Eurokinissi

Ο Αλ. Τσίπρας, στην ομιλία του, προσπερνώντας τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις που έχει υπογράψει με τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» και αποτελούν την αντιλαϊκή ατζέντα της επόμενης μέρας, όπως υπενθύμισε και η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν, ισχυρίστηκε για μια ακόμα φορά ότι «η Ελλάδα δεν είναι πια (...) η Ελλάδα των μνημονίων» και πως «για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια (...) συζητάμε για το δικό μας πρόγραμμα (...) που θα εγκρίνει ο ελληνικός λαός και όχι για ένα πρόγραμμα που θα κληθεί να εγκρίνει η τρόικα»!

Παράλληλα, επαναλαμβάνοντας για μια ακόμη φορά τη θεωρία του «ρεαλισμού» της υποταγής στα συμφέροντα του κεφαλαίου και του αντιλαϊκού «μονόδρομου», με την οποία «ξεπουπούλιασε» όλα τα προηγούμενα χρόνια αξίες και ιδανικά, ξεπλένοντας και ξαναφέρνοντας στον αφρό ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ισχυρίστηκε με θράσος ότι «η Αριστερά δεν έγινε κυβέρνηση για να επαναλάβει ό,τι έκαναν και οι άλλοι», αλλά ότι «αναγκάστηκε να ακολουθήσει δύσκολα μονοπάτια ακριβώς για να μην επαναλάβει ό,τι οι άλλοι» και «για να πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν», για να «είμαστε εκτός μνημονίων». Επαναλαμβάνοντας δηλαδή την πρόκληση περί «απεμπλοκής από τα μνημόνια» διά της πιστής εφαρμογής τους και της επέκτασής τους με τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις έως το 2060 και ζητώντας «την ευκαιρία να κυβερνήσουμε αυτήν τη φορά χωρίς τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη, χωρίς μνημόνια και αυστηρή επιτροπεία», αλλά με σταθερή πάντα την προσήλωση στα συμφέροντα του κεφαλαίου που σημαίνουν τσάκισμα του λαού.

Υπερασπιζόμενος εξάλλου τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της κυβέρνησής του, ο Αλ. Τσίπρας είπε πως «παραλάβαμε την Ελλάδα που δεν έβγαζε το μήνα» και σήμερα αφήνει μια Ελλάδα «ασφαλή» για το κεφάλαιο, «με υγιή δημοσιονομικά. Με ρυθμισμένο το χρέος της. Με 34 δισ. απόθεμα στα δημόσια ταμεία», συνεχίζοντας τη φοροληστεία και τις περικοπές σε βάρος του λαού, για τους στόχους του κεφαλαίου.

Ενώ ξεχωριστή - και εκτενή - αναφορά έκανε στις υπηρεσίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και την επικίνδυνη εμπλοκή για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, μιλώντας για «αυτοπεποίθηση που μας γεμίζει ο νέος ηγετικός ρόλος της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Με συμφωνίες και πρωτοβουλίες όπως η συμφωνία των Πρεσπών, όπως η προώθηση του αγωγού EastMed, όπως η αναβάθμιση του ρόλου της Βόρειας Ελλάδας σε κόμβο μεταφορών και Ενέργειας...». Μίλησε ακόμα για «ασφάλεια που νιώθουμε ξανά στα βόρεια σύνορά μας, όπου μετράμε ένα νέο, σταθερό σύμμαχο, του οποίου τον εναέριο χώρο προστατεύουν ελληνικά και όχι τουρκικά μαχητικά (...) Από το γεγονός ότι το Κυπριακό για πρώτη φορά τέθηκε στη σωστή του βάση... από την έναρξη Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ και τη συνεργασία με το Ισραήλ...». Ενώ παρουσιάζοντας την επικίνδυνη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ως τάχα εγγύηση απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, είπε ανάμεσα σε άλλα πως «οι γείτονές μας γνωρίζουν καλά ότι όσο αγνοούν την ανάγκη για διάλογο και συνεργασία, θα συνεχίσουν να χάνουν ερείσματα και στηρίγματα διεθνώς».

Σε αυτήν τη βάση, επιχείρησε να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες στο λαό, λέγοντας πως τάχα τώρα ο δρόμος μπροστά «είναι ανοιχτός», ώστε «να δώσουμε ανάσα σε όσους έβαλαν πλάτη στα δύσκολα» και κωδικοποιώντας τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα που είχαν προηγουμένως παρουσιάσει οι υπουργοί της κυβέρνησης (βλέπε δίπλα θέμα), παρουσίασε το κάλπικο και εκβιαστικό δίλημμα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές στο λαό, λέγοντας πως το «κρίσιμο» τάχα ερώτημα είναι αν η χώρα «θα συνεχίσει την πορεία προς τα μπρος ή αν θα ξαναγυρίσει πίσω (...) στα δύσκολα και δραματικά χρόνια που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε», κρύβοντας ότι είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΝΔ προδιαγεγραμμένη είναι η πορεία των θυσιών χωρίς τέλος για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Του πρωθυπουργού προηγήθηκαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ανέπτυξαν, κατά τομείς, το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας τι παρέλαβαν, τι «πέτυχαν» και τι υπόσχονται για την επόμενη 4ετία, παρουσιάζοντας σειρά μέτρων που κάτω από το «φιλολαϊκό» πασπάλισμα περιλαμβάνουν όλες τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις που είναι δεδομένες για την επόμενη μέρα και για όλα τα αστικά κόμματα, με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Επιχειρώντας να κρύψει αυτό ακριβώς το γεγονός και ανοίγοντας την όλη παράτα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος, υποστήριξε ότι «οι μνημονιακοί καταναγκασμοί αποτελούν παρελθόν. Ολα τώρα εξαρτώνται από τα προγράμματα και τις πολιτικές επιλογές των κομμάτων», και παρουσίασε «πέντε κεντρικούς πυλώνες» για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ: «Ανάπτυξη για όλους - Αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Νέες και ποιοτικές δουλειές με αυξημένους μισθούς. Δικαιότερη φορολογία. Δημοκρατικό και αποτελεσματικό κράτος. Αλληλεγγύη και ασφάλεια για την κοινωνία». Κάλεσε δε διαδοχικά πέντε στελέχη - υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να τους αναπτύξουν.

Πρώτος ο Αλέξης Χαρίτσης, που είπε ότι παρέλαβαν ένα «παρωχημένο αναπτυξιακό μοντέλο», ότι όταν ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του τόπου, τα κονδύλια που προορίζονταν από την ΕΕ για επιδότηση της «ανάπτυξης» ήταν παγωμένα λόγω της «κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς» και ότι επί ημερών τους πέτυχαν άνοιγμα των χρηματοδοτικών δυνατοτήτων στους «μικρομεσαίους» - όπως λέγονται στη γλώσσα της ΕΕ οι επιχειρηματικοί όμιλοι - με σειρά από προγράμματα γι' αυτούς, οργάνωση της βιομηχανίας σε βιομηχανικά και βιοτεχνικά πάρκα, δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας, παρεμβάσεις για «θεσμικό εκσυγχρονισμό» της αναπτυξιακής δραστηριότητας, αδειοδότηση επιχειρήσεων με απλούστευση διαδικασιών και άλλα μέτρα, όλα προς διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων.

Δεσμεύτηκε, εξάλλου, για νέα μέτρα στήριξης της «εξωστρέφειας», ολοκλήρωση «κρίσιμων μεταρρυθμίσεων», στοχοπροσήλωση στην αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων και των εξαγωγών, ολοκλήρωση μεταρρυθμίσεων σε χωροταξία, επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, στροφή στην «πράσινη Ενέργεια», όλα προτάγματα του κεφαλαίου, που θέλει νέα πεδία, με «σαφείς» κανόνες - εγγυήσεις για την κερδοφορία του.

Τις γνωστές, παλιές και ανέξοδες υποσχέσεις για «νέες και ποιοτικές δουλειές με αυξημένους μισθούς», το ίδιο κούφιες και επικίνδυνες όπως αυτές της ΝΔ, πρόβαλε η υπουργός Εργασίας, Ε. Αχτσιόγλου, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τα Εργασιακά, βάζοντας μετά την αντεργατική επίθεση όλων των προηγούμενων χρόνων πλώρη... για τα επόμενα και παρουσιάζοντας τα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την καθήλωση των μισθών για μια επιπλέον τετραετία προς χάριν της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, τη συνέχιση υπονόμευσης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την ανακύκλωση της ανεργίας με την εμπέδωση των προγραμμάτων της «κοινωφελούς εργασίας» και της ευέλικτης και προσωρινής εργασίας.

Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει ότι ο κατώτερος μισθός θα συνεχίσει να καθορίζεται με κυβερνητική απόφαση τουλάχιστον ακόμα δύο χρόνια, στερώντας αυτήν τη δυνατότητα από τα συνδικάτα, ενώ το ύψος του θα επανέλθει στα 750 ευρώ μεικτά το 2022, δηλαδή μια ολόκληρη δεκαετία μετά την περικοπή του και την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, το 2012. Ζήσε Μάη μου δηλαδή...

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται 500.000 νέες θέσεις εργασίας στο ...τέλος της νέας τετραετίας και την παραπέρα επέκταση των ευέλικτων και προσωρινών μορφών απασχόλησης, όπως η «κοινωφελής εργασία», η οποία από 8μηνο μετατρέπεται σε 12μηνο. Ταυτόχρονα «κλείνοντας το μάτι» προς το κεφάλαιο, του υπόσχεται την απόδοση νέων «κινήτρων», προκειμένου οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν με πλήρες ωράριο, εφαρμόζοντας και εδώ πλήρως τη στρατηγική της ΕΕ, η οποία αντί για προστασία στον άνεργο, χρηματοδοτεί και προστατεύει την «επιχειρηματικότητα» για να κάνει κάποιες προσλήψεις.

Τέλος, με γενικές αναφορές στην «ενίσχυση των μέτρων κατά της παραβατικότητας» στην εργασία επιχειρεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι το θερμοκήπιο της «παραβατικότητας» είναι η τεράστια «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, την οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ, δίπλα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχει αναγορεύσει με τα έργα του στο τυπικό μοντέλο απασχόλησης, όπως και ότι «νομιμότητα» στην εργασία που υποστηρίζει είναι η πλήρης ισχύς όλου του αντεργατικού πλαισίου, το οποίο όχι μόνο άφησε άθικτο την προηγούμενη τετραετία, αλλά το ενίσχυσε ακόμα παραπέρα.

Ακολούθησε ο Ευκλ. Τσακαλώτος, που αφού αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του για να πει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πήρε σειρά μέτρων για τη «μεσαία τάξη» και τα λαϊκά στρώματα, καλώντας τα «να σκεφτούν τι πήραμε, τι προσπαθούμε να κάνουμε, τι προσπαθούμε να αποτρέψουμε και τι προτείνουμε» και κρύβοντας ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται για την «υπεραπόδοση» της φοροληστείας και των υπόλοιπων μέτρων κατά του λαού για τα επόμενα χρόνια, παρουσίασε ως μέτρα «ανακούφισης» που θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, τα «αντίμετρα» που μόλις την περασμένη Παρασκευή κατάργησε, μαζί με την απόσυρση του μέτρου για το αφορολόγητο, όπως π.χ. την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισόδημα έως τα 20.000 ευρώ, τη μείωση του ΕΝΦΙΑ (που κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι θα καταργήσει) κατά 30% μεσοσταθμικά κ.ά. Κατά τ' άλλα από το κυβερνητικό «μενού» δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι δεσμεύσεις για νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο όπως π.χ. ην αύξηση του συντελεστή αποσβέσεων.

Η πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, υπουργός των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου, υπουργοποιημένη και επί ΣΥΡΙΖΑ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε «δημόσια διοίκηση χωρίς αξιοκρατία», ότι το ...πάλεψε και εξασφάλισε διαφάνεια στην κινητικότητα του προσωπικού του Δημοσίου, «δημοκρατικό σύστημα αξιολόγησης», «αξιοκρατικές κρίσεις» και «στοχευμένες προσλήψεις». Εστειλε, δε, μήνυμα ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει προσλήψεις «άκριτα», αλλά έχει «σχέδιο βάσει των αναγκών της χώρας» και του «δημοσιονομικού πλαισίου». Σε ανάλογο πλαίσιο διαβεβαιώσεων προς το κεφάλαιο έστειλε μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει θεσμικές αλλαγές και πολιτικές που να εξασφαλίζουν «δημοκρατικό, σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος», που να ανταποκρίνεται, βασικά, στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Τελευταίος στο βήμα, πριν τον Αλ. Τσίπρα, ανέβηκε ο Ν. Ηλιόπουλος, που παρουσίασε μια ...μαγική εικόνα για την Υγεία και την Παιδεία, επιχαίροντας που τα δημόσια νοσοκομεία παρουσίασαν ταμειακό πλεόνασμα 260 εκατ., αποσιωπώντας ότι οι ασθενείς φέρνουν έως και τις γάζες από το σπίτι, αναμένοντας σε ράντζα. Επιχαίροντας που έχουμε ένα τάχα βιώσιμο σύστημα στην Κοινωνική Ασφάλιση, σύστημα πλεονασματικό, αποσιωπώντας τις συνεχείς περικοπές στις συντάξεις, τις συντάξεις πείνας, τις περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την εκτίναξη της λεγόμενης ιδιωτικής ιατρικής δαπάνης, τα τεράστια χρέη του ΕΟΠΥΥ προς τα νοσοκομεία. Επιχαίροντας για την καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, αποσιωπώντας ότι λόγω έλλειψης προσωπικού, σε εκατοντάδες δήμους της χώρας δεκάδες παιδιά μένουν εκτός. Απέναντι σε όλα αυτά έταξε 10.000 προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών «στην επόμενη τετραετία», αύξηση τότε της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης» πείνας κ.ο.κ.