Συνολικό τζίρο 1,96 δισ. ευρώ διαχειρίστηκαν μόνο μέσα στο 2019 οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, αυξημένο κατά 9,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, με ένα μεγάλο μερίδιο αυτής της κερδοφορίας να ανήκει στις πάνω από 500 μεγάλες μονάδες που δραστηριοποιούνται μόνο στο Ηράκλειο. Ομως από τους 40.000 ξενοδοχοϋπαλλήλους του νησιού, που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν αυτοί που δημιούργησαν με τον ιδρώτα τους το «τουριστικό θαύμα», προσφέροντας από την άγρια εκμετάλλευσή τους τα ρεκόρ κερδών στο τουριστικό κεφάλαιο, τώρα οι μισοί είναι άνεργοι, έχουν να δουν μεροκάματο από πέρσι το καλοκαίρι, το εισόδημα είναι ανύπαρκτο.

Μπροστά τους προδιαγράφεται ένα καλοκαίρι γεμάτο δυσκολίες και ένας ακόμα πιο ζόρικος χειμώνας.

Οσοι καταφέρνουν να βρουν μεροκάματο, περιγράφουν τη δουλειά στις μεγάλες τουριστικές μονάδες με τα πιο μελανά χρώματα: Δουλειά μέχρι λιποθυμίας και απληρωσιά. Μαύρη εργασία και συμβάσεις τριών ημερών. Υπεύθυνες δηλώσεις ξενοδοχοϋπαλλήλων ότι παραιτούνται από τα στοιχειώδη δικαιώματά τους... Και για καθέναν από αυτούς υπάρχουν κάμποσοι ακόμα άνεργοι. Υπάρχει η αναδουλειά για τους αυτοαπασχολούμενους κυρίως στις τουριστικές περιοχές, συσσωρεύοντας χρέη και νιώθοντας την απειλή των κατασχέσεων. Την ίδια στιγμή, οι δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ακόμα και στα μεγάλα τουριστικά κέντρα ή υπολειτουργούν ή είναι κλειστές, ενώ ζοφερά είναι και τα προβλήματα των νοσοκομείων.

Για εκείνους που έπιασαν δουλειά, η εκ περιτροπής εργασία του προγράμματος «Συν-Εργασία», οι ατέλειωτες ώρες στο πόστο, η άγνοια ακόμα και για το τι μισθό θα πάρουν στο τέλος, χαρακτηρίζουν την κατάσταση. Οι φράσεις που κυριαρχούν στους χώρους δουλειάς, είναι «δεν μου είπαν πόσα θα παίρνω, φοβάμαι μήπως στο τέλος δεν πληρωθώ», «ποια Συλλογική Σύμβαση;», «θα καταρρεύσουμε από την κούραση» κ.ο.κ. Οι εργοδότες «μας πατάνε στο λαιμό. Σου λένε μη μιλάς, δεν βλέπεις τι γίνεται έξω»; Εξοπλισμένοι, δηλαδή, με το αντεργατικό οπλοστάσιο που εμπλουτίζουν διαδοχικά οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις, βρήκαν τώρα ευκαιρία να ξεμπερδεύουν με κάθε εργασιακό δικαίωμα, επιβάλλοντας όρους σύγχρονης δουλείας. Ενα πραγματικό εργοδοτικό - κυβερνητικό ξεσάλωμα, που αφήνει τους πολλούς ξεκρέμαστους και κάμποσους ακόμα σε οριακή κατάσταση, να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει, να εύχονται μην τους τύχει καμιά αναποδιά μέσα σ' όλα τ' άλλα.

Αυτή η κατάσταση είναι η άλλη όψη των δισεκατομμυρίων και των προνομίων που προσφέρει η κυβέρνηση - με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα να ζητάνε ακόμα περισσότερα - στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους του τουρισμού.

Αν σε όλα αυτά προστεθεί ότι ο τουρισμός αποτελεί το 40% του τοπικού ΑΕΠ στην Κρήτη, η έμμεση επιρροή του στη συνολική οικονομία του νησιού, καθώς μια σειρά κλάδοι περιστρέφονται γύρω από τον τουρισμό, ξεπερνά το 50% (στοιχεία Περιφέρειας), οι εργαζόμενοι στον τουρισμό αποτελούν το 23% του συνολικού εργατικού δυναμικού του νησιού, τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό ποια είναι η κατάσταση που βιώνει ο λαός του νησιού. Και κυρίως ποια είναι τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των απαιτήσεων του κεφαλαίου που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις, της τουριστικής «μονοκαλλιέργειας», που στο όνομά της θυσιάζονται οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Σάββατο 11 Ιούλη: Δυνάμεις της ΚΟ Ηρακλείου του ΚΚΕ κάνουν μαζική εξόρμηση σε ξενοδοχεία της Χερσονήσου, μίας από τις πιο τουριστικές περιοχές της πόλης. Τα τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα κυριαρχούν, με περίπου το ένα τρίτο από αυτά να είναι κλειστά, καθώς έτσι εκτίμησαν οι όμιλοι που τα ελέγχουν ότι συμφέρει καλύτερα. Η εξόρμηση ξεκίνησε από το «Arina Beach» και συνεχίστηκε στο «Rinela», στο «Star Beach» και σε άλλα, ορισμένα από τα οποία ανήκουν στους μεγαλύτερους ομίλους της Ελλάδας. Κάτω από τους πολυτελείς χώρους των ξενοδοχείων βρίσκονται ολόκληρα «εργοστάσια»: Πλυντήρια, μαγειρεία, τεράστιες αποθήκες, υποδομές διαλογής απορριμμάτων.

Οι συζητήσεις με τους εργαζόμενους γίνονται στα κλεφτά, όταν δεν τους «πιάνει το μάτι» της εργοδοσίας, με το φόβο και την τρομοκρατία να είναι διάχυτα. Στα πλυντήρια ενός ξενοδοχείου επικρατεί κόλαση. Ζέστη, υγρασία και τα σεντόνια βουνά για να πλυθούν και να σιδερωθούν. «Ημουν άνεργη από πέρυσι, με τρία παιδιά. Ηρθα για δουλειά, όμως τώρα δεν μου λένε καν πόσα θα παίρνω. Εχουν φέρει εδώ και τους συναδέλφους από τα άλλα τρία ξενοδοχεία του ομίλου που μένουν κλειστά. Ούτε ωράρια ούτε σταθερές μέρες δουλειάς, για να βολευτούμε όλοι όπως μας λένε», ανέφερε μία εργαζόμενη. Λίγο παραπέρα, ένας εργαζόμενος μεταφέρει με μηχάνημα τα απορρίμματα στον τεράστιο κάδο. «Βλέπετε εσείς κανένα μέτρο προστασίας; Ούτε αυτά δεν μας δίνουν. Μόνοι μας προσπαθούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Ενας μήνας είναι που άνοιξε, εγώ ακόμα δεν έχω πάρει ούτε ρεπό και δεν ξέρω αν θα πληρωθώ στο τέλος. Δεν ξέρω πόσα θα παίρνω. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό, πρέπει να αντιδράσουμε».

«Λιώνω κάθε μέρα εδώ μέσα. Θα ήθελα πραγματικά να τα χτυπήσω κάτω και να φύγω, αλλά δεν γίνεται, έχω οικογένεια να θρέψω. Υπάρχουν οικογένειες ολόκληρες που είναι όλοι άνεργοι», ανέφερε μία εργαζόμενη στην κουζίνα ξενοδοχείου, προσθέτοντας: «Κανένα ωράριο. Περιμένω να μου πουν για να σχολάσω. Ενα μήνα τώρα και ακόμα τίποτα από λεφτά, και δεν ξέρω τι θα παίρνω. Σε αυτούς έδωσαν εκατομμύρια για να ξεπεράσουν την κρίση τους... Σε μας τους εργαζόμενους;».

Σε άλλο ξενοδοχείο μια εργαζόμενη θα πει: «Εχει εδώ μέσα 800 άτομα. Δηλαδή η πληρότητα φτάνει στο 100%. Ομως έχουν προσλάβει το ένα τρίτο του περσινού προσωπικού. Δηλαδή εγώ δουλεύω για τρία άτομα. Μας είπαν να ξεχάσουμε τη σύμβαση. Δεν λένε ποιος θα είναι ο μισθός. Και αν μιλήσουμε, μας βάζουν στη μαύρη λίστα και δεν έχει δουλειά πια για μας. Μας πατάνε στο λαιμό». Οπως ανέφερε άλλος εργαζόμενος, και κρούσμα κορονοϊού να υπάρξει στο προσωπικό, είναι αμφίβολο αν θα ανακοινωθεί, ενώ εργατικά «ατυχήματα» κουκουλώνονται, καθώς ξενοδοχεία έχουν κάνει συμβάσεις με ιδιωτικές κλινικές, «επομένως δεν βγαίνει απολύτως τίποτα προς τα έξω».

Παράλληλα έχει ξεπηδήσει και το «φρούτο» των «υπεύθυνων δηλώσεων» που κυκλοφορούν οι μεγαλοξενοδόχοι και με τις οποίες αναγκάζουν τους εργαζόμενους, για να τους προσλάβουν φέτος, να υπογράψουν ότι αποποιούνται το δικαίωμά τους για επαναπρόσληψη την επόμενη σεζόν!

«Με την παρούσα, κατ' εφαρμογή (...), σας δηλώνω ότι επιθυμώ να απασχοληθώ στην επιχείρηση κατά την τρέχουσα τουριστική περίοδο (2020), μολονότι ουδόλως άσκησα το δικαίωμα προαίρεσης, βάσει των ισχυουσών ΣΣΕ και του ν. 1346/1983, αναγνωρίζοντας ότι η παρούσα δήλωσή μου δεν συνιστά άσκηση δικαιώματος προαίρεσης, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, ούτε το υποκαθιστά και επομένως δεν θεμελιώνει δικαίωμά μου υποχρεωτικής επαναπρόσληψης κατά την θερινή περίοδο του έτους 2021, ακόμη και εάν ασκήσω εμπρόθεσμα δικαίωμα προαίρεσης μέχρι την 30-1-2021»: Αυτό είναι το ένα κείμενο της «υπεύθυνης δήλωσης» που έχουν συντάξει οι εργοδότες και αναγκάζουν τους εργαζόμενους να υπογράψουν.

«Προκειμένου να μπορέσετε και εσείς από την πλευρά σας να κάνετε το σχετικό προγραμματισμό ενόψει της νέας τουριστικής περιόδου, σας ενημερώνω πως κατά την επόμενη τουριστική περίοδο 2021 δεν θα εργαστώ στο ξενοδοχείο σας και επομένως δεν πρόκειται να ασκήσω το δικαίωμα επαναπρόσληψης», αναφέρεται σε άλλον «τύπο» υπεύθυνης δήλωσης. Αρωγό έχουν οι εργοδότες και τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό σε επιχειρησιακά σωματεία.

Η εξόρμηση συνεχίστηκε στα καταστήματα του Επισιτισμού της Χερσονήσου. Σε ένα από τα μεγαλύτερα της περιοχής, τα όσα ανέφερε εργαζόμενη ήταν χαρακτηριστικά: «Οι ώρες εργασίας είναι από 12, 13 ή και 14 ώρες. Από 50 εργαζόμενοι που ήμασταν πέρυσι, φέτος είμαστε 17. Από την αρχή μας είπαν ότι η σύμβαση θα είναι μειωμένη. Ούτε που ξέρουμε πόσα θα πάρουμε. Οταν έχει παραπάνω δουλειά, φέρνει εργαζόμενους για Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, ή για τρεις μέρες δουλειά και τρεις όχι. Είναι δύσκολα τα πράγματα. Κακός χειμώνας μας περιμένει και με την κρίση, μια του κορονοϊού, μια την οικονομική, θα είναι ακόμα πιο δύσκολα του χρόνου. Η κυβέρνηση ενισχύει διαρκώς τα αφεντικά. Ομως η εργασία είναι δικαίωμα, δεν είναι για να είμαστε σκλάβοι. Στο χέρι μας είναι, αν οργανωθούμε όλοι στα σωματεία μας, να τα καταφέρουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας».

Στους εποχικούς εργαζόμενους που έπληξε η μείωση του Τουρισμού συγκαταλέγονται και οι οδηγοί των τουριστικών λεωφορείων. Μέχρι και την περασμένη Παρασκευή οι οδηγοί μετρούσαν ήδη δυο βδομάδες απεργιακών κινητοποιήσεων, τις οποίες ξεκίνησαν στις 30 Ιούνη, με την έναρξη της τουριστικής σεζόν αλλά και τη λήξη της ΣΣΕ. Οι επιχειρήσεις αρνούνται να υπογράψουν την ανανέωση της Σύμβασης με τους ίδιους όρους. Αποθρασυμένοι οι επιχειρηματίες του χώρου από τα μέτρα της κυβέρνησης υπέρ της εργοδοσίας και αξιοποιώντας κατάλληλα τη φετινή μείωση της κίνησης, παραπέμπουν τους 500 οδηγούς τουριστικών λεωφορείων της Κρήτης στην Εθνική ΣΣΕ, πετσοκόβοντας τα δικαιώματά τους. Λίγο πολύ, δηλαδή, τους καλούν πρακτικά να ζήσουν με ...9 ευρώ τη μέρα τον επόμενο χρόνο.

Από την έναρξη των απεργιακών τους κινητοποιήσεων οι οδηγοί των τουριστικών λεωφορείων του Ηρακλείου συγκεντρώνονται καθημερινά μπροστά στο αεροδρόμιο «Ν. Καζαντζάκης», δηλώνοντας αποφασισμένοι να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

«Αν κάνουμε πίσω τώρα, θα πρέπει να αλλάξουμε και δουλειά, γιατί δεν θα μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας. Μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, δεν γίνεται να δεχτούμε να μας πληρώνουν όσο θέλουν», ανέφερε ο Νίκος, ενώ ο Γιάννης, συνάδελφός του, θα συμπληρώσει: «Τρεις μήνες μπαίνουμε στον ΟΑΕΔ και τρεις μήνες - από τον Γενάρη έως τον Μάρτη - είμαστε χωρίς εισόδημα. Μετά μπαίνουμε στη δουλειά για να καλύψουμε τα σπασμένα και να εξασφαλίσουμε τις οικογένειές μας όταν δεν θα δουλεύουμε. Δεν γίνεται να δεχτούμε αυτό που λένε οι εργοδότες και συμφωνεί μαζί τους και το υπουργείο Εργασίας. Υπουργείο της εργοδοσίας είναι». «Εχουμε την κοινωνία της Κρήτης, όλους τους εργαζόμενους με το μέρος μας. Τους λέμε: Δεν θα περάσουν αυτά που θέλουν. Δεν θα αφήσουμε να διαλύσουν τα δικαιώματά μας. Και καλούμε όλους τους εργαζόμενους όλης της Ελλάδας να κάνουν το ίδιο, να βγουν στο πεζοδρόμιο να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται. Ο φόβος ποτέ δεν βοήθησε. Η οργάνωση και ο αγώνας φέρνουν αποτελέσματα», λέει ο Γιώργος.

Σφοδρό είναι το χτύπημα που δέχονται και οι αυτοαπασχολούμενοι στο νησί. Ο Γιάννης Χατζηπαναγιώτης έχει τουριστικό κατάστημα δερμάτινων ειδών στη Χερσόνησο. Οπως λέει ο ίδιος, «ο τζίρος έχει πέσει κατά 90%. Με 20, 30 ή 50 ευρώ τη μέρα είσπραξη, το μόνο που κάνουμε είναι να εξασφαλίζουμε ένα πιάτο φαγητό στα παιδιά μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσουμε λογαριασμούς, προμηθευτές, ή επιταγές. Το μαγαζί αυτό, για να μπορέσει να επιβιώσει, πρέπει να κάνει τη μέρα τζίρο πάνω από 200 ευρώ. Ενα 15% δεν έχει ανοίξει, αλλά και αυτοί που ανοίξαμε φυτοζωούμε. Εμφάνισαν ως "βοήθεια", τα 800 και τα 500 ευρώ, που μας έδωσαν, όχι σε όλους, όμως είχαν μείνει τόσο πολύ πίσω το ρεύμα στο σπίτι, οι λογαριασμοί σε νερό και τηλέφωνο που τα καταθέσαμε όλα εκεί. Ολα τα άλλα που λένε για δάνεια, αναστολή πληρωμών, επιστρεπτέα προκαταβολή φόρου και λοιπά είναι κοροϊδία. Είμαστε εντελώς αβοήθητοι. Τα δίνουν όλα στους μεγάλους ομίλους: Επιδοτήσεις, φορολογικές ελαφρύνσεις, τα πάντα με πρόσχημα ότι αν δεν ανοίξουν αυτοί δεν θα δουλέψουμε και εμείς οι αυτοαπασχολούμενοι. Τους μεγάλους, στηρίζουν όλες οι κυβερνήσεις, σε όλους τους κλάδους».

Οπως ο ίδιος σημείωσε, η μόνη έστω ελάχιστη ανακούφιση θα ήταν η κατάργηση των φόρων, η αναστολή και απαλλαγή από τις υποχρεώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, στην εφορία, διαγραφή χρεών προς τις τράπεζες, κατάργηση των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης, ακατάσχετο, αφορολόγητο όριο κ.λπ.

Αντίστοιχη είναι η εικόνα και με τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες στον Αγ. Νικόλαο, όπου κυριαρχούν τα άδεια μικρομάγαζα, κυρίως στον Επισιτισμό. Ο Γιώργος Δημουλάς που διατηρεί ζαχαροπλαστείο στο λιμανάκι του Αγ. Νικολάου θα πει: «Ούτε να το φανταστούμε δεν θα μπορούσαμε αυτό που συμβαίνει. Η προηγούμενη κρίση εμάς εδώ δεν μας επηρέασε τόσο γιατί είχαμε να κάνουμε με ξένους τουρίστες. Τώρα όμως πρόκειται για κατάσταση πρωτόγνωρη. Ολη η Κρήτη λίγο - πολύ στηρίζεται στον Τουρισμό. Πήγαν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια με τα 800 ευρώ. Τι να πρωτοπληρώσουμε; Πού θα τα βρει ο κόσμος; Και τώρα να έρθει τουρισμός πάλι δεν θα μπορέσουμε να βγάλουμε τα σπασμένα. Να δώσουν και σε εμάς αυτά που έδωσαν στους μεγάλους ομίλους. Ολο και περισσότεροι πάντως εδώ καταλαβαίνουν ότι δεν πάει άλλο με αυτήν την πολιτική. Το "τουριστικό θαύμα" αφήνει τους αυτοαπασχολούμενους εκτεθειμένους, όχι τους μεγάλους ομίλους»...

Το εργοδοτικό ξεσάλωμα συναντάει αντιστάσεις. Μπορεί οι μεγαλοεπιχειρηματίες να έχουν τις πλάτες της κυβέρνησης και του εργοδοτικού συνδικαλισμού, όμως υπάρχουν και ενθαρρυντικά μηνύματα από την οργάνωση της πάλης σε χώρους δουλειάς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Ηρακλείου. Δημιουργήθηκε το 2016. Στις εκλογές πριν από δύο χρόνια οι ψηφίσαντες ήταν 200. Η εργοδοσία θορυβήθηκε, προσπάθησε να το πολεμήσει, ενώ η επιχείρηση «Σαβοϊδάκης» απέλυσε εργαζόμενη - μέλος της διοίκησης, για να τρομοκρατήσει τους άλλους εργαζόμενους.

Μέσα σε δύο χρόνια, όμως, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών που ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή 12 Ιούλη, η δράση του Συνδικάτου στους χώρους δουλειάς, με θετικά αποτελέσματα, έφερε τον διπλασιασμό των ψηφισάντων.

Οπως αναφέρει ο πρόεδρος του σωματείου, Δημήτρης Βουρλιώτης, ο συγκεκριμένος κλάδος, όπου εργάζονται 12 χιλιάδες εργαζόμενοι, συνδέεται άμεσα με τον Τουρισμό, καθώς τροφοδοτεί ξενοδοχεία, επιχειρήσεις Επισιτισμού κ.λπ. Αυτήν την περίοδο η επίθεση των εργοδοτών έχει αγριέψει. «Εκ περιτροπής εργασία, υποχρεωτικές άδειες άνευ αποδοχών, δραστική μείωση μισθών, αναγκαστικές παραιτήσεις, καθυστέρηση πληρωμών». Ανέφερε ως παράδειγμα τη βιομηχανία ΚΡΕΜΕΛ, που παράγει και εξάγει τυριά «βίγκαν», όπου οι υπερωρίες πληρώνονται με κουπόνια για ψώνια. «Ηταν χαρακτηριστική η ατάκα συναδέλφου εκεί, ότι μπορούμε να αγοράσουμε από το ράφι αλλά δεν μπορούμε να πληρώσουμε το ρεύμα».

Οι εργαζόμενοι έχουν εμπιστευτεί στις ταξικές δυνάμεις την απόλυτη πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου. Εχουν δει με τη δράση του ότι είναι αποκούμπι, εργαλείο και οργανωτής των αγώνων, και όλο και περισσότεροι συσπειρώνονται στις γραμμές του. «Ετσι είχαμε τη βελτίωση των όρων εργασίας σε επιχειρήσεις όπως του "Σαβοϊδάκη", καταβολή δεδουλευμένων, αποτρέψαμε αλλαγές στις συμβάσεις εργασίας», θα πει ο Δ. Βουρλιώτης. «Οσο απλώνεται η δράση μας, τόσο οι εργαζόμενοι βγάζουν συμπεράσματα, ότι η συσπείρωσή τους στο Συνδικάτο, σε σύγκρουση με την εργοδοσία και την αντιλαϊκή πολιτική και με γνώμονα την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, φέρνει θετικά αποτελέσματα και ότι είναι στο χέρι μας αυτά να γενικευτούν». Τώρα ξεκινάει η προσπάθεια για να στηθούν σωματειακές επιτροπές σε όλους τους μεγάλους χώρους δουλειάς, ενώ ιδιαίτερο βάρος δίνεται από τη διοίκηση του Συνδικάτου για την επανασύσταση Σωματειακής Επιτροπής Μεταναστών.

Εδώ θα παρέμβει ο Αμπντούλ, μέλος του Συνδικάτου, για να μιλήσει για τους μετανάστες εργάτες της περιοχής της Μεσσαράς, που χαρακτηρίζεται από τους ίδιους η «Μανωλάδα» της Κρήτης. Οπως θα πει, εκατοντάδες μετανάστες από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, δουλεύουν εκεί από 6 μήνες έως 13 και 14 χρόνια, και στη γη και στην τυποποίηση. Οι «τσιφλικάδες», αφού τους ξεζουμίζουν με 12 και 14 ώρες δουλειά για 20 ή 25 ευρώ, τους έχουν μέσα σε στάβλους ή παραπήγματα με νάιλον, για τα οποία - σημειωτέον - οι μετανάστες πληρώνουν νοίκι, ακόμα και 150 ευρώ, για να κοιμούνται. Υπάρχουν περιπτώσεις που τους κρατάνε τα διαβατήρια για να μην μπορούν να φύγουν, τους εκβιάζουν και τους απειλούν. Ωστόσο οι μετανάστες εργάτες έχουν αρχίσει να οργανώνονται στο Συνδικάτο. Ηδη, δεκάδες από αυτούς έχουν γίνει μέλη του και έχουν αρχίσει να διεκδικούν. Τελευταία έχουν αυξηθεί οι ρατσιστικές - τρομοκρατικές επιθέσεις σε βάρος τους, που όπως εκτιμά ο Αμπντούλ υποκινούνται και από τους ίδιους τους εργοδότες προκειμένου να πέσουν κι άλλο τα μεροκάματα...