Οι εκκλήσεις της στους λαούς της Ευρώπης εκ των υστέρων να τη "συνδιαμορφώσουν" συνιστούν προκλητικό εμπαιγμό. Από τις απαρχές της ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα, στη συνέχεια ως ΕΟΚ, μέχρι σήμερα, ήταν και είναι ένωση των μονοπωλίων και υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, αυξάνοντας την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και την καταπίεση των εργαζομένων.

Η Ιστορία έχει καταγράψει ότι ουδέποτε ρωτήθηκαν οι λαοί για τη συγκρότησή της. Και όποτε με δημοψήφισμα τοποθετήθηκαν για αντιλαϊκές συμφωνίες της, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ στη Δανία ή η Συνθήκη της Λισαβόνας στην Ιρλανδία, και τις απέρριψαν, η ...δημοκρατική ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις επιστράτευσαν κάθε είδους εκβιασμό, επιβάλλοντας τη διεξαγωγή επαναληπτικών δημοψηφισμάτων μέχρι αυτές να επικυρωθούν κακήν κακώς.

Ανάλογη εμπειρία έχει και ο ελληνικός λαός από το εκβιαστικό δημοψήφισμα του 2015 επί ΣΥΡΙΖΑ, με κάλπικα, παραπλανητικά ερωτήματα, όπου το "όχι" μετατράπηκε σε μια μέρα σε "ναι".

Η ΕΕ ήταν, είναι και θα είναι ξένη και αντίπαλη με τα λαϊκά συμφέροντα και οι λαοί έχουν πλέον πολύτιμη συσσωρευμένη πείρα.

Η επώδυνη εξέλιξη της πανδημίας για τους λαούς στην Ελλάδα και στην ΕΕ σημαδεύεται από το γεγονός ότι τα δημόσια συστήματα Υγείας, λόγω των χρόνιων πολιτικών υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης, κατέρρευσαν μετατρεπόμενα σε "μίας νόσου", οδηγώντας σε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

Την ίδια ώρα που κράτος και μεγαλοεργοδοσία απαλλάσσονται από την υποχρέωση λήψης μέτρων στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ, και με το λεγόμενο "πράσινο πιστοποιητικό", οι ιδιωτικές κλινικές θησαυρίζουν και οι φαρμακευτικές βιομηχανίες με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό λυμαίνονται την παραγωγή και διάθεση των εμβολίων, με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τους λαούς, τους οποίους η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις χρεώνουν την ατομική ευθύνη και τους καταδικάζουν στην "αυτοδιάγνωση".

Η πανδημία, η εγκληματική επιλογή ΕΕ και καπιταλιστικών κρατών να μην προστατεύσουν την υγεία και τη ζωή των λαών για να μη βλάψουν την καπιταλιστική κερδοφορία, η νέα βαθύτερη καπιταλιστική κρίση μόλις λίγα χρόνια μετά την προηγούμενη, φορτώνονται στις πλάτες των λαών.

Από τα αντιλαϊκά όργανα και επιτελεία της, όπως η Κομισιόν, το Συμβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο, με τη σύμπραξη της ελληνικής αστικής τάξης και των άλλων αστικών τάξεων της Ευρώπης έχουν προωθηθεί όλα αυτά τα χρόνια Οδηγίες και Κανονισμοί που συνιστούν αντεργατικά τερατουργήματα και επιβάλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Αυξάνουν τις ώρες της ημερήσιας εργασίας και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, όπως μεθοδεύει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση της ΝΔ με καθιέρωση 10ωρου με απλήρωτες υπερωρίες, την τηλεργασία, τη διάλυση των ΣΣΕ και της Ασφάλισης.

Οι αυτοαπασχολούμενοι αντιμετωπίζουν το αδιέξοδο με τα χρέη και τα λουκέτα, οι βιοπαλαιστές αγρότες βιώνουν τεράστια προβλήματα με το υψηλό κόστος παραγωγής, δίνουν μάχη για την επιβίωση.

Η νεολαία βρίσκεται απέναντι σε μια πολιτική που τσακίζει τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματά της.

Σε όλα τα κράτη - μέλη προωθείται ο δραστικός περιορισμός έως και κατάργηση της απεργίας, των διαδηλώσεων, της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης. Γενικεύεται το ψηφιακό ευρωφακέλωμα, με τους μηχανισμούς παρακολούθησης, καταγραφής προσωπικών δεδομένων προς όφελος των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων σε βάρος των λαών και των δημοκρατικών ελευθεριών τους, οξύνονται ο αντικομμουνισμός και η προκλητική εξίσωση του κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση επέλεξε ως μέρα επίσημης έναρξης των "διαβουλεύσεων για το μέλλον της" την 9η Μάη. Εδώ και χρόνια επιχειρεί ανεπιτυχώς να παραχαράξει τη μέρα της επετείου της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, της συντριβής του φασισμού. Πρόκειται για ανιστόρητη ασέλγεια στη μνήμη των δεκάδων εκατομμυρίων θυμάτων του φασισμού για μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες στιγμές της Ιστορίας της ανθρωπότητας. Ασέβεια στη μνήμη πάνω από 50 εκατ. νεκρών, δεκάδων εκατομμυρίων τραυματιών που καταγράφηκαν με το τέλος του μεγαλύτερου και πλέον πολύνεκρου πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ανησυχία τους είναι ολοφάνερη, καθώς τα μονοπώλια, παρά τη μεγάλη κρατική υποστήριξη, κυνηγούν περισσότερα κέρδη.

Η πανδημία δεν έχει ανασχεθεί και οι προβλέψεις για τη νέα καπιταλιστική κρίση επιβεβαιώνουν το μεγάλο βάθος και τη διάρκειά της, διαψεύδοντας τα σενάρια περί "γρήγορης ανάκαμψης".

Η "Διάσκεψη", ανεξάρτητα από το αν θα έχει σαν αποτέλεσμα αλλαγές στις ευρωπαϊκές Συνθήκες και Συμφωνίες ή όχι, επιδιώκεται να αξιοποιηθεί ως μηχανισμός ενσωμάτωσης της δίκαιης αγανάκτησης και οργής που εκφράζουν οι εργαζόμενοι σε ολόκληρη την ΕΕ.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ως ένωση καπιταλιστικών κρατών, δεν υπηρέτησε και δεν μπορεί να υπηρετήσει τις λαϊκές ανάγκες.

Το μέλλον των λαών βρίσκεται στην ισχυροποίηση της πάλης σε κάθε χώρα ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος».