30 Μάρτη 1952: Από τις φυλακές της Καλλιθέας, ο Νίκος Μπελογιάννης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μεταφέρεται μαζί με τους συγκρατούμενούς του Νίκο Καλούμενο, Ηλία Αργυριάδη και Δημήτρη Μπάτση στου Γουδή για να εκτελεστεί, ολοκληρώνοντας έτσι άλλο ένα έγκλημα του αστικού κράτους, με κυβέρνηση Πλαστήρα. Οι εφημερίδες θα γράψουν ότι ο Μπελογιάννης είχε ακούσει ήρεμος την καταδίκη του σε θάνατο, αποχαιρέτησε τους συγκρατούμενούς του στις φυλακές και μπρος στο εκτελεστικό απόσπασμα αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια. Ζητωκραύγασε για το ΚΚΕ και έπεσε από τις σφαίρες του αποσπάσματος. Ηταν 37 χρόνων.

Οπως έγραφε σε ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος την ίδια μέρα: «Σήμερα στις 4 η ώρα έπαψε να χτυπάει η φλογερή καρδιά ενός μεγάλου αγωνιστή του λαού της Ελλάδας και της φιλειρηνικής ανθρωπότητας. (...) Ο Μπελογιάννης έπεσε από τα αμερικάνικα βόλια που τα έριξαν οι δήμιοι Πλαστήρας - Βενιζέλος. Ο Μπελογιάννης όμως ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο Μπελογιάννης πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων ηρώων της προοδευτικής ανθρωπότητας» (Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στις 30 Μάρτη του 1952, «Το ΚΚΕ. Επίσημα Κείμενα», τ. 7ος, σελ. 252, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»).

Ο Μπελογιάννης είχε πέσει στα χέρια της Ασφάλειας στις 20 Δεκέμβρη 1950. Τον συνέλαβαν μόλις μπήκε στο σπίτι της οδού Πλαπούτα 30, κοντά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, που λειτουργούσε ως γιάφκα του παράνομου κομματικού μηχανισμού.

Η πρώτη δίκη του Μπελογιάννη και των συντρόφων του άρχισε στις 19 Οκτώβρη 1951 στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών. Ο Μπελογιάννης, με τη στάση του στο δικαστήριο, συνέτριψε το κατηγορητήριο, υπερασπίζοντας την πολιτική του ΚΚΕ και τον αγώνα του ΔΣΕ, τελειώνοντας την απολογία του με τα παρακάτω λόγια:

«Σας μίλησα για την πολιτική του ΚΚΕ. Θέλω όμως να τονίσω και αυτό: Οτι το ΚΚΕ έχει ρίζες στο λαό ποτισμένες με αίμα και δεν εξοντώνεται ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Η πολιτική του απόβλεπε πάντοτε στο καλό του λαού και της χώρας μας. Σ' αυτό αποβλέπει και σήμερα. Γι' αυτό και ο λαός το υποστηρίζει. (...) Γι' αυτή μας την πολιτική με δικάζετε. Δεν ζητώ την επιείκειά σας. Θα δεχτώ με περηφάνια και στωικότητα την καταδίκη μου και θαρραλέα θα αντιμετωπίσω ακόμη και το εκτελεστικό σας απόσπασμα» («Νέος Κόσμος», Μάρτης 1954, σελ. 52, από το άρθρο του Αλέκου Ψηλορείτη, «ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»).

Δύο μέρες πριν από τη λήξη της πρώτης δίκης, συνελήφθησαν στη βίλα Αύρα στη Γλυφάδα και στο σπίτι της οδού Λυκούργου στην Καλλιθέα ο Ηλίας Αργυριάδης και ο Νίκος Καλούμενος, ενώ στο δεύτερο σπίτι αυτοκτόνησε ο Ν. Βαβούδης. Στο μεταξύ, είχε συλληφθεί και ο Δημήτρης Μπάτσης από την Ασφάλεια Πειραιά. Με το «στοιχείο» των ασυρμάτων που βρέθηκαν στα παραπάνω σπίτια, άρχισε στις 15 Φλεβάρη 1952 η δεύτερη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και ακόμα 28 κομμουνιστών, με την κατηγορία της «διενέργειας κατασκοπείας κατά των συμφερόντων του κράτους» και με βάση τον μεταξικό νόμο 375/1936. Στόχος ήταν ο διασυρμός του ΚΚΕ ως κόμματος «ξενοκίνητου» για την απομόνωσή του από το λαό, τη συκοφάντηση και τον μηδενισμό της ηρωικής δράσης τη δεκαετία του 1940.

Η στάση του Μπελογιάννη και άλλων κατηγορουμένων στη δεύτερη δίκη, όπως και στην πρώτη, ήταν υποδειγματική, με επιχειρηματολογία που κατακεραύνωνε τις κατασκευασμένες κατηγορίες. Ο ίδιος ο Ν. Μπελογιάννης, στις σημειώσεις που κρατούσε στη διάρκεια της δίκης (υπάρχουν στο Αρχείο του ΚΚΕ), έγραφε: «Δεν χτυπιέται με τέτοια μέσα το Κ.

Εχει ρίζες βαθειές και ακατάλυτες, ποτισμένες στους αγώνες του για... Πιστεύουμε στο πιο ωραίο ιδανικό που από τα αρχαία χρόνια οραματίστηκαν τα πιο φωτισμένα (σ.σ. μυαλά) και αγωνιζόμαστε για να γίνει το ιδανικό αυτό πραγματικότητα στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο. Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της πολύ περισσότερο από τους κατηγόρους μας

το δείξαμε όταν κινδύνευε κ.λπ.

Αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν για τη χώρα μας καλύτερες, ευτυχισμένες ημέρες χωρίς πείνα και πολέμους. Και για το σκοπό αυτό όταν χρειαστεί δίνουμε αδίσταχτα τη ζωή μας».

Με κατάθεση λουλουδιών στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του τίμησαν χτες τους αλύγιστους του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Τιμώντας τα 68 χρόνια από τη μέρα που ο Ν. Μπελογιάννης δολοφονούνταν μαζί με τους συντρόφους του, από το αστικό κράτος και την κυβέρνηση Πλαστήρα, αντιπροσωπείες της ΚΟ Αττικής του Κόμματος και της ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ κατέθεσαν γαρίφαλα στο Πάρκο Χωροφυλακής στου Γουδή, στο μνημείο που έχει στηθεί από το Κόμμα για τους εκτελεσμένους. Εκ μέρους του ΚΚΕ τα λουλούδια κατέθεσε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. Εκ μέρους της ΚΝΕ λουλούδια κατέθεσε ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της Οργάνωσης.

Στη Νίκαια, στο μνήμα του Ν. Μπελογιάννη στο Γ΄ Νεκροταφείο λουλούδια κατέθεσε αντιπροσωπεία του Κόμματος με επικεφαλής τον Βαγγέλη Μαρούπα, μέλος της ΚΕ και Γραμματέα της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ.

Στην Καλλιθέα, στο σχολικό συγκρότημα «Νίκος Μπελογιάννης», που μέχρι το 1966 στέγαζε τις φυλακές πολιτικών κρατουμένων, εκεί όπου κρατούνταν και ο Ν. Μπελογιάννης μέχρι την εκτέλεσή του, λουλούδια κατέθεσε αντιπροσωπεία της ΤΕ Νότιου Τομέα Αττικής του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Γραμματέα και μέλος της ΕΠ Χριστίνα Μπέλλα.

Στην Αμαλιάδα, την πόλη όπου γεννήθηκε και έκανε τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα ο Νίκος Μπελογιάννης, η ΤΕ Ηλείας του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γραμματέα της Γιάννη Τεφάνη, κατέθεσε λίγα κόκκινα γαρίφαλα στην προτομή του, στην ομώνυμη πλατεία καθώς και στο Μουσείο «Ν. Μπελογιάννης». «Ο Μπελογιάννης ζει γιατί το κίνημα που τον έθρεψε και τον διαπαιδαγώγησε, ζει και αναπτύσσεται. Μέσα σε αυτό το κίνημα, σε αυτό το κόμμα, το ΚΚΕ, έμαθαν όλοι οι Μπελογιάννηδες να παλεύουν "χωρίς ύπνο και ξεκούραση για να φτιάξουν έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων"», αναφέρει η ΤΕ του Κόμματος σε ανακοίνωσή της.

Διαθέσιμη με τη μορφή της εικονικής περιήγησης θα είναι τις αμέσως επόμενες μέρες η μεγάλη εικαστική έκθεση που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ στο πρώην ΕΑΤ - ΕΣΑ, με τίτλο «Μπόλικη πέτρα μπόλικη καρδιά...» και η οποία ανεστάλη λόγω του κορονοϊού. Η εικονική αυτή περιήγηση θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Κόμματος, kke.gr, κι έτσι χιλιάδες επισκέπτες θα μπορούν να γνωρίσουν τις μοναδικές εικαστικές δημιουργίες, προσεγγίζοντας με έναν διαφορετικό τρόπο πλευρές από την 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ, από τους αγώνες του λαϊκού κινήματος.

Θέμα της έκθεσης είναι η αντίσταση στις φυλακές και τις εξορίες, μέσα από 257 εικαστικά έργα (πίνακες, σχέδια και σκίτσα πάνω σε χαρτί, ξυλόγλυπτα, ζωγραφική πάνω σε βότσαλα, έργα σε χειρόγραφες εφημερίδες και κάρτες, ζωγραφικές μακέτες) 48 δημιουργών και πολλών ακόμα άγνωστων αγωνιστών, τα οποία απλώνονται χρονικά σε μια περίοδο 40 ετών, από τη δεκαετία του '30 έως και τη χούντα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά από τα έργα εκτίθενται μετά από καιρό, κάποια μάλιστα εκτίθενται για πρώτη φορά. Σε όλα τα έργα που μπορεί κανείς να θαυμάσει ψηφιακά θα υπάρχει και πλαίσιο με βασικές πληροφορίες του έργου, το όνομα του δημιουργού, το υλικό και τη χρονολογία δημιουργίας.