Τεύχος 188 - 189 (ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2020 - ΜΑΡΤΗΣ 2021)
Γεννήθηκε στα Ανώγεια Κρήτης το 1922. Σε ηλικία 16 ετών ήρθε στην Αθήνα, στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1942. Στην απελευθέρωση βρέθηκε στο Σύνταγμα, όπου τραυματίστηκε ελαφρά, και στη συνέχεια ανέβηκε στο βουνό. Μετά από 6 μήνες επιστρέφει στην Αθήνα, όπου περνάει από πειθαρχικό συμβούλιο. Εναν χρόνο μετά βρίσκεται στον «Λευκό Σταυρό Πειραιώς», στην κλινική «Λαμπράκη». Το 1948 μαζί με τους συντρόφους της ιδρύουν το Σωματείο Ιδιωτικών Κλινικών Πειραιώς και γύρω δήμων, στο οποίο έμεινε πρόεδρος έως το 1967, οπότε βρέθηκε στη Γυάρο. Το 1971 αφέθηκε ελεύθερη από τις φυλακές Αλικαρνασσού Κρήτης.
Επέστρεψε στον Πειραιά, όπου εργάστηκε στην παράνομη Οργάνωση έως το 1973. Το 1985 συμμετείχε στην ίδρυση του Σωματείου Συνταξιούχων, ενώ το 1995 βρέθηκε στο Τρίλοφο Θεσσαλονίκης, όπου δούλεψε για την Οργάνωση. Από το 2013 φιλοξενούνταν στο «Σπίτι του Αγωνιστή». Εμεινε πιστή στο ΚΚΕ και στις ιδέες του σε όλες τις δύσκολες καμπές της Ιστορίας του.
Η ΤΟ Μεσογείων - Λαυρωτικής εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην αδερφή της, συντρόφισσα Ελένη, και σε όλους τους οικείους της.
Την Βαγγελιώ Μουρτζίκου αποχαιρετούν και οι Κομματικές Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ.
Υμνος στη «ΜΑΝΑ» μου, την ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΟΥΡΤΖΙΚΟΥ, τη «Βαγγελιώ» (το γένος Κεφαλογιάννη), σύζυγο του Δημήτρη (Μήτσου) Μουρτζίκου.
Η λατρεμένη, μοναδική μου μητέρα, μανούλα, μαμά, άφησε την τελευταία της πνοή τη Μεγ. Πέμπτη 29 Απριλίου 2021 το μεσημέρι, πλήρης ημερών, φιλοξενούμενη στο «Σπίτι του Αγωνιστή», όπου τα τελευταία χρόνια της ζωής της είχε επιλέξει να ζει, κοντά και μαζί με τους τελευταίους της ηρωικής γενιάς της παλαίμαχους συναγωνιστές - συντρόφους της.
Για τη δική μου «μάνα», θέλω να καταθέσω και να αφιερώσω, αντί επικηδείου, λίγα λόγια. Που μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής και της προσφοράς της φαντάζουν λίγα και μικρά. Γιατί η «μάνα» μου, που γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1922 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης, γεννήθηκε ηρωίδα «μάνα», έγινε από νωρίς επαναστάτρια, ανδρώθηκε και γαλουχήθηκε κομμουνίστρια, πρωτοστάτησε σε αντιστασιακούς αγώνες, κυνηγήθηκε, εκδιώχθηκε, στάλθηκε εξορία, έδωσε τις μάχες της στο συνδικαλιστικό και κομματικό πεδίο και όλα αυτά γιατί υπήρξε ένας ευαίσθητος, τρυφερός, δίκαιος, υπομονετικός, δοτικός, χαρισματικός, συνεπής στις αρχές και τις αξίες της ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Αγωνίστηκε για ένα καλύτερο αύριο. Υπήρξε ατρόμητη αγωνίστρια και έζησε μια ζωή που κατάλαβε από μικρή το νόημά της. Με απόλυτη πολιτική συνείδηση, εντάχθηκε στην πολιτική πάλη, με ηγέτη το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, πιστή στις ιδέες και στα οράματα του σοσιαλισμού και συμμετείχε σε όλους διαχρονικά τους αγώνες που έδινε το ΚΚΕ. Η αγάπη της «μάνας» μου δεν γνώριζε όρια και σύνορα! Ηταν ένα κατάλευκο περιστέρι, με καθάρια ψυχή και δύναμη λιονταριού, στοργική, οραματίστρια. Δεν κάμφθηκε ή τουλάχιστον δεν μας έδινε την εντύπωση ότι φοβάται ή πτοείται από οτιδήποτε.
Ηθελε να μας εμφυσήσει να είμαστε τα δύο παιδιά της δυνατά και να μην το βάζουμε κάτω. Μας δίδαξε πώς να έχουμε συνείδηση για τα ιδανικά της πανανθρώπινης δικαιοσύνης, ειρήνης, ελευθερίας, ανθρωπιάς, χωρίς συμβιβασμούς. Γιατί περάσαμε δύσκολα. Ολων των αγωνιστών κομμουνιστών τα παιδιά περάσαμε δύσκολα. Γιατί αυτό είναι το τίμημα των αγώνων. Βγήκαμε αλώβητες, με τις λιγότερες δυνατόν συνέπειες. Πάντα περήφανες για τους αριστερούς γονείς μας, αλλά και τη λεβέντισσα μάνα μας, τον καλό μας φύλακα άγγελο, που όλοι είχαν να λένε για την ευγένεια της ψυχής της, την ανθρωπιά της, τις ευαισθησίες και τη διακριτικότητά της. Που προσέφερε πάντα τη βοήθειά της απλόχερα, ανά πάσα ώρα και στιγμή σε όποιον είχε ανάγκη. Μα εμείς τα ξέραμε όλα αυτά καλύτερα από τον καθένα!
Στη «μάνα» αυτή, τη δική μου μάνα, το πρότυπό μου, τον αρωγό και συμπαραστάτη μου, που της χρωστάω την ύπαρξή μου και ό,τι έχω κατακτήσει μέχρι σήμερα, οφείλω ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και της εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου καλό ταξίδι, γαλήνη και ήρεμη ανάπαυση της ψυχής της.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ.
Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στους εργαζόμενους στο «Σπίτι του Αγωνιστή» για την περίθαλψη και φροντίδα με αγάπη, στοργή και ανιδιοτέλεια που παρείχαν στη μητέρα μου κατά τα χρόνια της εκεί παραμονής της και προσφέρω στο «Σπίτι του Αγωνιστή» στη μνήμη της το ποσόν των 500 ευρώ.
Η κόρη σου Αντωνία Μουρτζίκου
Οι αδελφές της Ευσεβία και Ελένη Κεφαλογιάννη
Η Τομεακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας και η Κομματική Οργάνωση Βάσης Μεσολογγίου του ΚΚΕ με θλίψη αποχαιρετούν τον Δημήτρη Ψαράκο, που «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών.
Εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Με βαθιά θλίψη, η Τομεακή Επιτροπή Αχαΐας του ΚΚΕ ανακοινώνει το θάνατο του σ. Νίκου Νιάρου σε ηλικία 71 χρόνων, ύστερα από σύντομη αλλά δύσκολη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.
Ο σ. Νίκος ανέλαβε διάφορες χρεώσεις όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μέλος του Κόμματος, ανάμεσα στις οποίες μέλος της Αχτίδας Συνοικιών, Γραμματέας της ΚΟΒ Ρίου κ.ά., ενώ από πέρυσι μέχρι και το τέλος της ζωής του ήταν μέλος του Γραφείου της ΚΟΒ Ρίου.
Η Οργάνωση του Κόμματος εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην κόρη του σ. Μαρία, στη σύζυγό του και σε όλους τους οικείους του.
Τα συλλυπητήριά τους εκφράζουν ακόμη ο δήμαρχος Πατρέων Κ. Πελετίδης και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου Πατρέων, Π. Μελάς.