Με αυτά τα λόγια απηύθυνε κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ και προσκλητήριο μάχης και αγώνα ο Κώστας Παπαδάκης, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφιος, μιλώντας το πρωί της Κυριακής σε εκδήλωση της ΤΟ Δυτικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, στο πολιτιστικό κέντρο «Χρήστος Τσακίρης» στη Σταυρούπολη.

Στην εκδήλωση έγιναν και παρεμβάσεις ανθρώπων του μεροκάματου και απόμαχων της δουλειάς, που συμπορεύονται με το ΚΚΕ, επιβεβαιώνοντας την απήχηση που βρίσκει το κάλεσμα του Κόμματος.

Ο Κώστας Παπαδάκης, στην ομιλία του, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην πρόσφατη απεργιακή μάχη, στα περιβαλλοντικά προβλήματα και τις επιπτώσεις στον λαό της περιοχής, στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολική, στη στάση των αστικών κομμάτων κ.ά.

Αναφερόμενος στην απεργία στις 17 Απρίλη, σημείωσε ότι ο απεργιακός αγώνας δόθηκε κόντρα στην επιδίωξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ/Νέας Αριστεράς στην ΑΔΕΔΥ, που καταψήφισαν την απεργία αντιγράφοντας τη στάση που κράτησαν οι συνδικαλιστές των ίδιων κομμάτων στη ΓΣΕΕ, όταν καταψήφιζαν την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη.

Στάθηκε ιδιαίτερα στα περιβαλλοντικά ζητήματα και την πολιτική της ΕΕ και σημείωσε: «Με οδηγό τις Οδηγίες και τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, βρίσκεται σε εξέλιξη η ανεξέλεγκτη και ρυπογόνος βιομηχανική δραστηριότητα στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Οι λαϊκές γειτονιές έχουν μετατραπεί σε πραγματικούς θαλάμους τοξικών ρύπων. Στις ράγες της "πράσινης ανάπτυξης" και της "κυκλικής οικονομίας" της ΕΕ, προχώρησε το 2020 η αδειοδότηση για την τσιμεντοβιομηχανία του Ομίλου ΤΙΤΑΝ στην Ευκαρπία για την καρκινογόνο καύση των απορριμματογενών σκουπιδιών RDF-SRF. Μάλιστα, η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ και η έκδοση μελέτης τον Φεβρουάριο από το ΤΙΤΑΝ, που αθωώνουν την καρκινογόνο καύση απορριμμάτων, επιβεβαιώνουν ότι η καύση RDF-SRF είναι προ των πυλών, αφού αυτή είναι εγκεκριμένη ως μέθοδος από την Κομισιόν. Για τον λόγο αυτό, το λαϊκό κίνημα πρέπει να επαγρυπνεί, να βρίσκεται σε αγωνιστική ετοιμότητα για να μείνει η αδειοδότηση στα χαρτιά!».

Οσο για τη δυσοσμία που προέρχεται από τα ΕΛΠΕ, ανέφερε ότι «παρότι εταιρεία, κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση έταζαν με τα έργα που θα έκαναν ότι θα σταματούσε η δυσοσμία και ότι αρκούσε να φτιαχτούν κέντρα παρακολούθησης της ρύπανσης για τον εντοπισμό π.x. των μερκαπτάνων που προκαλούν τη δυσοσμία, παρ' όλα αυτά, έως και σήμερα, δεν έχει υπάρξει η παραμικρή βελτίωση, ούτε η κατάσταση μπορεί να αποδοθεί όπως λένε κυρίως σε τυχόν βλάβες ή διακοπές λειτουργίας επιμέρους μονάδων των ΕΛΠΕ».

Ο Κ. Παπαδάκης ανέδειξε ότι το ΚΚΕ έγκαιρα έχει αποκαλύψει και καταψήφισε την έκθεση για την εφαρμογή των Οδηγιών για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, γιατί, όπως είπε, «επιχειρεί να κρύψει ότι η πολιτική της ΕΕ και η νομοθεσία της είναι "κομμένη και ραμμένη" στα συμφέροντα των μονοπωλίων που ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, την επιδείνωση της υγείας και της ζωής του λαού. Λένε ορισμένοι "δεν εφαρμόζονται οι Οδηγίες της ΕΕ". Το αντίθετο. Επειδή εφαρμόζονται αυτές οι Οδηγίες, έχει οδηγηθεί η κατάσταση εδώ που φτάσαμε.

Μόνο για παραγωγή Ενέργειας από καύση απορριμμάτων το 2020 η Ελλάδα έκαιγε 396 χιλ. τόνους σκουπίδι και η ΕΕ 128 εκατομμύρια και μόνη της η Γερμανία τα 45 εκατ. Ανάλογες δυσοσμίες υπάρχουν και σε άλλες βιομηχανικές περιοχές, όπως εδώ διπλά στην Κρεμόνα της Ιταλίας, με κατοίκους να κλείνονται για βδομάδες στα σπίτια τους εξαιτίας βιομηχανιών χάλυβα.

Ποια όμως είναι η πολιτική της ΕΕ; Θα σας ρυπαίνουν οι βιομηχανίες αλλά και με ανεξέλεγκτα ΧΥΤΑ, με καύση απορριμμάτων και ανυπαρξία μέτρων ασφαλείας αλλά ...με διαφάνεια. Ετσι οι βιομήχανοι έχουν υποχρέωση σε πραγματικό χρόνο να αναρτούν συχνά και στο διαδίκτυο τη ρύπανσή τους, όχι βεβαίως και να τη σταματούν.

Η Κομισιόν μάλιστα πρόσφατα πρότεινε η μείωση των οριακών τιμών ρύπανσης να γίνει τώρα κοντά... στο 2030, ενώ αφήνει και "παραθυράκια" μη συμμόρφωσης με μέτρα μείωσης. Επίσης, αναφέρει ότι δεν πρέπει να υπάρχει μεγάλο κόστος για τα μέτρα που λαμβάνονται από τα κράτη - μέλη και γι' αυτό είναι απαραίτητες οι αναλύσεις κόστους - οφέλους για τις δράσεις αυτές. Αναφέρει μάλιστα ότι στα σχέδια ποιότητας αέρα για την αντιμετώπιση της υπέρβασης του όζοντος τα κράτη - μέλη μπορούν να απέχουν "όταν τα μέτρα θα συνεπάγονταν δυσανάλογο κόστος". Εχει όμως ...όραμα για την επίτευξη καθαρού αέρα και μηδενικών ρύπων έως το 2050. Καλά, ποιον κοροϊδεύουν; Οπως αναφέρεται, κάθε κράτος - μέλος μπορεί να προβάλλει κάποιες "ειδικές περιστάσεις" για να δικαιολογήσει την αργή πρόοδό του, ακόμη και όταν αυτή οφείλεται σε ανεπαρκή δράση. Επίσης μπορούν να ζητήσουν αναβολή μέχρι το 2040 της προθεσμίας για την επίτευξη των ορίων ποιότητας του αέρα.

Στην ΕΕ υπάρχει η αρχή της "μη πρόκλησης σημαντικής βλάβης"... Εννοια λάστιχο που την επικαλούνται τα μονοπώλια για να συνεχίζουν να κάνουν αίσχη... Αυτά θα περάσουν από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αυτήν τη βδομάδα στη νέα Οδηγία για την ποιότητα του αέρα που η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ θα καταψηφίσει.

Στα κείμενά τους μιλούν για ρύπανση που πλήττει ιδιαίτερα τους ευάλωτους, ότι υπάρχουν ανισότητες. Οτι είναι ταξικοί οι λόγοι που ο εργάτης ζει δίπλα στα φουγάρα των εργοστασίων που οι ιδιοκτήτες του τον στύβουν στην εκμετάλλευση και τον ντουμανιάζουν κι από πάνω. Ταξικά λοιπόν πρέπει να δει το ζήτημα, να σκεφτεί τα παιδιά και την οικογένειά του και να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να μη ζουν μέσα στον καρκίνο, στην υποβάθμιση, στην ανασφάλεια».

Αποκαλύπτοντας την υποκρισία της δήθεν «πράσινης» ΕΕ, είπε: «Επειδή όμως μιλήσαμε για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την ατμόσφαιρα. Η κατά φαντασίαν πράσινη ΕΕ, που υποτίθεται πως ανησυχεί για το περιβάλλον, είναι αυτή που τα δίνει όλα σε όπλα, εξοπλισμούς και πόλεμο. Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή του περιβάλλοντος και επιβάρυνση του ατμοσφαιρικού αέρα από την ίδια τη διεξαγωγή του πολέμου; Μεγατόνων η υποκρισία τους!».

Και προέτρεψε «όσα λείπουν από αυτά που χρειάζεται η λαϊκή οικογένεια από μισθούς, αγροτικό εισόδημα, από κρίσιμα συστήματα ασφαλείας, αντιπλημμυρικές κι άλλες υποδομές, αυτά που δεν χωρούν στα λεγόμενα δημοσιονομικά περιθώρια της κυβέρνησης, να τα δει ο λαός συγκεντρωμένα στα δισ. που σκορπούν κυβέρνηση και ΕΕ στην Ουκρανία, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε όπλα, πυρομαχικά στον Ζελένσκι, στην αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, που κοστίζει την ημέρα 500.000 ευρώ, όλα για τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών, γιατί τα δικά τους καράβια φυλά η φρεγάτα».

Η Μαρία Παπαζήση, άνεργη εκπαιδευτικός, αναφέρθηκε στο πώς ήρθε σε επαφή με το ΚΚΕ τα τελευταία δύο χρόνια, μέσα από το γονεϊκό κίνημα και αλλού, όπου συναντήθηκε με τους κομμουνιστές. «Ολα αυτά που βιώνουμε, η ακρίβεια, η υποβάθμιση της υγείας και της παιδείας, η ανασφάλεια, το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, η εμπλοκή και η στήριξη των ιμπεριαλιστικών πολέμων, στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη, στη Μέση Ανατολή, με έκαναν να καταλάβω πως η ζωή μας θα γίνεται ολοένα και χειρότερη στο σύστημα που ζούμε.

Να καταλάβω ότι μόνο μέσα από συλλογικούς αγώνες μπορούμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Πιστεύω πως για το μέλλον των παιδιών μου, των παιδιών μας, η ανατροπή αυτού του συστήματος είναι η λύση.

Πλέον νιώθω πιο δυνατή και πιο έτοιμη να ριχτώ στη μάχη των ερχόμενων ευρωεκλογών, για να φουντώσει πανευρωπαϊκά το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής».

Ο Αθανάσιος Τσιότσος, ιδιωτικός υπάλληλος και γονέας ενός μικρού αγοριού, περιέγραψε σε τι κόσμο θα ήθελε να δει να μεγαλώνει το παιδί του και όλα τα παιδιά, μιλώντας για ελευθερία, δικαιοσύνη, δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, ασφάλεια στις μεταφορές, διαφάνεια, προστασία του περιβάλλοντος, σταθερή εργασία, που δεν θα οδηγεί σε συντάξεις πείνας και σύνταξη στα 67, 70 και 74 χρόνια, ελεύθερο χρόνο, αλληλεγγύη, χωρίς φυλετικούς, θρησκευτικούς και άλλους διαχωρισμούς, με ειρήνη. Οπως είπε, «να δει την Ευρώπη στο αντίθετό της ακριβώς. Να δει την Ευρώπη με τις αξίες που πρέπει να διέπουν μία μεγάλη κοινωνία, ανθρωποκεντρική και όχι υπέρ των καρτέλ, των πολυεθνικών και των τυχοδιωκτών, που πουλάνε και τη ζωή των παιδιών τους για να μαζέψουν και το τελευταίο ευρώ των άλλων.

Για αυτό, δεν μπορώ να δω κάποια άλλη επιλογή, από την ψήφο στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Είναι αυτό που διεκδικεί και απαιτεί, που έχει την εμπειρία να οργανώσει δράσεις για αντίσταση, που δεν έχει εξαρτήσεις από κανέναν και που πληροφορεί τον λαό με την πραγματική και ρεαλιστική ματιά των γεγονότων».

Ο Γιάννης Ουραηλίδης, συνταξιούχος βενζινοπώλης, ανέφερε: «Στα τόσα χρόνια που παρακολουθώ τα πολιτικά κόμματα, την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, διαπιστώνω ότι δεν διαφέρουν και πολύ. Υπάρχει ένας προορισμός που πρέπει να φτάσει κάθε κυβέρνηση και αυτός ορίζεται από το κυνήγι του κεφαλαίου για κέρδος. Απλά τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα περνάνε μέτρα τα οποία θα αδυνατούσε να περάσει με ευκολία η ΝΔ, φοβούμενη τη λαϊκή οργή. Π.χ. ο νόμος Κατρούγκαλου για την περικοπή των συντάξεων. Το μόνο Κόμμα που ήταν και είναι δίπλα στον αδύναμο και τον λαό, είναι το ΚΚΕ. Και ό,τι έχει κερδίσει ο λαός και η εργατιά, το έχει κερδίσει με αγώνες με πρωτοστάτη το ΚΚΕ. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο το ΚΚΕ, να γίνουμε πολλοί περισσότεροι αυτοί που συμπορευόμαστε μαζί του. Ας αναλογιστεί ο καθένας την ευθύνη του».

Η Σαββατούλα Καλπακίδου, άνεργη καπνεργάτρια, που έζησε την πολιτική που έβαλε την ταφόπλακα στα καπνά, στη ζάχαρη και έστειλε χιλιάδες στην ανεργία, είπε: «Εκανα το λάθος να πιστεύω ότι δρώντας μέσα στο Συνασπισμό και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσα να διορθώσω κάποια πράγματα. Πόσο λάθος έκανα! Φάνηκε αυτό περίτρανα με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το μόνο διαφορετικό ήταν η ονομασία. Η "πρώτη φορά Αριστερά", που ήταν η ίδια πολιτική με αυτή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμία διαφορά. Σήμερα, στηρίζω το ΚΚΕ ξανά, με όλες μου τις δυνάμεις. Και με την ωριμότητα, τη γνώση και την εμπειρία, θα προσπαθήσω να πείσω κι εγώ με τη σειρά μου ότι μόνο με το ΚΚΕ υπάρχει ελπίδα, για μια ζωή με αξιοπρέπεια, με ποιότητα, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον για τα παιδιά. Μόνο με το ΚΚΕ θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική και της ΕΕ, που στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που αφανίζει λαούς. Με το ΚΚΕ λοιπόν, για τη νίκη και την ανατροπή».