RIZOSPASTIS

«Το νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση της ΝΔ, με τον βαρύγδουπο τίτλο "Γιατρός για όλους, ισότιμη και ποιοτική πρόσβαση στις υπηρεσίες του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και άλλες διατάξεις", απορρίπτεται αφού πρόκειται για μία ακόμη επέκταση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, ενταγμένων στην πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Οσον αφορά τον ΕΟΠΥΥ, οι επιμέρους ρυθμίσεις για το καθεστώς λειτουργίας του όχι μόνο δεν αναιρούν αλλά αντίθετα ενισχύουν τα χαρακτηριστικά του ως "ιδιωτικού ασφαλιστικού οργανισμού" και τις παροχές του σε ανταποδοτική βάση. Τα κριτήρια "ποιότητας", που θεσμοθετεί η κυβέρνηση για τις συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ, δεν πρόκειται να λύσουν τις ελλείψεις των ιατρικών μηχανημάτων στις δημόσιες μονάδες Υγείας, την πλήρη απουσία τους από ορισμένες περιοχές και τον εξαναγκασμό στις επιπλέον πληρωμές από τους ασθενείς.

Το βασικό ζήτημα - από την πλευρά των αναγκών των ασθενών - είναι ότι οι παροχές καθορίζονται από τον κανονισμό του ΕΟΠΥΥ και έχουν περικοπεί με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Με άμεσο γιατί είτε περιορίστηκαν ή και περικόπηκαν τελείως. Με έμμεσο γιατί, ενώ αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ στο Δημόσιο, στην πραγματικότητα οι ασθενείς - λόγω των τεράστιων ανεπαρκειών των δημόσιων μονάδων Υγείας - υποχρεώνονται να πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα και να ξαναπληρώνουν με τη μορφή της συμμετοχής ή και εξολοκλήρου.

Οσον αφορά την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), ρυθμίζει τον θεσμό του "προσωπικού γιατρού", με τον οποίο πρέπει να συνδεθούν όλοι, ψάχνοντας από ένα συνονθύλευμα "σημείων ΠΦΥ" - από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (ΚΥ - ΤοΜΥ - ιδιώτες κ.λπ.) - υπονομεύοντας τον ενιαίο και επιτελικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει το σύστημα Υγείας. Δεν είναι τυχαίο ότι στο συγκεκριμένο σημείο εισάγονται ορισμένες μόνο τροποποιήσεις στον προηγούμενο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την ΠΦΥ, αφού στη βασική στρατηγική αντίληψη - όσο και να ψάξει κανείς - δεν πρόκειται να βρει ουσιαστικές διαφορές.

Ο θεσμός του "προσωπικού" ή "οικογενειακού" γιατρού, από τη στιγμή που συνδέεται με όρους περιορισμού του "κόστους" των ασθενών και χρησιμοποιείται ως "κόφτης" για τις περαιτέρω αναγκαίες εξειδικευμένες ιατρικές πράξεις, χάνει το αναγκαίο και χρήσιμο περιεχόμενο που έχει.

Αυτός ο θεσμός μπορεί να λειτουργήσει ουσιαστικά υπέρ της υγείας του λαού μόνο εφόσον αποτελεί τον βασικό πυρήνα ενός αναπτυγμένου, στελεχωμένου και εξοπλισμένου κρατικού συστήματος ΠΦΥ, που θα έχει ως κριτήριο την έγκαιρη, ασφαλή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των λαϊκών αναγκών στην Υγεία, απολύτως δωρεάν σε όλα τα επίπεδα του κρατικού συστήματος Υγείας.

Οσον αφορά τα απογευματινά - επί πληρωμή - χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία, πρόκειται για ένα ακόμα βήμα προσαρμογής των δημόσιων νοσοκομείων στην επιχειρηματική λειτουργία τους, προκειμένου να αυξήσουν την "αυτοχρηματοδότησή" τους μέσα από τις έμμεσες και άμεσες πληρωμές των ασθενών. Και σε αυτήν την περίπτωση ενεργοποιείται παλαιότερος νόμος του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο "ξέχασε" να καταργήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση με προκλητικό τρόπο λέει στον λαό - που έχει χρυσοπληρώσει για την υγεία του, με τις ασφαλιστικές εισφορές, τη φορολογία, τα διάφορα χαράτσια - ότι για να χειρουργηθεί έγκαιρα, πρέπει να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Εάν οι κυβερνήσεις - τωρινή και προηγούμενες - ανησυχούσαν για τις μακροχρόνιες αναμονές για χειρουργεία και τις σοβαρές τους συνέπειες στην υγεία του λαού, θα είχαν προσλάβει όλο το αναγκαίο προσωπικό, θα αύξαναν τους μισθούς, θα είχαν ανοίξει χειρουργικές αίθουσες, κρεβάτια ανάνηψης και ΜΕΘ, ώστε να μπορούν να λειτουργούν τα χειρουργεία και το απόγευμα, χωρίς ο ασθενής να χρειάζεται να πληρώσει τίποτα επιπλέον.

Οσον αφορά την είσοδο των ιδιωτών γιατρών, ώστε να συμβάλλονται με το ΕΣΥ καλύπτοντας κενά και τρύπες, αποτελεί ευθεία ομολογία της κυβέρνησης ότι δεν θα στελεχώσει τα δημόσια νοσοκομεία με το αναγκαίο προσωπικό. Η πείρα της πανδημίας αναποδογυρίζεται, κυριολεκτικά "με τα πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω".

Στην πανδημία, αντί να επιστρατευτούν οι ιδιωτικοί όμιλοι Υγείας, οι κλινικές και οι αλυσίδες διαγνωστικών, που θησαύρισαν στις πλάτες των ασθενών, η κυβέρνηση προχώρησε στην απαράδεκτη επιστράτευση μεμονωμένων ιδιωτών γιατρών (ακόμα και 60άρηδων γιατρών που δεν είχαν εργαστεί σε νοσοκομειακό περιβάλλον για χρόνια), κατά τη διάρκεια μεγάλης πίεσης στα νοσοκομεία. Η ζωή έδειξε ότι το μέτρο αυτό ήταν αναποτελεσματικό, επικίνδυνο για τους ασθενείς και ότι αποτελεί όχημα για την εφαρμογή ελαστικών εργασιακών σχέσεων, διείσδυση των ΣΔΙΤ, ομηρία για τη μεγάλη μάζα των αυτοαπασχολούμενων γιατρών.

Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου της κυβέρνησης, που απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς "λερώνεται". Αν κάτι βγαίνει ως βασικό συμπέρασμα είναι πως κάθε αστική κυβέρνηση βάζει και τη δική της "πινελιά", ώστε οι λαϊκές ανάγκες να περιορίζονται στα όρια του άθλιου δημόσιου συστήματος Υγείας και των πετσοκομμένων παροχών του κράτους και του ΕΟΠΥΥ, που από κοινού έχουν διαμορφώσει.

Αναδεικνύεται, επίσης, η σαπίλα αυτού του κοινωνικού οικονομικού συστήματος, του οποίου η ανάπτυξη όλο και λιγότερο "χωράει" τις λαϊκές κοινωνικές ανάγκες, αφού όλο και περισσότερο βαθαίνει την αντίθεση ανάμεσα στις τεράστιες σημερινές δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας, του πολυάριθμου υγειονομικού προσωπικού και τον βαθμό αξιοποίησής τους από τον παραγωγό του πλούτου, τον λαό.

Ολα αυτά πρέπει να σημάνουν την απόρριψη του νομοσχεδίου από τον λαό και τους υγειονομικούς στον δρόμο του αγώνα, αλλά και τη διεκδίκηση για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στην Υγεία, μαζικές προσλήψεις υγειονομικών, ανάπτυξη όλων των απαραίτητων υποδομών και τον σύγχρονο εξοπλισμό τους, αύξηση των αποδοχών των υγειονομικών, κατάργηση κάθε πληρωμής και εισφοράς για την Υγεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης».

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Τρίτης η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το νομοσχέδιο με τον ανυπόστατο τίτλο «Γιατρός για όλους, ισότιμη και ποιοτική πρόσβαση στις υπηρεσίες του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και άλλες διατάξεις».

Με την αντικατάσταση λέξεων (π.χ. η φράση «σε οικογενειακό ιατρό» αντικαθίσταται από τη φράση «σε προσωπικό ιατρό», η λέξη «gatekeeper» αντικαθίσταται με «πύλη εισόδου») και παίρνοντας τη σκυτάλη από κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, το νομοσχέδιο επεκτείνει όσα θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2017, διατηρώντας την ουσία όλων των αντιλαϊκών κατευθύνσεων, με στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας, τον περιορισμό στο ελάχιστο των δαπανών και των παροχών από το κράτος και τον ΕΟΠΥΥ. Ορισμένα αποσπάσματα από το νομοσχέδιο είναι αποκαλυπτικά:

• «(...) επιδιώκονται η αναβάθμιση του ΕΟΠΥΥ σε γνήσιο αγοραστή υπηρεσιών Υγείας, με επίκεντρο τον ασφαλισμένο, η διασφάλιση παροχής ποιοτικών υπηρεσιών από τους συμβεβλημένους ιδιώτες παρόχους και η διασύνδεση του ύψους της αποζημίωσής τους με την ποιότητα των παρεχόμενων από μέρους τους υπηρεσιών» (άρθρο 1). Το κριτήριο για το είδος και το εύρος των παροχών καθορίζεται από την οικονομική δυνατότητα του ΕΟΠΥΥ, δηλαδή τον πετσοκομμένο κρατικό προϋπολογισμό, τις αυξημένες εισφορές, κρατήσεις και φορολογία των εργαζομένων οι οποίες τον κρατούν «όρθιο». Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ 2016 και 2020: Η συνολική (δημόσια και ιδιωτική) χρηματοδότηση αυξήθηκε κατά 6,6% (977 εκατ. ευρώ), η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε κατά 2,1% (90 εκατ. ευρώ), η χρηματοδότηση από τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης αυξήθηκε κατά 16,7% (760,5 εκατ. ευρώ).
• Μέσω του «προσωπικού ιατρού» «καθιερώνεται σύστημα παραπομπών των πολιτών από τον προσωπικό ιατρό», ο οποίος «λειτουργεί ως "πύλη εισόδου" για την πρόσβαση των εγγεγραμμένων πολιτών στις δομές και στις υπηρεσίες Υγείας». Δηλαδή ως «κόφτης» «για την παραπομπή των χρηστών σε άλλους ειδικούς ιατρούς και σε άλλα επίπεδα περίθαλψης, καθώς και σε διαγνωστικές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων των προληπτικών και προσυμπτωματικών ελέγχων, όπως ορίζουν συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές και πρωτόκολλα» (άρθρο 2). Ενώ «οι ανασφάλιστοι, καθώς και οι άλλοι δικαιούχοι (...) έχουν τη δυνατότητα να εγγράφονται σε προσωπικό ιατρό συμβεβλημένο του ΕΟΠΥΥ, εφόσον δεν δύναται να καλυφθούν από προσωπικό ιατρό των δημόσιων μονάδων ΠΦΥ», περιμένοντας επί μήνες στις λίστες αναμονής (άρθρο 28).
• Τα Κέντρα Υγείας θα στελεχώνονται «κατά προτεραιότητα, με ιατρούς ειδικότητας γενικής/οικογενειακής ιατρικής, εσωτερικής παθολογίας, καρδιολογίας, ορθοπεδικής και τραυματολογίας, παιδιατρικής και οδοντιάτρους και, κατά περίπτωση, μετά από ειδικά αιτιολογημένη εισήγηση της οικείας Υ.Πε., με ιατρούς ειδικότητας αιματολογίας, ακτινολογίας, αλλεργιολογίας, αναισθησιολογίας, ιατρικής βιοπαθολογίας/εργαστηριακής ιατρικής, γαστρεντερολογίας, χειρουργικής, μαιευτικής και γυναικολογίας, δερματολογίας - αφροδισιολογίας, ενδοκρινολογίας-διαβήτη-μεταβολισμού, ιατρικής εργασίας και περιβάλλοντος, δημόσιας υγείας - κοινωνικής ιατρικής, νευρολογίας, νεφρολογίας, ουρολογίας, οφθαλμολογίας, ψυχιατρικής παιδιού και εφήβου, πνευμονολογίας - φυματιολογίας, ρευματολογίας, φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, ψυχιατρικής και ωτορινολαρυγγολογίας» (άρθρο 32). Δηλαδή, ακόμη και στα ελάχιστα ΚΥ θα διατηρηθεί η διαχρονική αθλιότητα των ελάχιστων ιατρικών ειδικοτήτων και υποτίθεται «μόνο κατά περίπτωση» ο λαός θα δικαιούται να έχει ιατρική φροντίδα από βασικές ειδικότητες, όπως γυναικολόγο, ακτινολόγο, με στόχο να συμπιεστεί κι άλλο η κρατική δαπάνη για αυτονόητες υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• Στο άρθρο 47 προβλέπεται η «ενίσχυση» των δημόσιων δομών Υγείας «από ιδιώτες παρόχους και ιδιώτες ιατρούς σε έκτακτες ανάγκες», σε μια ωμή παραδοχή για τη διατήρηση της αθλιότητας, αντί για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και κλάδων.
• Με το άρθρο 46, ενεργοποιούνται τα «απογευματινά χειρουργεία» επί πληρωμή στο δημόσιο σύστημα Υγείας, όπου ρυθμίζονται «οι λεπτομέρειες διενέργειας χειρουργικών επεμβάσεων ή άλλων επεμβατικών πράξεων (...) η κάλυψη μέρους ή όλου του κόστους αυτού από τον ΕΟΠΥΥ και λοιπούς δημόσιους και ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς, καθώς και η συμμετοχή του ασθενούς (...) οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη συμμετοχή του προσωπικού στην ολοήμερη λειτουργία και η αμοιβή αυτού, οι δικαιούχοι των επεμβάσεων, το είδος των ιατρικών πράξεων και το κόστος αυτών». Με αυτό το άρθρο λύνονται τα «νομικά κενά», ώστε να ενεργοποιηθεί ο νόμος του ΠΑΣΟΚ που ...«ξέχασε» να καταργήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εμβαθύνοντας την επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, προκειμένου να αυξήσουν την αυτοχρηματοδότησή τους μέσα από τις έμμεσες και άμεσες πληρωμές των ασθενών...