Η νέα «έκθεση συμμόρφωσης» (compliance report) που συντάσσει η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με τον κύκλο της 3ης «αξιολόγησης», ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με τα επιπλέον 82 προαπαιτούμενα της αμέσως προσεχούς περιόδου, θα αποτελέσει τη βάση της συζήτησης στο Γιούρογκρουπ, που συνεδριάζει την ερχόμενη Δευτέρα στις Βρυξέλλες.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα, με φόντο βέβαια το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης» και των αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονταν σε αυτήν, οι «οίκοι αξιολόγησης» αναμένεται να προχωρήσουν σε κάποια περιορισμένη «αναβάθμιση», ενώ παράλληλα ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους θα «τρέξει» την έκδοση κρατικού ομολόγου, πιθανώς 7ετούς διάρκειας.

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, η αποκατάσταση της «πιστοληπτικής αξιοπιστίας» στα επίπεδα που υπήρχαν πριν από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, ώστε το κεφάλαιο να δανείζεται με ευνοϊκότερους όρους, έχει να διανύσει μπόλικο δρόμο, ενώ σημαίνει και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των μέτρων.

Την ίδια ώρα το ΔΝΤ, στο πλαίσιο της «εποικοδομητικής συμμετοχής όλων των εταίρων», αναμένεται να ξεκινήσει τη δική του (πρώτη από την πλευρά του) «παράλληλη αξιολόγηση», που βέβαια θα έρθει να «κουμπώσει» με αυτές της Ευρωζώνης, έχοντας στο επίκεντρο τις νεότερες εκτιμήσεις αναφορικά με το ύψος των ματωμένων πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς για τη διετία 2019 - 2020. Να σημειωθεί ότι το «συμπληρωματικό μνημόνιο» με την πλευρά της Ευρωζώνης εμπεριέχει και την πρόσθετη «ρήτρα» του ΔΝΤ σχετικά με την ταχύτερη κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, για την περίπτωση που δεν «βγαίνουν» οι στόχοι τους γύρω από τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί αναμένεται να τεθούν και στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ (20 - 22 Απρίλη), με άξονα το «νέο» εποπτικό πλαίσιο, το «προληπτικό πρόγραμμα» χρηματοπιστωτικής στήριξης προς το ελληνικό κράτος και βέβαια τη διαχείριση του κρατικού χρέους.

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω θα έρθουν να «κουμπώσουν» με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Τα «δημοσιονομικά μεγέθη» της επόμενης περιόδου θα ενσωματωθούν και στο υπό διαμόρφωση νέο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2022», που αναμένεται να κατατεθεί την άνοιξη του 2018, ως πρόσθετη «δικλίδα ασφαλείας», με βάση και τις όποιες «υποδείξεις» από την πλευρά του ΔΝΤ.

Σε κάθε περίπτωση, στο κεντρικό πλάνο και ως μόνιμο προαπαιτούμενο προβάλλει το ζήτημα της αποτελεσματικής διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων και βέβαια σε μαζική κλίμακα, με γνώμονα τους στόχους που έχουν θέσει οι τράπεζες για τη διετία 2018 - 2019.

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, οι κυριότερες «προκλήσεις» των ελληνικών τραπεζικών ομίλων για το 2018 αφορούν την «εφαρμογή του Διεθνούς Προτύπου Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης 9» (αυτό αυξάνει τις κεφαλαιακές ανάγκες τους), την «αυστηροποίηση στο χειρισμό των προβλέψεων για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων», καθώς βέβαια και με τη διενέργεια «πανευρωπαϊκής άσκησης προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων» (stress test) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Σε ό,τι αφορά τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια, εκκινούν και οι διεργασίες αναφορικά με την «αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας» του υπάρχοντος νομικού πλαισίου περί «αφερεγγυότητας των νοικοκυριών», καθώς σύμφωνα με το «συμπληρωματικό μνημόνιο», με ορόσημο το Φλεβάρη του 2018 ο νόμος 3869/2010 (νόμος Κατσέλη) θα έχει τροποποιηθεί.

Ταυτόχρονα, χτεσινά δημοσιεύματα «ξαναζέσταιναν» τα σενάρια ότι οι τραπεζίτες ζητάνε από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και από τους δανειστές να ισχύσουν σημαντικές φοροαπαλλαγές (σε ΕΝΦΙΑ και φόρο μεταβίβασης) για τα ακίνητα που θα περιέλθουν στην κατοχή τους μετά τη γενίκευση των πλειστηριασμών, ως ένα ακόμα στοιχείο για να διευκολυνθεί το «ξεσκαρτάρισμα» των «κόκκινων» δανείων.

Την ίδια ώρα, στη «μεγάλη εικόνα» προβάλλουν οι διεργασίες και η ενδοκαπιταλιστική διαπάλη αναφορικά με τα ζητήματα που αφορούν στην «εμβάθυνση της ΟΝΕ».

Σε αυτό το φόντο, ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος, σε άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde», υπογραμμίζει ότι «η ιδέα της δημιουργίας κάποιας μορφής αυτόματου σταθεροποιητή για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, είτε μέσω πρόσθετων επενδύσεων, όταν ένα κράτος - μέλος αντιμετωπίζει ένα ασύμμετρο σοκ, όπως προτείνουν οι Γάλλοι, είτε μέσω ενός συστήματος καταπολέμησης της ανεργίας, όπως υποστηρίζουν οι Ιταλοί, θα συμβάλει στη σταθερότητα της πραγματικής οικονομίας».

«Δυστυχώς», όπως είπε, «η χορηγούμενη βοήθεια θα έχει περισσότερο τη μορφή δανείου και όχι τη μορφή αλληλεγγύης άλλων κρατών - μελών προς μια οικονομία που αντιμετωπίζει προσωρινά μεγαλύτερες δυσκολίες». Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ευ. Τσακαλώτος, για λογαριασμό των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, ουσιαστικά καλεί την ΕΕ να προχωρά σε άμεσες κεφαλαιακές ενισχύσεις, με στόχο να συγκρατηθεί η οικονομική δραστηριότητα.

Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας (Bundesbank), Γ. Βάιντμαν, αναφορικά με τις προτάσεις της Κομισιόν για την «εμβάθυνση», επισημαίνει ότι «δεν ενισχύονται οι δημοσιονομικοί κανόνες και ταυτόχρονα εισάγονται επιπρόσθετα στοιχεία κοινής ανάληψης χρεών στην Ευρωζώνη», λέγοντας πως «αυτό δεν θωρακίζει τη νομισματική ένωση για το μέλλον». Παράλληλα, έδειξε και πάλι στην κατεύθυνση άρσης των μέτρων «νομισματικής χαλάρωσης» που εφαρμόζει η ΕΚΤ.

Παράλληλα, ομάδα Γάλλων και Γερμανών οικονομολόγων επιχειρούν να γεφυρώσουν τις αντιθέσεις των κυβερνήσεών τους γύρω από τα ζητήματα της «εμβάθυνσης», ειδικότερα σε ό,τι αφορά την πρόταση της γαλλικής κυβέρνησης για «μεγαλύτερο καταμερισμό των κινδύνων» μεταξύ των κρατών - μελών και της γερμανικής για «περισσότερη δημοσιονομική πειθαρχία». Η πρόταση των συγκεκριμένων αστικών επιτελείων, μεταξύ άλλων, εστιάζει στη διαμόρφωση ενός «ασφαλούς ομολόγου» της Ευρωζώνης, το οποίο θα προσφέρει στους επενδυτές μία «εναλλακτική επιλογή» σε σχέση με τα κρατικά ομόλογα. Ουσιαστικά πρόκειται για μορφή «διάχυσης κινδύνων».