Διετέλεσε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1991 έως το 2009. Γεννημένος το 1954 στην Πελασγία Φθιώτιδας, παιδί φτωχής εργατικής, προοδευτικής οικογένειας, ήρθε στην Αθήνα το 1979 και έπιασε δουλειά σε κλωστοϋφαντουργικό εργοστάσιο, στα «Μακεδονικά Κλωστήρια». Εκεί οργανώνεται εξαρχής στο Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών Αθήνας και εκλέγεται στο Διοικητικό του Συμβούλιο, ενώ στη συνέχεια οργανώνεται στην ΚΝΕ, στην Οργάνωση Βάσης του εργοστασίου.

Στις αρχές του 1980 ο σ. Θύμιος οργανώνεται στο Κόμμα, ανοίγοντας μια πολυετή πορεία εργατικών συνδικαλιστικών αγώνων και πολιτικών μαχών για την υπόθεση της εργατικής τάξης και τα ιδανικά του ΚΚΕ, τα οποία υπηρέτησε αταλάντευτα μέχρι την τελευταία του πνοή.

Στα χρόνια της εσωκομματικής κρίσης και διαπάλης στο ΚΚΕ ο σύντροφος Θύμιος υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος ενάντια στις προσπάθειες μετάλλαξης και διάλυσής του κι εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στο 13ο Συνέδριο, στην οποία επανεκλεγόταν έως και το 17ο Συνέδριο.

Υπήρξε πρωτοπόρος κομμουνιστής εργάτης, άνθρωπος λαϊκός, με διαρκές ενδιαφέρον για τα προβλήματα των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς και με οξυμένο ταξικό κριτήριο που τον διέκρινε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, «υλικά» με τα οποία πορεύτηκε κι ανταποκρίθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του στα κομματικά του καθήκοντα.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της εξέφρασε τα συλλυπητήριά της στη σύζυγό του συντρόφισσα Χριστίνα, στα παιδιά του, συντρόφισσα Σμαρώ και σύντροφο Τριαντάφυλλο, στα εγγόνια του και τους οικείους του.

Συλλυπητήρια εξέφρασαν επίσης το Τμήμα της ΚΕ για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά, στο οποίο ο σ. Θύμιος ήταν χρεωμένος για πολλά χρόνια έως και πρόσφατα, η ΤΟ Μεταποίησης της ΚΟ Αττικής και η ΚΟΒ ΚΙΔΕ. Η ΚΟΒ Εθνικής Τράπεζας της ΤΟ Χρηματοοικονομικού της ΚΟ Αττικής εκφράζει τα πιο θερμά συλλυπητήριά της στην συντρόφισσα Χριστίνα Τσάρα για τον θάνατο του συζύγου της.

Η Γραμματεία του ΠΑΜΕ «αποχαιρετά με θλίψη τον πρωτοπόρο συνδικαλιστή συνάδελφο Θύμιο Ευθυμίου». Υπενθυμίζει ότι πήρε μέρος στην ιδρυτική σύσκεψη του ΠΑΜΕ το 1999 και υπήρξε μέλος της πρώτης Γραμματείας που εκλέχτηκε από αυτή. «Στάθηκε σε όλη του τη ζωή αταλάντευτα στο πλευρό των εργατών του κλάδου του και ευρύτερα. Στρατευμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης όπου κι αν βρέθηκε, από τα κλωστήρια και τις φάμπρικες ως τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλία. Γνώρισε από πρώτο χέρι την καταστολή και τις συλλήψεις γι' αυτή τη δράση του, την οποία συνέχισε ως την τελευταία στιγμή της ζωής του», σημειώνει η Γραμματεία του ΠΑΜΕ και εκφράζει τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Με βαθιά θλίψη αποχαιρετά τον επί σειρά ετών πρόεδρό της η Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ). Οπως σημειώνει, «η απώλεια του Θύμιου μάς αφήνει ένα μεγάλο κενό, όμως οι αγώνες του θα ζουν για πάντα ως παρακαταθήκη και έμπνευση για τις επόμενες γενιές. Σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος και την ίδια αφοσίωση. Αντίο, σύντροφε. Θα σε θυμόμαστε πάντα με σεβασμό και εκτίμηση».

«Η απώλειά του αφήνει ένα μεγάλο κενό, αλλά η κληρονομιά των αγώνων του θα συνεχίσει να μας εμπνέει. Θα τον θυμόμαστε πάντα με σεβασμό και εκτίμηση», τονίζει το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ν. Αττικής.

Αυτό το άμεσο μέλλον είναι σήμερα εδώ και οι καιροί του στάζουν αίμα. Η περιοχή μας έχει πάρει φωτιά κι όσο περισσότερο μπλέκουμε σ' αυτούς τους δύο βάρβαρους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για τα κέρδη και μόνο της αστικής τάξης, τόσο θα κινδυνεύουμε να γίνουμε στόχος αντιποίνων.

Οσο το διεφθαρμένο, χρεοκοπημένο και ανάλγητο καπιταλιστικό σύστημα οργιάζει, όσο η χώρα αρμενίζει ακυβέρνητο καράβι προς την καταστροφή, όσο «Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν», τόσο πιο κοντά βρισκόμαστε σε μια γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή μας, με οδυνηρές συνέπειες για όλους μας.

Οι μόνοι που περνούν καλά μέσα σε όλη αυτήν τη λαίλαπα, είναι οι όμιλοι που πλουτίζουν και οι εφοπλιστές. Αυτοί και μόνο και πάντα με την φροντίδα και την υποστήριξη της κυβέρνησής «τους». Αυτής που τους στηρίζει, τους νοιάζεται με τους πιο γενναιόδωρους τρόπους και που τους διασφαλίζει με το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο, πάντα με την ίδια παρέα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της υπόλοιπης συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης.

Αποτέλεσμα; Ακριβή Ενέργεια, ανατιμήσεις σε καύσιμα και εμπορεύματα, φοροληστεία (πάνω από τα 60 δισ. ευρώ), «πράσινα» χαράτσια, κερδοφορία από την πολεμική οικονομία, με ανοικοδόμηση και σχεδιασμούς εμπορικών και άλλων δρόμων, με μισθούς που το 2028 θα ...πλησιάσουν αυτούς που ήταν το 2011 και άλλα πολλά.

Κέρδη και «ανάπτυξη», πάνω σε κατεστραμμένους ανθρώπους και αθώους νεκρούς. Μια ανάπτυξη βουτηγμένη στο αίμα και σφιχτή θηλιά στον λαιμό μας, αφού θα καταθέτουμε κάθε χρόνο στα ταμεία τους πάνω από 7 δισ. ευρώ για τα ΝΑΤΟικά σχέδια, συν τα 500.000 ευρώ που πληρώνουμε, καθημερινά, μόνο για τη φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα.

Οι ιμπεριαλιστές - σύμμαχοι του Ισραήλ δεσμεύονται «για την ασφάλειά του», στο όνομα «της σταθερότητας της Μέσης Ανατολής», όταν αυτή ακριβώς η περιοχή φλέγεται εξαιτίας της επιθετικότητας του Ισραήλ, που με τη στήριξη ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ συνεχίζει τις θηριωδίες του.

Κλιμακώνει τη γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, επεκτείνοντας την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, εισβάλλει στο ανεξάρτητο κράτος του Λιβάνου και συνεχίζει να δολοφονεί πολιτικούς ηγέτες. Αυτό είναι το κράτος - δολοφόνος του Ισραήλ, με τη βαρβαρότητα, τους ανελέητους βομβαρδισμούς και τις εγκληματικές επιθέσεις με χιλιάδες νεκρούς! Αυτή είναι η «πολιτική» που εφαρμόζει - απρόσκοπτα - η κυβέρνησή του και την οποία στηρίζει η ΕΕ.

«Τα γεγονότα ρίχνουν τη σκιά τους πολύ πριν συμβούν», είχε πει κάποιος, κάποτε στη Σοβιετική Ενωση. Και εξηγούσε: «Ενα τέτοιο γεγονός είναι ο πόλεμος. Αλλά πώς θα μπορούσαν να φανούν οι σκιές όταν επικρατεί απόλυτο σκοτάδι;». Για αυτό το σκοτάδι, φρόντιζαν και φροντίζουν με συνέπεια οι πιστοί εργολάβοι της ενημέρωσης. Ολοι αυτοί που ασχημονούν με παραχάραξη, παραπληροφόρηση, διαστρεβλώσεις και υμνολόγια στην κυβέρνηση αυτής της καθημαγμένης και λεηλατημένης χώρας, που σύρεται ανάμεσα στα πυρά δύο πολέμων.

Μεγάλη η ευθύνη των διαπλεκόμενων, για όσα σοβαρά παραποιούν ή αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό. Για τη μόνιμη τακτική φίμωσης της αντίθετης με την κυρίαρχη πολιτική γνώμης, με επιτροπές «ηθικής» και δεοντολογίας και με εργαζόμενους φοβισμένους και ευάλωτους, πειθήνια όργανα στην προσπάθεια χειραγώγησης του λαού.

Οπως είναι τεράστιες και οι ευθύνες της κυβέρνησης, για τον επικίνδυνο δρόμο στον οποίο βάζει τον λαό, ο οποίος δεν της ανέθεσε σε καμία περίπτωση τον ρόλο του συνηγόρου των ισραηλινών εγκλημάτων.

Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει από την πρώτη στιγμή ότι η βαρβαρότητα του Ισραήλ ανοίγει τις «πύλες της κολάσεως» για τους λαούς της περιοχής. Οι λαοί, ωστόσο, έχουν τη δύναμη να ακυρώσουν αυτούς τους σχεδιασμούς. Μπορούν και θα το κάνουν. Θα το κάνουν με τις μεγάλες κινητοποιήσεις που οργανώνονται τις μέρες αυτές, στέλνοντας δυνατά το μήνυμα της ανυπακοής.

Οι λαοί δεν γίνεται παρά να νικήσουν το σύστημα που γεννά τη φτώχεια, τους πολέμους και την προσφυγιά. Κι εκεί στις μεγάλες διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, από κάπου μακριά θα τους συντροφεύουν ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Γιώργος Μιχαηλίδης και η Μαρία Δημητριάδη, με την «Μπαλάντα του ξεσηκωμού»:

«Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο/ η οργή του λαού,/ κυλάει πάνω απ' τα χωράφια, /ποιος τη σταματάει/ ποιος τη σταματάει/ ποιος, ποιος τη σταματάει».