Συμφωνώ με τις Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Σωστά περιγράφεται στον πρόλογο των Θέσεων ως βασικός ο στόχος των Θέσεων για το ολόπλευρο ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό ατσάλωμα του Κόμματος και της Νεολαίας του ως Κόμματος της επαναστατικής ανατροπής.

Θέλω να συμβάλω και εγώ στον προσυνεδριακό διάλογο, μεταφέροντας την εμπειρία από την παρέμβασή μας σε παιδιά μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στο 6ο Διαμέρισμα του δ. Αθήνας, στην Κυψέλη και τον Αγιο Παντελεήμονα. Στην περιοχή συγκεντρώνονται «παλαιότεροι» οικονομικοί μετανάστες από διάφορες χώρες (Βαλκάνια, Ανατολική Ευρώπη, Αφρική, Μέση Ανατολή, Νοτιοανατολική Ασία), υπάρχουν μαζικοί χώροι νεολαίας (π.χ. σχολεία) που τα μεταναστόπουλα είναι πλειοψηφία. Αρα, λόγω της συγκέντρωσης αλλά κυρίως από κοινωνικοταξική σκοπιά (πλειοψηφία οι φτωχές εργατικές οικογένειες) η παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ σε αυτά τα παιδιά είναι βασική πλευρά της οικοδόμησης και της στρατολογίας. Παρέμβαση η οποία έχοντας στο επίκεντρό της το Πρόγραμμα του Κόμματος, άλλες επεξεργασίες, θα έχει αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο κόντρα στη γραμμή της αστικής τάξης που λέει από τη μια κοσμοπολιτισμός και από την άλλη αστικός εθνικισμός έως και φασιστικές - ρατσιστικές αντιλήψεις, που βρίσκουν έδαφος και σε Ελληνόπουλα και σε μεταναστόπουλα. Εχουμε μετρήσει βήματα στη δουλειά μας, προκύπτουν όμως νέα καθήκοντα και με βάση τις δυνατότητες που έχουν φανεί.

Ποια είναι τα κεντρικά ζητήματα που απασχολούν, δυνατότητες που προκύπτουν από τη παρέμβασή μας

Α) Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είναι το βασικό ζήτημα που απασχολεί, πιο έντονα τον τελευταίο 1,5 χρόνο, καθώς στα σχολεία της περιοχής συγκεντρώνονται μετανάστες που προέρχονται από χώρες που είχαν ή έχουν πόλεμο. Προγραμματίσαμε εκδήλωση με θέμα τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας υπήρχε ανταπόκριση, άνοιγε συζήτηση. Προβάλαμε τα αιτήματα που έχει βάλει το Κόμμα, τα οποία βοηθούσαν να ανοίξει η συζήτηση, προσέδιδαν κύρος και εμπιστοσύνη στο Κόμμα, μας έβγαζαν μπροστά στην αντιπαράθεση με άλλες δυνάμεις (κυβέρνηση - Υπ. Παιδείας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΚΕΕΡΦΑ, αναρχικούς). Φάνηκε ότι υπήρχε έδαφος να βαθύνουμε τη συζήτηση, προέκυψε η ανάγκη να απαντήσουμε σε ερωτήματα που μπήκαν από παιδιά: «γιατί γίνεται ο πόλεμος», «θα γίνει και εδώ», και κυρίως «θα σταματήσει ο πόλεμος - μπορεί να υπάρχει κοινωνία χωρίς πόλεμο». Αντίστοιχα δουλέψαμε μπροστά στο Μαθητικό Φεστιβάλ της περιοχής και στο Φεστιβάλ Ελλήνων και Μεταναστών Εργατών. Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία ήρθαμε σε επαφή με παιδιά που δυσκολευόμασταν να προσεγγίσουμε πριν, αποκτήσαμε καλύτερη εικόνα για το τι προβληματίζει αυτά τα παιδιά, κάποια συσπειρώθηκαν με την ΚΝΕ. Φάνηκε δηλαδή ότι υπάρχουν δυνατότητες στο βαθμό που εμείς κατακτάμε ένα υψηλότερο βαθμό κατανόησης της ουσίας των εξελίξεων, ώστε να μπορούμε να δώσουμε με απλά λόγια ότι ο πόλεμος είναι σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλισμού, ότι η ιμπεριαλιστική ειρήνη προετοιμάζει πολέμους, ότι υπάρχει διέξοδος από τη σημερινή βαρβαρότητα που βρίσκεται στο επαναστατικό πέρασμα της εξουσίας στην εργατική τάξη, άρα και ποια είναι η στάση που πρέπει να κρατάει σήμερα η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία.

Β) Η πλειοψηφία των παιδιών αυτών, παρότι πολλοί είναι μετανάστες δεύτερης γενιάς, έχουν γεννηθεί εδώ δηλαδή, δεν θεωρούν την Ελλάδα χώρα τους. Υπάρχει η λογική του «δεν με ενδιαφέρει και πολύ τι γίνεται στην Ελλάδα». Αυτό ενισχύεται γιατί οι περισσότερες οικογένειες έχουν συγγενείς σε άλλες χώρες, οπότε πολλοί είναι αυτοί που λένε θα πάω π.χ. Σουηδία, ΗΠΑ ή αλλού που «είναι καλύτερα, θα βρω δουλειά». Με βάση αυτές τις αντιλήψεις μπορεί να ανοίγει η κουβέντα για το τι είναι καπιταλισμός ή ότι τα μέτρα και η άσχημη κατάσταση για την εργατική οικογένεια δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, όμως αντικειμενικά αυτές οι αντιλήψεις μπαίνουν εμπόδιο στην οργάνωση του αγώνα αυτών των νέων όσο είναι στην Ελλάδα από τη στιγμή που έχουν στο μυαλό τους ότι θα φύγουν.

Αλλα ζητήματα

Α) Σε σχέση με τη χώρα καταγωγής: Μια πρώτη βασική δυσκολία είναι η γλώσσα. Μπορεί αρκετοί να μιλούν 2 ή 3 γλώσσες, όμως δεν ξέρουν να διαβάσουν και να γράψουν καλά ελληνικά, γεγονός που βάζει εμπόδιο ακόμα και στην εξόρμηση καθώς η ανακοίνωσή μας, τους είναι πολλές φορές δυσνόητη.

Παίζει επίσης ρόλο το επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού και οι αστικοί εκσυγχρονισμοί καθώς και η κατάσταση και η ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα καταγωγής. Για παράδειγμα υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους μετανάστες από Ανατολική Ευρώπη με μετανάστες από άλλες χώρες. Και βέβαια υπάρχει πρόσθετη δυσκολία να εμπνεύσουμε τέτοια παιδιά με τις ηρωικές στιγμές του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος (π.χ. ΔΣΕ).

Β) Χρειάζεται καλύτερη μελέτη πως κάθε στιγμή επιδρούν οι εξελίξεις πιο συγκεκριμένα σε αυτά τα παιδιά. Για παράδειγμα, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που είναι σε εξέλιξη, όντως προβλημάτιζε και προβληματίζει, φαίνεται ότι έχουμε τη δυνατότητα να δουλέψουμε με τη στρατηγική μας, όμως από ένα σημείο και μετά, ειδικά μετά την έξαρση εθνικιστικών αντιλήψεων (π.χ. ισλαμοποίησης της Ελλάδας), εντοπίσαμε φόβο και μάζεμα, που σχετίζεται και με το γεγονός ότι πολλοί μπορεί να μην έχουν χαρτιά και φοβούνται την απέλαση. Είναι ζητήματα που έγκαιρα πρέπει να εντοπίζουμε, γιατί χρειάζονται ειδικά μέτρα για την αντιμετώπισή τους.

Γ) Ο ρόλος μηχανισμών του αστικού κράτους, της εκκλησίας, συνδέσμων οπαδών και που στοχεύουν, μέσα από διαφορετικά κανάλια, στην ενσωμάτωση των παιδιών αυτών στο σύστημα.

Για την παρέμβασή μας το επόμενο διάστημα

Το σύνολο του περιεχομένου της παρέμβασής μας δίνεται από τις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου και βέβαια από το Πρόγραμμα του Κόμματος. Οι Θέσεις ενισχύουν ακόμα παραπέρα το ιδεολογικό - πολιτικό οπλοστάσιό μας μπροστά στα σύνθετα καθήκοντα που έχουμε Κόμμα - ΚΝΕ μπροστά μας να φέρουμε εις πέρας.

Τα βασικά ζητήματα που πρέπει να προσανατολιστούμε σε σχέση με την παρέμβασή μας στους μετανάστες είναι κατά τη γνώμη μου:

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Είναι ζήτημα που απασχολεί. Υπάρχει έδαφος να δουλέψουμε στις κατευθύνσεις του Συνεδρίου και να επηρεάσουμε.

Τα ζητήματα φασισμού - ρατσισμού. Πρέπει πιο αποφασιστικά να ανοίγουμε ότι το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που αντιπαλεύει τέτοιες δυνάμεις και αντιλήψεις γιατί χτυπάει τη μήτρα που γεννάει το φασισμό και το ρατσισμό, το καπιταλιστικό σύστημα.

Τα ζητήματα έμπρακτης αλληλεγγύης σε οικογένειες μεταναστών.

Πολιτιστικές δραστηριότητες που βοηθούν στο χτίσιμο εμπιστοσύνης και στη γνωριμία μας με μεταναστόπουλα.

Τέλος, θεωρώ ότι είναι σημαντική παρακαταθήκη, η προσπάθεια το δυναμικό μας από μικρή ηλικία, ανεξάρτητα εθνικότητας ή δυσκολιών και αντιλήψεων που μπορεί να προϋπάρχουν, να διαπαιδαγωγείται με τις αξίες της εργατικής τάξης, να τρέφει σεβασμό σε αυτήν, να καλλιεργείται το κριτήριο της ταξικής ενότητας των εργατών και της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανεξάρτητα από χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα.

Καταρχήν συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Με αφορμή το διάλογο, να συμβάλω τονίζοντας ένα δυο ζητήματα όπως εκφράστηκαν στη δράση. Αναφέρεται στις Θέσεις:

...η καθοδήγηση με βάση τους στόχους της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας...

...ιδιαίτερα περίπλοκο, κυρίως στα εδαφικά όργανα...

[...] Ο προσανατολισμός μας για την ανάπτυξη κι ανασύνταξη του κινήματος πρέπει ν' αγκαλιάζει κάθε πόλη και περιοχή, έχοντας στο επίκεντρο τους μονοπωλιακούς ομίλους, τα εργοστάσια, τις μονάδες ηλεκτρικής ενέργειας, τις τηλεπικοινωνίες, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα εμπορικά κέντρα, τις μονάδες Υγείας και Πρόνοιας...

[...] Δρώντας για πάνω από 4 δεκαετίες πλέον σε συνθήκες αστικής νομιμότητας, σχετικά «ειρηνικές», αστικές κοινοβουλευτικές, είναι δυνατό στις γραμμές μας... να δημιουργούνται λεγκαλιστικές αυταπάτες, να εδραιώνεται η αντίληψη ότι μέσω αλλεπάλληλων εκλογικών μαχών κι ανόδου του ποσοστού, μέσω μικρών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων θα γίνει δυνατή η συνολική επαναστατική αλλαγή.

Αυτά είναι - δειγματοληπτικά - στοιχεία, καθήκοντα και συμπεράσματα που αναλύονται εκτενώς στις Θέσεις. Επιβεβαιώνονται κι από την παρέμβασή μας στο χώρο ευθύνης.

Χώροι εργασίας που ιεραρχούμε - στρατηγικής σημασίας - υπάρχουν διάσπαρτοι στα Νότια Προάστια. Οι βιομηχανίες τροφίμων σε Ταύρο κι Αλιμο, μεγάλοι χώροι τηλεπικοινωνιών κι άλλων υπηρεσιών σε Καλλιθέα, βιομηχανίες τύπου - χάρτου, τροφίμων και φαρμάκου σε Αλιμο, Ταύρο και Μπραχάμι, αμαξοστάσια Τραμ και ΕΘΕΛ σε Ελληνικό και Μπραχάμι, εμπορικά κέντρα κι «αλυσίδες» του λιανεμπορίου από το Μοσχάτο έως τη Γλυφάδα. Χώροι επισιτισμού και τουρισμού σ' όλο το παραλιακό μέτωπο και 8 τουριστικές Μαρίνες.

Σ' αυτά χρειάζεται να προσθέσουμε και τα γιγαντιαία έργα που γίνονται ή προγραμματίζονται στο Φαληρικό όρμο και το Ελληνικό. Θα απασχολήσουν εκατοντάδες εργάτες κυρίως των κατασκευών την επόμενη διετία. Γι' αυτό μπορεί να χρειαστεί ενίσχυση η περιοχή. Αλλωστε, η αναδιάταξη δεν είναι κάτι στατικό, που έγινε και τελείωσε. Αντίθετα, έχει σκοπό την εξυπηρέτηση και τέτοιου τύπου αναγκών.

Το εργατικό δυναμικό, στην πλειοψηφία του, όχι μόνο εργάζεται στις γειτονιές μας, αλλά ζει και σ' αυτές. Μ' άλλα λόγια, στο χώρο ευθύνης μας επενδύει το εφοπλιστικό, το τραπεζικό και το βιομηχανικό κεφάλαιο. Κατά συνέπεια, η ανασύνταξη του κινήματος και η ισχυροποίηση του Κόμματος βρίσκει το κομματικό δυναμικό του Νότιου Τομέα στην πρώτη γραμμή της μάχης, τουλάχιστον ως προς τις ανάγκες που υπάρχουν.

Εύλογα, λοιπόν, μας προβληματίζει αν είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε με επάρκεια στους δύο παραπάνω στόχους. Αν δηλαδή αντιστοιχούνται τα καθήκοντα, οι ανάγκες, οι στόχοι με το πώς δουλεύουμε.

Είναι προφανές, όπως μπαίνει και στις Θέσεις, ότι ο προσανατολισμός των εδαφικών έχει βελτιωθεί. Χρειάζεται όμως να επιμείνουμε και σε οργανωτικά μέτρα. Είναι ενδεικτικό ότι όχι μόνο στα μυαλά πολλών συντρόφων, αλλά και στην καθημερινή λειτουργία, τη δομή, τις χρεώσεις και τη σύνθεση, η εδαφική ΚΟΒ δεν έχει ακόμα προσανατολισμό στους χώρους δουλειάς. Κι αυτό παρά τα σημαντικά βήματα που ήδη έχουν γίνει. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν προσπαθήσεις να στήσεις μια «ομάδα δουλειάς» (με τα αναγκαία χαρακτηριστικά) για ένα χώρο εργασίας, π.χ. μεγάλα εμπορικά κέντρα στον Ταύρο ή στη Γλυφάδα, τα βήματα γίνονται αργά και βασανιστικά. Χρειάζονται συνεργασίες, τηλέφωνα στον Γραμματέα της κλαδικής ΚΟΒ, ξανά μαζέματα, και πάλι πολλές φορές θα μοιάζει με συνάντηση συντρόφων από διαφορετικές ΚΟΒ για μια εξόρμηση. Αν αντίθετα βάλεις σε μια εισήγηση ότι ο τάδε και ο τάδε δυνατός σύντροφος χρεώνονται αυτά τα σπίτια... τότε όλα γίνονται σχεδόν αυτόματα. Οι σύντροφοι ξέρουν τι θα κάνουν την Κυριακή με το «Ρίζο», τη Δευτέρα με την πρόσκληση της Λαϊκής Επιτροπής, την Τρίτη με την ανακοίνωση για το Κυπριακό, θα μάθουν γρήγορα σε ποια σχολεία πάνε τα παιδιά τους, αν είναι στην ΟΓΕ οι γυναίκες. Υπάρχουν αντικειμενικές αδυναμίες, όπως η σύνθεση, η εμπειρία κ.ά. Μπορούμε όμως για πολύ να κρυφτούμε πίσω από αυτές; Τι εξυπηρετεί, για παράδειγμα, ο διαχωρισμός των ΚΟΒ κατά ενορίες ή δημοτικά διαμερίσματα, αν αυτό δεν συνοδεύεται από ουσιαστικό μοίρασμα της ευθύνης για τους χώρους εργασίας που ιεραρχούνται. Χρειάζεται να παιδέψουμε πιο πολύ ποιος θα είναι εργατικός υπεύθυνος σε κάθε ΚΟΒ και τι ομάδα θα 'χει γύρω του.

Η λύση δεν βρίσκεται στο να σβηστεί η εμπειρία που υπάρχει κι αποδίδει στις εκλογικές μάχες. Αντίθετα, χρειάζεται να προσαρμοστεί στα νέα καθήκοντα. Για παράδειγμα, πρέπει να εμπλουτιστεί κι άλλο η χαρτογράφηση με συνδικαλισμένους εργαζόμενους - κυρίως όσους είναι στα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ - που ζουν ή εργάζονται στο χώρο ευθύνης. Να γίνονται μικρές συσκέψεις οπαδών με θεματολογία που να αφορά τους εργαζόμενους της συγκεκριμένης εργασιακής μονάδας. Να παίρνονται πρωτοβουλίες της Λαϊκής Επιτροπής που αφορούν άμεσα το χώρο. Να μαζεύεται εικόνα για το τι λένε οι εργαζόμενοι, ώστε άμεσα να απαντά η «ομάδα». Οχι να περιμένουμε: πότε θα το συζητήσει το Γραφείο της ΚΟΒ, να πάρει έγκριση, να μπει στο επιτελείο της Λαϊκής Επιτροπής ή στην ΚΟ και μετά να αναλάβει ένας με καμιά δεκαριά άλλες χρεώσεις να γράψει μια ανακοίνωση που θα τη δουν τουλάχιστον 2-3 ακόμη για να φτάσει τελικά στα χέρια των εργαζομένων. Από την άλλη, για την επίσκεψη Τσίπρα στον Ασύρματο (στο Μπραχάμι) τον Ιούλη χρειάστηκαν 2 σύντροφοι να γράψουν, να διορθώσουν και να φωτοτυπήσουν την ανακοίνωση που μοιράστηκε σ' όλη σχεδόν την πυκνοκατοικημένη συνοικία. Κι όλα αυτά, σε 48 ώρες.

Τα παραδείγματα δείχνουν ότι έχουμε καλό «υλικό», ετοιμότητα, επαγρύπνηση, αντοχή κι αποφασιστικότητα. Αν αυτά διοχετευτούν στον ιμάντα παραγωγής που λέγεται οικοδόμηση στην εργατική τάξη, θα έχουμε και χειροπιαστά αποτελέσματα.

Πιο συγκεκριμένα, οι ομάδες δουλειάς θέλουν υπεύθυνους με μεράκι, ανησυχία, τσαγανό και πρωτοβουλία. Η ομάδα «εδαφικών» και «κλαδικάριων» χρειάζεται να έχει όσο πιο μόνιμη σύνθεση γίνεται και οι σύντροφοι να έχουν ενιαία αντίληψη, και του χώρου και των στόχων που βάζουμε. Ολες οι ΚΟΒ έχουν τέτοιους συντρόφους, που πολλές φορές μένουν στην «αφάνεια» άλλων χρεώσεων, εξίσου σημαντικών, που ωστόσο δεν τους αφήνουν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Ταυτόχρονα, οι χρεώσεις όπως του εργατικού υπεύθυνου της ΚΟΒ ή του υπεύθυνου της ομάδας ενός χώρου δεν πρέπει να είναι μόνιμες και ιερές. Πρέπει να είμαστε απαιτητικοί. Η εταιρεία που έχουμε απέναντί μας μελετά, σχεδιάζει, υλοποιεί και προσαρμόζεται. Παρεμβαίνει ιδεολογικά, καθημερινά, στους εργαζόμενους, κόντρα σε κάθε σχεδιασμό μας.

Κι εδώ έρχεται ο καθοριστικός ρόλος και του στελέχους της ΚΟΒ όπως μπαίνει στη Θέση 75 και της ΤΕ - επιτελείου μάχης όπως μπαίνει στις Θέσεις 40 - 41 - 42.