Υπογράμμισε ότι πρόκειται για πρωτοβουλία - συνέχεια των προηγούμενων που έχει λάβει η δημοτική αρχή, αυτήν τη φορά για το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα της πόλης και για να ικανοποιηθούν μια σειρά αιτήματα που έχει θέσει διαχρονικά στις έως και σήμερα κυβερνήσεις. Και επεσήμανε: «Κανείς δεν μας χάρισε τίποτα, όσο διεκδικούμε μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Την προηγούμενη φορά πήγαμε με τα πόδια στην Αθήνα, σήμερα λόγω των συνθηκών με τα μηχανήματά μας ως την πλατεία Συντάγματος, όπου θα πραγματοποιηθεί μια μεγάλη συγκέντρωση».
Για τη δημοτική αρχή Πάτρας, συνέχισε ο Κ. Πελετίδης, πρώτο και κύριο μέλημα είναι η ευημερία των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από τη φτώχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, τα προβλήματα στον τομέα της Υγείας που οξύνθηκαν με την πανδημία, αλλά και από την έλλειψη σειράς υποδομών προστασίας της λαϊκής περιουσίας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ζητήματα ακόμα και από φυσικά φαινόμενα.
Παράλληλα, ανέφερε, στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων του δήμου απέναντι στην κυβέρνηση μπαίνουν κι άλλα αιτήματα που έχει θέσει, όπως η ενίσχυσή του με τις αναγκαίες χρηματοδοτήσεις και το απαραίτητο προσωπικό, η υπογειοποίηση του τρένου, η παραχώρηση της έκτασης του πρώην σκουπιδότοπου στον Ριγανόκαμπο για τη δημιουργία του Ανατολικού Πάρκου, η συνολική βελτίωση των υποδομών Παιδείας, Αθλητισμού και Πολιτισμού, κ.λπ.
Σε άλλο σημείο στάθηκε στην κατάσταση που επικρατεί με τις συνολικές αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος, τονίζοντας πως αυτή αγγίζει το +40% για τον δημοτικό φωτισμό και πως η δημοτική αρχή «δεν πρόκειται να ανεχθεί την οικονομική αφαίμαξη του δήμου μέσω της αύξησης των τιμών σε ρεύμα, πετρέλαιο, εφόδια για την αυτεπιστασία κ.λπ.», ούτε πρόκειται να «επιβάλει επιπλέον φορολόγηση του λαού μέσω της επιβολής δεύτερης και τρίτης φορολόγησης για την παροχή υπηρεσιών που έχουν ήδη πληρώσει και έπρεπε να είναι αυτονόητες».
Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στην περικοπή των κρατικών χρηματοδοτήσεων προς τους δήμους, καυτηριάζοντας πως με βάση ακόμα και την υπάρχουσα νομοθεσία «για την Πάτρα έπρεπε να διατίθενται 91 εκατ. ευρώ τον χρόνο και αντί αυτού φέτος λαμβάνουμε 23 εκατ.». Συνολικά εξαιτίας των διαχρονικών περικοπών από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αποκάλυψε, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε η σημερινή δημοτική αρχή «θα έπρεπε να είχαμε πάρει 400 εκατ. ευρώ τα οποία στερούμαστε από την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών».
Με βάση και τα παραπάνω, ξεκαθάρισε ότι πολιτική της δημοτικής αρχής δεν είναι «να χαρατσώσει τον λαό δυο και τρεις φορές επειδή αρνούνται να δώσουν πόρους», αλλά να διεκδικεί και να απαιτεί από τους εκάστοτε κυβερνώντες, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα πως στη βάση αυτή «δεν δεχόμαστε την επιβολή προστίμων, όπως είναι το τέλος ταφής των απορριμμάτων», όπου καλείται ουσιαστικά ο λαός να πληρώσει για άλλη μια φορά την «πράσινη» πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων.
Παράλληλα, καυτηρίασε την υποστελέχωση Υπηρεσιών του δήμου, όπου μόνο στη ΔΕΥΑΠ λείπουν 102 άτομα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της, ενώ συνολικά οι ελλείψεις ξεπερνούν τα 1.000 άτομα, χωρίς μέχρι και σήμερα να υπάρχει κυβερνητική πρόβλεψη κάλυψής τους.
Καλώντας όλους τους φορείς να θέσουν επί τάπητος τα αιτήματά τους, σημείωσε πως η δημοτική αρχή θα απαιτήσει λύσεις για όλα τα ζητήματα με υπομνήματα προς κάθε αρμόδιο κυβερνητικό φορέα. Μέχρι τη Δευτέρα, όπως ανακοινώθηκε, θα συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο, όπου θα τεθεί και το θέμα της πορείας.
«Καλούμε τον λαό της Πάτρας, τα σωματεία του και τους συλλόγους του, όλους τους μαζικούς φορείς της πόλης μας, να δώσουν τη δική τους απάντηση στην πολιτική της κυβέρνησης, που μας καταδικάζει στη φτώχεια και την ανεργία, στη ζωή χωρίς δικαιώματα», τόνισε και κατέληξε:
«Δίνουμε έναν αγώνα δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα δίκαιο και τίμιο. Δύσκολο, γιατί οι προσπάθειές μας πραγματοποιούνται μέσα από έναν θεσμό που λειτουργεί με τα ασφυκτικά κριτήρια ενός κράτους που είναι εχθρικό απέναντι στον λαό μας. Δίκαιο και τίμιο, γιατί αφορά τις ίδιες τις ανάγκες του πατραϊκού λαού και των παιδιών του, την ποιότητα ζωής του, την ίδια του τη ζωή και τις διεκδικήσεις του. Σ' αυτόν τον δρόμο θα συνεχίσουμε, όσα εμπόδια κι αν μας βάζουν!».
«Η κρίση του κορονοϊού μάς αφορά όλους και όλοι μαζί θα την αντιμετωπίσουμε ενωμένοι»... Ατάκες σαν κι αυτή «φοριόντουσαν» πολύ από κυβερνητικά στελέχη και αστικά επιτελεία εντός και εκτός Ελλάδας πριν από δύο χρόνια, όταν ξέσπασε η πανδημία, επιχειρώντας να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου και να διαμορφώσουν κλίμα «συναίνεσης» για την ολομέτωπη επίθεση που κλιμακώθηκε από την πρώτη στιγμή, για να φορτωθούν αποκλειστικά στις πλάτες των λαών τα βάρη της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης του 2020.
Στη χώρα μας, το σχετικό προπαγανδιστικό μπαράζ «απογείωσε» ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, ο οποίος δήλωνε προκλητικά τον Μάρτη του 2020 ότι η πανδημία «δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά» και ότι πρέπει εργαζόμενοι, εργοδότες, κράτος «να αναλάβουμε όλοι το κόστος της αντιμετώπισης». Από κοντά, το ίδιο αντιλαϊκό παζλ που καλούσε τον λαό να «βάλει πλάτη», συμπλήρωνε το περιβόητο πια «θα λογαριαστούμε μετά» του ΣΥΡΙΖΑ...
Δύο χρόνια μετά, οι εργαζόμενοι και οι λαοί σε όλο τον κόσμο κάνουν «λογαριασμό» και γνωρίζουν από την ίδια τους την πείρα ότι η διαχείριση της πανδημίας ήταν και είναι πέρα για πέρα ταξική: Το βιώνουν στην «απογείωση» των απολύσεων και στη μεγάλη ανεργία που παραμένει, στην εντατικοποίηση της δουλειάς, στο πολύπλευρο βάθεμα της υποαπασχόλησης και της «ευελιξίας». Το βλέπουν στο ακόμα πιο τσακισμένο εισόδημά τους, με τις μειώσεις μισθών και την ακρίβεια, στα τσακισμένα δημόσια συστήματα Υγείας...
Τα στοιχεία που περιλαμβάνει η προχτεσινή έκθεση της οργάνωσης Oxfam, βασισμένα σε επεξεργασία δεδομένων του Forbes, της Credit Suisse και της Παγκόσμιας Τράπεζας, έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο αυτήν ακριβώς την πικρή πείρα των λαών: Τη συσσώρευση τεράστιου πλούτου σε μια χούφτα εκμεταλλευτές, την ίδια ώρα που τσακίζεται το εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών.
Μεταξύ άλλων καταγράφονται τα εξής αποκαλυπτικά:
-- Οι δισεκατομμυριούχοι όλου του κόσμου αύξησαν τον πλούτο τους κατά 5 τρισ. δολάρια μέσα στην πανδημία, από 8,6 τρισ. τον Μάρτη του 2020 σε 13,8 τρισ. τον Νοέμβρη του 2021.
-- Οι 10 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου (μεταξύ των οποίων οι Ιλον Μασκ, Τζεφ Μπέζος, Μπιλ Γκέιτς, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, Ουόρεν Μπάφετ) υπερδιπλασίασαν στο ίδιο διάστημα τον πλούτο τους, από 700 δισ. δολάρια σε 1,5 τρισ., με ρυθμό αύξησης 1,3 δισ. δολάρια τη μέρα.
-- Οι 10 αυτοί μεγιστάνες έχουν 6 φορές μεγαλύτερο πλούτο από το φτωχότερο 40% του πλανήτη (3,1 δισ. άνθρωποι).
-- Πάνω από 160 εκατ. άνθρωποι έπεσαν την ίδια περίοδο κάτω από το όριο της επίσημης φτώχειας.
-- 21.000 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από αιτίες που σχετίζονται άμεσα με παράγοντες οικονομικής ανισότητας, όπως η έλλειψη πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη, η πείνα κ.ά.
Τα παραπάνω συγκεντρωτικά στοιχεία «βγάζουν μάτι» για το πού πήγανε και πάνε τα τεράστια πακέτα διάσωσης των καπιταλιστικών οικονομιών, τα μέτρα που εφαρμόστηκαν από τις αστικές κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, αλλά διαφημίστηκαν ιδιαίτερα από τη σοσιαλδημοκρατία ως «επιστροφή του ισχυρού κράτους», ως «απόρριψη του νεοφιλελευθερισμού» και «δίχτυ στήριξης της κοινωνίας»... Επιβεβαιώνουν ότι και με την... «εγκατάλειψη της λιτότητας» και με τα επεκτατικά μέτρα διαχείρισης, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Οι τεράστιες ανισότητες και η συνεχής διεύρυνση της ψαλίδας ανάμεσα στους παραγωγούς του πλούτου και σε μια χούφτα εκμεταλλευτές που τον καρπώνονται, δεν είναι βέβαια κάποιο «φυσικό φαινόμενο» ούτε κάτι που ξεκίνησε με την πανδημία. Είναι στοιχεία στο ίδιο το DNA του καπιταλισμού, τα οποία μέσα στην πανδημία και με την εκδήλωση της διεθνούς οικονομικής κρίσης του 2020, όπως και σε όλες τις προηγούμενες κρίσεις, ήρθαν με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα στην επιφάνεια.
Ολη αυτή η αθλιότητα δεν παίρνει καμία γιατρειά με τις χρεοκοπημένες συνταγές περί «ανθρώπινου καπιταλισμού», όπως αυτές που ξανασερβίρει η ίδια η έκθεση της Oxfam και αναπαράγουν αστικά επιτελεία, με παραμύθια για «δικαιότερη κατανομή του πλούτου», «δικαιότερη φορολογία» και «υπερφορολόγηση των δισεκατομμυριούχων», που εκτός όλων των άλλων έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι με ένα τεράστιο πλέγμα φοροαπαλλαγών, φορολογικών «κινήτρων», μειωμένων φορολογικών συντελεστών και άλλων εργαλείων που τους έχουν διασφαλίσει όλες οι αστικές κυβερνήσεις.
Με ή χωρίς πανδημία, σε ανάπτυξη και κρίση, ο καπιταλιστικός δρόμος είναι ο δρόμος της εκμετάλλευσης, της διεύρυνσης των ανισοτήτων και της φτώχειας για τους εργαζόμενους και τον λαό, την ώρα που τεράστια μονοπώλια αυγατίζουν τα κέρδη τους.
Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από αυτήν την αθλιότητα βρίσκεται στην πάλη για τη ριζική ανατροπή της, για να γίνουν οι εργαζόμενοι ιδιοκτήτες του τεράστιου πλούτου που παράγουν, για να απαλλαγούν από τα παράσιτα που τον εκμεταλλεύονται, για να αξιοποιηθεί η τεράστια πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας για την κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή με κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.