Παρά τις δυσκολίες της πανδημίας, όμως, βγαίνουν πολύτιμα συμπεράσματα από αυτήν τη δράση. Συμπεράσματα που είναι παρακαταθήκη για τη δράση και το επόμενο διάστημα.

Το βασικό είναι ότι σε συνθήκες πανδημίας δεν υποταχθήκαμε στις δυσκολίες. Αρκεί να θυμηθούμε ότι η πρώτη κινητοποίηση που έγινε σε συνθήκες πανδημίας (Μάρτης 2020) ήταν από Ομοσπονδίες Γονέων συντονισμένα σε Αττική, Κ. Μακεδονία, Κρήτη, θέτοντας την ανάγκη να ληφθούν με ευθύνη της κυβέρνησης ουσιαστικά μέτρα για τη λειτουργία των σχολείων και ακριβώς την επόμενη μέρα η κυβέρνηση ανακοίνωσε για πρώτη φορά το κλείσιμο των σχολείων. Μέτρα που θα εξασφαλίζουν την ασφάλεια και τη μόρφωση όλων των μαθητών με «κρατική ευθύνη» και όχι με «ατομική ευθύνη» και τελικά εμάς τους γονείς να επωμιζόμαστε ακόμα περισσότερο το κόστος της ανεπάρκειας των κυβερνητικών μέτρων. Αντιπαλέψαμε τα ανεπαρκή μέτρα για την πανδημία που έχουν ως αποτέλεσμα τα τεράστια μορφωτικά και ψυχοκοινωνικά κενά στα παιδιά μας, όπως μαρτυρούν πολλές έρευνες αλλά και η πείρα των εκπαιδευτικών μέσα στην τάξη. Αρκεί να φανταστούμε π.χ. τι σημαίνει για την ψυχοσύνθεση ενός προ-έφηβου να αποφοιτά από τη ΣΤ' Δημοτικού και να ξαναβρίσκεται σε σχολικό περιβάλλον όταν είναι στη Γ' Γυμνασίου.

Δεν περιμέναμε ούτε στιγμή «να λογαριαστούμε μετά», όταν κάποια στιγμή θα επαναλειτουργούσαν τα σχολεία. Αταλάντευτα προβάλλαμε αιτήματα για ανοιχτά σχολεία με επαρκή μέτρα και με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Οσο κι αν πανηγυρίζει η κυβέρνηση, εμείς οι γονείς ξέρουμε από πρώτο χέρι - και από την τσέπη μας - ότι με μια μάσκα, ένα παγουρίνο και ανοιχτά παράθυρα δεν βγαίνει η πανδημία. Κι αυτά γιατί η μόρφωση και η υγεία των παιδιών μας μπαίνει διαχρονικά στη μέγγενη των κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων, «κόστος - όφελος».

Παρά τις δυσκολίες της περιόδου, όχι μόνο δεν υποταχθήκαμε στις δυσκολίες, αλλά έγιναν σημαντικά βήματα να μαζικοποιήσουμε τη δράση μας. Μέσα σ' αυτό το δίχρονο υπήρξαν Σύλλογοι που μαζικοποιήθηκαν για να συζητήσουν και να αντιμετωπίσουν προβλήματα που πρόβαλλαν πιο οξυμένα, ιδρύθηκαν νέοι Σύλλογοι παρά τα κλειστά σχολεία, ιδρύθηκαν νέοι Σύλλογοι Γονέων σε Νηπιαγωγεία, ιδρύθηκαν νέες Ενώσεις Γονέων και αρκετές ανασυγκροτήθηκαν, ιδρύθηκε νέα Ομοσπονδία Γονέων στην Ηπειρο, ενώ έχει συστηματοποιηθεί η επαφή της ΑΣΓΜΕ με Ενώσεις Γονέων π.χ. από το Ιόνιο και το Αιγαίο για τη συγκρότηση Ομοσπονδιών και στα νησιά. Τα όποια θετικά βήματα όμως πρέπει να μας βάλουν μπροστά στις ευθύνες μας με κύριο στόχο τη μεγαλύτερη μαζικοποίηση των Συλλόγων Γονέων.

Μας ενδιαφέρει ένα κίνημα γονέων που θα εδραιώνεται πρώτιστα σε μαζικούς, ζωντανούς Συλλόγους Γονέων που είναι το κύτταρο - η καρδιά του γονεϊκού κινήματος. Ενα γονεϊκό κίνημα που στη βάση του θα έχει «απλωμένο το χέρι» σε μαθητές και εκπαιδευτικούς για κοινή δράση, γιατί κοινή είναι η έκφραση των προβλημάτων μέσα στο σχολείο, αλλά και έξω από αυτό, κοινές είναι και οι αιτίες που γεννούν τα προβλήματα.

Βασικό επίσης συμπέρασμα που επιβεβαιώθηκε είναι ότι οι αγώνες των γονέων έφεραν σημαντικά αποτέλεσμα, επιβεβαιώνοντας γιατί πρέπει να είμαστε στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης μαζικών αγώνων για τη μόρφωση και τη ζωή που δικαιούνται τα παιδιά μας. Οι γονείς με τη δράση τους μέσα από τους Συλλόγους μπλόκαραν συγχωνεύσεις τμημάτων, επέβαλαν σε δήμους να πάρουν μέτρα για την καθαριότητα των σχολείων, επέβαλαν αραίωση μαθητών στις σχολικές μεταφορές, επέβαλαν χαρακτηρισμούς χώρων για ανέγερση νέων σχολείων, αντιτάχθηκαν σε παράδοση σχολικών χώρων σε ιδιωτικούς φορείς, διεκδίκησαν διορισμούς εκπαιδευτικών κ.ά.

Η δράση μας, όμως, πρέπει διαρκώς να απαντά στο ερώτημα «τι Συλλόγους Γονέων, τι Ενώσεις, τι Ομοσπονδίες θέλουμε σήμερα»; Πώς οι Σύλλογοι, οι Ενώσεις, οι Ομοσπονδίες, η ίδια η ΑΣΓΜΕ κρατάνε σταθερά, εδραιώνουν και μαζικοποιούν ένα διεκδικητικό κίνημα γονέων που προτάσσει τις ανάγκες της κάθε εποχής, αντιπαλεύει την υποβάθμιση της ζωής και της μόρφωσης των παιδιών μας, διαμορφώνει ένα ζωντανό διεκδικητικό πλαίσιο πάλης που ανοίγει δρόμους για το μέλλον της μόρφωσης που εμείς έχουμε ανάγκη για τα παιδιά μας.

Η δράση και οι πρωτοβουλίες χιλιάδων γονέων μέσα από τη συμμετοχή τους στους Συλλόγους, στις Ενώσεις, στις Ομοσπονδίες και κάτω από την «ομπρέλα» των αποφάσεων της ΑΣΓΜΕ, απάντησε ότι θέλουμε κίνημα γονέων μαζικό - διεκδικητικό με άξονα τις ανάγκες κάθε παιδιού και όχι «νεροκουβαλητή» της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Σ' αυτήν τη βάση και με τη δράση μας, πρέπει να αναρωτηθούμε και να απαντήσουμε στο ερώτημα τι φέρνουν τα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια που ψήφισε η κυβέρνηση μέσα στην πανδημία και με κλειστά σχολεία:

-- Θα ανεχτούμε την κατηγοριοποίηση των σχολείων;

-- Θα ανεχτούμε και με τη βούλα του νόμου εμείς οι γονείς να γίνουμε οι σπόνσορες στα σχολεία των παιδιών μας;

-- Θα ανεχτούμε τη χρόνια υποχρηματοδότηση; Σχεδόν 70% είναι η μείωση των χρημάτων που φτάνουν στα σχολεία την τελευταία δεκαετία, με εναλλαγή κυβερνήσεων και υπουργών λόγω των «πράσινων», «ροζ» και «μπλε» μνημονιακών δεσμεύσεων.

-- Θα ανεχτούμε να τελειώνει η χρονιά και να υπάρχουν κενά εκπαιδευτικών; Θα ανεχτούμε το σχολείο των χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών;

-- Θα ανεχτούμε τα παιδιά μας να κάνουν μάθημα σε ακατάλληλες αίθουσες, σε containers, στοιβαγμένα σε 25άρια τμήματα σαν σαρδέλες;

-- Θα ανεχτούμε την Τράπεζα Θεμάτων, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις εξετάσεις PISA που κάνουν το σχολείο «εξεταστικό κέντρο» και τη μόρφωση αποσπασματική;

-- Θα ανεχτούμε τα σχολεία να ψάχνουν χορηγούς, για να πληρώσουν το ρεύμα, το νερό και το πετρέλαιο; Θα ανεχτούμε να υπάρχουν απειλές για διακοπές ρεύματος στα σχολεία;

Σ' αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντάμε καθημερινά με τη δράση μας, με την πλατιά ενημέρωση των γονιών και με την οργάνωση αγώνων μέσα από τη συμμετοχή μας στα όργανα των γονέων. Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις το γονεϊκό κίνημα με καλύτερους όρους να περάσει στην επίθεση για τη μορφή και το περιεχόμενο της μόρφωσης που δικαιούται κάθε μαθητής, στην επίθεση για το σχολείο των σύγχρονων μορφωτικών αναγκών, στην επίθεση για τη ζωή και το μέλλον κάθε παιδιού.

Αντικειμενικά η συζήτηση στις μαζικές διαδικασίες των Οργανώσεων Γονέων «ακουμπά» και στις ιδιαίτερες συνθήκες της περιόδου λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Αυτό που οι γονείς αντιλαμβάνονται και βλέπουν πρώτοι είναι ότι ούτε με το «σταγονόμετρο» δεν έρχονται λεφτά στα σχολεία για τις ανάγκες της μόρφωσης των παιδιών μας, αλλά με τις «κάνουλες» πηγαίνουν τα λεφτά για εξοπλισμούς και για την ενεργή συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο.

Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες Συλλόγους Γονέων σε όλη τη χώρα, που μαζί με μαθητές και εκπαιδευτικούς πήραν πολύμορφες πρωτοβουλίες ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ενεργή συμμετοχή της χώρας μας, τις σημαντικές πρωτοβουλίες Ενώσεων και Ομοσπονδιών που μέσα και από την καλλιτεχνική δημιουργία των μαθητών βοήθησε να συζητήσουμε με τα παιδιά μας:

-- γιατί γίνονται οι πόλεμοι

-- ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τους πολέμους

-- γιατί χιλιάδες παιδιά αν γλιτώσουν από τον θάνατο αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους και πως πρέπει να αγκαλιάσουμε κάθε παιδί που εγκαταλείπει τη χώρα του και φτάνει στα σχολεία μας.

Είναι σημαντικό οι Οργανώσεις Γονέων με τη δράση τους και το επόμενο διάστημα να σηματοδοτήσουν τον στίχο του Γ. Ρίτσου «ότι δεν αρκεί να αγαπάς την ειρήνη και τον άνθρωπο, αλλά πρέπει να αγωνίζεσαι γι' αυτόν».

Αυτό που φαίνεται περίτρανα μέσα από τις μαζικές διαδικασίες και την πλούσια πείρα που κατατίθεται στις Γενικές Συνελεύσεις, Ενώσεων και Ομοσπονδιών, είναι ότι δεν υπάρχουν «μικρά και μεγάλα» προβλήματα, «τίποτε το ανθρώπινο δεν πρέπει να μας είναι ξένο». Επιδιώκουμε με τη δράση μας να δίνουμε το στίγμα ότι η μαζική συλλογική δράση είναι αυτή που φέρνει αποτελέσματα. Οι γονείς δεν είναι ούτε «αδιάφοροι», ούτε ψάχνουν «ατομικές λύσεις» όπως στοχευμένα διαλαλούν π.χ. κυβερνητικοί κύκλοι με αφορμή την αύξηση της σχολικής βίας. Οι αγωνίες των γονιών πρέπει να συναντιούνται με τις πρωτοβουλίες των Συλλόγων Γονέων. Γι' αυτό παλεύουμε για ένα κίνημα γονέων που θα ανοίγει τη «βεντάλια» των διεκδικήσεων και έξω από τους τέσσερις τοίχους του σχολείου. Θα ακουμπά τη ζωή και τους προβληματισμούς κάθε μαθητή, κάθε γονιού.

Με παρακαταθήκη την πλούσια πείρα των Οργανώσεων Γονέων δυναμώνουμε τη διεκδίκηση και την αλληλεγγύη σε κάθε σχολείο.

Από τις 6.30 μέχρι τις 9 το βράδυ το «κόκκινο Αερόστατο» υποδέχεται τους φίλους του με πλούσιες δράσεις, παιχνίδια κ.λπ., που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων γωνιά σκαρφαλώματος, εργαστήρι κρουστών, μεγάλων διαστάσεων επιδαπέδιο παιχνίδι, καθώς και μια μεγάλη και διαφορετική σκυταλοδρομία, που θα μεταφέρει το μήνυμα της ειρήνης.

Παράλληλα, φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» από διάφορες γειτονιές θα παρουσιάσουν δικά τους τραγούδια, σύντομα θεατρικά σκετς, κολάζ με τη δράση που ξεδίπλωσαν τη χρονιά αυτή. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα χορό ζούμπα, σε ένα γιορτινό περιβάλλον με μουσική από τον dj Rico, φεστιβαλική παρέλαση από ξυλοπόδαρους, ζογκλέρ κ.ά., αλλά και διαδραστικό σόου με σαπουνόφουσκες.

Θα υπάρχει επίσης ξεχωριστός, ειδικά διαμορφωμένος χώρος για τους ακόμα μικρότερους φίλους, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, που θα γίνουν μέρος του φεστιβάλ με συμμετοχή σε παιχνίδια με φυσικά υλικά, αξιοποιώντας τις αισθήσεις και τη φαντασία τους.

Στις 8 το βράδυ θα ξεκινήσει η μεγάλη συναυλία με τίτλο «Φρόντισε κι εσύ να γένει όλη η Γης αγαπημένη». Στον χώρο του Φεστιβάλ θα λειτουργεί έκθεση βιβλίου με ειδικές προσφορές μόνο για εκείνη τη μέρα.