Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα... Πώς γίνεται όλη αυτή η μεγάλη προσπάθεια, που αντικειμενικά αφορά εκατομμύρια εργαζόμενους, ανέργους, λαϊκούς ανθρώπους, να μη βρήκε έστω ένα λεπτό δημοσιότητας σε κανένα κανάλι; Πώς γίνεται να πέφτει τέτοιο θάψιμο, και μάλιστα με απόλυτη ομοφωνία, σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, αλλά και στο διαδίκτυο; Πώς γίνεται να μη βρέθηκε ούτε ένα Μέσο που να έσπασε κατά ...τύχη αυτό το θάψιμο, έστω να ακουστεί σαν είδηση κάτι που δεν συμβαίνει κάθε μέρα; Πως γίνεται καμία από τις εφημερίδες που κυκλοφορούν Δευτέρα να μην έχει καν την είδηση ότι ολοκληρώθηκε με επιτυχία η Σύσκεψη, έστω μια αναφορά από τα δελτία Τύπου του ΠΑΜΕ; Είναι φανερό ότι κάτι τέτοια συντονισμένα «εμπάργκο» δεν γίνονται συμπτωματικά. Αντίθετα, ενορχηστρώνονται από επιτελεία που έχουν κάθε λόγο να φιμώσουν τους εργαζόμενους, να εξαφανίσουν από την επικαιρότητα οτιδήποτε κινείται και αποτυπώνει τη δύναμη των πολλών, των «από κάτω». Κάπως έτσι «καρφώνονται» και οι ίδιοι οι ενορχηστρωτές. Μάταιος ο κόπος τους όμως. Το μήνυμα που εξέπεμψε η Σύσκεψη ήταν δυνατό και από χτες μεταφέρεται ήδη στους χώρους δουλειάς, γεμίζοντας με αισιοδοξία τους εργαζόμενους και δίνοντας καινούργια ορμή στην οργάνωση της πάλης τους!

Αποκαλυπτικός για μια ακόμα φορά ο γγ του ΝΑΤΟ, δήλωσε πως «θα πρέπει να προετοιμαστούμε για το γεγονός ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να πάρει χρόνια. Δεν πρέπει να επιβραδύνουμε την υποστήριξη της Ουκρανίας. Ακόμη κι αν τα κόστη είναι υψηλά, όχι μόνο αυτά της στρατιωτικής υποστήριξης, αλλά και αυτά των αυξανόμενων τιμών της Ενέργειας και των τροφίμων». Αν μη τι άλλο, οι δηλώσεις Στόλτενμπεργκ δείχνουν το «αμέτρητο βάθος» των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, το διακύβευμα που είναι πολύ μεγάλο και αφορά στη μοιρασιά των ενεργειακών πηγών, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, τις σφαίρες επιρροής, την ίδια την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Μπροστά σε αυτό το διακύβευμα «γαία πυρί μιχθήτω» για τους ιμπεριαλιστές, που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Καλούν μάλιστα απροκάλυπτα τον λαό να «πληρώσει το κόστος», υπομένοντας θυσίες δίχως τέλος, δίνοντας ακόμα και το αίμα του στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι όσοι από το ευρωατλαντικό στρατόπεδο «ταΐζουν» με όπλα και χρήμα την κυβέρνηση Ζελένσκι και ταυτόχρονα «καίγονται» για εκεχειρία και ειρήνευση, όπως συμβαίνει με ηγέτες κρατών της ΕΕ, που υφίστανται δυσανάλογα τις συνέπειες από τις κυρώσεις και αντικυρώσεις του πολέμου, σε σχέση με τις ΗΠΑ. Προτεραιότητά τους δεν είναι τα συμφέροντα των λαών, αλλά της αστικής τους τάξης, όπως και πριν τον πόλεμο. Την πυρκαγιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου δεν μπορούν να τη σβήσουν αυτοί που την ανάβουν. Οι λαοί έχουν τον λόγο, φουντώνοντας την πάλη τους ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην αστική τάξη μέσα σε κάθε χώρα, «πολεμώντας» το σύστημα που γεννάει τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση.