Τραγούδια αγαπημένα, τραγούδια του αγώνα, που έχουν συνδεθεί και εκφράσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μεγάλες στιγμές έξαρσης του λαού μας και της ταξικής πάλης στη χώρα μας. Τραγούδια που ανοίγουν ορίζοντες και συναντιούνται με τις σκέψεις, τους καημούς και τις ελπίδες της εργατικής τάξης. Τραγούδια που ανοίγουν «παράθυρα στο μέλλον» και δίνουν υπόσχεση ότι οι εργαζόμενοι του κόσμου «θα καταχτήσουμε τη Γης την οικουμένη».

Και είχαμε την τύχη να ερμηνεύσουν αυτά τα τραγούδια ορισμένοι από τους καλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού τραγουδιού. Από τον Μανώλη Μητσιά, που μετρά 50 χρόνια παρουσίας και συνεργασίας με τους σπουδαιότερους Ελληνες συνθέτες, τον Γιώργο Μεράντζα και τον Διονύση Τσακνή, τον Μίλτο Πασχαλίδη, την Γιώτα Νέγκα, την Αναστασία Μουτσάτσου, τον Μάκη Σεβίλογλου και εξαίρετους εκπροσώπους της νεότερης γενιάς, όπως την Ρίτα Αντωνοπούλου, την Νατάσσα Μποφίλιου, τον Απόστολο Ρίζο και τον Κώστα Τριανταφυλλίδη.

Η ενορχήστρωση και η καλλιτεχνική επιμέλεια ήταν του Γιάννη Παπαζαχαριάκη.

Επαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Κατσίκας (τύμπανα), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Ευαγγελία Μαυρίδου (πιάνο), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Ανδρέας Τράπαλης (βιολί), Γιάννης Σινάνης, Αρης Κούκος (μπουζούκι).

Η συναυλία ξεκίνησε με ορχηστρικά κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ πρώτος ανέβηκε στη σκηνή ο Μανώλης Μητσιάς. «Ελάτε να τραγουδήσουμε για την Καισαριανή...», ανέφερε και ερμήνευσε το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ενώ στη συνέχεια τραγούδησε την εμβληματική «Μέρα Μαγιού» από το ποιητικό σύμβολο της Πρωτομαγιάς, τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, που μελοποίησε ο Μίκης, ανοίγοντας έναν καινούργιο δρόμο στην ελληνική μουσική, στην οποία εισήγαγε τη μεγάλη ποίηση.

Ο Διονύσης Τσακνής ερμήνευσε την «Πρώτη Μαΐου» του Μάνου Λοΐζου και το «Ανεμολόγιο» του Θάνου Μικρούτσικου, σε ποίηση Κώστα Τριπολίτη, και αποχαιρέτησε τον κόσμο λέγοντας: «Με τέτοια δύναμη, τέτοια αποφασιστικότητα, τέτοια καρδιά θα πάμε στις εκλογές και θα ψηφίσουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας».

Από τα πρώτα κιόλας τραγούδια, οι ερμηνευτές και οι εξαίρετοι μουσικοί που τους συνόδευαν είχαν γίνει μια μεγάλη παρέα με τους χιλιάδες που είχαν κατακλύσει το πάρκο. Και οι φωνές όλο και δυνάμωναν, και με δυνατά χειροκροτήματα γίνονταν δεκτοί οι καλλιτέχνες στη σκηνή.

Ο «Τσε» του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου, ερμηνευμένος από τον Απόστολο Ρίζο, έδωσε τη σκυτάλη στη «Φάμπρικα» του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Γιώργου Σκούρτη, που την ερμήνευσε η Βιολέτα Ικαρη. Ο Κώστας Τριανταφυλλίδης αφιέρωσε τη συμμετοχή του «σε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα εμείς εδώ» και τραγούδησε για όλους εμάς που «λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη». Μνημονεύτηκε όμως και ο μεγάλος Βαμβακάρης, με το «Χαϊδάρι», από τον Μάκη Σεβίλογλου, ενώ η Αναστασία Μουτσάτσου με τη σειρά της συνέχισε με άλλα τραγούδια του Μίκη, σε μια βραδιά που οι μελωδίες εναλλάσσονταν με τις μνήμες και τις συγκινήσεις, σε μια συναυλία όπου ο κόσμος συμμετείχε ολόψυχα.

Με την «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» του Λουκά Θάνου, σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, ο Μίλτος Πασχαλίδης ξεσήκωσε τον κόσμο, γιατί «αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς...». Και σειρά πήρε η Ρίτα Αντωνοπούλου, που ερμήνευσε μοναδικά τον «Μικρόκοσμο» του Θ. Μικρούτσικου, σε ποίηση του Τούρκου κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, με τους χιλιάδες να απαντάνε με το σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Σειρά είχε ο Γιώργος Μεράντζας με το «Μη με ρωτάς» του Λοΐζου, ενώ αντί χαιρετισμού «δανείστηκε» τους στίχους του Γ. Ρίτσου από το «Επιλογικό»: «Να με θυμάστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να σας φέρω ψωμί, νερό και τριαντάφυλλα...». Ενώ δύο δυνατές γυναικείες ερμηνείες, της Γιώτας Νέγκα και της Νατάσσας Μποφίλιου, μας ταξίδεψαν από την «Αλάνα» του Γιάννη Σπανού στο εμβληματικό «Νυν και Αεί» του Σταύρου Ξαρχάκου, στις παράλληλες θεματικές του Λευτέρη Παπαδόπουλου και του Νίκου Γκάτσου για «τα παλικάρια που σώριασαν τα βόλια».

Η συναυλία ολοκληρώθηκε με αγκαλιασμένους τους ερμηνευτές επί σκηνής και με υψωμένες γροθιές, σε άμεση επικοινωνία με το κοινό, να ερμηνεύουν το «Ακορντεόν» και το «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», σμίγοντας τις φωνές τους με εκείνες των χιλιάδων που παρέστησαν στη μεγάλη εκδήλωση και εισπράττοντας το πιο θερμό χειροκρότημα.

Πολλοί ήταν αυτοί από όσους συνέρρευσαν στη μεγάλη εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ οι οποίοι επισκέφτηκαν τον χώρο όπου γίνονταν οι εκτελέσεις στο Σκοπευτήριο.

Εκεί, στο μνημείο, κάτω από τα λάβαρα που έγραφαν ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, απέτισαν τον δικό τους φόρο τιμής σε αυτούς που «περπάτησαν τον κόσμο, περπάτησαν τον θάνατο δίχως να σκοντάψουν», δίνοντας υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν τον δικό τους αγώνα. Πολλές ήταν και οι οικογένειες με μικρά παιδιά, τα οποία για πρώτη φορά γνώρισαν αυτόν τον χώρο... Περπάτησαν το στενό δρομάκι, αντίκρισαν τα κυπαρίσσια και έμαθαν γι' αυτούς που πήγαιναν στον θάνατο χορεύοντας, φωνάζοντας συνθήματα για το ΚΚΕ, για τη συνέχιση του αγώνα...

Αντίστοιχα, πολύς κόσμος περιηγήθηκε και ξεναγήθηκε στο Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, που βρίσκεται στον χώρο. Ανάμεσά τους ξεναγήθηκαν στο Μουσείο και οι Γάλλοι συνδικαλιστές και τους δόθηκαν αναμνηστικά. Το Μουσείο και τα μνημεία στο Θυσιαστήριο παρέμειναν ανοιχτά και επισκέψιμα μέχρι αργά το βράδυ, καθ' όλη τη διάρκεια της μεγάλης εκδήλωσης.

Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο άνοιξαν οι εκδηλώσεις της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά.

Από νωρίς το απόγευμα ο όμορφος χώρος του πάρκου του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής γέμισε με χαρούμενα παιδικά πρόσωπα διαφόρων ηλικιών. Με ένα πλούσιο και φροντισμένο πρόγραμμα ποικίλων δραστηριοτήτων, τα παιδιά έπαιξαν, διασκέδασαν με την ψυχή τους, προβληματίστηκαν, μοιράστηκαν σκέψεις και ιδέες για να ανοίξουν τα δικά τους «παράθυρα στο μέλλον».

Εκεί βρίσκονταν και οι γονείς τους από διάφορες περιοχές της Αττικής. Περιηγούνταν μαζί τους, «ψηλάφισαν» μαζί τους ιστορικές Πρωτομαγιές του λαού μας, αλλά και χαίρονταν με τα μικρά κατορθώματα των παιδιών, τις όμορφες χειροτεχνίες που περήφανα τους έδειχναν. Στους χιλιάδες γονείς διακινήθηκε και ειδικό φυλλάδιο του Κόμματος, το οποίο κατέληγε: «Καθημερινά για τα παιδιά μας σκεφτόμαστε και παλεύουμε για το μεγαλύτερο καλό που θα κάνουμε κι όχι τη ζημιά που θα επιλέξουμε. Με τον ίδιο τρόπο ψηφίζουμε: Αγωνιστικά, μαχητικά, αισιόδοξα! Δεν "πάμε κι όπου βγει"! Ανοίγουμε τον δρόμο της ανατροπής! Τώρα ΚΚΕ».

Σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους είχαν στηθεί καλλιτεχνικά εργαστήρια και αθλητικές δραστηριότητες. Ο τοίχος αναρρίχησης και η aerial γιόγκα κέρδισαν τις εντυπώσεις, όπως και τα παιχνίδια με χώμα, αλλά και με χρώματα και πηλό, που προορίζονταν για τις μικρότερες ηλικίες. Ξεχωριστή στιγμή ήταν το διαδραστικό σόου με σαπουνόφουσκες, όπου τα παιδιά έγιναν μια μεγάλη παρέα παίζοντας και κυνηγώντας τις φούσκες. Στο πρόγραμμα συμμετείχε και το σύνολο κρουστών του Μουσικού Σχολείου Αθήνας.

Από τις δραστηριότητες για τις μεγαλύτερες ηλικίες των παιδιών δεν θα μπορούσε να λείπει η Ιστορία του τόπου που φιλοξενούσε τις δραστηριότητες. Μέσα από τα ταμπλό που περιέγραφαν το χρονικό της εκτέλεσης, τις ξεναγήσεις, τα μηνύματα των εκτελεσμένων, τα παιδιά έμαθαν για τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής, που «νίκησαν τον εαυτό τους κερδίζοντας το μεγάλο παιχνίδι για τον άνθρωπο».

Στον ίδιο χώρο υπήρχε και η κατασκευή, σαν παζλ, με 9 ιστορικές Πρωτομαγιές, από το 1886 έως σήμερα... Από την Πρωτομαγιά του Σικάγο και το τραγούδι για το 8ωρο που βρισκόταν στα χείλη των απεργών, «Οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες δουλειά και οχτώ ώρες για ό,τι θέλει ο καθένας από μας...», στον Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη και τον «Επιτάφιο» του Γ. Ρίτσου, αλλά και στην Πρωτομαγιά του 2020, που γιορτάστηκε στις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, με το σύνθημα «Να μην πληρώσει ο λαός, ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός».

Με οδηγό και έμπνευση τις σελίδες του περιοδικού «κόκκινο Αερόστατο» για την Πρωτομαγιά, αλλά και τους μεγαλειώδεις αγώνες που πραγματοποιήθηκαν απ' άκρη σ' άκρη της Ευρώπης, τα παιδιά μέσα από ταμπλό αλλά και μια όμορφη δράση «ταξίδεψαν» στους αγώνες των εργατών όλου του κόσμου, εμπνεύστηκαν από τα συνθήματα που είναι κοινά στα χείλη τους, καταλήγοντας πως «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Στο πλαίσιο αυτό οι μικροί φίλοι υποδέχθηκαν και τους αγωνιζόμενους συνδικαλιστές από τη Γαλλία που βρέθηκαν στη χώρα μας, δίνοντάς τους τα χέρια και προκαλώντας συγκίνηση στους Γάλλους εργαζόμενους, οι οποίοι ευχαρίστησαν με όλη τους την καρδιά αυτήν την πολύ νεαρή νέα βάρδια της εργατικής τάξης.