Σχεδόν 8.500 είναι οι συνταξιοδοτήσεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας από το 2022 μέχρι και το 2024. Αν σε αυτές προστεθούν οι χιλιάδες παραιτήσεις, κυρίως νοσοκομειακών γιατρών, που βιώνουν την τραγωδία των ελλείψεων, εύκολα γίνεται αντιληπτό το πόσο φούμαρα είναι τα περί «ενίσχυσης των νοσοκομείων» που διακινεί η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό του 2024. Μπροστά στον ωκεανό των συνταξιοδοτήσεων/αποχωρήσεων, η κυβέρνηση προπαγανδίζει 6.500 προσλήψεις, προδιαγράφοντας ότι ο κατήφορος θα συνεχιστεί. Ο προϋπολογισμός απαξιώνει ακόμα περισσότερο την ανάγκη του λαού για σύγχρονη, δημόσια και δωρεάν Υγεία και ταυτόχρονα προβλέπει ότι τα έσοδα από «αγοραπωλησία υπηρεσιών Υγείας» στο εμπορευματοποιημένο δημόσιο σύστημα θα αυξηθούν το 2024 κατά σχεδόν μισό δισ. ευρώ! Δηλαδή, οι ασθενείς - πελάτες θα βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Προβλέπεται επίσης να αυξηθούν οι εισφορές στον ΕΟΠΥΥ κατά 200 εκατ. ευρώ, ενώ το κράτος θα συνεισφέρει στα έσοδα του οργανισμού μόλις 600 εκατ. από τα 7 δισ. ευρώ που είναι ο προϋπολογισμός του Οργανισμού! Επομένως, όλη η λειτουργία του φορτώνεται στους ασφαλισμένους με ένα ακόμα «χαράτσι», ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των εσόδων του καταλήγει στους επιχειρηματίες της Υγείας, από τους οποίους «αγοράζει» υπηρεσίες, σε μια ακόμα έμμεση χρηματοδότηση των ιδιωτών από τους ασφαλισμένους. Οπως και να το δει κανείς, αυτό θα πει «σχέδιο» μέσω (και) του προϋπολογισμού για δίχως έλεος ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, σε βάρος των αναγκών του λαού σε Υγεία και Πρόνοια.

Ως «στρατηγικό σημείο ανάφλεξης», όπου για πολλές δεκαετίες συσσωρεύεται ένταση και έχουν πολλαπλασιαστεί οι κίνδυνοι με όσα συμβαίνουν σήμερα στην Παλαιστίνη, περιγράφει την Ανατολική Μεσόγειο μελέτη του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS). Ενδιαφέρον έχουν ορισμένες από τις παρατηρήσεις που κάνει το think tank. Οπως ότι «οι ανακαλύψεις ενεργειακών πόρων και οι φιλοδοξίες δεν προκάλεσαν μια μετασχηματιστική περιφερειακή συνεργασία, όπως ήλπιζαν τοπικοί και εξωτερικοί παράγοντες». Φέρνει μάλιστα το παράδειγμα της συμφωνίας για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών ανάμεσα σε Ισραήλ και Λίβανο «που ήταν αξιοσημείωτη, αλλά δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στη σύγκρουση ανάμεσα στους δύο». Ενώ ως παράγοντα κινδύνου για την περιοχή περιγράφει και τον ανταγωνισμό για τα νέα «διηπειρωτικά πρότζεκτ συνδεσιμότητας», όπως αυτά για τη μεταφορά ηλεκτρισμού, που θα συνδέουν τα δίκτυα Αφρικής, Ασίας και Ευρώπης. Στην «πυριτιδαποθήκη» της Ανατ. Μεσογείου, δηλαδή, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, μαζί και η ελληνική αστική τάξη, «παίζουν με τα σπίρτα» για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, που περνάνε ακριβώς πάνω από εκεί που το Ισραήλ μακελεύει σήμερα τον παλαιστινιακό λαό. Ενας ακόμη σοβαρός λόγος για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας και η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και τον λαό της.