Φωτοβολταϊκό πάρκο... σε σχήμα πάντα, στην επαρχία Σανζί

Σε μια περίοδο που η ΕΕ δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι θέλει να βρίσκεται στην πρωτοπορία των «πράσινων» τεχνολογιών κι ενώ παράλληλα η νέα προεδρία των ΗΠΑ δείχνει ότι θέλει να καλύψει με ταχείς ρυθμούς το έδαφος που χάθηκε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης ηγεσίας της χώρας με την αποχώρηση από τη διεθνή Συμφωνία των Παρισίων, η Κίνα διατηρεί σταθερά τα πρωτεία της παγκόσμιας παραγωγής σε κρίσιμους τομείς των «πράσινων» τεχνολογιών.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα καταγράφονται στην πρόσφατη έκθεση της «Wood MacKenzie» σχετικά με τις τεράστιες αλλαγές που υλοποιούνται τις δύο τελευταίες δεκαετίες στον ενεργειακό τομέα της Κίνας και ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία. Στην έκθεση υπό τον τίτλο «Τεκτονική Μετατόπιση: Η προώθηση της ενεργειακής ανεξαρτησίας της Κίνας αλλάζει τον κόσμο»¹ επισημαίνεται η εντυπωσιακή αλλαγή της κινεζικής οικονομίας κατά τα τελευταία χρόνια και η στροφή της προς την «πράσινη» Ενέργεια.

Είναι γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια η ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας βασίστηκε στην κατανάλωση τεράστιων ποσοτήτων υδρογονανθράκων και μετάλλων. Το ενεργειακό μείγμα της Κίνας καλύπτεται σχεδόν κατά 80% από τους υδρογονάνθρακες, ενώ την ίδια στιγμή καταναλώνει περίπου του 50% της παγκόσμιας παραγωγής χαλκού και σιδήρου. Πρόκειται δηλαδή για μία οικονομία υψηλής έντασης άνθρακα, γεγονός που την κατατάσσει ακόμη στον «μεγαλύτερο ρυπαντή» του κόσμου, όπως την χαρακτηρίζουν διάφοροι επίσημοι και «ανεξάρτητοι» δυτικοί οργανισμοί και ινστιτούτα. Καθοριστικό στοιχείο για την αλλαγή πλεύσης της Κίνας που θα δούμε στη συνέχεια, αποτελεί το γεγονός ότι η χώρα εισάγει το 75% του πετρελαίου, το 80% του σιδήρου και το 85% του χαλκού που καταναλώνει, εκθέτοντας έτσι την καπιταλιστική της οικονομία σε πολλαπλούς κινδύνους.

Η τεράστια εξάρτηση από τις εισαγωγές Ενέργειας αφενός αλλά και οι πολλά υποσχόμενες για κέρδη «πράσινες μπίζνες» οδηγούν το Πεκίνο στην αλλαγή στάσης και τον στόχο για πλήρη απανθρακοποίηση και μετασχηματισμό της κινεζικής οικονομίας μέχρι το 2060, όπως ανακοίνωσε τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Πρόεδρος της χώρας Σι Τζιπίνγκ. Εκτιμάται ότι για την επίτευξη του παραπάνω στόχου θα απαιτηθούν νέες επενδύσεις σε ΑΠΕ άνω των 6,4 τρισ. δολαρίων. Ηδη όμως η Κίνα δαπανά τεράστια ποσά για την ανάπτυξη των «πράσινων» τεχνολογιών και της «καθαρής» Ενέργειας. Γιγαντιαία αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα εγκαθίστανται σε όλη την κινεζική επικράτεια, όπως επίσης και υδροηλεκτρικά έργα, ενώ παράλληλα η έρευνα και ανάπτυξη «πράσινων» τεχνολογιών τροφοδοτεί με νέα προϊόντα τις βιομηχανίες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2020, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις της Κινεζικής Εθνικής Διεύθυνσης Ενέργειας, οι νέες εγκαταστάσεις έργων ΑΠΕ αντιστοιχούσαν συνολικά σε 120 GW, ένα εξωπραγματικό νούμερο που ξεπέρασε κατά πολύ ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας, σύμφωνα με την οποία η συνολική ισχύς των ΑΠΕ στην Κίνα θα έφτανε το 2020 τα 82GW, 32 GW αιολικής και 50 GW ηλιακής.

Ενδεικτικό του εντυπωσιακού ρυθμού ανάπτυξης των ΑΠΕ στην Κίνα είναι το γεγονός ότι μόνο μέσα σε ένα μήνα, τον περασμένο Δεκέμβρη, εγκαταστάθηκαν αιολικά έργα συνολικής ισχύος 47 GW, αριθμός που ξεπερνά το σύνολο της αιολικής ισχύος που είχε εγκατασταθεί το 2018 και το 2019 σωρευτικά². Αξίζει να σημειωθεί ότι στόχος, όπως επίσημα έχει ανακοινώσει η κινεζική ηγεσία, είναι μέχρι το 2030 η συνολική ισχύς ΑΠΕ της χώρας να έχει φτάσει τα 1.200 GW. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι από τις 15 μεγαλύτερες στον κόσμο εταιρείες ανάπτυξης αιολικών εγκαταστάσεων, οι οποίες κατέχουν το 36% της παγκόσμιας ισχύος αιολικής Ενέργειας, οι επτά από αυτές είναι κινεζικές κρατικές εταιρείες³.

Οπως καταγράφεται σε όλα τα επίσημα στοιχεία και επισημαίνει η έκθεση της «Wood MacKenzie», σήμερα η Κίνα ήδη κυριαρχεί στην παραγωγή και επεξεργασία των περισσότερων πρώτων υλών που χρειάζονται για μπαταρίες και άλλες εφαρμογές μηδενικών ρύπων. Τα τρία τέταρτα των μπαταριών λιθίου, τα μισά ηλεκτρικά οχήματα και σχεδόν το 70% των φωτοβολταϊκών παράγονται στην Κίνα. Με αυτό ως δεδομένο, οι περιορισμοί στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών στις ΗΠΑ που είχε αποφασίσει η προεδρία Τραμπ, δεν φαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον να αίρονται από τη νέα ηγεσία των Δημοκρατικών. Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά η έκθεση, το γεγονός αυτό «δημιουργεί πονοκέφαλο σε πολλές άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Καθώς η κλιματική αλλαγή κυριαρχεί στην πολιτική ατζέντα, οι πολιτικοί στην Ευρώπη και την Αμερική υπόσχονται πράσινες επαναστάσεις, αλλά θα είναι δύσκολο να τις υλοποιήσουν αν τα μεγαλύτερα οφέλη θα τα καρπώνεται η Κίνα»...

Τα στοιχεία για τη γιγαντιαία ανάπτυξη του «πράσινου» τομέα της κινέζικης οικονομίας έρχονται σε μια περίοδο που η ΕΕ έχει ανακοινώσει επίσημα την πρόθεσή της να υιοθετήσει έναν νέο «Μηχανισμό Συνοριακής Προσαρμογής Ανθρακα», επί της ουσίας να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων στο έδαφός της από χώρες οι οποίες δεν ακολουθούν τα δικά της «φιλοπεριβαλλοντικά» πρότυπα παραγωγής και επενδύσεων. Παράλληλα έχει τεθεί σε ισχύ από τις 10 Μάρτη το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο της Βιώσιμης Χρηματοδότησης, που αποσκοπεί, μεταξύ άλλων, να θέσει με το πρόσχημα της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του περιβάλλοντος όρους «ισότιμου» τάχα ανταγωνισμού στους επενδυτικούς οίκους του εξωτερικού που δραστηριοποιούνται εντός του εδάφους της. Οι επιδόσεις της Κίνας στην «πράσινη» Ενέργεια αξιοποιούνται φυσικά από την ίδια, για να αντικρούσει σε επίπεδο ΠΟΕ και στα υπόλοιπα διεθνή πεδία εμπορικής αντιπαράθεσης με τις άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, τα όποια εμπόδια και ελέγχους επιθυμούν να επιβάλουν στις εξαγωγές της.

Παράλληλα, σε ό,τι αφορά τους «πράσινους» κανόνες για τις επενδύσεις, μόλις προ ημερών η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας⁴ αποκάλυψε ότι είναι έτοιμη να συνεργαστεί με την ΕΕ για την υιοθέτηση ενός κοινού πλαισίου «πράσινης φορολόγησης» (green taxonomies) επενδύσεων και παραγωγής προϊόντων των δύο οικονομιών. Ο διοικητής της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, Γι Γκανγκ, δήλωσε ότι η χώρα του, πιστή στους στόχους για μείωση των ρύπων μέχρι το 2030 και πλήρη απανθρακοποίηση της οικονομίας της μέχρι το 2060, επιθυμεί να συνεργαστεί με την ΕΕ για τη «σύγκλιση» και στη δραστηριοποίηση των επενδυτικών κεφαλαίων στις δύο οικονομίες.

Ανάλογες προθέσεις... «συνεργασίας» εκδηλώνει η Κίνα και με τις ΗΠΑ. Παρά τις αναφορές των διεθνών μέσων ενημέρωσης για την πρόσφατη «μικρή πρόοδο» που σημειώθηκε στις σχέσεις των δύο χωρών κατά τη διάρκεια της διήμερης Συνόδου στην Αλάσκα, η Κίνα ανακοίνωσε ότι επιθυμεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ, ώστε να βρεθεί κοινό έδαφος στα ζητήματα που αφορούν την «κλιματική αλλαγή»⁵. Η ανακοίνωση ήρθε από το επίσημο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Κίνας δίχως να δοθούν περαιτέρω λεπτομέρειες, το γεγονός πάντως καταδεικνύει τη διάθεση του Πεκίνου να παραμείνει εκ των πρωταγωνιστών στον διεθνή στίβο για τα ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη των «πράσινων» επενδύσεων, οι οποίες βεβαίως συντελούνται υπό το πρόσχημα της «προστασίας του περιβάλλοντος» απ' όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές.

Παραπομπές:

1. https://www.woodmac.com/horizons/tectonic-shift-chinas-world-changing-push-for-energy-independence?promo_name=horizonsmar21&promo_creative=roadblock

2. https://www.greentechmedia.com/articles/read/what-is-going-on-with-chinas-crazy-clean-energy-installation-figures

3.https://renewablesnow.com/news/top-15-wind-majors-own-36-of-worlds-wind-capacity-at-end-2019-gwec-702983/

4. https://www.ft.com/content/cddd464f-9a37-41a0-8f35-62d98fa0cca0

Copyright 2021 The Associated

Από τη μαζική διαδήλωση στο Λονδίνο στις αρχές του μήνα

Μεταξύ άλλων στις διατάξεις του νομοσχεδίου προβλέπονται:

• Οι αστυνομικοί διευθυντές θα μπορούν να επιβάλλουν το χρόνο έναρξης, διάρκειας και λήξης μιας οποιασδήποτε κινητοποίησης ή διαδήλωσης, αλλά και γεωγραφικούς περιορισμούς. Για παράδειγμα, επεκτείνεται η περίμετρος απαγόρευσης συγκεντρώσεων γύρω από το Κοινοβούλιο.
• Η αστυνομία θα μπορεί να θέτει ακόμη και... «μέγιστα όρια θορύβου», ώστε σε τυχόν παραβίασή τους να επιβάλλει κυρώσεις ή να επιβάλλει την αναβολή της κινητοποίησης για καιρό, εφόσον το θεωρήσει απαραίτητο. Θα μπορεί επίσης να επιβάλλει την απαγόρευση κινητοποίησης ή τη λήψη δραστικών περιοριστικών μέτρων ακόμη και εάν αυτή γίνεται από μόλις... ένα άτομο!
• Αναδιατυπώνεται η έννοια της «δημόσιας ενόχλησης» - με επίκληση της οποίας επίσης μπορούν να διαλύονται διαδηλώσεις - και αναβαθμίζεται σε ποινικό αδίκημα, με έναν σκόπιμα θολό ορισμό ως «κάθε πράξη που θέτει σε άλλο άτομο τον κίνδυνο να υποφέρει σοβαρή ταλαιπωρία, σοβαρή ενόχληση, ή σοβαρή απώλεια ευκολίας», με σκοπό να επιτρέπει ερμηνεία κατά το δοκούν.
• Οσοι αρνηθούν να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της αστυνομίας σε σχέση με τον τρόπο και τον χώρο πραγματοποίησης της διαμαρτυρίας τους θα υποστούν πρόστιμο έως 2.500 στερλίνες. Η μη συμμόρφωση των διαδηλωτών με τις οδηγίες και τους περιορισμούς της αστυνομίας θα θεωρείται ποινικό αδίκημα, ενώ οι διαδηλωτές «οφείλουν» να γνωρίζουν για τους αστυνομικούς περιορισμούς ακόμη και εάν δεν έχουν ενημερωθεί άμεσα γι' αυτούς.
• Για λαϊκές αντιδράσεις απέναντι σε ανδριάντες ή απεχθή σύμβολα αποικιοκρατίας, ή καταπίεσης πολιτών ή ξένων λαών προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως 10 χρόνων! Αφορμή γι' αυτήν τη διάταξη έδωσαν οι περσινές μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στη ρατσιστική και αστυνομική βία, μετά και τη δολοφονία του Τζ. Φλόιντ στις ΗΠΑ, οι οποίες έβαλαν στο στόχαστρο και ανδριάντες δουλεμπόρων (όπως του Εντουαρντ Κόλστον στο Μπρίστολ).

«Το νομοσχέδιο έρχεται να επιβεβαιώσει πως η κυβέρνηση έχει σκοπό να επιβάλει την αντιλαϊκή πολιτική "διά πυρός και σιδήρου"», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Τομεακή Επιτροπή Δυτικής Ευρώπης του ΚΚΕ και προσθέτει: «Η κρατική καταστολή ενισχύεται για να κάμψει και να αποθαρρύνει οποιαδήποτε αντίδραση στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Εκπαίδευσης και της Υγείας του λαού».

Αναδεικνύοντας τη συνέχεια αυτής της επίθεσης από όλες τις αστικές κυβερνήσεις και στη Βρετανία, η ανακοίνωση υπογραμμίζει: «Το βρετανικό νομοσχέδιο πατάει στο αντιδραστικό πλαίσιο του νόμου για τη "δημόσια τάξη" του 1986, ο οποίος θεσμοθετήθηκε μετά την απεργία των ανθρακωρύχων το 1984 - 1985 και τον αγώνα της εργατικής τάξης για καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Ολες οι αστικές κυβερνήσεις έκτοτε, είτε των Εργατικών είτε των Συντηρητικών, όχι μόνο διατήρησαν αλλά φρόντισαν και να ενισχύσουν το νομικό οπλοστάσιο, τους μηχανισμούς και τα μέσα που αξιοποιούνται για να εμποδίζονται εργατικοί αγώνες, διαμαρτυρίες, απεργίες, λαϊκές κινητοποιήσεις, αξιοποιώντας τόσο την ενσωμάτωση όσο και την καταστολή, που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος».

Καταλήγοντας, η Τομεακή Επιτροπή καλεί σε ενίσχυση της πάλης, υπογραμμίζοντας: «Η πάλη ενάντια στους αντιδραστικούς νόμους και τους μηχανισμούς καταστολής που στρέφονται ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό πάει χέρι χέρι με τον καθημερινό αγώνα για τη διεκδίκηση μέτρων για την ανακούφιση της εργατικής τάξης, των ανέργων και των αυτοαπασχολούμενων, για να μην πληρώσουμε ξανά την κρίση των καπιταλιστών (...) Ο αγώνας για την υπεράσπιση των λαϊκών, συνδικαλιστικών δικαιωμάτων πρέπει να ενισχύει τον συνολικό αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό της πάλης, την ανάδειξη της ταξικής ουσίας της αστικής δημοκρατίας, κόντρα σε λογικές που αποσπούν την καταστολή από τον καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του αστικού κράτους, ενισχύοντας αυταπάτες περί δήθεν "φιλολαϊκής" καπιταλιστικής διαχείρισης σε περίπτωση κυβερνητικής εναλλαγής».

Σε όλη την Ευρώπη, η περίοδος της πανδημίας έχει αξιοποιηθεί ως αφορμή από τις αστικές κυβερνήσεις όλων των «αποχρώσεων» για να ξεδιπλωθεί πιο γρήγορα ένα ευρύ φάσμα αναβαθμισμένων μέτρων καταστολής και ποινικοποίησης εργατικών και λαϊκών αγώνων. Σε συνθήκες νέας διεθνούς οικονομικής κρίσης και μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι κυβερνήσεις επιταχύνουν τέτοια σχέδια, που ούτως ή άλλως βρίσκονταν στα συρτάρια των αστικών τάξεων, αφού η κρατική καταστολή προχωρά άρρηκτα συνδεδεμένη με την ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση.

Μετά το μέτρο της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης», που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται εκτεταμένα ως δήθεν «προσωρινή» κατάσταση στο όνομα των περιοριστικών μέτρων για τη διαχείριση της πανδημίας, στη μία μετά τις άλλες χώρες της Ευρώπης ενισχύεται πλέον με νέους νόμους το οπλοστάσιο του αστικού κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Το νομοσχέδιο για το χτύπημα των διαδηλώσεων στην Ελλάδα, που ψηφίστηκε μέσα στην πανδημία από την κυβέρνηση της ΝΔ, παρουσιάστηκε από ορισμένους ως «ελληνική πρωτοτυπία», ως «νεοφιλελεύθερη εμμονή του Μητσοτάκη και του Χρυσοχοΐδη», κι ας έπαιρνε τη σκυτάλη από την ένταση της καταστολής και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η ταυτόχρονη προώθηση, ωστόσο, αντίστοιχων αντιδραστικών νομοσχεδίων στη Γαλλία και στη Βρετανία, εντός και εκτός ΕΕ, επιβεβαιώνει από άλλη μια πλευρά ότι η ενίσχυση της καταστολής αποτελεί παντού κοινή συνισταμένη της δικτατορίας του κεφαλαίου απέναντι στον «εχθρό λαό».

Βασικές πλευρές αυτών των νομοσχεδίων παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης».

Copyright 2020 The Associated

Γαλλικά ΜΑΤ... επί το έργον, στις κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο

Με τα βασικότερα σημεία του νέου νόμου:

-- Διευρύνονται δραστικά τα μέσα της αστυνομίας για την παρακολούθηση, ενώ επιστρατεύονται και τηλεκατευθυνόμενες συσκευές (drones) με κάμερες. Αυτές θα χρησιμοποιούνται στο όνομα της πρόληψης του εγκλήματος, σε «μέρη που εκτίθενται» στον κίνδυνο «επιθετικότητας, κλοπής, διακίνησης ναρκωτικών», «γύρω από τις παραμεθόριες περιοχές», για την «καταπολέμηση της παράνομης διέλευσής τους», αλλά και κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων για «τη διατήρηση της τάξης» σε συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις κ.τ.λ.

-- Διευκολύνεται περαιτέρω η μετάδοση στην αστυνομία εικόνων από κάμερες, που είναι εγκατεστημένες σε κοινόχρηστους χώρους πολυκατοικιών, μεταξύ άλλων και σε «περίπτωση έκτακτης ανάγκης» που μπορεί να καθορίζει η αστυνομία ή η χωροφυλακή. Αντίστοιχα, άνοιξε ο δρόμος για την ευρεία χρήση πλάνων από κάμερες πεζών.

-- Τίθενται περιορισμοί σε βιντεοσκοπήσεις και φωτογραφήσεις της αστυνομικής βίας και καταστολής, που πρώτα από όλα αντιμετωπίζουν οι εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις. Μετά από κάποια «στρογγυλέματα» σε σχέση με τις αρχικές διατάξεις, πλέον δεν υπάρχει ρητή απαγόρευση, ωστόσο με το άρθρο 24 αναγορεύεται σε αδίκημα η λεγόμενη «πρόκληση για την ταυτοποίηση» μελών των δυνάμεων ασφαλείας που γίνεται για την υπονόμευση της «σωματικής ή πνευματικής ακεραιότητάς τους».

-- Δίνεται η δυνατότητα στα μέλη των δυνάμεων καταστολής να μεταφέρουν όπλο εκτός ώρας υπηρεσίας σε δημόσιες εγκαταστάσεις. Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι δεν αποτελεί λόγος αποτροπής της εισόδου αστυνομικών κ.τ.λ. σε δημόσιες εγκαταστάσεις το αν εξακολουθούν να φέρουν το υπηρεσιακό τους όπλο.

-- Διευρύνονται οι αρμοδιότητες της δημοτικής αστυνομίας, θέτοντας στην υπηρεσία του «κεντρικού» κράτους και της τοπικής διοίκησης νέα «μέσα» για την επιβολή - τήρηση των αντιλαϊκών νόμων.

Τέλος, ο νέος νόμος καθορίζει πιο συγκεκριμένα το πλαίσιο για τη λειτουργία εταιρειών ιδιωτικής ασφάλισης, ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024.

Τα παραπάνω συμπληρώνουν τις νέες ανακοινώσεις Μακρόν που στις αρχές της βδομάδας δεσμεύτηκε ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η 5ετής θητεία του (2022) θα τηρηθεί η υπόσχεση για αύξηση των μελών των δυνάμεων ασφαλείας κατά 10.000.

Περηφανεύτηκε μάλιστα ότι «οι Γάλλοι θα δουν περισσότερο μπλε (σ.σ. το χρώμα της στολής των Γάλλων αστυνομικών) στους δρόμους το 2022 σε σχέση με το 2017» και υποστήριξε ότι «αυτό καθησυχάζει τους ανθρώπους». Ολα αυτά ενώ με πρόσχημα την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», η χώρα έχει επανειλημμένως τεθεί σε «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» που από μερικούς μήνες έφτασε να διαρκεί ολόκληρα χρόνια, ακροβολίζοντας στις μεγαλουπόλεις εκατοντάδες πάνοπλους στρατιώτες, δίπλα στα μέλη της αστυνομίας, της χωροφυλακής κ.τ.λ.

Τέλος, χαρακτηριστική είναι και η «δημιουργία μιας (νέας) σχολής πολέμου» (σ.σ. "forme d'ecole de guerre")», με «τη συνεχή επιμόρφωση των αστυνομικών», που ο Γάλλος Πρόεδρος ανήγγειλε την περασμένη Δευτέρα από το Μονπελιέ. Ο όρος «σχολή πολέμου» παρέπεμψε στην ανώτατη Στρατιωτική Ακαδημία, που «προετοιμάζει τα καλύτερα ανώτατα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, αλλά και φιλικών και σύμμαχων χωρών για να γίνουν οι στρατιωτικοί ηγέτες του μέλλοντος», όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης σχολής, αν και μένουν να δοθούν διευκρινίσεις. Πάντως, μιλώντας πρόσφατα στη «Φιγκαρό», ο Μακρόν εξήγησε ότι «χρειάζεται (περισσότερος) χρόνος για την επιμόρφωση» των αστυνομικών ειδικά απέναντι «στις νέες προκλήσεις» και με στόχο την προσαρμογή τους στην «εξελισσόμενη παραβατικότητα».