Από τη Συνάντηση του Γενάρη

Από την εισηγητική ομιλία ακόμα, δόθηκε το στίγμα της αποφασιστικότητας με την οποία οι μαθητές διεκδικούν τα δίκια τους, όταν ο μαθητής Δημήτρης Βουρνάς, που έκανε την εισήγηση εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής της Αθήνας, μίλησε για τα πάμπολλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία και οι μαθητές και πρόσθεσε:

«Απέναντι σε όλα αυτά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χρησιμοποίησε πολλά κολπάκια για να μην μας βρει απέναντί της. Μας λέει ότι και καλά είναι εδώ για να ακούσει τις αγωνίες και τα αιτήματά μας. Ομως, σε κάθε μας κινητοποίηση στο υπουργείο ο υπουργός παίζει κρυφτό μαζί μας και αντί για αυτόν συναντάμε αστυνομία, κλειστές πόρτες και λαμαρίνες...

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δουλεύουν για το καλό μας. Στην πραγματικότητα όμως, η σημερινή κυβέρνηση είναι άξιος συνεχιστής των προηγούμενων κυβερνήσεων και μαζί με τους συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση κάνουν χειρότερο το σχολείο και τη ζωή μας. Εφαρμόζουν και ψηφίζουν όλους τους νόμους που εξοντώνουν τη ζωή μας, έβαλαν και την Παιδεία στο μνημόνιο, μας λένε πως για τα σχολεία μας δεν έχουν λεφτά αλλά μέσα σε μια νύχτα βρήκαν δισεκατομμύρια για τα "F-16" και το ΝΑΤΟ που δολοφονεί λαούς και παιδιά στην ηλικία μας, με αποτέλεσμα να φεύγουν κυνηγημένα από τις χώρες τους. Τα παίρνουν από εμάς και τις οικογένειές μας και τα δίνουν στους πλούσιους, κάνοντάς τους ακόμη πλουσιότερους. Για τα σχολεία μας, για παράδειγμα, δεν δίνουν αφορολόγητο πετρέλαιο, στους εφοπλιστές για τα πλοία τους όμως το δίνουν.

Προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν. Οταν οργανώνουμε τον αγώνα μας στέλνουν στα σχολεία μας αστυνομία και εισαγγελείς, σέρνουν συμμαθητές μας που αγωνίζονται στα δικαστήρια. Σε αυτά φυσικά έχουν μαζί τους και διευθυντές και κάποιους καθηγητές.

Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς δεν τσιμπήσαμε, δεν φοβηθήκαμε. Διεκδικήσαμε και διεκδικούμε το σχολείο που έχουμε ανάγκη, ζωή με δικαιώματα. Δεν τους κάναμε τη χάρη να μείνουμε φρόνιμοι, όπως θα ήθελε η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν. Σε όλα αυτά δεν είμαστε μόνοι μας. Εχουμε δίπλα μας πολλούς γονείς, εργαζόμενους, αγωνιστές καθηγητές, φοιτητές που έχουμε κοινό συμφέρον, και αυτό για μας είναι πολύ σημαντικό, γιατί μπορεί να δυναμώσει ακόμα περισσότερο τη φωνή μας, να κάνει ακόμα πιο δυνατό τον αγώνα μας».

Στην πλούσια συζήτηση που ακολούθησε, οι μαθητές έπιαναν το νήμα από την προηγούμενη δράση τους, βλέποντας την Πανελλαδική Συνάντηση ως ένα παραπάνω βήμα. Και σε αυτήν την προηγούμενη δράση σταθμός ήταν η κινητοποίησή τους στις 30 Οκτώβρη, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ο Αλέξανδρος από τα Γιάννενα, μεταφέροντας την εξής πείρα: «Μπροστά στις 30 Οκτώβρη, συζητήσαμε στα σχολεία μας πώς να οργανώσουμε τον αγώνα μας απέναντι στο νέο λύκειο, που είναι ένα εξεταστικό κέντρο. Αυτό που πήραμε από τις συζητήσεις με τα παιδιά είναι ότι όλοι εμείς ζούμε την ίδια κατάσταση και έτσι αποφασίσαμε να κατέβουμε κι εμείς στην πορεία. Ετσι λοιπόν, φτάσαμε να φτιάξουμε τη Συντονιστική Επιτροπή Ιωαννίνων. Γιατί τα προβλήματα δεν είναι μόνο σε ένα σχολείο. Ολοι οι μαθητές από κοινού, όταν είμαστε οργανωμένοι, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά».

Παράλληλα όμως, έγινε φανερό ότι οι μαθητές είναι ψυλλιασμένοι και για όσους προσπαθούν να υπονομεύσουν τους αγώνες τους. Ο Στέφανος από τον Βόλο αναφέρθηκε σε προσπάθειες είτε από εκπαιδευτικούς, είτε από στελέχη της Εκπαίδευσης, «να φοβίσουν ή να αποπροσανατολίσουν τους μαθητές και τον αγώνα τους, είτε με άμεση επίθεση, είτε με επίθεση φιλίας». Ενα τέτοιο παράδειγμα έφερε από τον Βόλο, από την πλευρά της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας και της τοπικής διοίκησης, που όπως είπε «κάλεσαν τους μαθητές σε μια κούφια συζήτηση, προσπαθώντας να τους περάσουν τη λογική της ανάθεσης», ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να αναλάβουν για λογαριασμό των μαθητών να μιλήσουν για τα προβλήματα στα σχολεία. «Εμείς απαντήσαμε - και ξέρουμε - ότι με αυτόν τον τρόπο δεν λύνονται τα προβλήματά μας. Τα προβλήματά μας λύνονται μόνο με συλλογική προσπάθεια και αγώνα από εμάς τους ίδιους τους μαθητές», πρόσθεσε.

Φυσικά, οι μαθητές στη συζήτηση αναφέρθηκαν στα προβλήματα των σχολείων, τα οποία προβλήματα είναι από τις αιχμές που τους οδηγούν σε οργάνωση και δράση και είναι λίγο - πολύ κοινά σε όλη τη χώρα. Στο πλαίσιο αυτό, η Ηλέκτρα από την Καλαμάτα μίλησε για το σχολείο της, που όπως και άλλα σχολεία έχει πολλά προβλήματα υποδομής: «Αρχικά το κτίριο αυτό είναι ακατάλληλο για μαθητές, διότι έχει ρωγμές, πέφτουν σοβάδες και δεν υπάρχει κατάλληλη θέρμανση το χειμώνα. Ως μαθητές του 6ου είχαμε πάρει κάποιες αποφάσεις και κάναμε αποχή και διαμαρτυρία στον δήμαρχο», είπε, ενώ μίλησε και για τη δράση της Συντονιστικής Επιτροπής Σχολείων Καλαμάτας, τις κινητοποιήσεις που οργάνωσε, και την ανάγκη του συντονισμού με άλλες Επιτροπές, για να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα στον αγώνα τους.

Αντίστοιχα, ο Αλκης από ΕΠΑΛ της Αθήνας είπε: «Κάναμε μια κατάληψη που διήρκεσε 6 μέρες, με αιτήματα που αφορούσαν το γενικότερο πλαίσιο των ΕΠΑΛ, αλλά και προβλήματα που αφορούν το δικό μας σχολείο, όπως το ότι δεν έχουμε τάξεις και κάνουμε μάθημα στο γραφείο των καθηγητών, το ότι είμαστε αναγκασμένοι να πηγαίνουμε στο 1ο ΕΠΑΛ Αθήνας προκειμένου να κάνουμε τις εργαστηριακές ώρες, γιατί στο σχολείο μας δεν υπάρχουν καν εργαστήρια»!

Ομως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα σχολεία τους δεν είναι ανεξάρτητα από όλα αυτά που ζουν στο σπίτι τους, από τις έγνοιες που έχουν οι εργαζόμενοι γονείς τους και από τους δικούς τους αγώνες. Είπε χαρακτηριστικά η Ιωάννα από το Ηράκλειο Κρήτης: «Την ίδια στιγμή που παίρνουν δισεκατομμύρια ευρώ από τους γονείς μας, που κινδυνεύουν τα σπίτια τους λόγω των πλειστηριασμών και τα χωράφια για τους αγρότες, η κυβέρνηση χρηματοδοτεί το ΝΑΤΟ για να σκοτώνει λαούς». Κι αντίστοιχα ο Χρήστος από την Πρέβεζα μίλησε για τη δράση των μαθητών της περιοχής τον τελευταίο χρόνο, που δεν περιορίζεται στα σχολεία, αλλά απλώνεται και σε εργατικές απεργίες, στήριξη των μπλόκων των αγροτών, πρωτοβουλίες καλωσορίσματος των προσφυγόπουλων κ.ά., σημειώνοντας ότι «ο αγώνας της νεολαίας πρέπει να βαδίζει και με τους αγώνες των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην κυβέρνηση, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ. Οπως η κυβέρνηση βάζει εμπόδια στους εργάτες για να μην σηκώσουν κεφάλι, έτσι και στους μαθητές βάζει εμπόδια στη μόρφωσή τους. Για να πετύχουμε και να πραγματοποιήσουμε τα δίκαια αιτήματά μας, χρειάζεται να παλέψουμε κοινά με τους γονείς μας, τους εργάτες».

Ιδιαίτερα απασχόλησε τη συζήτηση και το θέμα της Εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων, και μια σχετική πείρα μετέφερε στην Πανελλαδική Συνάντηση ο Ορέστης από τη Θεσσαλονίκη: «Μας απασχόλησε ήδη από την αρχή της περσινής χρονιάς το ζήτημα του Προσφυγικού, καθώς είχε ανακοινωθεί πως τα σχολεία του δήμου θα υποδέχονταν πρόσφυγες μαθητές. Αποφασίσαμε το καλωσόρισμά μας να είναι θερμό, οπότε συμφωνήσαμε από κοινού το 15μελές με τον Σύλλογο Γονέων να οργανώσουμε συναυλία με αφορμή αυτό το γεγονός. Καταλήξαμε η εκδήλωση του σχολείου να είναι διήμερη, όπου η πρώτη μέρα θα ήταν αφιερωμένη στην προσφυγιά, ενάντια στον πόλεμο και τον φασισμό (...) Μέλη του 15μελούς, μαζί με πρωτοπόρους μαθητές, ανέλαβαν να προπαγανδίσουν την εκδήλωση δημιουργώντας αφίσες, προσκλήσεις, πανό, ενώ παράλληλα μαζέψαμε διάφορα είδη όπως ρούχα, τρόφιμα, για να τα δώσουμε στους πρόσφυγες. Την ίδια στιγμή έκαναν προσπάθεια να χύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο διάφορα εθνικιστικά στοιχεία, με την μάσκα των δήθεν αγανακτισμένων γονιών (και κάποιων ελάχιστων μαθητών), υποστηρίζοντας πως οι πρόσφυγες μαθητές αποτελούν κίνδυνο για τα παιδιά του δήμου. Η προσπάθειά τους όμως έπεσε στο κενό. Η απάντησή μας απέναντί τους ήταν μαζική και η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία».

Οι μαθητές μέσα από τη Συνάντηση άντλησαν αισιοδοξία και δύναμη που εκπορεύονται από τον συντονισμό και τη συλλογικότητα, και όπως είπε ο Γιάννης από ΕΠΑΛ του Ηρακλείου, «όλο αυτό γίνεται για να ενημερωθούν όλα τα σχολεία της Ελλάδας και για να ακουστούν κι όχι να μείνουν όλα αυτά εδώ. Και μην ξεχάσετε όταν φύγετε από εδώ, πως όλο αυτό είναι για το δικό μας μέλλον».