ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 10 Μάη 2001
Σελ. /40
Το... θαύμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση δεν ήταν συνεπής, ούτε καν στις ισχνές και θεσμοθετημένες, οικονομικές υποχρεώσεις της -από τον αντεργατικό νόμο Σιούφα, που είχε υποσχεθεί ότι θα καταργήσει- προς τα ασφαλιστικά Ταμεία. Σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο και μέχρι σήμερα, τόσο η νυν κυβέρνηση, όσο και οι προκάτοχοί της έχουν σημειώσει αξιοζήλευτες επιδόσεις στο... σπορ της πολύμορφης -προς όφελος της ολιγαρχίας- λεηλασίας των ασφαλιστικών ταμείων. Κι ας μην αναφερθούμε στις μακρόχρονες πολιτικές σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, την υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας, της Παιδείας, κλπ., κλπ. Κι ενώ, λίγες μέρες έχουν περάσει από τις γνωστές σε όλους θέσεις της κυβέρνησης, που οδηγούσαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στην γκιλοτίνα, έρχονται τώρα οι κυβερνώντες και ισχυρίζονται ότι εγγυούνται τα πάντα, με τις τσέπες τους να ξεχειλίζουν από τρισεκατομμύρια, για τη χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού, της Υγείας, της Πρόνοιας και καθετί -τέλος πάντων- που δεν πάει καλά σ' αυτό τον τόπο..!

Ποιος είπε ότι δε γίνονται... θαύματα σ' αυτή τη χώρα;..

Ο αρχηγός που τους αξίζει

Πρόεδρο αντάξιο των... σοσιαλιστικών και ουμανιστικών ιδεών και της... φιλολαϊκής πολιτικής τους εξέλεξαν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές: Τον Ρόμπιν Κουκ! Οι λαοί της Ευρώπης δεν πρόκειται βέβαια να ξεχάσουν τον υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας να ωρύεται για το «δίκαιο» των δολοφονικών βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ κατά του γιουγκοσλαβικού λαού, να αποφαίνεται ότι δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, κ.ο.κ. Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές, ανάμεσά τους βέβαια και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εκτίμησαν τον πρωτοπόρο ρόλο του Ρ. Κουκ και τον επιβράβευσαν. Να το χαίρονται.

Μαύρος αντικομμουνισμός

Δεν αξίζει κανείς να ασχοληθεί με τις «ιδέες» του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Β. Κόκκινου, γιατί απλούστατα είναι γνωστό σε όλους ότι πάντα ήταν επαγγελματίας αντικομμουνιστής και βέβαια δεν μπορεί τώρα πια να απαλλαγεί από το «στίγμα» και την αρχαία σκουριά. Δεν προκαλεί, λοιπόν, κατάπληξη το χτεσινό εμετικό άρθρο του -στο... φιλόξενο σε τέτοια «Βήμα» - το οποίο δεν αποτελεί παρά ένα παραλήρημα εμπάθειας και μίσους κατά του ΚΚΕ. Ο Εμφύλιος, για παράδειγμα, σύμφωνα με τον πρώην δικαστή, ήταν «ανταρσία της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ κατά της νομίμου κυβερνήσεως της χώρας, που είχε προέλθει από τις εκλογές»... Ακόμα, «ο ελληνικός λαός θρήνησε 216.000 νεκρούς κατά τους τρεις γύρους του ΚΚΕ για την κατάληψη της εξουσίας»...

ΥΓ: Οσο για το «Βήμα», είπαμε, οι «νικητές» θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία, αλλά καλό θα ήταν να ξεκινήσουν από αυτή του συγκροτήματος κατά την «υποδοχή» των Γερμανών και την Κατοχή...

Μνημείο αμερικανο-δουλείας

Μνημείο... εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας αποτελεί η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου στα όσα αποκαλυπτικά είπε προχτές ο Ν. Μπερνς για τα Ελληνοτουρκικά. Ο Δ. Ρέππας, κληθείς να σχολιάσει τη δήλωση του Αμερικανού πρεσβευτή ότι πρέπει να γίνει διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για «τις διαφορές στο Αιγαίο και τα κυριαρχικά δικαιώματα επί ορισμένων από τα νησιά», απάντησε: «Αν έτσι έχει διατυπώσει τις θέσεις του ο κ. Μπερνς, βρισκόμαστε σε απόκλιση»(!!!). Τέτοια δουλοπρέπεια και ξεφτίλα.

Δήλωσε ο Γεράσιμος Αρσένης στο ραδιοσταθμό «Αλφα Νιούζ»: «Μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα σε παλαιό και σε νέο, αλλά σε δεξιότερο και αριστερότερο ΠΑΣΟΚ».

Συμφωνούμε απόλυτα. Μόνο που... ξέχασε να πει, ότι το σημείο αναφοράς τους είναι η ΝΔ...

Βιάζονται οι «τρομοκράτες»

Μπορεί η κυβέρνηση να έχει βάλει προσωρινά τον «τρομονόμο» στο... γνωστό ψυγείο -μη θέλοντας, ίσως, να ανοίξει κι άλλα μέτωπα με το δημοκρατικό μαζικό κίνημα- αλλά οι «τρομοκρατούντες» δεν αστειεύονται.

Στο προχτεσινό φύλλο της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» υπήρχε κεντρικό άρθρο, όπου αναπαράγονται οι γνωστοί ισχυρισμοί, για μη στιβαρή αντιμετώπιση των «αριστερών τρομοκρατών», οι οποίοι «προστατεύονται σε κάποιο βαθμό από συμπαθούντες πολιτικούς ή στελέχη των σωμάτων ασφαλείας».

Οπως καταλαβαίνετε, οι πέραν και δώθε του Ατλαντικού «σύμμαχοί» μας θέλουν οπωσδήποτε τον «τρομονόμο». Εδώ και τώρα, που λένε, και χωρίς καθυστέρηση...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αρχισαν, πάλι, τα όργανα

Διαίρει και βασίλευε. Δεν είναι κάτι καινούριο, έχει επαναληφθεί πολλές φορές και άλλες τόσες έχει αποκαλυφθεί. Πάντα, όμως, υπάρχουν οι εξουσίες που χρησιμοποιούν τη μέθοδο, γνωρίζοντας ότι φέρνει αποτελέσματα. Οπως, επίσης, χρησιμοποιούν και τον «κοινωνικό αυτοματισμό», στρέφοντας το ένα κομμάτι της κοινωνίας απέναντι στο άλλο, σπέρνοντας στο λαό ψεύτικα μίση και διχόνοιες. Οταν η κυβέρνηση δημοσιοποίησε τις ακραίες αντιασφαλιστικές θέσεις της, δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να πείσει ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι σκληρές. Σ' εκείνο που έδωσε έμφαση, ήταν οι εξαιρέσεις. Με κρυφή αγωνία, θέλησε να απευθυνθεί στον κάθε έναν εργαζόμενο, επαγγελματία, αγρότη, για να του πει ότι αυτός, ειδικά, μπορεί και να μη θιχτεί από αυτά τα μέτρα. Κάποιοι θα συνταξιοδοτηθούν κανονικά, άλλοι θα θιχτούν πολύ λίγο, κάποιοι λίγο περισσότερο και μερικοί ολοκληρωτικά, αλλά γιατί να νοιαστεί η κάθε κατηγορία για το τι θα υποστεί η άλλη; Η τακτική αυτή στηρίζεται, βεβαίως, σε μια πλάνη. Στον ψευδή ισχυρισμό ότι οι ριζικές αλλαγές σε ένα σύστημα, όπως το Ασφαλιστικό, μπορεί να αφήσουν αλώβητους κάποιους ασφαλισμένους, προφυλαγμένους πίσω από ένα κεκτημένο, το οποίο - άγνωστο γιατί - θα «αγνοήσει» η κυβέρνηση.

Στα πλαίσια αυτά, η προπαγάνδα της κυβέρνησης επανέρχεται δριμύτερη. Μια σειρά εφημερίδες κυκλοφόρησαν χτες με πρώτο θέμα για εκείνους που συνταξιοδοτούνται μέχρι το 2006, σε μια προσπάθεια να πειστεί μέρος των εργαζομένων ότι δεν τους αφορά η αντιασφαλιστική λαίλαπα. Ζητούμενο είναι η διαίρεση και η διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων και όλου του λαού. Μια ενότητα που έχει δώσει καρπούς ισχυρούς, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της - και μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα - σε περισσότερους ελιγμούς και «κόλπα». Ζητούμενο είναι και ο «κοινωνικός διάλογος». Μια διαδικασία, που στο πρόσφατο παρελθόν έχει συντελέσει στη θέσπιση σκληρών αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων. Που εκφυλίστηκε στη διάρκεια της διεξαγωγής του, αλλά διασώθηκε επιφανειακά με την πολύτιμη συμβολή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία, αφού φρόντιζε να ολοκληρωθεί, μετά από μερικούς μήνες, καταδίκαζε την υπονόμευσή του από την κυβέρνηση!

Στη φάση αυτή, τα γρανάζια άρχισαν να κινούνται και πάλι. Κάποιοι στη ΓΣΕΕ «ψάχνουν πόρους» για το σύστημα και εξαρτούν τη διεξαγωγή του «διαλόγου» από τις σχετικές κυβερνητικές «εγγυήσεις». Αγνοούν συνειδητά ένα τεράστιο πλέγμα αιτημάτων για την Κοινωνική Ασφάλιση, που έθεσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τη συμμετοχή τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Ο Γ. Παπαντωνίου ανακαλύπτει, μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερους πόρους, τους οποίους σαν ταχυδακτυλουργός βγάζει από το μανίκι του, «μαγεύοντας» τους αδαείς. Υπόσχονται τα πάντα, αρκεί να γίνει ο «διάλογος», φτάνει να επιβληθεί η «εργασιακή ειρήνη». Αρχισαν, λοιπόν, «τα όργανα» της παραπλάνησης.

Απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με έναν, το δοκιμασμένο δρόμο. Την ενίσχυση της ταξικής και, ευρύτερα, της λαϊκής συσπείρωσης, κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο, στην κυβέρνησή του και τους υποστηρικτές της κάθε απόχρωσης. Οι απεργίες της 26ης Απρίλη και της 1ης Μάη τρόμαξαν πολλούς. Τώρα είναι η ώρα για ακόμα πιο αποφασιστικούς αγώνες. Το ΠΑΜΕ και οι Επιτροπές Αγώνα για το Ασφαλιστικό έχουν κάνει καθαρό πως συνεχίζουν με αμείωτη ένταση την πάλη. Οχι μόνο για να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά γιατί είναι δίκαιο να κατακτηθούν περισσότερα.

Να πληρώσουν αυτοί... .

Να δώσουν

όσοι λήστευσαν

τ' αποθεματικά μας,

οι μπαγαπόντες μας

ταγοί

κι όλα

τ' αφεντικά μας,

να δώσουν

όσοι άδειαζαν

για χρόνια

τα ταμεία,

από εμάς,

τα θύματα,

δεν έχει ούτε μία.

*

Να δώσουν

όσοι τ' άρπαζαν

σαν κόρακες

σαν γύπες,

αυτοί δημιουργήσανε

τα ελλείμματα,

τις «τρύπες»,

δε θα πληρώσει

η εργατιά

τα όσα φάγαν άλλοι,

μ' αυτό, λοιπόν,

το σύνθημα

στους δρόμους

και στην πάλη!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ