Την Πέμπτη 22 Ιούλη «έφυγε» από τη ζωή, μετά από πολύχρονες περιπέτειες υγείας, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Παναγιώτης Βενάρδος σε ηλικία 80 ετών.

Ο Π. Βενάρδος εργάστηκε πολλά χρόνια σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και στη δημόσια τηλεόραση ως εξωτερικός συνεργάτης. Εκανε πολυάριθμα ρεπορτάζ, έρευνες, εκπομπές και ντοκιμαντέρ, με ιδιαίτερη επίδοση στα κοινωνικοπολιτικά και ιστορικά θέματα. Εργάστηκε για το «Εθνος», την «Ελευθερία», τη «Γυναίκα», το «Πάνθεον», τη «Μεσημβρινή», συνεργάστηκε με το περιοδικό «Ιστορία Εικονογραφημένη», ενώ επί σειρά ετών δούλεψε στην «Αυγή» και στη «Μακεδονία» ως ρεπόρτερ και κοινοβουλευτικός συντάκτης αντίστοιχα.

Για λογαριασμό της ΕΡΤ υπέγραψε τη δημοσιογραφική επιμέλεια και την ιστορική έρευνα ντοκιμαντέρ και εκπομπών που συζητήθηκαν, όπως: «Στους λαβύρινθους της τρομοκρατίας» (σειρά εκπομπών για τη δράση των «Ερυθρών Ταξιαρχιών»), «Απ' τα κόκαλα βγαλμένη» (με θέμα τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στην Αλβανία το '40, παραμένοντας επί δεκαετίες άταφοι), «Απόκρυψη αρχαιοτήτων» (για την επιχείρηση διάσωσης των αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τους ναζί). Επίσης καταπιάστηκε με τη σφαγή στο Δίστομο και με την επιχείρηση φυγάδευσης του χρυσού της Ελλάδας στην Αίγυπτο και στη Νότια Αφρική πριν εισβάλουν οι Γερμανοί στη χώρα μας («Το χρυσό κάλυμμα»). Πιο πρόσφατη δουλειά του στην τηλεόραση υπήρξε η σειρά εκπομπών με τίτλο «Από πού κρατά η σκούφια μας» για την ΕΡΤ1.

Βασική πηγή του συγγραφικού του έργου είναι η δημοσιογραφική εμπειρία του, καρπός της οποίας είναι και το ιστορικό μυθιστόρημα «Το Φλογόδεντρο», με κεντρικό ήρωα τον Αιγυπτιώτη «κόκκινο εκατομμυριούχο» Στρατή Ζερμπίνη, ο οποίος στήριξε την Αντίσταση στην Αίγυπτο αλλά και στην κυρίως Ελλάδα. Η Αντίσταση υπήρξε άλλωστε πηγή έμπνευσης για το έργο του, δημοσιογραφικό και λογοτεχνικό. Από την ίδια δεξαμενή, τη δημοσιογραφία, έχει αντλήσει στοιχεία και για το θεατρικό δίπτυχο «Ζωή και τηλεόραση!», με το οποίο επιχείρησε μια ανατομία τού πώς η τηλεόραση χρησιμοποιεί τους ανθρώπους και αντίστροφα, πώς τη χρησιμοποιούν εκείνοι. Με τη θεματογραφία του αναζητούσε τις χαμένες γέφυρες ανάμεσα στο καταφρονεμένο χθες και στο αλαζονικό σήμερα της λεγόμενης εικονικής πραγματικότητας. Στα βιβλία του συγκαταλέγεται και η ιστορική έρευνα «Συμφωνία της Βάρκιζας».

Κατά τη διάρκεια των «Ιουλιανών» ο Π. Βενάρδος συνελήφθη καθώς κατέγραφε τα γεγονότα και στη συνέχεια φυλακίστηκε. Επί χούντας συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Διετέλεσε μέλος του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου καθώς και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ.

Υπηρέτησε με εντιμότητα και πάθος το επάγγελμά του, ανήκοντας σε μια γενιά δημοσιογράφων που τείνει να εκλείψει στα ΜΜΕ. Οσοι τον γνώρισαν δεν θα ξεχάσουν την αγωνιστικότητα και το ήθος του, την επιμονή και την τόλμη του να αναζητά αυτό που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια, την έμφυτη ευγένεια αλλά και το σπινθηροβόλο βλέμμα, το χιούμορ και το απαράμιλλο στιλ του.

Ακούραστος πεζοπόρος, ελεύθερος κατασκηνωτής, πνεύμα ατίθασο και περιπετειώδες, καταδικάστηκε από νωρίς σε μια επίπονη και χρόνια δυσκινησία, όμως το μυαλό του παρέμεινε διαυγές και κοφτερό μέχρι τέλους.

Ο Π. Βενάρδος άφησε πίσω την σύζυγό του Αλίκη Ξένου - Βενάρδου, την κόρη του Ευάννα Βενάρδου, τον γαμπρό του Παύλο Μεθενίτη και τον εγγονό του Ικαρο Μεθενίτη - Βενάρδο, που θα τον θυμούνται για πάντα.

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Π. Βενάρδου το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του Κόμματος σημειώνει: «Το ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Παναγιώτη Βενάρδο, που "έφυγε" την Πέμπτη σε ηλικία 80 ετών.

Ο Παναγιώτης Βενάρδος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1941 και φοίτησε στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών.

Εργάστηκε επί πολλά χρόνια σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και στη δημόσια τηλεόραση, ως εξωτερικός συνεργάτης. Εχει κάνει πολυάριθμα ρεπορτάζ, έρευνες, εκπομπές και ντοκιμαντέρ, με ιδιαίτερη επίδοση στα κοινωνικοπολιτικά και ιστορικά θέματα.

Παράλληλα με τη δημοσιογραφική του εργασία είχε και συγγραφική δράση, κύρια πηγή έμπνευσης της οποίας ήταν η περίοδος της Αντίστασης.

Στο λογοτεχνικό του έργο συμπεριλαμβάνεται η μετάφραση του βιβλίου του Ερνεστ Χέμινγουεϊ "Οι πράσινοι λόφοι της Αφρικής".

Κατά τη διάρκεια των λαϊκών διαδηλώσεων τον Ιούλη του 1965, ο Παναγιώτης Βενάρδος συνελήφθη, καθώς κατέγραφε τα γεγονότα, και στη συνέχεια φυλακίστηκε. Επί χούντας συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Ο Παναγιώτης Βενάρδος διακρίθηκε για την εντιμότητά του, το ήθος του, την αγωνιστικότητά του, την ευγένειά του και το πάθος του για τη δημοσιογραφία.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην σύζυγό του, Αλίκη Ξένου - Βενάρδου, στην κόρη του, Ευάννα Βενάρδου, και στους οικείους του Παναγιώτη Βενάρδου».

• Η Συντακτική Επιτροπή του «Ριζοσπάστη» εκφράζει τα συλλυπητήριά της στην σ. Αλίκη Ξένου - Βενάρδου για τον θάνατο του συζύγου της.

Ο σπουδαστής της Σχολής Καλών Τεχνών Βασίλης Βλάχος δημιούργησε έργο αφιερωμένο στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Ο τίτλος του είναι «Η γιαγιά της Παλαιστίνης» και είναι ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο.

Ξεκίνησε να το φιλοτεχνεί τον Μάη, λίγες μέρες μετά τους βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας και την άγρια καταστολή που ξεδιπλώθηκε στην Παλαιστίνη από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Ο ίδιος αναφέρει: «Οι εικόνες από τους βομβαρδισμούς του άμαχου Παλαιστινιακού λαού, αλλά και το συνεχές πείσμα του, κόντρα στην κατοχή του Ισραήλ, κάνουν διακριτό με τον δυνατότερο τρόπο ότι σε αυτήν την ανθρωποκτόνα πολιτική δεν χωράει ανεκτικότητα, παρά μόνο ρήξη με αυτούς που τη σιγοντάρουν, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, αλλά και τις ελληνικές κυβερνήσεις. Η Τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως απάντηση σε αυτήν την ασχήμια και στους παντός είδους υπερασπιστές της».