Αγώνας για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, πολέμους και προσφυγιά
Από τη συμμετοχή της ΟΓΕ στην περσινή Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα |
Εργαζόμενη και άνεργη, αυτοαπασχολούμενη, αγρότισσα,
Νέα μητέρα, φοιτήτρια, συνταξιούχε,
Μετανάστρια και πρόσφυγα,
1η Μάη 2018, η ΟΓΕ απευθύνεται σε σένα που ασφυκτιάς από την ανασφάλεια, τη σκληρή καθημερινότητα γεμάτη με υποχρεώσεις και χωρίς δικαιώματα, τη βία σε κάθε πτυχή της ζωής σου.
Σε καλεί να δυναμώσουμε το αγωνιστικό μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, συνεχίζοντας την πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματά μας στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.
Αντλούμε δύναμη από το παράδειγμα χιλιάδων εργαζόμενων γυναικών και ανδρών στην παγκόσμια Ιστορία, όπως οι εργάτες του Σικάγου το 1886, που δε συμβιβάστηκαν με τα δεσμά της μίζερης ζωής, των άθλιων συνθηκών εργασίας και ζωής. Ο αγώνας τους για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, πολέμους, προσφυγιά ανοίγει δρόμους σήμερα, ακόμα και μέσα από τα χαλάσματα των αλλεπάλληλων χτυπημάτων σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής.
Απευθυνόμαστε σε σένα, που δεν αντέχεις πια να μετράς τις συνέπειες του αντιλαϊκού οδοστρωτήρα στο εισόδημα, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε κοινωνικές υποδομές Πρόνοιας, Παιδείας.
Η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας δεν μπορεί να περιμένει!
Με τη μαζική μας συμμετοχή στην οργάνωση και πάλη να επιστρέψουμε ως απαράδεκτα τα καλέσματα της κυβέρνησης, των επιχειρηματικών ομίλων. Στο όνομα της «κοινωνικής ηρεμίας» και με εκβιασμούς για το κλείσιμο της «αξιολόγησης» της πορείας υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων, μας καλούν να συνηθίσουμε την «ευέλικτη» δουλειά και τα σμπαραλιασμένα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, τις απολύσεις εγκύων, τη ζωή - λάστιχο, τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, τη φτώχεια.
Να αποδεχτούμε ότι εμείς και οι οικογένειές μας θα συνεχίσουμε να αιμορραγούμε για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών κολοσσών, για τις ΝΑΤΟικές δαπάνες και εξοπλισμούς.
Μην ξεχνάς ότι:
Την ίδια στιγμή:
Η κυβέρνηση δίνει 2,5% του ΑΕΠ το χρόνο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, 1,7 δισ. ευρώ για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, ενώ υπολογίζεται ότι θα δοθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό απευθείας σε επιχειρηματικούς ομίλους ποσά που φτάνουν το 3,65% του ΑΕΠ.
Αυτές οι δαπάνες, αυτές οι συμμαχίες δεν εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση με τους γειτονικούς λαούς.
Αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος για τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα. Είναι στρωμένος με νέες θυσίες διαρκείας για τις λαϊκές οικογένειες, είτε στο όνομα της «δίκαιης ανάπτυξης» είτε στο όνομα της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας».
Είναι δρόμος στρωμένος με τεράστιες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς μεταξύ των επιχειρηματικών κολοσσών στη βιομηχανία, στις μεταφορές, στο τραπεζικό σύστημα για τη μοιρασιά της πίτας των πηγών και δρόμων Ενέργειας, εμπορευμάτων, των σφαιρών επιρροής. Αυτοί οι ανταγωνισμοί έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στα 7 χρόνια εμπόλεμης κατάστασης στη Συρία, που ο λαός πλήρωσε με το αίμα του, με τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.
Αν ο πόλεμος βρίσκεται στο σπίτι του γείτονα, αργά ή γρήγορα θα έρθει και στο δικό σου!
Με τη νέα επίθεση ΗΠΑ - Βρετανίας - Γαλλίας στη Συρία τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στη γειτονιά μας, στη Μέση Ανατολή, στην Ανατ. Μεσόγειο, στο Αιγαίο.
Τώρα οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου χρειάζεται να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ, ΕΕ.
Τα διάφορα καλέσματα «μη πρόκλησης» προς την Τουρκία για να καλμάρουν οι επεκτατικές της βλέψεις, είναι η άλλη όψη των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης για νέες βάσεις και νέες διευκολύνσεις στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Τη στιγμή που το ΝΑΤΟ έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε όλη την Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, για τη συμμετοχή της χώρας στις πολεμικές επεμβάσεις, χρειάζεται να δυναμώσουμε τον αγώνα για να κλείσουν οι ΝΑΤΟικές βάσεις του θανάτου στη Σούδα, στην Αλεξανδρούπολη, στον Αραξο, στην Ανδραβίδα, στο Ακτιο, στη Λάρισα, στη Σύρο. Να μη χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως ορμητήριο των φονιάδων των λαών. Να μην παρασχεθεί καμία διευκόλυνση, σε έδαφος, νερό και αέρα.
Εργαζόμενη και άνεργη, αυτοαπασχολούμενη, αγρότισσα,
Η ΟΓΕ σε καλεί να απορρίψουμε τα «παραμύθια» της κυβέρνησης ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ αποτελεί παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας.
Το ΝΑΤΟ δεν αποτρέπει τους πολέμους. Ηταν, είναι και θα είναι μια πολεμική μηχανή που αιματοκύλισε τους λαούς στη Γιουγκοσλαβία το 1999, στο Αφγανιστάν το 2001, στο Ιράκ το 2003, στη Λιβύη το 2011, σήμερα στη Συρία.
Το ΝΑΤΟ δεν εξασφαλίζει τη σταθερότητα για το λαό. Αντίθετα, υποκινεί τον εθνικισμό, διαιρεί τους λαούς, έχει χαράξει τα σύνορα με το αίμα των λαών. Διαμορφώνει γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι μια «μεγάλη οικογένεια». Στην κινούμενη άμμο των επιθετικών σχεδίων και των ανταγωνιστικών συμφερόντων μεταξύ των κρατών που συμμετέχουν στον πολεμικό, στρατιωτικό οργανισμό, καμιά ασφάλεια δεν μπορεί και δεν πρέπει να νιώθει ο λαός.
Η κοινή αγωνιστική δράση με το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, το εργατικό, λαϊκό κίνημα άλλων χωρών είναι ο μοναδικός φωτεινός δρόμος για να απαλλαγούμε από το βραχνά ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων που μας καταδικάζουν σε μια ζωή με ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, καταπίεση και εκμετάλλευση.
Η ΟΓΕ απευθύνεται ιδιαίτερα στις μητέρες και τονίζει τα ακόλουθα:
«Καταλαβαίνουμε την αγωνία σας για το ενδεχόμενο να πάνε τα παιδιά σας στον πόλεμο. Ομως, αυτός ο κίνδυνος δεν εξορκίζεται με την άγνοια, την παθητικότητα. Περιορίζεται με τη συλλογική οργανωμένη παρέμβαση και λαϊκή δράση.
Καταλαβαίνουμε την αγωνία σας για το μέλλον των παιδιών σας. Οποιος νοιάζεται για τα παιδιά του, νοιάζεται για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Σας καλούμε να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μας στις γυναίκες των γειτονικών λαών, στις χιλιάδες πρόσφυγες και τα παιδιά τους, στις γυναίκες - θύματα των πολεμικών επεμβάσεων και συγκρούσεων των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ. Τα συμφέροντα των γυναικών των λαϊκών δυνάμεων είναι κοινά, ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή, θρησκεία, πολιτιστικές παραδόσεις. Κοινός είναι και ο αντίπαλος: Η ανισότιμη, εκμεταλλευτική κοινωνία.
Αυτό είναι το διεθνιστικό μήνυμα της 1ης Μάη.
Η πάλη μας είναι η ασπίδα προστασίας από το μίσος των εθνικιστών.
Εχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας να μην πιάσει τόπο το δηλητήριο της ναζιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Να απομονώσουμε τις εθνικιστικές, ρατσιστικές φωνές από κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή.
Εχουμε ευθύνη να μάθουμε στα παιδιά μας την αλληλεγγύη, τη συλλογική δράση, να ακούν τη γνώμη του άλλου και να έχουν το θάρρος της δικής τους γνώμης! Να μάθουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Στη δράση, και μόνο εκεί, μπορεί να καταπολεμηθεί και ο φυσιολογικός ατομικός φόβος για το αύριο.
Η συλλογική δράση, η αγωνιστική στάση ζωής, η διεκδίκηση για όλα αυτά που μας ανήκουν αποτελούν τη μόνη διέξοδο για να βγούμε στο ξέφωτο μιας ζωής με δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, στη δημιουργική ζωή».
Η ΟΓΕ καλεί τις γυναίκες, μέσα από τους Συλλόγους και τις Ομάδες της, να παλέψουν για: