Πακτωλός δολαρίων για την επέκταση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της βάσης
Το τι μεθοδεύουν οι Αμερικανοί με τη σύμφωνη γνώμη των αστικών πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, μέσα από την αναθεώρηση της διμερούς «Αμυντικής Συμφωνίας», φαίνεται ανάγλυφα από όσα σχεδιάζουν για την επέκταση των εγκαταστάσεων της βάσης.
Φαραωνικά σχέδια, που κουμπώνουν πάνω στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και με τη βάση (προκεχωρημένη βάση ανεφοδιασμού και υποστήριξης για τις αμερικανοΝΑΤΟικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή), να παίρνει «φωτιά» το αμέσως επόμενο διάστημα, με αύξηση των δυνατοτήτων της να συντονίσει Αεροπορικές Επιχειρήσεις και Στρατηγικές Αερομεταφορές (όπλων, πυρομαχικών, λοιπών πολεμοφοδίων και προσωπικού), προς και από τα μέτωπα όπου επιχειρούν οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις.
Συγκεκριμένα: Αρχές Σεπτέμβρη ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Μαρκ Εσπερ παρουσίασε στο Κογκρέσο μια λίστα με 127 σχέδια που αφορούν επέκταση, ανακαίνιση ή κατασκευή νέων στρατιωτικών υποδομών στις ΗΠΑ και βάσεις τους στο εξωτερικό.
Ξεχωρίζουν εκεί δύο έργα για την αεροναυτική βάση τους στη Σούδα, και τα δύο στο πλαίσιο της περιλάλητης «Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Αποτροπής» (European Deterrence Initiative - ΕDΙ), το ευρύτερο σχέδιο των Αμερικανών για απομείωση ή παρεμπόδιση της επιρροής άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. Ρωσία, Κίνα) σε αυτό που εύγλωττα ονοματίζουν «ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων».
Θυμίζουμε ότι τον Απρίλη 2018, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεδρίασε στο υπουργείο Αμυνας στην Αθήνα η «Συμβουλευτική Επιτροπή Υψηλού Επιπέδου Ελλάδας - ΗΠΑ» («High Level Consultative Commitee», HLCC), με θέμα την «αμυντική συνεργασία». Επισήμως «κατέληξαν σε συμφωνία για Μνημόνιο Κατανόησης για προβλήτα ΝΑΤΟ και εγκαταστάσεις ναυτικής υποστήριξης, καθώς και Τεχνική Διευθέτηση για ανάπτυξη αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ».
Αρμόδιοι παράγοντες εκτιμούσαν τότε ότι η «πλατφόρμα ΝΑΤΟ» είναι η Σούδα και ότι οι δυο πλευρές έδιναν το «πράσινο φως», ήδη από τότε, για εργασίες αναβάθμισης των υποδομών, ώστε οι Αμερικανοί όχι απλά να δένουν περιστασιακά, αλλά και να σταθμεύουν και να επισκευάζονται εκεί μεγάλα αντιτορπιλικά τύπου «Arleigh Burke», που «ρίχνουν» για περιπολίες και επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
Σε κάθε περίπτωση, οι Αμερικανοί όρισαν σε πρώτη φάση ως επιθυμητή ημερομηνία ανάθεσης του σχετικού συμβολαίου για το «EDI: Marathi Logistics Support Center at Souda Bay (Greece)», με όποιον κατασκευαστή - εργολάβο προκρίνουν, τον Νοέμβρη 2019, αφού δηλαδή έχει υπογραφεί η νέα διμερής «Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας», που να τους λύνει τα χέρια για μακρόχρονη ...αξιοποίηση από μέρους τους της βάσης, με τις αντίστοιχες επενδύσεις.
Η προκήρυξη γι' αυτό το δεύτερο έργο δίνει μια κατατοπιστική εικόνα σχετικά με το γιγαντιαίων διαστάσεων «πρότζεκτ»:
«Το κτίριο περίπου 8.970,26 τετραγωνικών μέτρων θα στεγάσει τις βασικές λειτουργίες των υπηρεσιών Αεροπορικών Επιχειρήσεων και Αερομεταφορών για να υποστηρίξει την αύξηση της κυκλοφορίας. Το νέο κτίριο αποτελείται από ένα συγκρότημα Αεροπορικών Επιχειρήσεων με νέο τέρμιναλ "επιβατών" (σ.σ. στρατιωτικού προσωπικού), χώρους συντονισμού αεροπορικών επιχειρήσεων και τερματικό σταθμό αερομεταφορών (...).
Ο τερματικός σταθμός "επιβατών" πρέπει να μπορεί να διαχειρίζεται τουλάχιστον 30.000 "επιβάτες" ετησίως και να υποστηρίζει ένα επιβατικό αεροσκάφος ευρείας ατράκτου (περίπου 300 επιβάτες με αποσκευές/εξοπλισμό) και τέσσερα αεροσκάφη μεγάλου βάθους φορτίου τη φορά (βλ. μεταγωγικά)». Να μπορεί να αντεπεξέλθει δηλαδή ακόμα και σε συνθήκες ...μποτιλιαρίσματος.
Το διώροφο (όπως προκύπτει από τα σχέδιά τους) κτίριο θα πιάσει τόση έκταση που απαιτεί να ...ανοίξουν χώρο ακόμα και γκρεμίζοντας άλλα κτίρια της βάσης: «Το JMPC P-903 θα βρίσκεται ανάμεσα στα υπάρχοντα κτίρια 4 και 34 και η θέση αυτή θα απαιτήσει την κατεδάφιση κτιρίων 5, 6, του θόλου 34 και του κατακόρυφου σταθμού, προσκείμενου στο θόλο 34 κατά την έναρξη της κατασκευής. Το κτίριο 22 θα κατεδαφιστεί μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής και την ευεργετική λειτουργία του νέου JMPC».
Ορίζουν, τέλος, ότι η όλη κατασκευή θα διαρκέσει «περίπου 912 μέρες μετά την απονομή του συμβολαίου». Σαν να λέμε, θα τους πάρει κοντά τρία χρόνια μόνο η κατασκευή, εξ ου και η πρεμούρα τους για πολυετή επέκταση της διμερούς «Αμυντικής Συμφωνίας».
Σε κάθε περίπτωση προϋπολογίζουν συνολικά για αυτά τα δύο κατασκευαστικά έργα στη Σούδα 47,85 εκατ. δολάρια, χώρια τον εξοπλισμό και τα τακτικά ή έκτακτα ετήσια λειτουργικά έξοδα της βάσης.
Ειδικότερα: Στρατηγικής σημασίας υποδομή των ναυτικών εγκαταστάσεων της Σούδας είναι το περίφημο κρηπίδωμα «Κ-14», που κατασκευάστηκε με κονδύλια του ΝΑΤΟ και μπορεί να φιλοξενήσει έως και αεροπλανοφόρο. Το μήκος του υπολογίζεται σε περίπου 300 μέτρα και αποτελεί τη μοναδική τέτοια εγκατάσταση στη Μεσόγειο.
Στην ευρύτερη χερσόνησο στο Ακρωτήρι Χανίων συγκεντρώνονται και άλλες κομβικής σημασίας για ΗΠΑ - ΝΑΤΟ υποδομές, όπως:
Η «Forward Logistics Site Souda Bay» («FLS Souda Bay»), προωθημένη ΝΑΤΟική βάση ανεφοδιασμού. Το ΝΑΤΟικό κέντρο «Foracs» (ένα από τα τρία που λειτουργούν διεθνώς), όπου επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων όταν αυτά απομαγνητίζονται και αποσυντονίζονται. Το Πεδίο Βολής Κρήτης («NATO Missile Firing Installation», NAMFI), πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης σε βολές με πυραύλους, το οποίο κατασκευάστηκε με κονδύλια του ΝΑΤΟ.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ), που εκπαιδεύει σε αλλεπάλληλα, υψηλών απαιτήσεων και εξειδικευμένα «σχολεία» στελέχη σε αντικείμενα θαλάσσιας επιτήρησης, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», της «πειρατείας» και άλλων «ασύμμετρων απειλών» και το οποίο χαρακτηρίζεται από ανώτατους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς διοικητές «το διαμάντι του ΝΑΤΟ».
Λειτουργούν, ακόμα, και εθνικές στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές, που διατίθενται ωστόσο προς χρήση και αξιοποίηση από τους ΝΑΤΟικούς όποτε τις χρειάζονται (π.χ. η 115 Πτέρυγα Μάχης, ο Ναύσταθμος Κρήτης του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, το Ναυτικό Νοσοκομείο, το πολιτικό αεροδρόμιο των Χανίων, το πολιτικό λιμάνι κ.ά.).
Πρόκειται, δηλαδή, για μια «αλυσίδα υποστήριξης», απ' όπου οι Ενοπλες Δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας μπορούν να... ψωνίσουν όποια υπηρεσία χρειαστούν για τις αποστολές και επιχειρήσεις τους, όπως διακηρύσσουν αρμόδιοι παράγοντες.
Από το ίδιο το ΠΝ αναφέρεται επισήμως ότι το 1953, με την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, ο Ναύσταθμος της Σούδας «τοποθετείται από την ανωτέρα διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων της Ευρώπης στα έργα ναυτικής υποδομής πρώτης προτεραιότητας, λόγω κυρίως της ανάγκης της παρουσίας του 6ου Αμερικανικού Στόλου στη Μεσόγειο».
Οτι «από συμμαχικής απόψεως, η αξιολόγηση τόσο της ποιότητος των έργων υποδομής του Ναυστάθμου της Σούδας, όσο και των παρεχομένων υπηρεσιών, υπήρξε πάντα ιδιαίτερα υψηλή και χρησιμοποιήθηκε επανειλημμένως ως σημείο αναφοράς για άλλες συμμαχικές μονάδες». Σαν να λέμε, τους έδινε το ...παράδειγμα.
Ακόμα ότι «εκτός από τους προβλήτες και τα κρηπιδώματα, που και σήμερα η ανάπτυξή τους είναι σε εξέλιξη, ο Ναύσταθμος Σούδας (...) δημιούργησε έργα υποδομής όπως π.χ. η Μόνιμη Δεξαμενή κατασκευής το 1970-'75, οι υπόγειες πετρελαιοδεξαμενές της Διεύθυνσης Καυσίμων/ΝΑΤΟ στο Μαράθι το 1952-'57» κ.λπ. Σχετικές υπηρεσίες (ανεφοδιασμού, τροφοδοσίας, επισκευών, γενικά υποστήριξης) αξιοποιούν τα αμερικανικά πλοία του θανάτου που κατά καιρούς ελλιμενίζονται στη Σούδα ή ανεφοδιάζονται στα ανοιχτά.
ΚΕΙΜΕΝΑ: Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ