- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
«Τραμπ εναντίον όλων» έγραφε χτες η «Αυγή», αναπαράγοντας, μεταξύ άλλων, και το κάλεσμα του Μπ. Ομπάμα για διαδηλώσεις «υπέρ της δημοκρατίας». Τα καλέσματα αυτά, μαζί με πολλά παρόμοια τις τελευταίες μέρες, προσπαθούν περίτεχνα να δημιουργήσουν ένα δίπολο, που από τη μία θα είναι οι «δημοκρατικές δυνάμεις» όλου του κόσμου και από την άλλη «μη δημοκρατικοί» πολιτικοί όπως ο Ντ. Τραμπ. Βεβαίως, στις «δημοκρατικές δυνάμεις» τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ εκτός από τον Μπ. Ομπάμα περιλαμβάνουν και την πολυεθνική «Starbucks», αλλά και επιχειρήσεις - κολοσσούς όπως την «Αmazon», που διαμαρτύρονται για την αντιμεταναστευτική πολιτική Τραμπ. Αλλωστε, όπως διαβάσαμε στο σάιτ του ΣΥΡΙΖΑ, «άνθρωποι από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις» διαδηλώνουν εναντίον του. Αλίμονο όμως αν η απάντηση της εργατικής τάξης και των λαών όλου του κόσμου, σε βαθιά αντιδραστικές πολιτικές υποστήριξης του κεφαλαίου, όπως του νέου Αμερικανού Προέδρου, μπορούσε να δοθεί σε συμπαράταξη με το ίδιο το κεφάλαιο και αστούς εκπροσώπους του, που είναι η πηγή της αντίδρασης. Τέτοια καλέσματα κύριο στόχο έχουν να αθωώσουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, φορτώνοντας τα δεινά που προκαλεί σε κάποιους «ιδιόρρυθμους» - «αντιδημοκράτες» - αστούς πολιτικούς. Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνιά τόσο για την οργάνωση των «δημοκρατικών δυνάμεων» ενάντια στον Τραμπ, μπορεί να ξεκινήσει από τον συγκυβερνήτη του Π. Καμμένο, που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί αποθεώνει τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ...
«Σοκαρισμένοι» εμφανίζονται διάφοροι αρθρογράφοι των εφημερίδων και του διαδικτύου από το γεγονός ότι Ελληνες επιχειρηματίες ιδρύουν εταιρείες με έδρα τη Βουλγαρία και στη συνέχεια προσλαμβάνουν Ελληνες εργαζόμενους, τους οποίους όμως απασχολούν στην Ελλάδα και τους πληρώνουν με μισθούς Βουλγαρίας ή ακόμα και με κουπόνια. Μάλιστα, ο πόνος όσων ασχολήθηκαν με το θέμα είναι ότι με τον τρόπο αυτό, το ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας χάνει πολύτιμες εισφορές. Αν ψάξει κανείς πίσω στο χρόνο, θα ανακαλύψει ότι οι ίδιοι που σήμερα διαμαρτύρονται για την εγκατάσταση επιχειρήσεων στη Βουλγαρία και τα κόλπα με την απασχόληση του εργατικού δυναμικού, είναι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια πανηγύριζαν για τις άμεσες ξένες επενδύσεις ελληνικών κεφαλαίων στη γείτονα χώρα και τη συνεισφορά τους στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Από τότε βέβαια κύλισε πολύ νερό στ' αυλάκι...
Το 2007 η Βουλγαρία έγινε μέλος της ΕΕ. Με αυτόν τον τρόπο, θωράκισε και ενίσχυσε την αντεργατική της νομοθεσία, έγινε κοινωνός των τεσσάρων ελευθεριών κίνησης, που σε συνδυασμό με άλλες συνθήκες για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων και την απασχόληση του εργατικού δυναμικού, δίνουν την ευκαιρία στους Ελληνες «αετονύχηδες» επιχειρηματίες να κάνουν τις δουλειές τους «καθαρά» και «νόμιμα», για να αυξάνουν τα κέρδη τους από την εκμετάλλευση φτηνότερης εργατικής δύναμης. Επομένως, ας αφήσουν την κλάψα. Ο πόνος τους δεν είναι για τους εργαζόμενους, που έφτασαν να δουλεύουν και στην Ελλάδα με μισθούς πείνας, ενώ οι πληρωμές με κουπόνια αντί για μισθό είναι και εδώ γενικευμένο φαινόμενο. Αλλωστε, το ομολογούν και οι ίδιοι ότι για τα αφεντικά νοιάζονται. Γι' αυτό οι παρεμβάσεις τους καταλήγουν στο αίτημα να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και να δοθούν κίνητρα, προκειμένου να γίνει πιο φιλικό το επιχειρηματικό περιβάλλον και να «επαναπατριστούν» επιχειρήσεις που μεταναστεύουν.
1929 Οι μεταλλωρύχοι της Γαλλικής Εταιρίας του Λαυρίου κηρύσσουν απεργία με αίτημα αρχικά την αύξηση μισθών, που θα διαρκέσει 47 μέρες και θα αναδειχθεί σε μια από τις πιο μαχητικές απεργίες της περιόδου. Η κυβέρνηση Βενιζέλου κινητοποιεί σύσσωμο τον κατασταλτικό μηχανισμό. Στις 7/2 η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά των απεργών, δολοφονεί τον εργάτη Γιώργο Συρίγο και τραυματίζει 33. Γενική απεργία διαμαρτυρίας κηρύσσεται σε όλο το Λαύριο, ενώ 7.000 εργάτες παίρνουν μέρος στην κηδεία του δολοφονημένου.
1936 Πεθαίνει ο στρατιωτικός και πολιτικός Γεώργιος Κονδύλης. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας (1/10-30/11/1935), θέση στην οποία αυτοδιορίστηκε έπειτα από πραξικόπημα. Στη διάρκεια της σύντομης θητείας του επανέφερε το βασιλιά με νόθο δημοψήφισμα (στο δημοψήφισμα αυτό «ψήφισαν» 97,88% υπέρ της βασιλευομένης δημοκρατίας και 2,12% υπέρ της αβασίλευτης).
1946 Ο εκπρόσωπος της Σοβιετικής Ενωσης στον ΟΗΕ Αντρέι Γκρομίκο, μιλώντας για το ελληνικό ζήτημα στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού, καταγγέλλει ότι αιτία της κατάστασης στην Ελλάδα είναι η παρουσία των βρετανικών στρατευμάτων και απαιτεί, εκ μέρους της σοβιετικής κυβέρνησης, την άμεση και χωρίς όρους αποχώρησή τους.
1962 Ο Νίκος Ζαχαριάδης ταχυδρομεί στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα επιστολή που απευθυνόταν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικείου Αθήνας και στην οποία έγραφε: «Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν εκκρεμούν ενάντιά μου κατηγορίες για την κομμουνιστική, επαναστατική μου δράση ενάντια στην αστοτσιφλικάδικη Αντίδραση και στην υποδούλωση της Ελλάδας στον ξένο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πιστεύω ότι, στις κρίσιμες στιγμές που περνά ο λαός και η Ελλάδα, και η παραμικρή συμβολή στον αγώνα του ελληνικού λαού για τη Δημοκρατία, την Ειρήνη, την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό, για την υπεράσπιση της τύχης και των επαναστατικών παραδόσεων του λαού μας, είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. Εφ' όσον ενάντιά μου εκκρεμούν κατηγορίες και εφόσον θα μου επιτραπεί, είμαι έτοιμος να γυρίσω στην Ελλάδα για να τις αντιμετωπίσω και ανατρέψω ακόμα μια φορά και μπροστά στην καραμανλική (ελληνική) δικαιοσύνη, για να επιβεβαιώσω ακόμα μια φορά την απόλυτη προσήλωσή μου στην υπόθεση του λαού που με γέννησε, ανέδειξε και μου 'δωσε την τιμή να με συγκαταλέξει στις γραμμές του σαν αγωνιστή του». Η επιστολή δεν έφτασε στον Ελληνα πρέσβη. Ετσι, στις 10/3 ο Ν. Ζαχαριάδης την παρέδωσε προσωπικά στον ίδιο. Στις 8/4/1962 του δόθηκε κατηγορηματικά αρνητική απάντηση.
1966 Μεγάλη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ στα Προπύλαια με συνθήματα «1-1-4», «έξω οι χαφιέδες από τα πανεπιστήμια» κ.ά.
1971 Συνέρχεται η 15η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1-6/2/1971), με θέματα α) την κατάσταση στην Ελλάδα και τα καθήκοντα των κομμουνιστών, β) τροποποιήσεις στο Πρόγραμμα και γ) τροποποιήσεις στο Καταστατικό του Κόμματος. Η Ολομέλεια ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με το ζήτημα της συσπείρωσης των αντιδικτατορικών δυνάμεων για την αποτελεσματικότερη πάλη κατά της Χούντας, ενώ αποφάσισε την αναβολή του 9ου Συνεδρίου, καθώς και το συνυπολογισμό στην κομματική ηλικία των μελών του ΚΚΕ και του χρόνου που ήταν στην ΕΔΑ κ.ά.
1973 Συνεχίζοντας τις κινητοποιήσεις τους κατά του Καταστατικού Χάρτη της Χούντας για την Παιδεία και τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας, οι σπουδαστές του Μετσόβιου Πολυτεχνείου κηρύσσουν αποχή από τα μαθήματά τους. Η αποχή γενικεύεται σύντομα σε όλες τις σχολές του Πολυτεχνείου.
1977 Εφαρμόζεται η εγκύκλιος, σύμφωνα με την οποία όλα τα δημόσια έγγραφα στην Ελλάδα θα συντάσσονται πλέον στη Δημοτική.
