Ολες οι γενιές έσμιξαν χτες στη μεγάλη γιορτή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου για τα 50 χρόνια παρουσίας του στην ελληνική δισκογραφία.

Και το Καλλιμάρμαρο γέμισε... Γέμισε με όλους αυτούς που τα τραγούδια του Βασίλη τους συντροφεύουν... Τους συντροφεύουν στις προσωπικές τους στιγμές, μα και στις συλλογικές... Τους συντροφεύουν στους αγώνες, γιατί ο Βασίλης μάς έμαθε να τραγουδάμε ότι «αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει», αλλά και να ονειρευόμαστε για εκείνα τα χρόνια που απομένουν σαν «κόκκινος ορίζοντας...».

Ενα ολόκληρο στάδιο παλλόταν, ήδη από τις πρώτες νότες του «Κουρσάρου»...

Ο οικοδεσπότης της βραδιάς υποδέχτηκε τους χιλιάδες λέγοντας γι' αυτά τα 50 χρόνια... «Μια ολόκληρη ιστορία. Ξεκίνησε το '73, φαντάρος στη χούντα. Εγραψα 4 τραγούδια. Μετά πήγα στη Γερμανία. Εκεί τραγουδούσα. Λοΐζο και Θεοδωράκη... Στο Μόναχο γνώρισα μια ομάδα φοιτητών που έγιναν αδέρφια μου. Μου άνοιξαν τα μάτια. Εκεί πολιτικοποιήθηκα. Τους ευχαριστώ. Είναι ακόμα εδώ. Παλεύουν για τις γερμανικές αποζημιώσεις...». Και μετά γνώρισε τον Μίκη. «Στο διάλειμμα της πρώτης μας συναυλίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ήρθε το μήνυμα ότι έπεσε η χούντα. Γυρίσαμε μαζί... Ζήτησα να με γνωρίσουν και με τον Μάνο Λοΐζο. Τα τρυφερά, μεγάλα μάτια του με γονάτισαν...».

Και τα λόγια έδωσαν τη θέση τους στα τραγούδια... «Τσε», «Στρατιώτης» και «Αρνιέμαι»... Για να θυμίζει αυτά τα χρόνια... Και στη συνέχεια το «Μεγάλο Μπουμ», για τους «Υπουλους καιρούς» και το «Φοβάμαι». Γιατί «όλο φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για εμάς πάλι χωρίς εμάς...».

Σε αυτήν τη μεγάλη γιορτή ήταν όλοι. Ηταν και ο Μίκης, ο Μάνος, ο Θάνος, ο Καρυωτάκης, ο Αλκαίος, ο Λειβαδίτης, αλλά και σύγχρονοι δημιουργοί που το έργο τους τραγουδήθηκε από τον Β. Παπακωνσταντίνου και έγινε κτήμα όλων μας.

Μαζί του ήταν οι μόνιμοι συνεργάτες του, ο Ανδρέας Αποστόλου στις ενορχηστρώσεις και στο πιάνο, ο Βαγγέλης Πατεράκης στο ηλεκτρικό μπάσο, ο Στέφανος Δημητρίου στα ντραμς, η Μαίρη Μπρόζη στο βιολί, ο Γιάννης Αυγέρης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Απόστολος Μόσιος στην ακουστική κιθάρα και ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος στα πλήκτρα. Μετά από πολλά χρόνια, στη σκηνή μαζί με τον Βασίλη βρέθηκαν ο Χριστόφορος Κροκίδης και η Τάνια Κικίδη, για να γιορτάσουν μαζί του και να τραγουδήσουν.

Τη συναυλία συνόδευσε το φωνητικό σύνολο «Ρυθμός» με τη μουσική του πολυφωνία, με μαέστρο τον Νικόλαο Χιώτογλου.

Με ένα μεγάλο χειροκρότημα και έχοντας φυλαγμένα τα τραγούδια του μέσα στην καρδιά μας, η οικογένειά του, οι άνθρωποι που αγάπησαν και πορεύθηκαν με τη μουσική του μέσα στα χρόνια, αποχαιρετούν σήμερα τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, που το σπουδαίο και ξεχωριστό έργο του αποτέλεσε σταθμό στην πορεία του μουσικού μας πολιτισμού.

Στις 5 το απόγευμα στη Μητρόπολη Αθηνών θα ψαλεί η εξόδιος ακολουθία για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της οικογένειας για το τελευταίο «αντίο», η σορός θα βρίσκεται στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης σήμερα από τις 12 το μεσημέρι και μέχρι τις 4 μ.μ. Η ταφή θα γίνει στο Κοιμητήριο Παπάγου.

Οπως αναφέρει και η ανακοίνωση του ΚΚΕ για τον θάνατο του συνθέτη, «ο Γιάννης Μαρκόπουλος δεν μιμήθηκε τη μουσική μας παράδοση, ούτε επέστρεψε σ' αυτήν με αναπόληση και νοσταλγία. Τη μετουσίωσε σε ζωντανή πραγματικότητα του καιρού μας. Σ' αυτή τη γόνιμη αξιοποίηση των εξελίξιμων στοιχείων της παράδοσης βρίσκεται η πεμπτουσία της τέχνης του, το μυστικό της ιδιαιτερότητας και της πρωτοτυπίας της. Με το έργο του μας έδειξε τον τρόπο να ερμηνεύουμε δημιουργικά τις κληρονομημένες πνευματικές και αγωνιστικές αξίες μας, την ανάγκη να τις απαλλάσσουμε από τα νεκρά τους στοιχεία, να τις ανακατατάσσουμε, να τις αναγεννάμε και να τις βάζουμε να μιλούν στο σήμερα και για το σήμερα».

Πράγματι, με το πολυσχιδές έργο του κατάφερε να υλοποιήσει το μουσικό του όραμα και να καταθέσει μουσικά έργα που χαρακτηρίζονται στο σύνολό τους ως νέα πρόταση και τομή για τη μέχρι τότε ελληνική μουσική πραγματικότητα. Με την «Επιστροφή στις ρίζες» της λαϊκής και παραδοσιακής μας μουσικής, έδειξε πώς μπορεί κανείς να αξιοποιήσει τα εξελίξιμα στοιχεία της παράδοσης, πώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει γόνιμα τις κληρονομημένες αξίες. Αλλωστε, βαθιά του πεποίθηση ήταν ότι «το τραγούδι, αν είναι γνήσιο και αληθινό, γίνεται από ιθαγενές αυτόματα και διεθνές».

Χαρακτηριστικά, πλάι στα κλασικά όργανα της ορχήστρας έβαλε λαϊκά, παραδοσιακά όργανα (λύρα, σαντούρι, ηπειρώτικο κλαρίνο), ενώ «ανέστησε» θαμμένες μουσικές μορφές της ελληνικής παράδοσης, τους πολύτροπους ρυθμούς απ' όλες τις περιοχές της χώρας και μας τα παρουσίασε μέσα από την έντονη προσωπική του τέχνη, ατόφια και σύγχρονα, εκφράζοντας ταυτόχρονα σημερινά προβλήματα και καταστάσεις. «Επιστροφή στις ρίζες σημαίνει σχεδιασμός του μέλλοντος», ανέφερε σε συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη» το 1977, προσθέτοντας ότι «ρίζες σημαίνει το παντοτινό, το αιώνιο, όπως π.χ. οι έννοιες ισότητα και ελευθερία».

Ανοιχτή συνέλευση με μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων, νεότερων αλλά και εμπειρότερων από τον χώρο της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και της διαφήμισης, πραγματοποίησε την Κυριακή 11 Ιούνη η «Κίνηση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης».

Σε μια ζωντανή και μαζική συνέλευση συζητήθηκαν εκτενώς τα προβλήματα που απασχολούν τους τεχνικούς όλων των ειδικοτήτων: Η εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας που φτάνει στα όρια της εξόντωσης, τα 10ωρα και 12ωρα γυρίσματα που έχουν γίνει κανονικότητα, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας και τα εργατικά «ατυχήματα», οι χαμηλοί μισθοί και η έλλειψη Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, την ίδια στιγμή που οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής ζουν το «θαύμα της ανάπτυξης» και θησαυρίζουν από τον μόχθο των εργαζομένων.

Κυρίως εκφράστηκαν η αγωνία για το μέλλον του κλάδου και η ανάγκη ίδρυσης ενός σωματείου που θα λειτουργεί με συλλογικές διαδικασίες και που θα βρίσκεται στο πλευρό των εργαζομένων, θα παλεύει μαχητικά και οργανωμένα για ουσιαστική λύση στα προβλήματά τους.

Εκφράστηκε η αίσθηση τού «ως εδώ».

Ομόφωνα αποφασίστηκε η ίδρυση του νέου σωματείου που θα καλύπτει όλες τις ειδικότητες ενός κινηματογραφικού συνεργείου.

Από τη Συνέλευση ορίστηκε 9μελής Επιτροπή Καταστατικού, με υποχρέωση να συντάξει και να παρουσιάσει μέχρι το φθινόπωρο στην επόμενη Γενική Συνέλευση το καταστατικό του Σωματείου.

Επικοινωνία με την «Κίνηση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης» στα email: kinisioa@gmail.com - Fb page: Κίνηση Τεχνικών Κινηματογράφου - Τηλεόρασης.

«Κάναν τη Μεσόγειο θάλασσα νεκρών»... Αυτό ήταν το σύνθημα που αναγραφόταν στο πανό που σήκωσε η ΚΝΕ στο πέταλο του γηπέδου, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, για το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, με θύματα ξεριζωμένους και κατατρεγμένους αυτού του κόσμου... Σε μια υπόμνηση ότι τώρα χρειάζεται η οργή να γίνει δύναμη ανατροπής ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.