Σωματεία και μαζικοί φορείς σημαίνουν ξεσηκωμό ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με το οποίο κυβέρνηση και εργοδοσία κλιμακώνουν την προσπάθεια να μπουν οι αγώνες «στο γύψο». Σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής, το νομοσχέδιο ορίζει την αστυνομία ως «ανώτατη αρχή», που θα επιβάλλει με ένα πλαίσιο - λάστιχο περιορισμούς στις διαδηλώσεις, θα επιτρέπει ή θα απαγορεύει μια δημόσια συνάθροιση, θα διαλύει μια κινητοποίηση, θα συλλαμβάνει και θα επιβάλλει κυρώσεις στον «οργανωτή» - υπεύθυνο της συγκέντρωσης αν δεν ακολουθεί το αυστηρό πρωτόκολλο.

Μεταξύ άλλων, ο διοργανωτής μιας κινητοποίησης θα πρέπει «έγκαιρα» να κοινοποιεί στις Αρχές τα στοιχεία της διαδήλωσης, το σκοπό και το δρομολόγιο, το χρόνο έναρξης και λήξης. Με τη σειρά της η αστυνομία θα μπορεί να απαγορεύσει μια δημόσια συνάθροιση αν κρίνει ότι «επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια». Μάλιστα, ανάγεται σε «ιδιώνυμο αδίκημα» ακόμα και η συμμετοχή σε μια συγκέντρωση η οποία έχει απαγορευτεί! Και ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει ως δήθεν «εκσυγχρονισμό» τα μέτρα περιστολής των διαδηλώσεων, με πρόσχημα την παρεμπόδιση της κυκλοφορίας και της «οικονομικής δραστηριότητας» στο κέντρο, σε πολλά σημεία ο νόμος αντιγράφει διατάξεις που θεσπίστηκαν εν μέσω δικτατορίας το 1971 (!), αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Στόχος τους είναι να μπουν επιπλέον εμπόδια στη λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση, να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου, ειδικά τώρα που κλιμακώνεται η επίθεση της εργοδοσίας για τη διαχείριση της νέας οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για ένα ακόμα νομοθέτημα που υπηρετεί τον διαχρονικό πόθο κυβερνήσεων και επιχειρηματικών ομίλων για υπονόμευση και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, για ένταση της καταστολής και της τρομοκράτησης του λαού. Αυτό φάνηκε και από το πώς αξιοποιήθηκε το μπάχαλο που έφεραν στο κέντρο της Αθήνας οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις για τον «Μεγάλο Περίπατο», στην κατεύθυνση κατασυκοφάντησης του κινήματος και χτυπήματος της αγωνιστικής διεκδίκησης, στο πρόσωπο μάλιστα των απεργών υγειονομικών, τους οποίους, λίγους μήνες πριν, κυβέρνηση και αστικά επιτελεία χειροκροτούσαν υποκριτικά ως «ήρωες της πανδημίας»!

Η πρόθεση άλλωστε της κυβέρνησης να φέρει το τερατούργημα για ψήφιση μέσα στο κατακαλόκαιρο - όπως διαρρέεται, ακόμα και τον Αύγουστο - δείχνει ότι γνωρίζει και θέλει να αποφύγει τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των εργαζομένων. Ο λαός το έχει ξαναδεί το επεισόδιο, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τον νόμο για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, που τον λιβάνιζε για μήνες και τον ξεφούρνισε λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2018, μέσα δηλαδή στις γιορτές.

Το μέτρο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων δεν είναι βέβαια ελληνική πρωτοτυπία, αφού ανάλογοι νόμοι συμπληρώνουν την αντεργατική επίθεση σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είτε με «νεοφιλελεύθερες» είτε με σοσιαλδημοκρατικές και «αριστερές» κυβερνήσεις. Το πλέγμα καταστολής περιλαμβάνει την αυστηρή αστυνόμευση, με τους νόμους να ορίζουν ακόμα και την αναλογία διαδηλωτών - αστυνομικών! Αλλες διατάξεις σε χώρες της ΕΕ νομιμοποιούν τη φωτογράφιση και την ηχογράφηση των διαδηλωτών από τις δυνάμεις καταστολής, επιβάλλουν περιορισμούς ως προς τα σημεία συγκέντρωσης κ.λπ.

Και, βέβαια, οι απαγορεύσεις και η καταστολή στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες της ΕΕ συμπληρώνονται με το νομοθετικό οπλοστάσιο του «πάρτα όλα» για το μεγάλο κεφάλαιο, χέρι χέρι με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Ενα οπλοστάσιο που στα χρόνια της προηγούμενης κρίσης εμπλουτίστηκε από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και την ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας στους πλειστηριασμούς ως «ιδιώνυμου αδικήματος».

Η ετοιμότητα που πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι, τα σωματεία και οι φορείς τους, για να δοθεί δυναμική απάντηση στο δρόμο και στους χώρους δουλειάς, είναι όρος αναγκαίος για να εμποδιστούν τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοσίας, να μην τολμήσουν να φέρουν το νομοσχέδιο στη Βουλή. Με μαζική και αποφασιστική δράση να σταλεί το μήνυμα ότι «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο», ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν μπαίνει «στο γύψο». Με κλιμάκωση του αγώνα για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, με πρωτόβουλη συλλογική δράση των εργαζομένων μέσα από τα σωματεία τους, το νομοσχέδιο - έκτρωμα μπορεί και πρέπει να καταλήξει εκεί που είναι πραγματικά η θέση του: Στο καλάθι των αχρήστων!