- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ελλείψεις σε υποδομές, υποβάθμιση στις εργατογειτονιές, μολυσμένο περιβάλλον, απροστάτευτες λαϊκές περιουσίες από φυσικά φαινόμενα, σοβαρές ελλείψεις σε υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας κ.ά. είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες όχι μόνο των περικοπών της περιόδου της κρίσης, αλλά και της ανάπτυξης που προηγήθηκε, με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.
Οι αιτίες τους, άλλωστε, δεν μπορούν να αναζητηθούν σε «τεχνοκρατικά» ζητήματα, δεν αντικατοπτρίζουν απλά κάποιες «αβλεψίες» ή «προχειρότητες» στο σχεδιασμό του αστικού κράτους. Είναι εκφράσεις της αντιλαϊκής πολιτικής που κλιμακώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας το «έργο» των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μια πολιτική που υλοποιούν πιστά και οι δημοτικές - περιφερειακές αρχές των αστικών κομμάτων, που είναι προσηλωμένες στη στρατηγική του κεφαλαίου.
Στο Πέραμα και τη Δραπετσώνα, τα «καζάνια του θανάτου», οι μεγάλες δεξαμενές πετρελαιοειδών, βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τις αυλές των σπιτιών και των σχολείων. Στο Βόλο, οι εργαζόμενοι καλούνται να «συνηθίσουν» το τοξικό νέφος από την καύση απορριμμάτων σε βιομηχανική μονάδα της πόλης, ενώ στην Κάρυστο παραμένει ανοιχτό το μέτωπο ενάντια στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών που μετατρέπουν σε κρανίου τόπο τα βουνά της περιοχής και εντείνουν την ενεργειακή φτώχεια του λαού.
Στα παραπάνω προστίθενται διαχρονικά προβλήματα που μαστίζουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, όπως η ανυπαρξία αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης, η εγκατάλειψη και ο διαρκής περιορισμός ελεύθερων χώρων κ.λπ. Ολα αυτά αποδεικνύουν ξανά ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή καπιταλιστική ανάπτυξη. Οτι τα αναπτυξιακά σχέδια, που αποτελούν εξειδίκευση της αστικής στρατηγικής στους διάφορους κλάδους παραγωγής και στις περιοχές της χώρας, φορτώνουν με νέα βάσανα την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Σταθερά επιμένουν να είναι «ψηλά» στην ατζέντα των μαζικών φορέων η πάλη γύρω από τέτοια μέτωπα, με όλες τις μορφές. Εχουν σταθερό μέτωπο στις δυνάμεις που προσπαθούν να εμφανίσουν «διαχειριστικές λύσεις», να συσκοτίσουν την πραγματική αιτία των προβλημάτων, να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι με μια αλλαγή «παραγωγικού μοντέλου», στο πλαίσιο της ίδιας καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν ολοκληρωμένα. Κομμουνιστές βουλευτές, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, συμβάλλουν στην ανάδειξη αυτών των ζητημάτων, στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.
Μέσα και απ' αυτά τα μέτωπα πάλης, εργατικές λαϊκές δυνάμεις αποκτούν αγωνιστική πείρα, συσπειρώνονται σε σωματεία και φορείς, εκπαιδεύονται στην αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Μέσα στον αγώνα, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την αναζωογόνηση των σωματείων. Για τη δραστηριοποίηση δυνάμεων που ήταν για χρόνια στην αδράνεια και για τον απεγκλωβισμό τους από τα κόμματα του κεφαλαίου.
Τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων απαιτούν τη φτώχεια και την υποβάθμιση της ζωής μας |
Στο επίκεντρο της κινητοποίησης βρέθηκαν διεκδικήσεις για τα βάσανα που φορτώνει στο λαό η αναπτυξιακή πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου: Οι πλημμύρες, οι ελλείψεις στα σχολεία, η απουσία αντισεισμικής προστασίας, η όξυνση της εγκληματικότητας, η ανεργία, η φτώχεια και η υποβάθμιση της περιοχής κ.λπ.
Εχει αξία να σταθούμε στη θετική πείρα που βγαίνει από την πλούσια δράση που αναπτύχθηκε. Η Γιούλη Αγγελοπούλου, μέλος της ΤΕ Μενιδίου - Φυλής του ΚΚΕ, αναφέρει σχετικά: «Βασικό στοιχείο είναι ότι η Κομματική Οργάνωση παρακολουθούσε στενά τις εξελίξεις, εκτιμούσε την κατάσταση, έπαιρνε μέτρα για την πολιτική παρέμβαση και σχεδίασε αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Ετσι, έγινε κατορθωτό να δράσουμε με σχέδιο κλιμάκωσης, μελετώντας κάθε μας βήμα.
Οταν ξέσπασε π.χ. το θέμα της εγκληματικότητας, μετά τον τραγικό θάνατο του μαθητή από αδέσποτη σφαίρα, σε μεγάλο βαθμό βρεθήκαμε έτοιμοι να συμβάλλουμε ώστε σε αυτές τις συνθήκες να εκφραστούν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις με εύστοχο πλαίσιο πάλης. Αντιπαρατεθήκαμε με τα κηρύγματα ρατσισμού και τη λογική της έντασης της αστυνομοκρατίας, προσπαθώντας να αναδείξουμε ότι τέτοιου είδους φαινόμενα είναι μέρος της συνολικής υποβάθμισης της ζωής μας. Δώσαμε συνέχεια με μια σειρά από αγωνιστικές πρωτοβουλίες για οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, από το Σεπτέμβρη και μετά, για την άσχημη κατάσταση στα σχολειά της περιοχής, την πάλη για να κλείσει ο "καρκίνος" της χωματερής, για σύγχρονο και φτηνό δίκτυο συγκοινωνιών, για να παρθούν μέτρα αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας».
«Αυτή η παρέμβαση - συνεχίζει η Γιούλη Αγγελοπούλου - γινόταν σε μια περίοδο με έντονες κινητοποιήσεις ενάντια στη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στην τρίτη "αξιολόγηση", στην κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος, στην πάλη για τις ΣΣΕ. Μέσα σε αυτήν τη διαδικασία, ωρίμαζε η ανάγκη τα σωματεία και φορείς της περιοχής να παρεμβαίνουν με πιο ενιαίο τρόπο στα κρίσιμα ζητήματα. Αυτό επέδρασε ευρύτερα, προκάλεσε ζύμωση, έγινε θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης.
Επιδιώξαμε έτσι οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες να αποτελέσουν κλιμάκωση απέναντι στην πολιτική που εφαρμόζουν κυβέρνηση, Περιφέρεια και δημοτικές αρχές. Να αναδείξουμε ότι τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τις εργατογειτονιές μας είναι επιπτώσεις της στρατηγικής του κεφαλαίου. Και από αυτήν την πλευρά, μέσα στον αγώνα, να ανοίξουμε τη συζήτηση γύρω από το ερώτημα "ανάπτυξη για ποιον;".
Σε αυτό το πνεύμα, αναδεικνύουμε ότι τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα έχουν τον ίδιο ένοχο με αυτόν που πλειστηριάζει τη λαϊκή κατοικία, που κόβει μισθούς και συντάξεις, που βάζει εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα, που επεξεργάζεται το "εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο" με βάση τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των επιχειρηματικών ομίλων.
Αλλωστε, στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι το γεγονός ότι δίπλα στα εκατοντάδες εργοστάσια που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, παράγοντας αμύθητα κέρδη για τους ιδιοκτήτες τους, υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι, απλήρωτοι και κακοπληρωμένοι εργάτες. Δίπλα στους βιομήχανους που απολαμβάνουν τζάμπα ρεύμα και πετρέλαιο, παγώνουν οι λαϊκές οικογένειες από το κρύο.
Οι εργαζόμενοι της περιοχής στενάζουν ακόμα και για τα στοιχειώδη, όπως για συγκοινωνίες, για υποδομές Υγείας και Πρόνοιας κ.λπ. Η ένταση της εκμετάλλευσης στα εργοστάσια της περιοχής συμπληρώνεται από τις ρατσιστικές δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες εργάτες, από τα μαντρόσκυλα της εργοδοσίας. Σε αυτήν την κατάσταση μαζικής εξαθλίωσης που ρίχνουν οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, "ευδοκιμούν" και τα διάφορα εγκληματικά κυκλώματα, οι μαφίες που δρουν στην περιοχή».
Για την οργάνωση της κινητοποίησης, το στέλεχος του ΚΚΕ σημειώνει ότι «αξιοποιήσαμε την πείρα από το προηγούμενο διάστημα, την επεξεργασία διεκδικήσεων, πλαισίων πάλης. Μέσω των εκλεγμένων μας, καλέσαμε ΔΣ σωματείων και φορέων να πάρουν σχετικές αποφάσεις, ενώ στο Μενίδι έγινε σύσκεψη σωματείων για την οργάνωση της δουλειάς. Στις 6 Μάρτη πραγματοποιήθηκε συμβολική κινητοποίηση στα Ανω Λιόσια, μία μέρα πριν την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην πόλη.
Δείξαμε ιδιαίτερη επιμονή να παρθούν αποφάσεις από σωματεία και φορείς, κόντρα σε άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις, που είτε καταψήφιζαν είτε υπονόμευαν την κινητοποίηση στην πράξη. Τελικά, ήταν αρκετά αυτά τα σωματεία και οι φορείς που υιοθέτησαν το κάλεσμα και το πλαίσιο πάλης.
Τις επόμενες μέρες έγιναν εξορμήσεις στα σχολεία, στα εργοστάσια, στους ΕΒΕ, σε εμπορικά καταστήματα κ.α. Ευρύτερος κόσμος, που δεν συμμετέχει γενικά στις κινητοποιήσεις ή διατηρεί ακόμα και επιφυλάξεις, αναγνώριζε τη σημασία της αγωνιστικής πρωτοβουλίας. Το "μπράβο παιδιά, μόνο εσείς το παλεύετε" ήταν γενικευμένο σε μια περιοχή που ο συσχετισμός δεν είναι καθόλου εύκολος. Στα πρόσωπα όσων πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης, αρκετός κόσμος αναγνώριζε τη συνέπεια και τη σοβαρότητα με την οποία τοποθετούνταν οι δυνάμεις μας στα ζητήματα. Αυτό διαμόρφωσε δυνατότητες και απαιτήσεις για το επόμενο διάστημα».
Τέλος, η Γ. Αγγελοπούλου αναφέρει σχετικά με τη δράση των κομμουνιστών στα σωματεία: «Κατά τη διάρκεια της οργάνωσης των κινητοποιήσεων, επιμείναμε μέσω των εκλεγμένων μας να αναβαθμιστεί η λειτουργία στις διοικήσεις των μαζικών φορέων. Δεν λυπηθήκαμε χρόνο για την καλή προετοιμασία τους, να συζητήσουν και να κινητοποιήσουν τα μέλη τους, να γίνει υπόθεσή τους. Σε αυτό έχουμε ακόμα να κάνουμε πολλά. Αυτό βοήθησε στη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις, στην απεύθυνση σε ευρύτερο κόσμο, στο να συμφωνήσουν και να στηρίξουν το πλαίσιο πάλης και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πήραμε και άλλοι εκλεγμένοι συνδικαλιστές».
Από την πρόσφατη κινητοποίηση σωματείων και μαζικών φορέων |
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, εδώ και δεκαετίες, το εργατικό - λαϊκό κίνημα αναπτύσσει πάλη για το οριστικό κλείσιμο της χωματερής και οι δυνάμεις του ΚΚΕ δίνουν τη μάχη για την οργάνωση του αγώνα, ενάντια σε κυβερνήσεις, δημοτικές και περιφερειακές αρχές, μονοπωλιακούς ομίλους που θησαυρίζουν από τη διαχείριση των απορριμμάτων.
Ο Γιώργος Τσιακίλος, μέλος της ΠΕ Δυτικής Αθήνας του ΚΚΕ, μιλάει για τη νέα κινητοποίηση που προετοιμάζεται για τις 6 Ιούνη, από φορείς της περιοχής, με συγκέντρωση στη Λ. Φυλής στο ύψος του Προαστιακού και πορεία στην κεντρική πλατεία των Α. Λιοσίων, όπου θα ακολουθήσει συναυλία από το μουσικό σύνολο «Ρωμιοσύνη». Οπως λέει, αυτή η πρωτοβουλία αποτελεί κλιμάκωση της πρόσφατης δραστηριότητας των μαζικών φορέων της περιοχής, όπως της συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε στις 6 Μάη στα Α. Λιόσια.
«Για την οργάνωση της πάλης οι εκλεγμένοι μας συνδικαλιστές κάλεσαν σωματεία και φορείς σε σύσκεψη, στην οποία τελικά συμμετείχαν 29 τέτοιοι φορείς, από τους δήμους Μενιδίου, Φυλής, Ασπροπύργου, Πετρούπολης, Ιλίου, Αγ. Αναργύρων - Καματερού. Είναι αισιόδοξο ότι κάποιοι από αυτούς τους φορείς, όπως Σύλλογοι Γονέων, Εκπαιδευτικών, πολιτιστικοί - επιμορφωτικοί σύλλογοι, συμμετέχουν για πρώτη φορά σε μια τέτοια πρωτοβουλία. Μάλιστα, στη σύσκεψη οι εκπρόσωποί τους συμφώνησαν σε πρακτικές πλευρές της κινητοποίησης, όπως η οικονομική στήριξή της κ.λπ. Στη σύσκεψη το "παρών" έδωσαν και εκπρόσωποι των δημοτικών αρχών Χαϊδαρίου και Πετρούπολης, εκφράζοντας τη στήριξή τους στο δίκαιο λαϊκό αίτημα για διαχείριση των απορριμμάτων προς όφελος του λαού».
Το κάλεσμα αγώνα που διαμορφώθηκε στη σύσκεψη, έχει σύνθημα «Τέρμα πια στο αίσχος της χωματερής - Να κλείσει τώρα ο ΧΥΤΑ Φυλής - Διαχείριση των απορριμμάτων σε όφελος του λαού». Το πλαίσιο διεκδίκησης περιλαμβάνει τα εξής αιτήματα - στόχους πάλης:
- Να κλείσει άμεσα ο ΧΥΤΑ Φυλής. Να αποκατασταθούν ο χώρος και η ευρύτερη περιοχή, να μετεγκατασταθεί σε ασφαλή θέση ο αποτεφρωτήρας, να απαγορευτεί κάθε νέα δραστηριότητα διαχείρισης αποβλήτων στην ευρύτερη περιοχή, να εκπονηθεί ολοκληρωμένη επιδημιολογική μελέτη χωρίς άλλες καθυστερήσεις.
- Καμία σκέψη για δημιουργία ΧΥΤΥ στο παλιό λατομείο Μουσαμά. Η εξεύρεση νέων χώρων να αποτελέσει μέρος ενός συνολικού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων, με κριτήριο την ποιότητα ζωής του λαού.
- Να μπει τέρμα στην ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας του συνόλου σχεδόν των εγκαταστάσεων του ΕΔΣΝΑ. Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
- Οχι στην καύση των απορριμμάτων.
- Οχι στη μετατόπιση των βαρών στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Να πληρώσει το κεφάλαιο με πρόσθετη φορολογία.
- Να διασφαλιστούν απόλυτα όλοι οι εργαζόμενοι χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να τηρούνται και να επεκταθούν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος.
Ο Γ. Τσιακίλος σημειώνει ότι οι δυνάμεις του Κόμματος δίνουν τη μάχη για να δει ο λαός ποιοι πραγματικά ευθύνονται για τη διατήρηση αυτής της υγειονομικής βόμβας: «Η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων και στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Μεγάλες ευθύνες έχει η διοίκηση ΣΥΡΙΖΑ της Περιφέρειας Αττικής και η δημοτική αρχή Φυλής (ΝΔ), που στηρίζει αυτήν την πολιτική και προπαγανδίζει το σλόγκαν "χωματερή = χρήμα και ανάπτυξη", θυσιάζοντας στο βωμό αυτής της πολιτικής την υγεία και την ποιότητα ζωής του εργαζόμενου λαού. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση κανείς δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος. Οπως εύστοχα αναφέρεται και στο κάλεσμα αγώνα, "δεν έχουμε δυο ζωές για να τους χαρίσουμε τη μια"».
Το στέλεχος του Κόμματος επισημαίνει ότι «το στοίχημα είναι να μπουν στη μάχη της προετοιμασίας της συγκέντρωσης εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που αγανακτούν με την κατάσταση, αλλά ακόμα δεν έχουν κάνει το βήμα. Κάνουμε προσπάθεια να φτάσει παντού το κάλεσμα, σε χώρους δουλειάς, σε σχολειά, στις γειτονιές, σε κάθε λαϊκό νοικοκυριό που βιώνει τις συνέπειες από τη λειτουργία της χωματερής. Κρίσιμο ζήτημα είναι να μπει στο στόχαστρο το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής που μας αναγκάζει να ζούμε δίπλα στη χωματερή, που παρουσιάζει τη φτώχεια και την ανεργία ως "φυσικά φαινόμενα", που "διαλέγουν" να χτυπούν τις συνοικίες μας...».
Eurokinissi |
Πολύ μεγάλη ήταν η πρόσφατη κινητοποίηση στον Βόλο ενάντια στην καύση των αποβλήτων |
Το ΚΚΕ, από πέρυσι που δόθηκε από την κυβέρνηση η άδεια στη βιομηχανία, πρωτοστάτησε στην αποκάλυψη του ζητήματος και των ενόχων, κόντρα στην προσπάθεια να προκληθεί σύγχυση από τον ΣΥΡΙΖΑ, την εργοδοσία, τη δημοτική και περιφερειακή αρχή. Οι κομμουνιστές σε Βουλή, Περιφέρεια και δήμο, τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος στους μαζικούς φορείς, μπήκαν μπροστά για να γίνει υπόθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος η πάλη ενάντια στη μαζική δηλητηρίαση της πόλης, κομμάτι της συνολικής πάλης για τις σύγχρονες ανάγκες και των αγώνων αυτήν την περίοδο για ΣΣΕ, ενάντια στους πλειστηριασμούς κ.λπ.
Ο Βασίλης Μεταξάς, Γραμματέας της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, σημειώνει ότι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα του Βόλου εκτιμούν τη συνεπή στάση του Κόμματος, που στέκεται ενάντια στην προωθούμενη εξέλιξη η οποία στόχο έχει να αυξήσει την κερδοφορία της η βιομηχανία. «Από την πρώτη στιγμή επιμείναμε να αναδείξουμε ότι το πρόβλημα σχετίζεται με τη στρατηγική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, και προφανώς της ΕΕ, της στρατηγικής "ο ρυπαίνων πληρώνει". Είναι το πλαίσιο πάνω στο οποίο ανοίγει νέο πεδίο κερδοφορίας για τις τσιμεντοβιομηχανίες, αυτό της αποτέφρωσης σκουπιδιών, με τις αντίστοιχες συνέπειες για την υγεία των λαϊκών οικογενειών», σημειώνει.
Αναφερόμενος στην αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις, τονίζει ότι «με καταμερισμένους ρόλους, κυβέρνηση, εργοδοσία και τοπική διοίκηση έκαναν ό,τι μπορούσαν για να επικρατήσει κλίμα αποδοχής, για να αποκρύπτεται η ουσία. Για παράδειγμα, οι υπερασπιστές της εταιρείας, προσπαθώντας να διαμορφώσουν κλίμα αποδοχής, επικέντρωναν στο κάθε πότε γίνονταν μετρήσεις των ρύπων, και αν αυτές είναι καλές ή κακές. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ανεβοκατεβάζει κατά το δοκούν τα επιτρεπτά όρια χωρίς καμιά επιστημονική τεκμηρίωση, με μόνο κριτήριο τις επιχειρηματικές ανάγκες. Για να απαντήσουμε λοιπόν επιθετικά και πειστικά, χρειάστηκε να μελετήσουμε και πιο εξειδικευμένα - επιστημονικά ζητήματα με τη βοήθεια του Τμήματος της ΚΕ. Κυρίως ώστε να αποκαλύψουμε, μέσα και από αυτόν το δρόμο, ότι η στρατηγική της κυβέρνησης είναι η στήριξη της κερδοφορίας, η εξασφάλιση φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος, και μπροστά σε αυτά είναι βάρος καθετί που βάζει εμπόδια, όπως η δημόσια Υγεία.
Αναδείξαμε δηλαδή ότι η καύση των επικίνδυνων αποβλήτων είναι πολιτική επιλογή, που υπηρετεί με πολλούς τρόπους την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. Στεκόμαστε ιδιαίτερα σε αυτό, γιατί για παράδειγμα υπάρχουν και διάφορες φωνές που στέκονται ενάντια στην καύση και την παρουσιάζουν σαν ένα τεχνοκρατικό ζήτημα, ρίχνουν το φταίξιμο στη "μη εφαρμογή" διατάξεων - προβλέψεων της ΕΕ, την ίδια στιγμή που η ίδια η ΕΕ ενθαρρύνει αυτήν τη δραστηριότητα».
«Οργανώνοντας την πάλη», συνεχίζει ο Β. Μεταξάς, «έπρεπε να δώσουμε απάντηση σε πλευρές που αποτελούσαν έκφραση της προπαγάνδας της κυβέρνησης, όπως η καλλιέργεια των μειωμένων απαιτήσεων, το "εδώ δεν έχουμε δουλειά, τι ασχολούμαστε με τέτοια ζητήματα;", ή ότι "οι κομμουνιστές θέλουν να κλείσει το εργοστάσιο", "να πεταχτούν στο δρόμο οι εργαζόμενοι". Αναδείξαμε ότι μοναδικό κριτήριο λειτουργίας του εργοστασίου είναι η κερδοφορία, γι' αυτό εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και δηλητηριάζει τους κατοίκους. Επομένως, η πάλη πρέπει να είναι κοινή. Αναδείξαμε ότι ο εκβιασμός "ανεργία ή καρκίνος" αποκαλύπτει τη σαπίλα του καπιταλισμού, γκρεμίζει την προπαγάνδα της "δίκαιης" ανάπτυξης.
Υπήρξε καλός συντονισμός, ώστε ταυτόχρονα με τις κινητοποιήσεις να θέσουμε το θέμα στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, σε δήμο και Περιφέρεια. Ταυτόχρονα, οργανώσαμε πλατύ άνοιγμα, με μοίρασμα χιλιάδων ανακοινώσεων, με περιοδείες, συσκέψεις, εκδηλώσεις. Περιοδικά φτιάχναμε και ανακοινώσεις που συνόψιζαν την αντιπαράθεση, ώστε να κατασταλάζουν συμπεράσματα. Αποδείχθηκε ότι αυτή η δράση μας άνοιξε "πόρτες", να υπάρχει γενικότερη αναγνώριση της στάσης μας, να γίνεται γενικά παραδεκτό ότι "το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που στέκεται ενάντια σε αυτές τις εξελίξεις".
Οι δυνάμεις μας δοκιμάζονται στην αντιπαράθεση και στην εκλαΐκευση της πρότασής μας, μιας και με αυτήν τη δράση ερχόμαστε σε επαφή με κόσμο που δεν έχει σημαντική πείρα από την οργάνωση της πάλης, δεν έχει επαφή με το Κόμμα. Σε αυτόν τον κόσμο στοχεύουν και οι άλλες δυνάμεις, σπέρνοντας τη σύγχυση, τη μοιρολατρία, το "τίποτα δεν αλλάζει", το συμβιβασμό απέναντι στο δήθεν ουτοπικό της διεξόδου που βάζει το ΚΚΕ. Εμείς αναδεικνύουμε ότι και στην περίπτωση της καύσης των αποβλήτων συγκρούονται δύο λογικές. Από τη μία όσοι έχουν ευαγγέλιό τους την καπιταλιστική ανάπτυξη, που υπονομεύει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων, και από την άλλη η αμφισβήτηση αυτού του δρόμου μέσα από το οργανωμένο εργατικό κίνημα, τη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Οτι προστασία του περιβάλλοντος και καπιταλιστικό κέρδος είναι ασυμβίβαστα. Οτι η εργατική τάξη μπορεί να επιβάλει το δίκιο της και στα ζητήματα της υγείας του λαού, της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, του σεβασμού του περιβάλλοντος, αναπτύσσοντας την παραγωγικότητα της εργασίας και βελτιώνοντας την παραγωγή, χωρίς να τα φέρνει σε αντιπαράθεση. Οτι η αξιοποίηση της τεχνολογίας και της επιστήμης, με την παραπέρα ανάπτυξή τους προς όφελος του λαού και των αναγκών του, απαιτούν την κατάργηση των μονοπωλίων, την κοινωνικοποίηση της οικονομίας, τον κεντρικό σχεδιασμό, την εργατική εξουσία».
