«Δεν πρόκειται για συγχώνευση, αλλά για συνεργασία» ανάμεσα στο ΚΟΔΗΣΟ και το SPD, ήταν η αποσαφήνιση που έδωσαν η πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ, Γκάμπι Τσίμερ, και η αντιπρόεδρος του κόμματος και ταυτόχρονα πρόεδρος της κομματικής οργάνωσης του Βερολίνου, Πέτρα Πάου, στην κοινή δήλωσή τους για τη μελλοντική στενότερη προσέγγιση των ηγεσιών των δύο κομμάτων.

Αφορμή για τη δήλωσή τους προς τους αντιπροσώπους του Τύπου (την Τετάρτη, 18 του Απρίλη) στο Βερολίνο υπήρξε η 55η επέτειος της συνένωσης των δύο κομμάτων - Κομμουνιστικού και Σοσιαλδημοκρατικού (στις 21-22 Απρίλη 1946) στην τότε «Σοβιετική Ζώνη Κατοχής» της Γερμανίας, στο Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (SED). Πρόεδροι των δύο κομμάτων ήταν ο Βίλχελμ Πικ - αργότερα πρώτος πρόεδρος Δημοκρατίας της ΓΛΔ - και Οτο Γκρότεβολ (αντίστοιχα) επί σειρά ετών και ως το θάνατό του αντιπρόεδρος του SED και πρωθυπουργός της ΓΛΔ.

Συμβολικά οι δύο πολιτικοί ηγέτες είχαν συναντηθεί στο μέσο της σκηνής της αίθουσας του συνεδρίου και αφού έσφιξαν θερμά τα χέρια τους (μια χειρονομία που έμεινε ιστορική και έκανε το γύρο του κόσμου) δήλωσαν κάτω από τα πορτρέτα των Μαρξ, Ενγκελς και Μπέμπελ: «Ενα παλιό όνειρο έγινε πραγματικότητα: Η ενότητα της γερμανικής εργατικής τάξης» (Γκρότεβολ). Και ο Πικ επιβεβαιώνοντας απάντησε: «Αυτό είναι το νόημα της χειραψίας μας, αυτός είναι ο άγιος όρκος μας, αυτό είναι η πράξη μας. Η κοσμοϊστορική πείρα από το βάρβαρο και εξοντωτικό χιτλεροφασιστικό πόλεμο και η επιθυμία για την οικοδόμηση μιας νέας αντιφασιστικής και δίκαιης κοινωνίας, οδήγησε στην ένωση».

Η αστική «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (19 Απρίλη) υπενθυμίζει μερικά σημαντικά στοιχεία εκείνων των ημερών: Είχαν συγκεντρωθεί στην αίθουσα του «Αντμιράλ - Παλάστ» (στο κέντρο του Βερολίνου) 1.055 αντιπρόσωποι. Απ' αυτούς οι 548 ήταν του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD), μάλιστα οι 230 από τη Δύση, και οι 507 του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (KPD). Η απόφαση για την ενοποίηση των δύο κομμάτων λήφθηκε ομόφωνα. Στους τρεις - τότε - δυτικούς τομείς της πόλης, γράφει η εφημερίδα, το 82% των μελών του SPD ήταν «κατά της άμεσης ενοποίησης, αλλά το 62% ήταν υπέρ μιας συμμαχίας των δύο κομμάτων».

Αυτά είναι μερικά από τα ιστορικά γεγονότα. Ωστόσο, τα δύο προαναφερθέντα ηγετικά στελέχη του ΚΟΔΗΣΟ αισθάνθηκαν υποχρέωση να δηλώσουν: «Η ίδρυση και η διαμόρφωση του SED συντελέστηκε και με πολιτικές απάτες, εξαναγκασμούς και πιέσεις».

Οι ίδιες πρόσθεσαν ότι όσα δηλώνουν εγγράφως είναι ένα «προσωπικό ντοκουμέντο», ότι «και άλλοι πρόεδροι κομματικών οργανώσεων των (ανατολικών) κρατιδίων συμμερίζονται τις απόψεις τους», αλλά το κείμενο δεν είναι «χαρτί όλης της εθνικής διεύθυνσης του κόμματος». Προσπαθώντας να μειώσουν κάπως την εντύπωση από το «τολμηρό άλμα τους» είπαν ότι μετά τις εμπειρίες του 1933 (άνοδος στην εξουσία των φασιστών) και τις ναζιστικές βαρβαρότητες που ακολούθησαν, τόσο στην Ανατολική όσο και στη Δυτική Γερμανία υπήρξε πλατιά πίεση για μια ενωμένη εργατική τάξη, αλλά με τη «σταλινοποίηση» του ΚΚ Γερμανίας στη δεκαετία του '20 ακολούθησαν στο SED τα εξής: «Σοσιαλδημοκράτες στο SED ταπεινώθηκαν και διώχτηκαν... επίσης το ίδιο οι κριτικοί κομμουνιστές... Οι πολιτικοί πρόσφυγες (που είχαν καταφύγει) σε δυτικές χώρες και τελικά δεν ήταν λίγοι αυτοί την εποχή των ναζί είχαν κλειστεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τις ιδέες τους... Αυτοί (πλήρωσαν) με την ελευθερία τους, την υγεία τους και όχι λίγοι με τη ζωή τους».

Η Πέτρα Πάου πρόσθεσε στα παραπάνω ότι δε ζητάει από το SPD να κάνει δήλωση συγγνώμης για τις ιστορικές αμαρτίες του Λόσκε (σοσιαλδημοκράτη ηγέτη στη γερμανική επανάσταση του 1918) όταν δολοφονήθηκαν οι Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ, γιατί το κοινό κείμενό τους απευθύνεται στα μέλη του ΚΟΔΗΣΟ για να κατανοήσουν την τότε ενοποίηση των δύο κομμάτων στο Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (SED).

ΚΕΜΠΕΚ.-

Σκληρές συγκρούσεις σημειώνονταν καθόλη τη διάρκεια της νύχτας στο Κεμπέκ ανάμεσα σε ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις και σε διαδηλωτές κατά της παγκοσμιοποίησης που διαμαρτύρονται με αφορμή την έναρξη της τριήμερης Συνόδου των Αμερικανικών Κρατών.

Η βροχή από τα δακρυγόνα, ο αποκλεισμός με οδοφράγματα του κέντρου της πόλης, τα γκλομπ δεν κατάφεραν να σταματήσουν τους διαδηλωτές που έσπασαν, προς στιγμήν, και ορισμένα από τα οδοφράγματα. Την ίδια στιγμή, οι ηγέτες των 34 Αμερικανικών χωρών αναγκάζονταν να εισέλθουν στο κτίριο με μαντίλια για τα δακρυγόνα και υπό τον ήχο των ελικοπτέρων της αστυνομίας, μία ώρα αργότερα από την αναγγελθείσα.

Ενώ εντός της συνόδου, οι διαφωνίες εντείνονταν και αρκετοί ηγέτες, όπως της Βενεζουέλας και της Βραζιλίας, δήλωσαν ότι συμμερίζονται τις ανησυχίες των διαδηλωτών, η αστυνομία ενίσχυε τις δυνάμεις της ενόψει της νέας διαμαρτυρίας. Τη συμπαράστασή του στους διαδηλωτές εξέφρασε ο Κουβανός Πρόεδρος, Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος είναι και ο μοναδικός απών αφού δεν προσκλήθηκε.