Σημειώνουν οι συντελεστές σχετικά με το έργο: «Πέντε γυναίκες, πέντε αδερφές, συνομιλούν, συγκρούονται, μοιράζονται, αλληλεπιδρούν. Γυναίκες της δεκαετίας του '30 επικοινωνούν και ζωντανεύουν μπροστά μας, φέρνοντάς μας κοντά σε μια άλλη εποχή αλλά και πιο κοντά στη σημερινή. Πέντε γυναίκες με διαφορετική κοινωνική εξέλιξη η καθεμιά, παρά την κοινή τους προέλευση, φανερώνουν μια γκάμα αντιλήψεων, αξιακών συστημάτων και τρόπου ζωής που εκφράζεται μέχρι σήμερα.

Τι είναι αυτό που τις εγκλωβίζει, πώς σκέφτεται τελικά μια γυναίκα, πώς νιώθει, πώς αντιδρά; Πώς αντιμετωπίζει τον έρωτα και τον γάμο; Είναι στη φύση της να λειτουργεί έτσι; Ποια η διέξοδος; Ολες αυτές οι απορίες για την πραγματική φύση της γυναίκας δεν αφορούν το ένα από τα δύο φύλα, αλλά τον άνθρωπο που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης της κοινωνίας. Ο λόγος της Γαλάτειας Καζαντζάκη, διεισδυτικός και επίκαιρος όσο ποτέ, αξίζει να ακουστεί».

Η ταυτότητα της παράστασης: Σκηνοθεσία: Πέρης Μιχαηλίδης. Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελεάννα Γρηγορίου. Ενδυματολόγος: Δέσποινα Χειμώνα. Μουσική επιμέλεια: Ελσα Στουρνάρα, Βασιλική Σαραντοπούλου.

Παίζουν: Δήμητρα Μπάσιου, Βασιλική Σαραντοπούλου, Κατερίνα Σούλη, Βιβή Τάγαρη, Δώρα Χάγιου. Συμμετέχει η μουσικός Ελσα Στουρνάρα με το ακορντεόν της.

Η είσοδος είναι ελεύθερη με προαιρετική συνεισφορά.

Στο μουσικό του ταξίδι ο Μάκης Σεβίλογλου θα μας θυμίσει τραγούδια από τους προσωπικούς του δίσκους, «Γλυκό μεθύσι», «Αγκυρες», «Παράθυρο ανοιχτό» και θα φτάσει στο σήμερα και στην καινούρια του δισκογραφική δουλειά, «Ανάποδη Ψυχή», στην οποία συμμετέχουν ο Βασίλης Καρράς, ο Σόλων Λέκκας και η Χρύσα Μωραΐτη.

Θα ακούσουμε τραγούδια που γνωρίσαμε από τον ίδιο, αλλά και από τις συνεργασίες του με την Χαρούλα Αλεξίου, τον Δημήτρη Μητροπάνο, την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Βασίλη Καρρά και άλλους, καθώς και ανέκδοτα τραγούδια. Γνωστές, αγαπημένες μελωδίες, άλλων δημιουργών της ελληνικής μουσικής σκηνής, κάνοντας ένα μεγάλο μουσικό περίπατο, «Απ' τα καινούρια στα παλιά κι ανάποδα»...

Παρέα στη σκηνή με την Κωνσταντίνα Πάλλα και με τους Δημήτρη Λάππα στην κιθάρα και το μπουζούκι, Θάνο Σταυρίδη στο ακορντεόν, Μάριο Μακρή στην ακουστική κιθάρα, Μιχάλη Δάρμα στο κοντραμπάσο. Ωρα έναρξης 22.30.

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, από το Σάββατο 3 Φλεβάρη, στο «ΑΝΟΔΟΣ LiveStage» (Πειραιώς 183 και Πάλλαντος 38, τηλ: 210 3468100) περνάει από «Οντισιόν» και μας συστήνεται από το μηδέν, ξανακάνει όλο τον κύκλο της μέχρι τώρα καριέρας της, κάνοντας στάση στα σημεία που εκείνη την χαρακτήρισαν ή την σημάδεψαν και επιπλέον τα καινούρια της τραγούδια από το νέο της άλμπουμ, που κυκλοφορεί μέσα στο Φλεβάρη, που θα παιχτούν και θα ακουστούν για πρώτη φορά live. Μαζί της, 6 ηθοποιοί που χορεύουν και τραγουδάνε και γίνονται μέρος όλου αυτού του παζλ.

Σκηνοθεσία - κείμενα: Μίνως Θεοχάρης. Επιμέλεια Προγράμματος: Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μίνως Θεοχάρης, Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Ενορχήστρωση: Δημήτρης Μπαρμπαγάλας. Φωνητικός σχεδιασμός - μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου. Βοηθός σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη. Σκηνογράφος: Γιάννης Αρβανίτης. Xορογραφίες Φλαμένκο: Ελένη Γιαννοπούλου. Οργάνωση παραγωγής: Κατερίνα Παπαδοπούλου.

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Κατερίνα Αθανασιάδη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Μαρία Δελετζέ, Αυγουστίνος Κούμουλος, Λάμπρος Κτεναβός, Μιχάλης Ζέκης. Οι μουσικοί: Δημήτρης Μπαρμπαγάλας: Κιθάρες, Βαχάν Γκλαστυάν: Πνευστά, Νίκος Πασσαλίδης: Εγχορδα, Βασίλης Νησόπουλος: Μπάσο, Μιχάλης Καπιλίδης: Ντραμς, Γιάννης Οικονομίδης: Τρομπέτα, Στάθης Ανινος: Πλήκτρα. Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλης. Ηχοληψία: Μπράιαν Κουν - Δημήτρης Σαμαράς.

Συμμετέχουν: Η Καλλιόπη Βέττα, με την οποία ο συνθέτης συνεργάζεται για πρώτη φορά, και ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, που είχε τραγουδήσει στο παρελθόν τα ορατόρια του συνθέτη «Σκοτεινή Πράξη» και «Αντιγόνη». Φραντς Σεστάνι, βιολί, Βαγγέλης Νίνα, τσέλο, Μιχάλης Γρηγορίου, πιάνο.

Στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστούν τα δύο νέα έργα του συνθέτη, ενώ στο δεύτερο μέρος θα ακουστούν οι κύκλοι «Μωβ»(σε ποίηση Βαλαωρίτη, Σικελιανού και Μαβίλη) και«Purple»(σε σονέτα του Σαίξπηρ στο αγγλικό πρωτότυπο), για πιάνο, βιολί, τσέλο και βαρύτονο. Στο πιάνο ο Μιχάλης Γρηγορίου.

Ο Mιχάλης Γρηγορίου, με την ευκαιρία αυτής της συναυλίας, σημειώνει: «Δεν λειτουργώ σαν ένας συνθέτης που "μελοποιεί" στίχους - ένας όρος που με απωθούσε ανέκαθεν, καθώς παραπέμπει συνειρμικά και σε ένα "μουσικό μπογιάτισμα" της ποίησης - αλλά περισσότερο σαν σκηνοθέτης, σαν σκηνογράφος και σαν φωτιστής νοημάτων που αντιμετωπίζει κάθε ποίημα σαν ένα σενάριο ή σαν λιμπρέτο. Και καθώς κάθε ποίημα αξιώνει μια διαφορετική "σκηνοθετική" και "σκηνογραφική" προσέγγιση, γι' αυτό επιτρέπω στον εαυτό μου να αντλεί από ένα πλήθος στυλιστικών επιδράσεων, που ανήκουν βέβαια στα προσωπικά μου βιώματα και που μπορεί να ξεκινάνε από την Αναγέννηση και το Μπαρόκ, να περνάνε από τον Σούμαν ή τον Ραχμάνινωφ, ή τον Χατζιδάκι, να αγγίζουν ίσως το ρεμπέτικο και να φτάνουν ενίοτε μέχρι την avant garde».