Η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζεται για τον 2ο γύρο του «Στρατηγικού Διαλόγου» (ΣΔ) μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ατζέντα του ΣΔ, πέραν της άμυνας και ασφάλειας (περιφερειακή συνεργασία, επιβολή νόμου και καταπολέμηση της τρομοκρατίας, εμπόριο και επενδύσεις, Ενέργεια) εμπλέκει άμεσα και τις Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ). Αρκεί να σκεφτούμε ότι για στρατηγικούς λόγους σαν αυτούς του ΣΔ, τμήματα των ΕΔ βρίσκονται σε 12 αποστολές εκτός συνόρων όπως π.χ. στο Κόσοβο. Για τέτοιους λόγους παλαιότερα στάλθηκαν στον πόλεμο του Αφγανιστάν μονάδες στρατού και αεροπορίας. Αντίστοιχα, μονάδες κρούσης του Ναυτικού επιχειρούσαν στον Περσικό, στον Ινδικό και τώρα ξανά δρομολογείται αποστολή τους στα Στενά του Ορμούζ.

Στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» θα υπογραφεί, όπως φαίνεται από δηλώσεις αξιωματούχων, μια νέα συμφωνία, σε αντικατάσταση της «Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» (Mutual Defense Cooperation Agreement - MDCA) του 1990. Η συμφωνία αυτή αναφέρεται κυρίως στη βάση της Σούδας. Με τη συμφωνία εκείνη το Ναυτικό «φορτώθηκε», σαν στρατιωτική βοήθεια, παροπλισμένα πλοία των ΗΠΑ, που ενεργοποίησε με πάμπολλες αρνητικές επιπτώσεις σε οικονομία και ανθρώπινο δυναμικό. Τα παρόπλισε μετά από λίγα χρόνια πολύ συντομότερα από άλλες περιπτώσεις πλοίων. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τις υπόλοιπες ΕΔ. Από τη «βοήθεια» η αμερικανική πλευρά κέρδισε βαθύτερη ενδυνάμωση των ελληνικών ΕΔ από αυτήν, ενώ ξεπούλησε και στοκ ανταλλακτικών, εξοπλισμού κ.λπ.

Μετά τη συμφωνία, η βάση της Σούδας συνέχισε να επεκτείνεται και από άποψη υποδομών και επιχειρησιακά. Προφανώς οι κυβερνήσεις παραχωρούσαν περισσότερη «γην και ύδωρ» με ειδικές συμφωνίες, αφήνοντας απέξω τη Βουλή. Ενα πρόσφατο δείγμα επέκτασης, σύμφωνα με δημοσιεύματα, είναι η εγκατάσταση μονάδας Ειδικών Δυνάμεων και αριθμού ταχύπλοων σκαφών. Μια τέτοια δύναμη πιθανότατα θα ήταν υποψήφια να επιχειρήσει εναντίον πλοίου, όπως το ιρανικό τάνκερ. Μια δύναμη, δηλαδή, κρατικής πειρατείας, που οι εδώ κυβερνήσεις διαχρονικά θεωρούν φυσικό να φιλοξενείται, αλλά ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών αρνείται την οποιαδήποτε βοήθεια, επομένως και ανθρωπιστική (!), στο ιρανικό τάνκερ, αδιαφορώντας για παραδόσεις και δίκαιο. Αχαρακτήριστη στάση του «φερέλπιδος» νέου και συνολικότερα της κυβέρνησης ΝΔ!

Με τη δικαιολογία ότι η βάση της Σούδας κορέσθηκε, τα τελευταία χρόνια είδαμε να πληθαίνουν οι περιοχές εξυπηρέτησης του αμερικανικού στρατού, ανεξάρτητα από τη συμφωνία του 1990. Στη Λάρισα φιλοξενούνται μαχητικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη των ΗΠΑ, στο Στεφανοβίκειο ελικόπτερα.

Επίσης, στο πλαίσιο της πολεμικής προετοιμασίας για την αντιπαράθεση με τη Ρωσία, τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Θεσσαλονίκης έχουν δοκιμαστεί σε ασκήσεις για την εκφόρτωση και συναρμολόγηση ελικοπτέρων και όχι μόνο. Το αμερικανικό ενδιαφέρον για την Αλεξανδρούπολη είναι και στρατιωτικό και ενεργειακό. Αφενός τους παρέχεται από εκεί η δυνατότητα να προωθούν στρατεύματα βόρεια και να ελέγχουν τα Στενά και αφετέρου σχεδιάζουν την κατασκευή σταθμού επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου για το αμερικανικό LNG. Η στόχευση είναι επίσης διπλή και νοτιότερα στη Σύρο, όπου τα ναυπηγεία έχει αποκτήσει ο αμερικανικός όμιλος της ONEX.

Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, επίσης, είδαμε αξιωματούχους της αμερικανικής πρεσβείας να διερευνούν τις δυνατότητες νησιών του Αιγαίου για ελλιμενισμό πλοίων του 6ου Στόλου. Δεν ξεχνάμε τις «προσφορές» νησιών του τότε ΥΕΘΑ όπως η Κάρπαθος, η Λέρος κ.ά. Δεν ξεχνάμε ακόμη ότι με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από τις εκλογές παραχωρήθηκαν όλα τα λιμάνια της χώρας για χρήση από ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Ολα, ή και ακόμα περισσότερα από τα πιο πάνω, είναι πιθανό να αποτελούν αντικείμενα της νέας συμφωνίας. Η όποια συμφωνία και συνολικότερα ο «Στρατηγικός Διάλογος» σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων και της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ. Σημαίνει πιο σφιχτό δέσιμο της χώρας στο πολεμικό άρμα των ΗΠΑ στην αντιπαράθεσή τους με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που ενδιαφέρονται επίσης για την περιοχή, αλλά και αλλού, πολύ μακρύτερα. Σημαίνει μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής σε ένα ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο που σημαίνει καταστροφές, νεκρούς και τραυματίες, για δουλειές ξένες προς το συμφέρον του λαού. Διεκδικούμε να κλείσουν οι ξένες βάσεις και τα στρατηγεία στη χώρα, να επιστρέψουν ελληνικές στρατιωτικές μονάδες από αποστολές εκτός συνόρων. Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ - ΕΕ. Καμιά συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η κυβέρνηση στην απαίτηση των ΗΠΑ απάντησε αμέσως θετικά. Αυτό μεταφράζεται είτε σε αποστολή φρεγάτας ή αεροσκάφους για επιτήρηση του Περσικού Κόλπου και των Στενών του Ορμούζ.

Αντίθετα η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έδειξε τα ίδια αντανακλαστικά με το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη Σαμοθράκη.

Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων χρειάζεται να βγάλει συμπεράσματα από την αποστολή πολεμικού πλοίου στον Περσικό Κόλπο.

Με αφορμή το περιστατικό που εκδηλώθηκε το Σάββατο 17 Αυγούστου στο «Θριάσιο» Νοσοκομείο σε βάρος της εφημερεύουσας γιατρού και προέδρου της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), Αφροδίτης Ρέτζιου, ανακοίνωση έβγαλε η Πρωτοβουλία Αστυνομικών, την οποία δημοσιεύει ο «Ριζοσπάστης».

Η ανακοίνωση μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Την 17η Αυγούστου ανέκυψε επεισόδιο στο "Θριάσιο" Νοσοκομείο με πρωταγωνιστές συνάδελφό μας και την ψυχίατρο που εφημέρευε στον Νοσοκομείο, Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ. Το επεισόδιο πήρε γρήγορα διαστάσεις κι έφερε στην επιφάνεια ένα διαχρονικό υπηρεσιακό πρόβλημα, τον τρόπο δηλαδή που θα πρέπει να φυλάσσονται ασθενείς με ιδιαιτερότητες, όπως εν προκειμένω με ψυχικές διαταραχές.

Η πείρα έχει δείξει ότι η στενή επαφή ένοπλων αστυνομικών και ψυχικά ασθενών μπορεί να αποβεί και μοιραία. Πολύ πρόσφατο στις μνήμες μας είναι το περιστατικό στο Ρίο, που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο του ψυχικά ασθενούς, ο οποίος είχε πιο πριν αποσπάσει το υπηρεσιακό πιστόλι του συναδέλφου που τον είχε οδηγήσει εκεί. Η διττή ιδιότητα του κρατουμένου - ψυχικά ασθενούς χρειάζεται ειδική υπηρεσιακή μέριμνα, προκειμένου να εξασφαλίζονται όλες οι πτυχές της διαδικασίας. Αφενός δηλαδή να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική θεραπεία και αφετέρου η αποτελεσματική φύλαξη του ατόμου. Ηδη μέσα από την ισχύουσα νομοθεσία δίνεται η κατεύθυνση πάνω στην οποία πρέπει να κινείται η διαδικασία της ειδικής αυτής φύλαξης. Η μνεία για την είσοδο των φρουρών στους ειδικούς θαλάμους νοσηλείας με ιδιαίτερη προσοχή και δίχως οπλισμό, σύμφωνα με το ΠΔ 215/2006, καθιστά σαφή την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου τύπου φύλαξης. (...)

Οσον αφορά τον συνάδελφο που ενεπλάκη στο επεισόδιο, πιστεύουμε ότι όφειλε να είναι πιο ευαισθητοποιημένος στα λεγόμενα της γιατρού, ενόψει μάλιστα και του περιστατικού που είχε λάβει χώρα πριν μερικούς μήνες στο Ρίο. Αντ' αυτού δυστυχώς ο συνάδελφος επέλεξε να κάνει χρήση της ιδιότητάς του, εξομοιώνοντας στην ουσία την ευρισκόμενη σε εφημερία γιατρό με έναν κοινό εγκληματία, επιδιώκοντας να συλληφθεί εκείνη με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Δεν αντιλήφθηκε δυστυχώς ότι στον απόηχο του ανωτέρω περιστατικού κυριαρχεί ο φόβος, όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και για το προσωπικό του νοσοκομείου. Με τέτοιες πρακτικές, αντί να χτίζονται γέφυρες με τους πολίτες, δημιουργούνται αποστάσεις, με αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε από αυτούς.

Μέσα από τη σωρεία αντιδράσεων που γεννήθηκαν με αφορμή το συμβάν, μόνο έκπληξη δεν μας έκανε η τοποθέτηση του προεδρείου της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δυτικής Αττικής. Το γνωστό για τις δημοκρατικές του αντιλήψεις και πρακτικές προεδρείο, προκειμένου να καλύψει τη συνδικαλιστική ανικανότητά του, προέβη σε μια κατάπτυστη ανακοίνωση, δήθεν υπερασπίζοντας τον συνάδελφο. Για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους το "δραστήριο" προεδρείο της Ενωσης, δείχνοντας ότι "έχει" συνείδηση του αστυνομικού έργου (αναρωτιόμαστε πότε ήταν η τελευταία φορά που εκτέλεσαν υπηρεσία), εξαπέλυσε επίθεση στην ευρισκόμενη σε εφημερία γιατρό και δικαιολόγησε τη συμπεριφορά του συναδέλφου. Αντί να θίξει όλες τις πτυχές του ευαίσθητου αυτού ζητήματος, όπως θα άρμοζε σε ένα δημοκρατικό ΔΣ Σωματείου, τις ελλιπείς δομές κ.τ.λ., περιορίστηκε σε μια επιφανειακή τοποθέτηση υπεράσπισης του συναδέλφου. Δεν περιμέναμε και κάτι περισσότερο.

Ελπίζουμε τουλάχιστον ο ντόρος που δημιουργήθηκε να αποτελέσει εφαλτήριο για τη θεραπεία της προβληματικής κατάστασης της μεταγωγής και φύλαξης κρατουμένων στα νοσοκομεία».