Με ένα μείγμα τρομοκρατίας προς το λαό και μπόλικη θεατρινίστικη «αυτοκριτική», ότι τάχα η κυβέρνηση έλαβε το μήνυμα για να αλλάξει πορεία, εμφανίστηκε ο Αλ. Τσίπρας χτες βράδυ στην ΕΡΤ, επαναλαμβάνοντας μια σειρά από προκλητικά «άλλοθι» για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την αντιλαϊκή πολιτική που άσκησε προς όφελος του κεφαλαίου, αυταπάτες για καλύτερες μέρες αν ο λαός τού εμπιστευτεί ξανά την ψήφο του και κάλπικα και εκβιαστικά διλήμματα για την υφαρπαγή της.

Ο πρωθυπουργός, διασκεδάζοντας σενάρια των τελευταίων ημερών, δήλωσε ότι θα επισκεφτεί την προσεχή Δευτέρα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την προκήρυξη εκλογών στις 7 Ιούλη, παρουσιάζοντας μια επιλογή επιβεβλημένη από τις ανάγκες του κεφαλαίου να μη χαθεί ούτε λεπτό στην αντιλαϊκή «σκυταλοδρομία» και την επικίνδυνη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, ως «δημοκρατική ευαισθησία» που τάχα διακατέχει την κυβέρνησή του.

Στο μπαράζ νομοσχεδίων και τροπολογιών που έρχονται αυτές τις μέρες στη Βουλή, για να κλείσουν μια σειρά από αντιλαϊκές εκκρεμότητες, ο Αλ. Τσίπρας δεν βρήκε τίποτα το μεμπτό και υποστήριξε ότι η χώρα πάει συντεταγμένα σε εκλογές και ότι η Βουλή έχει νομοθετική αρμοδιότητα μέχρι την τελευταία μέρα της λειτουργίας της, ενώ απέδωσε τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης σε προσπάθεια εκμετάλλευσης της πολιτικής συγκυρίας.

Μάλιστα, απογειώνοντας την κοροϊδία προς το λαό κι ενώ δεν πάει ούτε μήνας που η κυβέρνηση απέρριψε τη σχετική τροπολογία του ΚΚΕ, μαζί με τις υπόλοιπες που αφορούσαν μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, προανήγγειλε τροπολογία τις επόμενες μέρες για κατάργηση της συμφωνημένης με τους «θεσμούς» παραπέρα μείωσης του αφορολόγητου.

Ο πρωθυπουργός επανέλαβε το γνωστό περί άδειων ταμείων που βρήκε και υποχρέωσης άσκησης μιας πολιτικής που τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πίστευε, παρ' όλα αυτά κόμπασε γι' αυτήν την πολιτική και τις επιδόσεις της που, όπως είπε, δημιούργησε «δημοσιονομικό χώρο» ο οποίος επιτρέπει τάχα τη μη εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, σε μια «αποθέωση» της λογικής του Χότζα και του δέκα σου παίρνω ένα σου δίνω, αλλά και για να κρυφτεί ότι ο «χώρος» από τη λεηλασία του λαού αφορά τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Επανέλαβε μάλιστα το μεγάλο ψέμα ότι η κυβέρνηση επιβάρυνε τη λεγόμενη μεσαία τάξη για να προστατεύσει τάχα τους πιο αδύναμους, όταν στην πραγματικότητα τσάκισε όλα τα λαϊκά στρώματα, φτάνοντας στο σημείο να κόψει μέχρι και το ΕΚΑΣ, που ήταν για τους πιο αδύναμους, για να στηρίξει το μεγάλο κεφάλαιο και μόνο.

Με θράσος μάλιστα αξίωσε και επιβράβευση για τα ψιχία που προεκλογικά του πέταξε απ' τα κλεμμένα τόσων χρόνων και τον απείλησε με μεγαλύτερη αιμορραγία αν επιτρέψει να «αναθαρρήσουν οι ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι», μαζί με τους οποίους νομοθέτησε τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιλαϊκών μέτρων και τους οποίους φρόντισε συνολικά να «ξεπλύνει» με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησής του, διασύροντας τις αξίες της προόδου και της αριστεράς και τροφοδοτώντας το ρεύμα συντηρητικοποίησης, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.

Υποσχέθηκε ανέξοδα την εφαρμογή ενός σχεδίου που θα μοιράσει «δίκαια» τα βάρη και θα δώσει προοπτική «δίκαιης» ανάπτυξης, όπως είπε, αμφισβητώντας τις διακηρύξεις της ΝΔ και χρεώνοντάς της κρυφή ατζέντα με αντιλαϊκά μέτρα, κρύβοντας ότι τόσο η δική του κυβέρνηση όσο και η ΝΔ έχουν κοινή ατζέντα, αυτή των αντιλαϊκών δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει απέναντι στους «θεσμούς» αλλά και στο εγχώριο κεφάλαιο για αντιλαϊκή πολιτική στο διηνεκές ώστε να εξασφαλίζεται η ανάκαμψη της κερδοφορίας του.

Αλλωστε, διαβεβαιώνοντας για την αντιλαϊκή συνέχεια, ο πρωθυπουργός σε άλλο σημείο εκτίμησε ότι την επόμενη μέρα των εκλογών «κυβέρνηση θα υπάρχει», ενώ δείχνοντας και τα «όρια» των υποτιθέμενων διαφορών ανάμεσα στους πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, είπε πως «σε συνθήκες ομαλότητας» οι δύο πόλοι δεν μπορούν να συνεργαστούν, παρά μόνο κάτω από «ακραίες συνθήκες», αφήνοντας επί της ουσίας ανοιχτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο αν οι «εθνικές» ανάγκες του κεφαλαίου το απαιτήσουν έτσι είτε στο ενδεχόμενο μιας παραπέρα όξυνσης των ανταγωνισμών είτε σε αυτό μιας νέας κρίσης.

Φυσικά ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε και την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης την προηγούμενη τετραετία με αιχμή της τη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών, κρύβοντας τους κινδύνους που εγκυμονεί για το λαό η βαθιά εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών το απέδωσε στην κούραση του λαού απ' τα μέτρα που ...άλλοι ψήφισαν, όπως ισχυρίστηκε, προσπερνώντας ότι η κυβέρνησή του τα εφάρμοσε, προσθέτοντας και νέα, ενώ επιχείρησε να μειώσει τη σημασία της ήττας, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε απλά 200.000 ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές.

Η μόνη επιλογή για την οποία εξέφρασε υποτίθεται «προβληματισμό» ήταν η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, λέγοντας ότι αυτή ήρθε ως αποτέλεσμα της «ανωμαλίας» του πολιτικού συστήματος και ότι το λογικό θα ήταν μια συνεργασία με «όμορες» πολιτικές δυνάμεις, όπως το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι, πλην όμως αυτές δεν ήταν διαθέσιμες.

Σε ερώτηση για τις αλλαγές στη Δικαιοσύνη ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε τις επιλογές του ως επιβεβλημένες απ' την υποχρέωση τήρησης του Συντάγματος και του νόμου και κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι η στάση της κρύβει βαριές πολιτικές σκοπιμότητες, ενώ εξέφρασε την άποψη ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα επικυρώσει τις επιλογές που έγιναν.