Ενας σημερινός 30άρης στις ΗΠΑ, που θέλει στα 65 του να παίρνει σύνταξη όχι μικρότερη από το μισό του μισθού του, έχει δύο επιλογές: Είτε να «αποταμιεύει» σε κάποιο ιδιωτικό ή επαγγελματικό ταμείο το 40% του εισοδήματός του για όσα χρόνια δουλεύει, είτε να καθυστερήσει πολύ να βγει στη σύνταξη - ει δυνατόν, να μη βγει και καθόλου! Σε αυτό το συμπέρασμα συγκλίνουν διάφορες μελέτες για την πορεία του αμερικανικού ασφαλιστικού συστήματος, κυρίως για το κεφαλαιοποιητικό του μέρος, όπου η σύνταξη του ασφαλισμένου εξαρτάται από το ύψος των εισφορών που καταβάλλει στο «ασφαλιστικό κεφάλαιο» και τις αποδόσεις που αυτό θα έχει στην κεφαλαιαγορά. Στην πραγματικότητα, το δίλημμα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπος σήμερα ένας νέος σε ηλικία εργαζόμενος στις ΗΠΑ είναι το εξής: Να ζήσει με το 60% του εισοδήματός του όσο εργάζεται, για να διασφαλίσει το 50% του μισθού του ως σύνταξη; 'Η να δουλεύει μέχρι τα βαθιά γεράματα, για μερικά δολάρια παραπάνω όταν γίνει συνταξιούχος; Σε τέτοια αδιέξοδα οδηγεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα η ιδιωτικοποίηση των ασφαλιστικών συστημάτων, προς την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να κάνει ένα γενναίο βήμα με το «νέο Ασφαλιστικό» που ετοιμάζει.

Το κόστος και το μεγάλο ρίσκο που συνεπάγεται για τους ασφαλισμένους η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος προκύπτει και από δύο ακόμα στοιχεία, που είναι κοινά στις περισσότερες μελέτες. Το πρώτο λέει ότι τα προηγούμενα χρόνια μπορούσε κανείς να πετύχει το ίδιο ποσοστό αναπλήρωσης της σύνταξης (50% του μισθού) αν κατέβαλλε το 15% του μισθού του για όσα χρόνια εργαζόταν. Που σημαίνει ότι για την ίδια σύνταξη, θα χρειάζεται τα επόμενα χρόνια να καταβάλλει εισφορές αυξημένες κατά 200% περίπου! Το δεύτερο έχει να κάνει με τις αποδόσεις των κεφαλαίων που πιστώνονται στη συνέχεια ως σύνταξη στους ατομικούς λογαριασμούς των ασφαλισμένων. Σύμφωνα με το Συμβούλιο Ερευνών Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, οι αποδόσεις των επενδύσεων μέσα στις επόμενες δεκαετίες θα κυμαίνονται πολύ κάτω από το 10% που είχαν προηγουμένως, λόγω της αναιμικής ανάπτυξης. Μάλιστα, Αμερικανοί οικονομολόγοι προβλέπουν ότι σε ορίζοντα δεκαετίας οι ετήσιες αποδόσεις του αμερικανικού χρηματιστηρίου θα κυμανθούν κατά μέσο όρο από 3% έως 5%. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και τις απώλειες από τον πληθωρισμό, το πραγματικό ποσοστό θα είναι κάτω του 3%, ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ακόμα και για 1,8% ή και 1%!

Εννοείται βέβαια ότι πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να χρεοκοπήσει η ασφαλιστική εταιρεία που διαχειρίζεται τις εισφορές, όπως έχει γίνει στο παρελθόν, και ο ασφαλισμένος να χάσει τα λεφτά του και να μείνει χωρίς σύνταξη. Σε κάθε περίπτωση, το αν και πόση σύνταξη θα πάρει εξαρτάται από τις διακυμάνσεις της καπιταλιστικής οικονομίας, καθιστώντας αβέβαιη κάθε πρόβλεψη και προγραμματισμό για το μέλλον, όπως έδειξε και η πρόσφατη εμπειρία της οικονομικής κρίσης. Στην περίπτωση μάλιστα που οι αποδόσεις είναι μικρές, ο ασφαλισμένος θα το πληρώνει είτε με μικρότερη σύνταξη, είτε με μεγαλύτερες εισφορές, όπως γίνεται τώρα στις ΗΠΑ. Το γεγονός εξάλλου ότι όλοι οι παραπάνω υπολογισμοί ισχύουν για συνταξιοδότηση στα 65 χρόνια σημαίνει ότι κάθε «πρόωρη» αποχώρηση από τη δουλειά συνεπάγεται ακόμα μικρότερες συντάξεις, στα όρια της λιμοκτονίας. Είναι τέλος φανερό ότι από το κεφαλαιοποιητικό σύστημα πλήττονται κατά βάση οι φτωχότεροι εργαζόμενοι, που δεν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλλουν μεγαλύτερες εισφορές στα ιδιωτικά ταμεία και παράλληλα δέχονται μεγαλύτερη πίεση στο εισόδημά τους από τη φορολογία, το κόστος ζωής κ.λπ.

Ποια είναι επομένως η «λύση», σύμφωνα με τους συντάκτες των διαφόρων ερευνών; Πρώτον, να παραμένουν στη δουλειά οι εργαζόμενοι για περισσότερα χρόνια, αν θέλουν να εξασφαλίσουν μια σχετικά καλύτερη σύνταξη. Δεύτερον, σύμφωνα με το Συμβούλιο Ερευνών που αναφέρθηκε πιο πάνω, «εάν έχει κάποιος τη δυνατότητα, καλύτερα θα ήταν να μη λάβει σύνταξη, αλλά να συνεχίσει να εργάζεται, καθώς με τον σημερινό χαμηλότατο δείκτη ανεργίας στις ΗΠΑ, είναι ιδανική εποχή να βρουν δουλειά οι μεγαλύτερης ηλικίας Αμερικανοί»! Δηλαδή, ξεχάστε τη σύνταξη, βάλτε τα πόδια στο κεφάλι και δουλέψτε μέχρι τον τάφο, για να έχετε ένα εισόδημα και να φυτοζωείτε! Αυτή είναι η «σύγχρονη» αντίληψη για το Ασφαλιστικό που οικοδομούν πετραδάκι - πετραδάκι όλες οι κυβερνήσεις για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Πάνω εκεί έρχεται τώρα να στεριώσει το «κοντάρι» της πλήρους ιδιωτικοποίησης η κυβέρνηση της ΝΔ. Οι εξελίξεις πρέπει να σημάνουν συναγερμό σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Με οργανωμένο ταξικό αγώνα για σύγχρονα ασφαλιστικά δικαιώματα, να πάρει απάντηση το προδιαγεγραμμένο έγκλημα που εξελίσσεται στην πλάτη του λαού.