2019 ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η κερδοφορία του κεφαλαίου και το τσάκισμα των δικαιωμάτων οι «αξίες» της ΕΕ

Σε εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ μίλησε το Σάββατο ο Κ. Παπαδάκης

Οι εργαζόμενοι στη Βιομηχανία κάνουν την πραγματική διαφορά και ρίχνουν την κόκκινη ψήφο σε όλες τις κάλπες. Αυτό ήταν το μήνυμα της εκδήλωσης που οργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Βιομηχανίας της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ. Στην εκδήλωση χαιρετισμό απηύθυνε η Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής του Κόμματος, η οποία κάλεσε τους εργαζόμενους να αφήσουν πίσω τα ψεύτικα διλήμματα και να κάνουν την πραγματική διαφορά με ισχυρό ΚΚΕ. Την κεντρική ομιλία έκανε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ, ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος.

Ο Κ. Παπαδάκης ξεκίνησε την ομιλία του σημειώνοντας ότι το ΚΚΕ με τους εργάτες της βιομηχανίας έχει αναπτύξει μια σχέση «που έχει οικοδομηθεί με αγώνες, με πλούσια δράση σε δύσκολες συνθήκες, σαν κλείσει η πόρτα του εργοστασίου, κάτω από το άγρυπνο μάτι της αδίστακτης εργοδοτικής τρομοκρατίας, των κάθε είδους μηχανισμών του κεφαλαίου. Τέτοια σχέση στα δύσκολα οικοδομεί το ΚΚΕ με τους εργάτες, με την καρδιά της εργατικής τάξης το βιομηχανικό προλεταριάτο. Αυτός ο δύσκολος αλλά ωραίος δρόμος δεν ξεγέλασε ποτέ την εργατική τάξη. Οι άλλοι δρόμοι, οι "εύκολοι", δοκιμάστηκαν και χρεοκόπησαν».

Εποχή της εργασιακής γαλέρας η «μεταμνημονιακή» εποχή

Στη συνέχεια της ομιλίας του, αναφέρθηκε αναλυτικά στη «νέα μεταμνημονιακή εποχή» σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Είναι η εποχή της εργασιακής γαλέρας των λεγόμενων "ελάχιστων δικαιωμάτων", έτσι όπως η ΕΕ τα προωθεί με τον λεγόμενο "Ευρωπαϊκό Πυλώνα Δικαιωμάτων" που τον ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι και οι υπόλοιποι. Σου παρουσιάζουν τον πάτο των δικαιωμάτων και στο ονομάζουν "ελάχιστη κάλυψη και προστασία". Ουσιαστικά, σου λένε να ξεχάσεις Σύμβαση, συγκροτημένα δικαιώματα, μόνιμη και σταθερή δουλειά. Η ΕΕ στις αποφάσεις της σημειώνει ότι το σύγχρονο είναι να αλλάζεις 7 με 10 επαγγέλματα στη ζωή σου (...)

Η υπουργός Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνιζε ότι οι εργοδότες θα μπορούν στο εξής να απολύουν μόνο με γραπτή αιτιολόγηση. Οχι ότι τους είναι βέβαια κανένα βουνό μια τυπική αιτιολόγηση, αλλά ούτε αυτήν χρειάζονται. Εχουν ήδη την "κάλυψη" του Ευρωδικαστηρίου, όχι για την απόλυση ενός αλλά 236 εργατών των "Τσιμέντων Χαλκίδας", όπου η "AΓET Lafarge" τους απέλυσε και το δικαστήριο επικαλέστηκε την "επιχειρηματική ελευθερία του εργοδότη", η οποία αποτελεί απαραβίαστη αρχή της ΕΕ, και δικαίωσε το μονοπώλιο σε βάρος των εργατών.

Αυτά είναι τα "άγια των αγίων" της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να γιατί κοροϊδεύουν όσοι λένε ότι η ΕΕ ξεκίνησε κάποτε με "αξίες" και στράβωσε στην πορεία. Η ΕΕ ξεκίνησε ως Ενωση Ανθρακα και Χάλυβα. Και η ίδια η επωνυμία της το ξεκαθάριζε: "Μπίζνες κάνουμε". Οι "αξίες" της ήταν πάντα να διασφαλίζει την κερδοφορία του κεφαλαίου τσακίζοντας τους εργαζόμενους.

Αλλο παράδειγμα η Οδηγία για προβλέψιμη εργασία. Τι λένε; Η μόνη υποχρέωση του εργοδότη απέναντι στον εργαζόμενο, όταν τον προσλάβει, είναι να τον ενημερώσει γραπτώς ότι θα δουλεύει μέσω εργολάβου, μέσω δουλεμπορικών, με μπλοκάκι, 12ωρο, χωρίς υπερωρίες, με τις λεγόμενες συμβάσεις μηδενικών ωρών. Νομιμοποιούν έτσι και με τη βούλα όλες τις ελαστικές μορφές εργασίας. Αυτήν την Οδηγία στήριξε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο η ΝΔ και η εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση είναι όσα σχεδιάζουν και για το Ασφαλιστικό. Στόχος τους, να τελειώνουν την Κοινωνική Ασφάλιση και αυτή να βασιστεί σε ατομική ανταποδοτική βάση. Επιδιώκουν να αποχωρήσουν κράτος και εργοδοσία από τη χρηματοδότηση και όλο το βάρος να το επωμιστούν οι εργαζόμενοι. Μια "ελάχιστη" σύνταξη - φιλοδώρημα ετοιμάζουν και σε στέλνουν για συμπλήρωμα στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών. Αν δεν έχεις ιδιωτική Ασφάλιση, μονόδρομος είναι η επιστροφή στη δουλειά. Αυτή είναι η "ενεργός γήρανση" της ΕΕ. ΕΕ και βιομήχανοι έχουν στόχο, έως το 2050, να καλύψουν τις απώλειες από τη γήρανση του εργατικού δυναμικού, πάντα φθηνά και κερδοφόρα, με part time, συνταξιούχους, ρομπότ και μετανάστες».

Πλέον έχουν εξαντληθεί τα πρότυπα που κάποτε έδειχναν...

Ο ευρωβουλευτής του Κόμματος σημείωσε ακόμη: «Τα παραπάνω γενικεύονται παντού. Δύο εκατομμύρια Γερμανοί συνταξιούχοι γύρισαν στη δουλειά. Ο 18χρονος Σουηδός εργάτης θα πάρει σύνταξη στα 69 του και ο αντίστοιχος Δανός στα 74. Μια λαοθάλασσα διαδήλωσε αυτόν το μήνα για τα υψηλά ενοίκια στη Γερμανία. Στη Σουηδία είναι δυσεύρετη και πανάκριβη η λαϊκή κατοικία, γιατί η καπιταλιστική ανάκαμψη ιεράρχησε κατασκευή πολυτελών κατοικιών. Στη Σουηδία, το άλλοτε καπιταλιστικό πρότυπο, το νούμερο 1 πρόβλημα για το 70% του πληθυσμού είναι η Υγεία. Δυόμισι και τρεις μήνες είναι η αναμονή για να δει κάποιος τον γιατρό, με την κάθε εξέταση να κοστίζει 200 κορόνες και να είναι δωρεάν από την 6η και μετά. Να γιατί τους έχουν εξαντληθεί τα πρότυπα που κάποτε έδειχναν. Η σύγκλιση και το... χρυσό περιδέραιο της ΕΕ που έταζαν στο λαό ήταν τελικά θηλιά».

Ο Κ. Παπαδάκης, τέλος, σημείωσε ότι απέναντι στους εργαζόμενους στέκει «ο πραγματικός αντίπαλος, με πολλά επιτελεία, το καθένα με το ρόλο του: ΕΕ, κυβέρνηση, Περιφέρειες και τοπικές διοικήσεις. Συντονισμένα τσακίζουν το λαό πριμοδοτώντας τα μονοπώλια». Καταλήγοντας σημείωσε ότι «απέναντι σε αυτόν τον ΕΝΑ αντίπαλο, ΕΝΙΑΙΟ πρέπει να 'ναι το κριτήριο και η στάση του λαού σε όλες τις κάλπες», ενισχύοντας το ΚΚΕ.

Οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ θα αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που ανοίγονται από την ανάκαμψη για το καλό του λαού της περιοχής τους;

Ο «αναπτυξιακός σχεδιασμός» περνάει μέσα από τις Περιφέρειες και τους δήμους. Οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ θα αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που ανοίγονται από την ανάκαμψη για το καλό του λαού της περιοχής τους;

Ο περίφημος «αναπτυξιακός σχεδιασμός» γίνεται με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό άλλωστε αφορά κλάδους από τους οποίους το κεφάλαιο προσδοκά μεγάλα κέρδη, όπως του Τουρισμού, της μεταφοράς εμπορευμάτων, της Ενέργειας, υπηρετώντας το γενικότερο σχεδιασμό για μετατροπή της χώρας σε εμπορικό - ενεργειακό κόμβο συνδεδεμένο με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, ξένα και εγχώρια. Συνδέεται με την υλοποίηση σχεδίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ για την αξιοποίηση λιμανιών, αεροδρομίων, δρόμων και ενεργειακών υποδομών.

Το ερώτημα που τίθεται για άλλη μια φορά είναι: Ανάπτυξη και ευκαιρίες για ποιον; Για το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους ή για τους εργαζόμενους, το λαό; Οι ευκαιρίες στις οποίες αναφέρονται έχουν ταξικό αντιλαϊκό πρόσημο και αφορούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αξιοποιώντας όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Την ίδια στιγμή, ο «αναπτυξιακός σχεδιασμός» αφήνει απέξω τη διαμόρφωση υποδομών με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες που αφορούν την προστασία της ζωής των εργαζομένων αλλά και την εξασφάλιση υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Προσχολικής Αγωγής, δωρεάν πρόσβασης στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό κ.ά.

Σε αυτόν τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό» ταυτίζονται ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, είτε μιλάνε για «δίκαιη ανάπτυξη» είτε για «βιώσιμη ανάπτυξη», αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα.

Η Τοπική Διοίκηση έχει τον δικό της καταμερισμένο ρόλο σε αυτόν τον αντεργατικό σχεδιασμό, κάτι που αποτυπώθηκε στα κατά τόπους περιφερειακά «αναπτυξιακά συνέδρια» που διοργάνωσαν οι περιφερειακές αρχές με την αρωγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα προηγούμενα χρόνια. Σε αυτά τα συνέδρια μίλησαν, παρευρέθηκαν και χαιρέτισαν στελέχη από όλα τα αστικά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, υπουργοί και βουλευτές τους που ψήφισαν και με τα δυο χέρια και τα τρία μνημόνια, τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους. Επιβεβαιώθηκε ότι οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες που υπηρετούν τους «αναπτυξιακούς σχεδιασμούς» γίνονται τροχονόμοι των επιχειρηματικών συμφερόντων, αναλαμβάνουν το μοίρασμα της «πίτας» ανάμεσα στα μονοπώλια, προωθούν τις Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα, δηλαδή τη χρηματοδότηση των επενδύσεων από τον ιδρώτα του λαού, για να καρπώνονται τα κέρδη οι επιχειρηματίες.

Τι θα σήμαινε αν οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ στέκονταν κι αυτοί στη «σειρά» για να υπηρετήσουν αυτόν τον «αναπτυξιακό σχεδιασμό», μέσα από τους δήμους και τις Περιφέρειες; Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

Θα σήμαινε π.χ. στην Αττική, οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ να στηρίξουν όλες τις σχετικές προτεραιότητες για τα «επιλέξιμα» έργα που προωθούν κυβερνήσεις και ΕΕ, σύμφωνα με το χωροταξικό σχεδιασμό τους, και να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση έργων αναγκαίων για την προστασία της ζωής του λαού. Θα σήμαινε, στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης και της διαμόρφωσης της ανάλογης βιτρίνας για μεγαλοξενοδόχους και tour operator, να στηρίξουν το έργο των 150 εκατ. ευρώ για την ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου, που υλοποιείται με διαδικασίες fast track. Θα έπρεπε να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, όπως αυτό στη Μάνδρα που το κόστος του δεν ξεπερνάει τα 20 εκατ. ευρώ, κι όμως χρονίζει εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Θα σήμαινε επίσης στήριξη των σχεδίων αξιοποίησης της διαχείρισης απορριμμάτων με κριτήριο τα επιχειρηματικά συμφέροντα, σχέδια που διατηρούν και διαιωνίζουν καταστάσεις «τύπου Φυλής».

Θα σήμαινε στον Πειραιά να στηρίξουν την ιδιωτικοποίηση, για να μετατραπεί το λιμάνι σε «πύλη εισόδου» και να χρηματοδοτηθεί με 120 εκατομμύρια ευρώ η επέκταση της κρουαζιέρας, μέσω της Περιφέρειας Αττικής (ΣΥΡΙΖΑ). Θα σήμαινε, οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ να δείχνουν ανοχή στο εργασιακό γκέτο των προβλητών του ΣΕΜΠΟ στον Πειραιά, να μη στηρίξουν τον σκληρό αγώνα των εργατών κόντρα σε εργοδοσία, τραμπούκους και δικαστήρια, για να πάρουν έστω και το ένσημο των ΒΑΕ, την ίδια στιγμή που το μονοπώλιο σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, θα σήμαινε να στηρίζεται και από τους κομμουνιστές εκλεγμένους η μετατροπή της σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG και προώθησης της «ελληνοαμερικανικής συνεργασίας». Θα σήμαινε την αποδοχή ενός σχεδιασμού που περιλαμβάνει την ανάπτυξη των αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων στην περιοχή, δηλαδή τη μετατροπή της σε στόχο των ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Θα σήμαινε στήριξη στην επικίνδυνη για το λαό θέση που προβάλλουν όλα τα άλλα κόμματα και οι δημοτικές - περιφερειακές τους αρχές ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Στη Θεσσαλία, θα σήμαινε να χάσουν οι μικρομεσαίοι αγρότες έναν πολύτιμο σύμμαχο στην πάλη τους ενάντια στην «αναπτυξιακή πολιτική» της ΕΕ και των κυβερνήσεών της που τους διώχνει από τα χωράφια τους. Να σηκώνουν και οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ τη «σημαία» των ευκαιριών από τις αναδιαρθρώσεις στην αγροτική παραγωγή, προς όφελος των μονοπωλίων, που φέρνουν τη χρεοκοπία για χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά. Θα σήμαινε επίσης να είναι και οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ «χειροκροτητές» της «ανάπτυξης» που φέρνει για την πόλη του Βόλου η τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ, με την καύση των στερεών αποβλήτων να σπέρνει τη μόλυνση στο λαό της περιοχής, και με την Τοπική Διοίκηση να μαγειρεύει τα στοιχεία κατά το δοκούν, για να μην πληγεί η επένδυση.

Αντίστοιχα θα μπορούσαμε να γράψουμε και για τις άλλες Περιφέρειες.

Αντίθετα, το γεγονός ότι το ΚΚΕ συγκρούεται με αυτά τα σχέδια και γενικότερα με την ανάπτυξη που έχει ως κριτήριο τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι και η εγγύηση ότι το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα, απέναντι σε μια πολιτική που τα βάζει στο στόχαστρο. Αποδείχθηκε άλλωστε από τους κομμουνιστές δημάρχους ότι στάθηκαν απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς προτάσσοντας μέτρα και παρεμβάσεις με ακριβώς αντίθετα κριτήρια, δηλαδή με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Το ΚΚΕ, οι υποψήφιοί του σε δήμους και Περιφέρειες παλεύουν για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα βάζει στο επίκεντρο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες με τον πλούτο ιδιοκτησία του λαού, των εργαζομένων, με κεντρικό σχεδιασμό και με το λαό στην εξουσία. Για να ενισχυθεί η λαϊκή πάλη και διεκδίκηση, για να ανοίξει με αγώνα αυτός ο δρόμος παλεύουν από κάθε θέση και τη δύναμη που θα δώσει ο λαός στις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και δημοτικές, θα την αξιοποιήσουν σε αυτό το μετερίζι.