Ενα 48ωρο πιο «γεμάτο» κι από μερικά μερόνυχτα... Ετσι χαρακτηρίζουν τις ώρες που έζησαν στο Βελιγράδι οι εκατοντάδες συνδικαλιστές και εργαζόμενοι που συμμετείχαν στην αποστολή του ΠΑΜΕ για τα 25 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς.

Και όσοι συμμετείχαν, περπατώντας στους δρόμους και στις γειτονιές που από τις 24/3/1999 και για 78 μέρες δέχονταν ανηλεείς επιθέσεις από τη δολοφονική μηχανή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, έφυγαν από την πόλη γεμάτοι... Γεμάτοι με οργή και αγανάκτηση για το στυγερό έγκλημα, με συγκίνηση για την περηφάνια και το πείσμα ενός λαού που δεν το βάζει κάτω, που θυμάται και καταδικάζει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τις κυβερνήσεις τους που τον αιματοκύλησαν. Γεμάτοι από τα αισθήματα της αλληλεγγύης και της συναδέλφωσης των λαών, της δύναμης που έχουν όταν παλεύουν μαζί, ακόμα και ενάντια στους πιο ισχυρούς και αδίστακτους εχθρούς τους. Αυτά άλλωστε αποτυπώνονταν σε κάθε βήμα, σε κάθε συνάντηση με τους ντόπιους: Μια απέραντη ευγνωμοσύνη από τον σερβικό λαό για τον ελληνικό λαό, για την αταλάντευτη στάση υποστήριξης που έδειξε εκείνες τις δραματικές μέρες.

Η αποστολή των συνδικάτων, σε συνέχεια αντίστοιχης που έγινε από τη Βόρεια Ελλάδα πριν μερικές βδομάδες, ξεκίνησε το απόγευμα της Παρασκευής. Το ταξίδι μακρύ, με πούλμαν για σχεδόν 20 ώρες, περνώντας από τη Βόρεια Μακεδονία για να φτάσουν στη Σερβία και να καταλύσουν στο Βελιγράδι. Και παρά την κούραση από τις ατέλειωτες ώρες ήταν αστείρευτες η όρεξη, η ανυπομονησία να μάθουν, να δουν από κοντά την πόλη, να ακούσουν από τους φιλόξενους Σέρβους συνδικαλιστές λεπτομέρειες για εκείνες τις μέρες. Να σημειωθεί ότι την αποστολή υποδέχθηκε αντιπροσωπεία της Συνομοσπονδίας Σερβικών Συνδικάτων (CΛΟΓΑ).

Οι εκατοντάδες συνδικαλιστές περιηγήθηκαν στην πόλη του Βελιγραδίου, σε σημεία που μαρτυρούν ακόμα και σήμερα τη ΝΑΤΟική θηριωδία. Ξεχωριστός σταθμός και πρωτοβουλία με ευρύτερη διεθνή σημασία ήταν η αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση που οργανώθηκε το πρωί της Κυριακής στο Νόβι Σαντ, στη γέφυρα που είχε βομβαρδιστεί το 1999 από τους ΝΑΤΟικούς. Η σημασία αυτής της κινητοποίησης αποτυπώθηκε και στα αναλυτικά ρεπορτάζ των σερβικών ΜΜΕ από το σημείο όπου διαδήλωσαν οι συνδικαλιστές.

Η θλιβερή αυτή επέτειος των 25 χρόνων είναι άλλωστε ιδιαίτερα σημαντική, αφού τα συμπεράσματα σήμερα είναι πιο επίκαιρα από ποτέ: Για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν αυτές τις δολοφονικές ενώσεις, όπως και τότε. Σήμερα, που ο πόλεμος φουντώνει ξανά με τους ίδιους πρωταγωνιστές, που η Ελλάδα - όπως και τότε - συμμετέχει ενεργά σε δύο καυτά μέτωπα, σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, η αντιιμπεριαλιστική αυτή αποστολή του ΠΑΜΕ ήταν άλλη μια πολύτιμη συμβολή στην ανάπτυξη του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Για να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά η απαίτηση για καμία συμμετοχή, καμία εμπλοκή, καμία στήριξη στους φονιάδες των λαών.

Στην αποστολή συμμετείχε και αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Στην εμβληματική γέφυρα του Νόβι Σαντ, το σημείο - σύμβολο τόσο της ΝΑΤΟικής θηριωδίας όσο και της ηρωικής αντίστασης του σερβικού λαού απέναντι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση του 1999, διαδήλωσε την Κυριακή η αποστολή του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων.

Οι εκατοντάδες εκπρόσωποι των σωματείων ξεδίπλωσαν γιγαντοπανό το οποίο άπλωσαν στη γέφυρα, στέλνοντας το μήνυμα: «75 χρόνια το ΝΑΤΟ στοχοποιεί τους λαούς όλου του κόσμου - Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί».

Από εκεί κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης έγινε και ζωντανή σύνδεση με τη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, που ήταν σε εξέλιξη την ίδια ώρα στην Αθήνα, με την Νίκη Χρονοπούλου, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και υποψήφια ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, να μεταφέρει θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

Για αρκετούς από τους συνδικαλιστές που συμμετείχαν στην αποστολή τα μέρη αυτά, και ειδικά οι γέφυρες του Νόβι Σαντ, ήταν αρκετά γνώριμα, καθώς εκεί είχαν βρεθεί για να διαδηλώσουν και το 1999 κατά τη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών. Είχαν βρεθεί εκεί, στο πλάι του σερβικού λαού, που διαδήλωνε διαρκώς για να σωθούν οι συγκεκριμένες ζωτικές υποδομές.

Οπως εξήγησε ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς, πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Σερβικών Συνδικάτων (CΛΟΓΑ), μιλώντας στους διαδηλωτές, και οι τρεις γέφυρες της περιοχής του Νόβι Σαντ βομβαρδίστηκαν, σε μια προσπάθεια του ΝΑΤΟ να προκαλέσει λιμό στην κεντρική Σερβία, αφού μέσω των συγκεκριμένων υποδομών μεταφέρονται προϊόντα από τη μεγάλη πεδιάδα της χώρας για την τροφοδοσία του σερβικού λαού. Και, βέβαια, δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, αφού οι βόμβες τους έπληξαν επίσης εργοστάσια και άλλες ζωτικές εγκαταστάσεις, με χιλιάδες πολίτες να χάνουν τη ζωή τους.

Στους συγκεντρωμένους μίλησε ο Γιώργος Μαυρίκος, επίτιμος πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, τονίζοντας τη διαχρονική διεθνιστική προσφορά του ΠΑΜΕ, από τη μέρα που ιδρύθηκε μέχρι και σήμερα. Αλλωστε η πρώτη κινητοποίηση που οργάνωσε το ΠΑΜΕ ήταν το 1999, αμέσως μετά την ίδρυσή του, στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αθήνα, για να καταγγείλει το αμερικανοΝΑΤΟικό έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία, που μόλις είχε ξεκινήσει.

«Είμαστε εδώ γιατί δεν ξεχνάμε, γιατί δεν συγχωρούμε. Συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ», τόνισε ο Γ. Μαυρίκος. Και θύμισε ότι το 1991, με τις αντεπαναστατικές ανατροπές, «κάποιοι υποστήριζαν ότι πάμε σε έναν κόσμο χωρίς πολέμους. Εμείς ήμασταν από αυτούς που μείναμε όρθιοι και επιμέναμε ότι ο λαοί θα πληρώσουν σε παγκόσμιο επίπεδο την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και την αντεπανάσταση. Και πριν περάσουν πέντε χρόνια η έννοια Γιουγκοσλαβία, μία μεγάλη χώρα, με έναν περήφανο λαό, χωρίστηκε σε έξι κράτη, στη λογική τού "διαίρει και βασίλευε», και μετά ήρθε και ο ΝΑΤΟικός βομβαρδισμός το 1999».

Αναφερόμενος στη δράση του ΠΑΜΕ και των σωματείων εκείνες τις δραματικές 78 μέρες των βομβαρδισμών, θύμισε ότι εκτός από την παρουσία συνδικάτων στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι, καθημερινή και πολύμορφη ήταν η δράση και στην Ελλάδα, με όλο τον λαό και τη νεολαία στους δρόμους, κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης και στη στήριξή της στο έγκλημα: Στη Θεσσαλονίκη, όπου ο λαός της πόλης άλλαξε τις ταμπέλες κατεύθυνσης των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων με αποτέλεσμα άρματα να χάσουν τον δρόμο και να βρεθούν στη λαχαναγορά. Στα λιμάνια, όπου ναυτεργάτες εμπόδιζαν το φόρτωμα ΝΑΤΟικών εξοπλισμών. Στον σιδηρόδρομο, όπου οι εργαζόμενοι έβαζαν επίσης εμπόδια στη μεταφορά των ΝΑΤΟικών.

«Διαδηλώνουμε στο ιστορικό Νόβι Σαντ την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα διαδηλώνουν στη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης χιλιάδες λαού και νεολαίας», ανέφερε στον χαιρετισμό του ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

«Διαδηλώνουμε ενάντια στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στέλνουμε το μήνυμα ότι οι λαοί παλεύουν αδελφωμένοι απέναντι στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια, απέναντι στο νέο μακελειό που είναι σε εξέλιξη στην Παλαιστίνη, με χιλιάδες νεκρά παιδιά, από το κράτος του Ισραήλ και τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους του. Είναι καθήκον μας, οι λαοί μπορούμε να αντεπιτεθούμε», υπογράμμισε.

Σε εμβληματικά σημεία του κέντρου του Βελιγραδίου, που θυμίζουν τη ΝΑΤΟική θηριωδία του 1999, βρέθηκε το πρωί της Κυριακής η αποστολή των συνδικάτων.

Οι εκατοντάδες συνδικαλιστές και εργαζόμενοι περιηγήθηκαν στην πόλη φορώντας μπλουζάκια που θύμιζαν σε εργαζόμενους, τουρίστες, περαστικούς το μακελειό που έζησε ο λαός πριν 25 χρόνια, ενώ το σύνθημα «Killers go home» ταξίδεψε σε κάθε γωνιά.

Πρώτος σταθμός της περιήγησης ήταν το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης, που βομβαρδίστηκε στις 23/4/1999, με 16 νεκρούς εργαζόμενους.

Το κτίριο παραμένει μισογκρεμισμένο για να θυμίζει ένα από τα μεγαλύτερα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα του ΝΑΤΟ και των κυβερνήσεών του, ενώ ακριβώς απέναντι ένα μνημείο με το ερώτημα «Γιατί;» εξακολουθεί να θυμίζει τη βαρβαρότητα που έζησε ο σερβικός λαός στις 100 μέρες των ανελέητων βομβαρδισμών.

Οι συγκεντρωμένοι κατέθεσαν στεφάνι και τήρησαν ενός λεπτού σιγή, ενώ με συνθήματα όπως «Οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν» ανέδειξαν ότι και σήμερα, 25 χρόνια μετά, οι λαοί είναι αντιμέτωποι με τη φωτιά του πολέμου.

Τα συνδικάτα υποδέχθηκε αντιπροσωπεία της Συνομοσπονδίας Σερβικών Συνδικάτων (CΛΟΓΑ) με τον πρόεδρό της, Ζέλικο Βεσρλίνοβιτς, να σημειώνει ότι η επίσκεψη αυτή είναι πολύ σημαντική για όλο τον σερβικό λαό. «Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον λαό της Ελλάδας. Θυμόμαστε τις διαδηλώσεις που είχαν γίνει για την υποστήριξη του σερβικού λαού, θυμόμαστε το μπλόκο που είχε κάνει ο λαός της Ελλάδας στο κομβόι των ΝΑΤΟικών, σε μία ακόμα έμπρακτη στήριξη στον δοκιμαζόμενο λαό μας. Οφείλουμε ένα αιώνιο ευχαριστώ», ανέφερε μεταξύ άλλων.

«Τα Βαλκάνια είναι τόπος των λαών και όχι ορμητήριο των ΝΑΤΟικών», ήταν η απάντηση που έδωσαν με σύνθημα οι συγκεντρωμένοι, σκορπώντας συγκίνηση για τη δύναμη που έχουν οι λαοί, αδελφωμένοι, όταν τα βάζουν με τους ιμπεριαλιστές.

Συγκλονιστική ήταν η μαρτυρία ενός από τους εργαζόμενους τότε της σερβικής τηλεόρασης, ο οποίος στη συγκεκριμένη επίθεση έχασε τον αδερφό του. Μιλώντας λοιπόν για τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ, ο Μίροσλαβ Μέντιτς ανέφερε ότι η σερβική ραδιοτηλεόραση έδειχνε τότε όλη αυτήν την ιμπεριαλιστική θηριωδία με τους βομβαρδισμούς σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς, λαϊκές κατοικίες, λαϊκές αγορές κ.λπ.

«Από αυτό το κτίριο στέλναμε αυτές τις εικόνες σε όλο τον κόσμο για να μάθει την αλήθεια, για να δει τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα. Αυτό ήταν που δεν άρεσε στο ΝΑΤΟ, γιατί χαλούσε τη γραμμή του. Ετσι, στις 23/4/1999, λίγο μετά τις 2 τη νύχτα, βομβάρδισαν το κτίριο. Ηξεραν ότι είχε μέσα εργαζόμενους που δούλευαν εκείνη τη στιγμή, καθώς κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών ήταν γνωστό ότι δουλεύαμε σε δύο 12ωρες βάρδιες, 7 το πρωί με 7 το απόγευμα και 7 το απόγευμα με 7 το επόμενο πρωί. Ηξεραν ότι εκείνη την ώρα βρίσκονταν εκεί μέσα 150 με 160 εργαζόμενοι, μαζί και ξένοι ανταποκριτές, και δεν έκαναν καμία προειδοποίηση ότι το κτίριο ήταν ανάμεσα στους στόχους για βομβαρδισμό».

Μιλώντας ειδικά για τον αδερφό του, Σίνισα, σημείωσε ότι εκείνο το βράδυ έκανε κανονικά τη βάρδιά του όταν έπεσε η βόμβα από το ΝΑΤΟικό αεροσκάφος και σκοτώθηκε μαζί με άλλους 15 συναδέλφους του. Ο ίδιος και ένας ακόμα εργαζόμενος είναι οι μόνοι που μέχρι και σήμερα δεν έχουν αναγνωριστεί, δεν έχουν βρεθεί τα πτώματά τους και δεν έχουν μνήμα, μόνο ένα κενοτάφιο.

«Αυτό το έγκλημα που έκανε το ΝΑΤΟ καταδικάστηκε διεθνώς από δημοσιογραφικές ενώσεις και άλλους φορείς, καθώς δεν υπήρχε κανένας λόγος να χτυπηθεί το συγκεκριμένο κτίριο, ενώ έγινε και προσφυγή ώστε να δικαστεί το ΝΑΤΟ για έγκλημα πολέμου, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Κανείς από το ΝΑΤΟ δεν καταδικάστηκε ποτέ, κανείς δεν απολογήθηκε, είναι ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία», πρόσθεσε συντετριμμένος ο Μ. Μέντιτς.

Τις ευχαριστίες του μετέφερε και ο διευθυντής της σερβικής ραδιοτηλεόρασης, σημειώνοντας ότι ο πόνος του σερβικού λαού δεν καταλαγιάζει, καθώς πρόκειται για θύματα που σκοτώθηκαν χωρίς δικαίωμα στην άμυνα, χωρίς κανένα δικαίωμα στη ζωή. «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη βοήθεια που μας έδωσε ο ελληνικός λαός», ήταν τα συγκινητικά του λόγια, μεταφέροντας κι εκείνος την ευγνωμοσύνη του για τη λαϊκή αλληλεγγύη.

Τρίτος και τελευταίος σταθμός πριν αποχωρήσει η αποστολή για το Νόβι Σαντ ήταν το βομβαρδισμένο σερβικό Πεντάγωνο, το κτίριο του υπουργείου Αμυνας. Το κτίριο αυτό, στην καρδιά του Βελιγραδίου, παραμένει βομβαρδισμένο και δεν έχει αποκατασταθεί, δεν χρησιμοποιείται από τότε, έχοντας μετατραπεί σε ένα ακόμα μνημείο για να μην ξεχαστεί το στυγερό έγκλημα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και των κυβερνήσεών τους.

Η ιδιαίτερα θερμή υποδοχή της αποστολής του ΠΑΜΕ στη Σερβία από τα τοπικά συνδικάτα και τους εργαζόμενους αποτυπώνεται και σε ρεπορτάζ της σερβικής τηλεόρασης.

Με βίντεο και ανταποκρίσεις καλύφθηκε η δραστηριότητα της αποστολής, αναδεικνύοντας ότι πρόκειται για μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία, που θυμίζει το έγκλημα σε βάρος του λαού της Σερβίας.