ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΤΙΜΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ 30.5.2000

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Οι μνηστήρες, η νύφη και το παζάρι...

Η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια έκανε τα αδύνατα δυνατά, για να απαξιώσει τη ΔΕΘ, σπάζοντάς τη σε δύο εταιρίες, προχωρώντας σε μετατάξεις των εργαζομένων, στερώντας δραστικά την έκθεση από το έμπειρο προσωπικό της, με στόχο την απαξίωσή της

Πολύς ντόρος έγινε τελευταία με τις εξελίξεις για την ιδιωτικοποίηση της HELEXPO - Ελληνικές Εκθέσεις (πρώην ΔΕΘ). Συγκεκριμένα την προηγούμενη βδομάδα ο τελευταίος μνηστήρας που απέμεινε για ν' αγοράσει τη ΔΕΘ - HELEXPO απέσυρε το ενδιαφέρον του για συμμετοχή στο διαγωνισμό. Πρόκειται για μια ελληνο-βρετανική κοινοπραξία που συνέστησαν η Damco Energy του Ομίλου Κοπελούζου και ο βρετανικός εκθεσιακός φορέας Mack Brooks. Οι εκπρόσωποι της κοινοπραξίας, δικαιολογώντας την άρνησή τους να καταθέσουν οικονομική προσφορά για συμμετοχή στο διαγωνισμό είπαν ότι «οι όροι του διαγωνισμού κρίθηκαν ως μη φιλικοί για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων». Ετσι το σίριαλ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΘ καλά κρατεί.

Τώρα επιλέγεται η ιδιωτικοποίηση μέσω του Χρηματιστηρίου του οποίου τη σημαία σηκώνει ο πρώην υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Γ. Μαγκριώτης. Εδώ και τρία χρόνια, λοιπόν, από το 1998 όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε το ξεπούλημα της ΔΕΘ, παρέλασαν σαν επίδοξοι αγοραστές γνωστοί μεγαλοσχήμονες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, όπως Κυριακού (Antenna TV), Λαμπράκης (Εκδοτική Β. Ελλάδας), Μπόμπολας, Μπακατσέλος, Μπατατούδης, Τεγόπουλος, Βαρδινογιάννης (Γένεσις ΑΕ). Επίσης ο Κοπελούζος και μια σειρά ξένες εταιρίες αγγλικών και αμερικανικών συμφερόντων.

Η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια έκανε τα αδύνατα δυνατά για να απαξιώσει τη ΔΕΘ, σπάζοντάς τη σε δύο εταιρίες, προχωρώντας σε μετατάξεις των εργαζομένων, στερώντας δραστικά την έκθεση από το έμπειρο προσωπικό της, με στόχο την απαξίωσή της. Η πολιτική της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΘ όλα αυτά τα χρόνια βρήκε αποδέκτες σε όλους τους φορείς της πόλης που εδώ και τρία χρόνια δε σήκωσαν ούτε το δαχτυλάκι τους, για να βγάλουν έστω και μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας για το ξεπούλημα. Οι φορείς της πόλης έβλεπαν τον κατακερματισμό της έκθεσης και τις αποφάσεις της κυβέρνησης για μετάταξη των εργαζομένων, τους διαγωνισμούς για το ξεπούλημά της, γεγονότα που «έβγαζαν μάτι» εδώ και τρία χρόνια, και όμως σφύριζαν αδιάφορα. Οι εξελίξεις ήταν γι' αυτούς δρομολογημένες.

Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΘ ήταν τα θύματα αυτής της συμπαιγνίας, μαζί με το λαό της Θεσσαλονίκης. Ηταν μόνοι τους σε αυτόν τον τυφώνα των διαλυτικών εξελίξεων, εκτός από τους κομμουνιστές και τους άλλους αγωνιστές που είναι μειοψηφίες στους φορείς της πόλης. Με όσες δυνάμεις έχουν οι κομμουνιστές στήριξαν και στηρίζουν τους εργαζόμενους της ΔΕΘ.

Πράγματι το Σωματείο της ΔΕΘ πήρε την πρωτοβουλία και μπλόκαρε νομικά και συνδικαλιστικά τη βρώμικη υπόθεση των μετατάξεων, ανέδειξε την αντιλαϊκότητα των υποχρεωτικών μεταθέσεων και απαίτησε την ακύρωση της ιδιωτικοποίησης της Εκθεσης.

Είναι γεγονός ότι ο αγώνας των εργαζομένων της ΔΕΘ, η κόντρα των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, η ανάληψη της Αθήνας για τους Ολυμπιακούς του 2004, αποτελούν τη βάση των εξελίξεων με την απόσυρση των επιχειρηματιών από το παιχνίδι του ξεπουλήματος της ΔΕΘ και τους «άγονους» διαγωνισμούς. Η ουσία όμως παραμένει. Η κυβέρνηση δεν έχει εγκαταλείψει τους στόχους της για το ξεπούλημα ή μάλλον την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της ΔΕΘ, όπως και του ΟΛΘ και της ΕΥΑΘ. Τώρα προωθεί την έσχατη λύση, το ξεπούλημα μέσω Χρηματιστηρίου.

Από την άλλη μεριά μετά το ξεσκέπασμα του βρώμικου παιχνιδιού της κυβέρνησης σε βάρος του θεσμού της ΔΕΘ και των εργαζομένων άρχισαν να ακούγονται φωνές από φορείς για την απαξίωση της Εκθεσης. Η αποτυχία του απευθείας ξεπουλήματος είναι αυτό που την απαξίωσε, λένε οι φορείς, και όχι το ίδιο το ξεπούλημά της, η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης που προωθούσε τη λογική της ιδιωτικοποίησης όλα αυτά τα χρόνια! Με αυτή τη στυφή αντιπολιτευτική θέση (!) ο Δήμος Θεσσαλονίκης κάλεσε όλους τους φορείς να στηρίξουν τη συμμετοχή του Δήμου στο διαγωνισμό για την πώληση της Εκθεσης, ώστε να την αγοράσει ο Δήμος (το 30% και να δώσει το 10% στους φορείς). Ετσι ο Δήμος και οι άλλοι φορείς παίζοντας στο ίδιο γήπεδο του ξεπουλήματος μπήκαν στην ίδια λογική των αγοραστών, των επενδυτών, στη λογική του παζαριού θαρρείς και η υπόθεση της ΔΕΘ είναι υπόθεση του πλειοδότη αγοραστή!!

Η υπόθεση, όμως, της ΔΕΘ αντανακλά την ίδια την παραγωγική δυνατότητα όλης της Β. Ελλάδας, όλης της χώρας, σηματοδοτεί την πολιτική βούληση μιας χώρας να προωθήσει την παραγωγική της ανάπτυξη, την εξαγωγική της πολιτική, την προώθηση και προβολή των προϊόντων της στις ξένες αγορές. Τέτοια πολιτική, όμως, έπαψε προ πολλού να έχει η κυβέρνηση και όλοι οι πολιτικοί φορείς που είναι προσανατολισμένοι στο μονόδρομο της ΟΝΕ και στο Σύμφωνο Σταθερότητας για την οικονομία. Η χώρα έχει δρομολογηθεί με βάση τις δεσμεύσεις των παραπάνω Συμφώνων σε χώρα υπηρεσιών και διαμετακομιστικού εμπορίου προς όφελος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Επομένως, όπως και ο προσανατολισμός της Οικονομίας έχει αλλάξει έτσι γι' αυτούς (κυβέρνηση, κεφάλαιο, Ευρωπαϊκή Ενωση) πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό και η ΔΕΘ. Συρρίκνωση των εξαγωγών, συγχωνεύσεις, εξαγορές και ξεπούλημα των βασικών παραγωγικών μονάδων, αύξηση ραγδαία των εισαγωγών, απαξίωση της παραγωγικής βάσης, να το πλαίσιο της σύγχρονης οικονομικής πολιτικής.

Συμπέρασμα: Η ΔΕΘ καλείται από το μεγάλο κεφάλαιο να παίξει τον ανάλογο ρόλο της όχι πλέον ως εκθεσιακού φορέα για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων, αλλά σαν φορέα προώθησης της διείσδυσης των ευρωπαϊκών και αμερικανικών μονοπωλίων στη γύρω περιοχή. Σε έναν τέτοιον απαξιωμένο ρόλο για την εργατική τάξη και το λαό, η ΔΕΘ φυσικό είναι να βρίσκεται στο στόχαστρο αυτής της πολιτικής, όπως είναι το λιμάνι, η ύδρευση και όλη η παραγωγική βάση της χώρας.

Οι εργαζόμενοι της ΔΕΘ συνεχίζουν τον αγώνα τους όχι στη λογική να την αγοράσει ο Δήμος αλλά για ΔΕΘ 100% στο Δημόσιο ή 100% στο Δήμο Θεσσαλονίκης με αποκλεισμό όμως κάθε δυνατότητας ιδιωτικοποίησής της, με διασφάλιση του ενιαίου χαρακτήρα της, μια έκθεση που να αποτελέσει μοχλό προώθησης των εγχώριων προϊόντων κόντρα στην πολιτική της παραγωγικής υποβάθμισης.

Η πρόταση του ταξικού εργατικού κινήματος για αγωνιστικό συντονισμό των εργαζομένων όλων των υπό ιδιωτικοποίηση οργανισμών με τις λαϊκές αγωνιστικές δυνάμεις της πόλης είναι σήμερα μονόδρομος.

Του
Θεόδωρου ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ
* Ο Θ. Κυριακίδης είναι γενικός γραμματέας του ΕΚΘ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΖΙΝΟΥ ΠΑΡΝΗΘΑΣ

Αντιδρούν στο ξεπούλημα της επιχείρησης

Το Σωματείο Εργαζομένων Καζίνου, Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας καταγγέλλει τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις

Την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων στο χώρο των καζίνο που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από το 1990 και μέχρι σήμερα, γεμίζοντας τη χώρα με ιδιωτικά καζίνο που λειτουργούν ανεξέλεγκτα, παραβιάζοντας τους συμβατικούς όρους και προκαλώντας τεράστιο κοινωνικό κόστος, ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες, καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων Καζίνου, Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας στο ψήφισμα που ενέκριναν κατά τη διάρκεια της προχτεσινής γενικής τους συνέλευσης.

Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν επίσης την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης που προωθεί την ιδιωτικοποίηση των δύο κερδοφόρων κρατικών καζίνο, Πάρνηθας και Κέρκυρας και αρνείται να εξασφαλίσει τους εργαζόμενους σε αυτά με διαδοχή και εθελοντικές μετατάξεις.

Δηλώνουν πως θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για να υπερασπιστούν το δημόσιο χαρακτήρα της επιχείρησης και μετά την ίδρυση της θυγατρικής εταιρίας, πως θα υπερασπιστούν σε κάθε περίπτωση τη διασφάλιση της δουλιάς τους και πως δε θα επιτρέψουν να δοθεί δεύτερη άδεια καζίνο στην Αττική.

Ζητούν να μην προχωρήσει η Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ στη μεταβίβαση των μετοχών της θυγατρικής σε ιδιώτες, να ισχύσει η διαδοχή για όλους τους εργαζόμενους, εκτός από εκείνους που με αίτησή τους επιλέξουν τη μετάταξη, να τροποποιηθεί η κοινή υπουργική απόφαση για τα δελτία καταλληλότητας και να δοθεί η δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης.

Τέλος, οι εργαζόμενοι στο συγκρότημα της Πάρνηθας καλούν τη ΓΣΕΕ, το ΕΚΑ και την ΠΟΕΕ-ΥΤΕ να κάνουν δική τους υπόθεση την παράνομη κατάργηση της διαδοχής για τις επιχειρήσεις που αλλάζουν χέρια γιατί, όπως υποστηρίζουν, εάν αυτό περάσει θα έχει καταστροφικές συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους στις δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις.