένα επίδομα, γιατί «τόσο αντέχει η οικονομία». Οι συνταξιούχοι βέβαια απαιτούν την πλήρη επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης όπως ακριβώς ήταν πριν πέσει το τσεκούρι, χωρίς επιδοματικό χαρακτήρα, με κλίμακες και φίλτρα σαν αυτά που εισηγείται ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά αυτή η δίκαιη απαίτηση, που ανταποκρίνεται στην ανάγκη για ουσιαστική θωράκιση του εισοδήματός τους, «δεν χωράει στις δημοσιονομικές αντοχές», που αποτελούν «ευαγγέλιο» τόσο για την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και για τη συστημική αντιπολίτευση των παραπάνω δυνάμεων. Γι' αυτό άλλωστε με τις ίδιες προφάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση απέρριπτε - όπως και η ΝΔ σήμερα - τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ για την επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης, ενώ μπροστά στις κάλπες έδινε αυτό το επίδομα που ψευδεπίγραφα ονομάζει «13η σύνταξη». Οπότε, αν τέτοιες «κοινές προτάσεις» πλασάρονται ως ...«ελπιδοφόρες κινήσεις», εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι μόνοι που «δεν ελπίζουν» από τις ζυμώσεις τους είναι οι συνταξιούχοι και όσοι ζουν τα αποτελέσματα της πολιτικής τους.

Κάποια ...μύγα τσίμπησε διάφορους γραφιάδες, που αποθεώνουν τις πολυδιαφημισμένες επενδύσεις σαν αυτή του Ελληνικού το τελευταίο διάστημα, που μέρα παρά μέρα συμβαίνει και ένα «ατύχημα» στα εργοτάξια. Ετσι και χθες, ένας απ' αυτούς, σε ηλεκτρονικό site που παίρνει εργολαβία τέτοια «επιχειρηματική αρθρογραφία», έτρεξε να σώσει τον ουρανοξύστη του Ελληνικού από τα ...κόμπλεξ που τάχα τον πλήττουν. Γι' αυτό και κατακεραυνώνει όσους αμφισβητούν αυτό το «σύμβολο του καπιταλισμού με πρόσωπο», όσους δεν ανέχονται ότι πρόκειται για οικοδόμημα που χτίζεται «με κεφάλαια, τεχνογνωσία και επένδυση σε μέλλον». Ισως ο συγκεκριμένος να ταραχτεί υπέρμετρα αν του ψιθυρίσει κανείς ότι και ο «πύργος» αυτός χτίζεται από χιλιάδες εργαζόμενους, από το μυαλό και τα χέρια τους, ενώ τα «κεφάλαια» πάνε κι έρχονται από κάτι παράσιτα που μπορεί να μην ξέρουν καν πού πέφτει το έργο... Οπότε ας αρκεστούμε στο να θυμίσουμε ότι στο εμβληματικό αυτό έργο κάθε μέρα οι οικοδόμοι μετρούν σακατεμένους από «ατυχήματα», ότι εργάζονται 10 και 12 ώρες 6 μέρες τη βδομάδα, ενώ ακόμα και μέσα στο λιοπύρι, όπως και χθες, για να διακοπούν οι εργασίες και να μην κινδυνεύουν χρειάστηκε η παρέμβαση του Σωματείου. Αυτή είναι η πραγματική όψη του «καπιταλισμού με πρόσωπο»: Χιλιάδες να δουλεύουν του σκοτωμού για να μετατρέψουν τους σωρούς από μπάζα σε πολυτελή μεγαθήρια, για να μεταφραστούν σε κέρδη που φτάνουν τα 6.000 ευρώ ανά τ.μ., ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το νοίκι τους...

Το μαύρο τους το χάλι συνεχίζουν να έχουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα, με τον λαό να αγανακτεί από την ταλαιπωρία τις μέρες του καύσωνα. Ανύπαρκτος κλιματισμός στα βαγόνια, αραιά δρομολόγια με αναμονή 15λεπτου, αποβάθρες που βράζουν. Αυτή είναι η εικόνα στο Μετρό και στον Ηλεκτρικό της πρωτεύουσας την ώρα που το θερμόμετρο δείχνει 42 βαθμούς Κελσίου ...κι όποιος αντέξει. Κατά τ' άλλα, σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, οι διοικήσεις των Συγκοινωνιών γενικεύουν ελέγχους εν μέσω καύσωνα για να κόβουν πρόστιμα. Και, με εργαζόμενους ακόμα και να λιποθυμούν για να πάνε στη δουλειά τους, ο ΟΑΣΑ τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, με φόντο και το νέο ατύχημα με λεωφορείο στο Μενίδι, το οποίο επιβεβαιώνει ξανά την επικίνδυνη κατάσταση από τα 13ωρα μεροκάματα των οδηγών. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση ανακοινώνει την κατάργηση των τρόλεϊ, ως μέτρο «βελτίωσης», με τα ίδια κριτήρια της εμπορευματοποίησης που έχουν φέρει το παραπάνω χάλι. Τα κριτήρια δηλαδή που καθημερινά αποδεικνύεται στην πράξη ότι φέρνουν αφενός υποβάθμιση, ταλαιπωρία και ανασφάλεια για τον λαό, αφετέρου αναβάθμιση κερδών για τις εργολαβίες και τις άλλες επιχειρήσεις που αλωνίζουν στα ΜΜΜ.

Ο σκιτσογράφος του «Ριζοσπάστη» απουσιάζει με άδεια