Μια πλευρά του εκτρώματος Χατζηδάκη είναι και αυτή της «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας», που έρχεται τάχα ως λύση για «αμεροληψία» και «τακτοποίηση» του οργίου νοθείας που αξιοποιούν οι εργατοπατέρες του δικού τους, εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να παραμένουν στις καρέκλες τους (...) Στην κοινή γνώμη ντύνεται με τον «μανδύα» του επιστημονικά σύγχρονου και προοδευτικού, ως δήθεν «ψηφιακή αναβάθμιση». Αν όμως εξεταστούν με προσοχή τα πραγματικά δεδομένα στην Ελλάδα και παγκόσμια, θα φανεί πως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Πρόκειται για απόπειρα νομιμοποίησης της νοθείας, και όχι εξάλειψής της.

Οι δεκάδες περιπτώσεις χωρών παγκοσμίως, που από καιρό αξιοποιούν την ηλεκτρονική ψηφοφορία, έχουν ήδη δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής, όπως τα παρακάτω:

• Στις εκλογές για μια πολιτεία της Αυστραλίας, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Guardian» βρέθηκε πολύ σοβαρό κενό ασφαλείας, που άφησε 66.000 ψήφους εκτεθειμένες.
• Στη Γερμανία, στις εθνικές εκλογές του 2017, η μεγαλύτερη οργάνωση ερασιτεχνών χάκερς ανέλαβε να αναλύσει το σύστημα και κατέληξε σε έκθεση 26 σελίδων, φανερώνοντας αναλυτικά τις αδυναμίες του. Μεταξύ πολλών άλλων τεράστιων προβλημάτων, διαπίστωσαν ότι μπόρεσαν μέχρι και να λάβουν πρόσβαση στο δίκτυο του σέρβερ που μαζεύει τα αποτελέσματα, απλά χρησιμοποιώντας για username και κωδικό τις λέξεις test/test.
• Στην Ελβετία, σε δοκιμή του συστήματος, βρήκαν κενό ασφαλείας που μπορεί να αλλάξει οποιαδήποτε ψήφο χωρίς να γίνει αντιληπτό.
• Η εμπειρία των προεδρικών εκλογών του 2000 στις ΗΠΑ (μεταξύ Τζ. Μπους και Αλ Γκορ) είναι αντιπροσωπευτική. Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη που διενήργησαν το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) και το MIT, προκύπτουν τα εξής: Λόγω προβλημάτων με τα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν, 1,5 έως 2 εκατομμύρια ψήφοι χάθηκαν. Αλλες 1,5 έως 3 εκατομμύρια ψήφοι εξαφανίστηκαν, λόγω προβλημάτων με το σύστημα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους. Η μελέτη επισημαίνει σχετικά πως η απομακρυσμένη ψήφος έχει το θεμελιώδες πρόβλημα ότι παύει να είναι μυστική, και γι' αυτό πρέπει να αποφεύγεται.

(...) Υπόψιν, πολλά από τα παραπάνω προβλήματα έχουν βρεθεί σε διαδικασίες που δεν περιλαμβάνουν καν τη δυνατότητα απομακρυσμένης ψηφοφορίας. Οι ψηφοφόροι δηλαδή ψηφίζανε με φυσική παρουσία, απλά χρησιμοποιώντας υπολογιστή αντί για χαρτί και μολύβι. Στο δε παράδειγμα της Γερμανίας, υπολογιστής υπήρχε μόνο στο κομμάτι της καταμέτρησης των αποτελεσμάτων, ενώ οι ίδιες εκλογές είχαν διεξαχθεί κανονικά με χαρτί και μολύβι.

Και στη χώρα μας, τα πρώτα δείγματα γραφής δόθηκαν ήδη: Συγκεκριμένα, υπήρξε επιβεβαιωμένη καταγγελία πως λόγω τεχνικού λάθους δόθηκε η δυνατότητα ψήφου για ανάδειξη αιρετών εκπροσώπων του λοιπού προσωπικού στο Διοικητικό Συμβούλιο του Γενικού Νοσοκομείου Λακωνίας σε άτομο άσχετο με τον κλάδο, την πόλη και το εν λόγω σωματείο. Το άτομο αυτό μπόρεσε και ψήφισε απλά με ένα email, χωρίς άλλη διαδικασία ταυτοποίησης.

Το «τεχνικό λάθος», μάλιστα, έγινε από το πληροφοριακό σύστημα «Ψηφιακή Κάλπη Ζευς», δηλαδή από την ίδια πλατφόρμα που χρησιμοποίησε το υπουργείο Παιδείας για τις πρόσφατες ηλεκτρονικές εκλογές - παρωδία που έστησε για την ανάδειξη εκπροσώπων των εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Παρά τη συντριπτική αποχή των εκπαιδευτικών από τις εκλογές - παρωδία, που έφτασε το 95%, η κυβέρνηση πανηγύρισε για την... άψογη διεξαγωγή τους και ανακοίνωσε τη γενίκευσή τους σε όλο το Δημόσιο. Ετσι, με μία τόσο απλή πράξη, η κυβέρνηση επιβεβαιώνει πως το μέλημά της καθόλου δεν είναι η μαζικοποίηση, η διευκόλυνση των εκλογών.

Ακόμα και αν όλα τα τεχνικά προβλήματα μιας τέτοιας διαδικασίας λυθούν με κάποιο μαγικό τρόπο, το σπουδαιότερο πρόβλημα δεν εξαλείφεται: Αυτό της υποχρεωτικής μυστικότητας της ψήφου. Η παραβίαση της μυστικότητας της ψήφου θεωρητικά δεν επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, το άθροισμα των ψήφων. Το βασικό όμως αυτό χαρακτηριστικό κάθε δημοκρατικής ψηφοφορίας υπάρχει ως η μόνη ασπίδα ενάντια στους εκβιασμούς, καθώς ο εκβιαστής δεν έχει τρόπο να γνωρίζει με σιγουριά αν ο εκβιαζόμενος τελικά υπέκυψε στον εκβιασμό ή όχι. Αυτό το δικαίωμα καταπατάται κατάφωρα από κάθε εκλογική διαδικασία που γίνεται απομακρυσμένα, απομονωμένα από άλλους εργαζόμενους, εφορευτικές επιτροπές και δικαστικούς αντιπροσώπους.

Κάθε εργαζόμενος καταλαβαίνει τι σημαίνει «εργοδοτική πίεση». Καταλαβαίνει τι τεράστιες δυνατότητες εκβιασμού έχει ένας εργοδότης, ειδικά όσο έχει και το «πράσινο φως» από όλες τις κυβερνήσεις. Η ανυπαρξία εξασφάλισης της μυστικότητας της ψήφου είναι το έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί πραγματικά να «στήσει γλέντι» ο εργοδοτικός εκβιασμός και να γίνει «νόμος» η νοθεία του εργοδότη, φυσικά μέσω του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Τρίβουν τα χέρια τους οι λογής - λογής μάνατζερ που φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια διαφόρων δήθεν «εργατικών» σωματείων και παρατάξεων και μας θυμίζουν να χαμογελάμε για 300 ευρώ.

Οσοι λοιπόν ακόμα δυσπιστούν για την ουσία του νόμου - έκτρωμα Χατζηδάκη και τους σκοπούς που έχει για παρεμπόδιση, ακόμα και ποινικοποίηση των εργατικών διεκδικήσεων, ας αναλογιστούν αυτό: Αν τα σημερινά αίσχη των εργατοπατέρων, σε εκατοντάδες σωματεία και εκλογές για σειρά ετών, μπορούσαν και γίνονταν ακόμα και κάτω από το βλέμμα δικαστικών αντιπροσώπων, πώς ελπίζουν ότι μπορούν να εγγυηθούν το αποτέλεσμα μιας τόσο διαβλητής διαδικασίας όπως η απομακρυσμένη ηλεκτρονική ψηφοφορία;

Η απάντηση είναι πως ούτε μπορούν ούτε και θέλουν. Είναι οι θύτες του εγκλήματος και όχι τα θύματα. Γι' αυτό και ο μόνος τρόπος να απαντηθεί η προσπάθειά τους να διαλύσουν το εργατικό κίνημα είναι με την αναζωογόνησή του, την υπεράσπιση των συλλογικών δημοκρατικών διαδικασιών. Δυναμώνουμε την οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, για να μείνουν στα χαρτιά όλοι οι νόμοι των παλιών και νέων κυβερνήσεων που καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, όπως ο νόμος - έκτρωμα Χατζηδάκη. Για να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες τους.

(Αποσπάσματα από παρέμβαση στην πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, με θέμα «Αντίδρασε, οργανώσου, πάλεψε μαζί με τα συνδικάτα να μείνει στα χαρτιά το αντεργατικό έκτρωμα» // Πηγές: rizospastis.gr, theguardian.com, media.ccc.de, vice.com, news.ycombinator.com).