Η μόνη σταθερά για την ΕΕ παραμένει η «ενιαία απελευθερωμένη αγορά Ενέργειας», η «πράσινη μετάβαση» και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κι αυτά φυσικά συνοδευόμενα από την αυξανόμενη ενεργειακή φτώχεια που πλέον αγκαλιάζει το σύνολο των ευρωπαϊκών λαών. Την ίδια στιγμή συνεχίζονται οι δηλώσεις - πρόκληση Ευρωπαίων αξιωματούχων προς τους εργαζόμενους, όπως η πρόσφατη του πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε, ο οποίος κάλεσε τους Γερμανούς πολίτες αυτόν τον χειμώνα να φορέσουν και... δεύτερο πουλόβερ.

Στο μεταξύ ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, μιλώντας χθες σε ενεργειακό φόρουμ που πραγματοποιείται στη Μόσχα, ξεκαθάρισε ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να προμηθεύει ενεργειακά προϊόντα σε χώρες που θα επιβάλλουν πλαφόν στις τιμές. Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «η Ρωσία δεν θα λειτουργήσει ενάντια στην κοινή λογική, πληρώνοντας για άλλους από την τσέπη της. Σε αυτούς που θα επιλέξουν βρώμικα κόλπα και ξεδιάντροπο εκβιασμό, δεν θα δράσουμε ενάντια στα δικά μας συμφέροντα».

Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τις αιτίες για την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια, αποδομούν πλήρως τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα στοιχεία της πρόσφατης έκθεσης του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη Συνεργασία των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας (ACER), για την Ενέργεια. Το επιχείρημα ότι η αύξηση του κόστους της Ενέργειας είναι εισαγόμενο φαινόμενο και οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον πόλεμο στην Ουκρανία καταρρέει σαν χάρτινος πύργος.

Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του ACER, στη χώρα μας είχε ήδη καταγραφεί η δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση στην Ενέργεια, το 2021, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Συγκεκριμένα, οι τιμές λιανικής του φυσικού αερίου στην Ελλάδα αυξήθηκαν το 2021, πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, κατά 46,3% σε σχέση με το 2020, ενώ μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε μόνο στη Σουηδία (+50,5%).

Το κόστος του ηλεκτρισμού από το 2010 έως το 2021, την περίοδο δηλαδή που έτρεξε αποφασιστικά η «απελευθέρωση» της Ενέργειας, πολύ πριν τον πόλεμο και τη σημερινή εκτόξευση των τιμών, είχε ήδη εκτιναχθεί κατά 52,8%.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Στο κεφάλαιο που εξετάζει τα δεδομένα για την ενεργειακή φτώχεια, η Ελλάδα φιγουράρει:

-- Στην πρώτη θέση σχετικά με το ποσοστό όσων αφήνουν απλήρωτους λογαριασμούς.

-- Στην πρώτη θέση με τις περισσότερες διακοπές ρεύματος λόγω οφειλών.

-- Στην τρίτη θέση σχετικά με το ποσοστό όσων δηλώνουν ότι αδυνατούν να θερμάνουν αποτελεσματικά το σπίτι τους, με το 39,2% όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας να δηλώνουν αδυναμία να ζεστάνουν το νοικοκυριό τους. Τα στοιχεία για την ενεργειακή φτώχεια, μάλιστα, δεν είναι για το τρέχον έτος, δηλαδή το 2022, αλλά για το 2020!

Για το 2022, το κόστος για ηλεκτρισμό στην Ελλάδα είναι το τρίτο υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά από τα «πρότυπα» της Πορτογαλίας και της Νορβηγίας.

Το ποσοστό εισοδήματος που δαπανούν τα ελληνικά νοικοκυριά για να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος το 2022 υπερβαίνει το 6%, από λίγο πάνω από 4% που ήταν το 2020, και είναι το υψηλότερο μετά την Πορτογαλία (προσεγγίζει το 8%) και τη Νορβηγία (πάνω από 7%).

Είναι ξεκάθαρο ότι και από τη χρονική στιγμή που έχουν προκύψει τα στοιχεία, αποτυπώνονται ουσιαστικά και οι πραγματικές αιτίες για την ενεργειακή φτώχεια, που είναι η «απελευθερωμένη» αγορά Ενέργειας, η «πράσινη μετάβαση» και το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που θεσμοθετήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Αλλωστε, το γεγονός ότι το 2020, έναν χρόνο μετά την έναρξη του Χρηματιστηρίου Ενέργειας στη χώρα μας, εμφανίζονται οι μεγαλύτερες τιμές, αναδεικνύει το τι ακριβώς συμβαίνει.

Αυτό είναι που προσπαθούν να κρύψουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στην καρδιά του προβλήματος είναι η στρατηγική της ΕΕ και των αστικών κομμάτων στον τομέα της Ενέργειας, στρατηγική με την οποία συμφωνούν και υλοποιούν και οι δύο. Ετσι ακριβώς εξηγείται και το γεγονός ότι η μεν ΝΔ «παίζει» το χαρτί του πολέμου ως βασική αιτία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί μεν αλλά κάνει διαχειριστικού τύπου παρατηρήσεις, τις οποίες εμφανίζει ως πανάκεια για την ακρίβεια στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Η πρώτη αφορά την Κύρωση της Συμφωνίας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κρατών - μελών της και του Καναδά και είχε κατατεθεί ως νομοσχέδιο από το υπουργείο Εξωτερικών.

Τη Συμφωνία καταψήφισε ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Νίκος Παπαναστάσης, ο οποίος μιλώντας στην Ολομέλεια, τόνισε ότι είναι συνέχεια της συμφωνίας CETA της ΕΕ με τον Καναδά, του 2016 και «η μελλοντική εξειδίκευση των προβλέψεών της θα λειτουργήσει στην κατεύθυνση της παραπέρα αύξησης των καπιταλιστικών κερδών, αλλά θα έχει και σημαντικές γεωπολιτικές προεκτάσεις. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ΕΕ και Καναδά είναι γεγονός ότι επιδιώκουν να αποκτήσουν προβάδισμα κερδοφορίας σε βάρος των ανταγωνιστών τους. Σημαντικό ρόλο σε αυτούς τους ανταγωνισμούς παίζουν ιδιαίτερα όμιλοι των ΗΠΑ, με την ισχυρή θέση που διαθέτουν στον Καναδά».

Υπενθυμίζεται ότι η «Περιεκτική Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία» (CETA), η οποία ενισχύεται τώρα με τη «Συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης», έχει στόχο την άρση κάθε εμποδίου για τη διείσδυση και δράση των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων στις αγορές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, όπως και για τη μεταφορά εργατικού δυναμικού, δηλαδή συνιστά εργαλείο για μειώσεις μισθών και χτύπημα εργατικών δικαιωμάτων, εκτίναξη της ανεργίας. Οδυνηρά θα είναι τα αποτελέσματά της και για τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, τη φτωχομεσαία αγροτιά, ενώ παραδίδει στους επιχειρηματικούς ομίλους κοινωνικές υπηρεσίες που καλύπτονται από το κράτος, δίνοντάς τους μέχρι και δικαίωμα για ιδιωτικά «δικαστήρια». Βέβαια ως προς την CETA ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μ. Βαρβιτσιώτης, έσπευσε να διευκρινίσει στην Ολομέλεια ότι «ήταν άλλη η κυβέρνηση η οποία διαπραγματεύτηκε τότε και η οποία συνηγόρησε υπέρ αυτής της συμφωνίας στο Συμβούλιο Υπουργών», εννοώντας προφανώς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να τοποθετηθεί για τη Συμφωνία αυτή στην Ολομέλεια, ενώ στην Επιτροπή ο εισηγητής του, Ν. Αθανασίου, προσπάθησε να εξωραΐσει πλήρως τον χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, όπως και το πραγματικό εχθρικό για τους λαούς περιεχόμενο της Συμφωνίας, καθώς αναφέρθηκε σε κάποια άρθρα που περιέχουν διάφορες βαρύγδουπες και ανέξοδες εκφράσεις, ότι τάχα τα συμβαλλόμενα μέρη είναι κατά στη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, κατά στην παράνομη κατασκευή, μεταφορά και κυκλοφορία φορητών όπλων, ότι είναι υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης κ.ο.κ.

Απαντώντας ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ επισήμανε ότι πρόκειται για ξεδιάντροπη υποκρισία, όταν η Ελλάδα, ο Καναδάς και τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ είναι μέλη του ΝΑΤΟ, το οποίο βάζει τη ματωμένη μπότα του σε διάφορες χώρες και τσακίζει τους λαούς με τα όπλα της μαζικής καταστροφής, που στα λόγια τα μέλη του καταδικάζουν και την ίδια ώρα ανθούν οι βιομηχανίες παραγωγής των όπλων αυτών.

Επόμενη σύμβαση που κυρώθηκε είναι αυτή για το Δίκιο της Θάλασσας, του 1982, η οποία δίνει τη δυνατότητα στη Διεθνή Αρχή Βυθού να υιοθετεί κανόνες, κανονισμούς και διαδικασίες για την αναζήτηση, εξερεύνηση και εκμετάλλευση πολυμεταλλικών κονδύλων και άλλων ορυκτών πόρων που βρίσκονται στον θαλάσσιο πυθμένα και υπέδαφος, πέραν των εθνικών δικαιοδοσιών, ενώ ως βασική παράμετρος των αρμοδιοτήτων της καταγράφεται και η προστασία του υποθαλάσσιου περιβάλλοντος.

Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών», ενώ ο ειδικός αγορητής του Κόμματος Νίκος Παπαναστάσης σημείωσε ότι οι διατάξεις της σύμβασης αποτυπώνουν με ξεκάθαρο τρόπο τους σφοδρούς ανταγωνισμούς μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών για την εκμετάλλευση του βυθού και έφερε τα παραδείγματα για τις έρευνες στην Αρκτική ή στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου γίνεται μεγάλη διαμάχη για ορυκτά που είναι απαραίτητα για τη λεγόμενη πράσινη οικονομία (μπαταρίες ηλεκτρονικών αυτοκινήτων κ.ά.).

Παρέμβαση έκανε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, δίνοντας απάντηση στην αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα για το ποιος τάχα είναι μεγαλύτερος υπερασπιστής του Διεθνούς Δικαίου. Οπως υπενθύμισε, οι «σύμμαχοί τους» οι ΗΠΑ δεν έχουν υπογράψει τη Διεθνή Αρχή Βυθού, γιατί δεν αναγνωρίζουν σύνορα και δεν σέβονται φυσικά το Διεθνές Δίκαιο. Αυτοί δεν μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή μας, τόνισε.

Η τρίτη σύμβαση, που δείχνει και τα βάσανα που φέρνουν στους λαούς οι ανταγωνισμοί και το κυνηγητό του κέρδους, είναι αυτή ανάμεσα σε ΕΕ και Μολδαβία «για την επανεισδοχή προσώπων που διαμένουν χωρίς άδεια».

Καταψηφίζοντας ο Ν. Παπαναστάσης επισήμανε ότι «σκοπός αυτής της κύρωσης είναι η διαμόρφωση μιας βολικής για τα κράτη - μέλη της ΕΕ "κανονικότητας" στη διαχείριση προσφύγων και μεταναστών. Είναι η "κανονικότητα" του θανάτου ξεριζωμένων ανθρώπων με την καθημερινότητα των πολύνεκρων ναυαγίων, όπως τα πρόσφατα ναυάγια στη Λέσβο και τα Κύθηρα με δεκάδες νεκρούς».

Ανέδειξε τις αιτίες του προβλήματος, δηλαδή τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που δημιουργούν τις συνθήκες για να ξεριζωθούν χιλιάδες άνθρωποι από τις πατρίδες τους και μετά έρχονται να τους «διαχειριστούν», με σκοπό βέβαια την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, και τόνισε ότι «η χρονική στιγμή δεν είναι τυχαία, καθώς η Μολδαβία συνορεύει με την Ουκρανία, στο έδαφος της οποίας αναμετρώνται ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με τη Ρωσία, ενώ το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης στην ΕΕ, με χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εγκλωβισμένους στα νησιά μας και τα σύνορα της Ευρώπης».

Κατήγγειλε την υποκρισία της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, που τάχα «λυπούνται» για την τύχη των ξεριζωμένων, ενώ συμμετέχουν και στηρίζουν τα πολεμοκάπηλα σχέδια των ιμπεριαλιστικών χωρών.