ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Εφυγε» ο σύντροφος Κώστας Μαυρίδης

Πέθανε χτες, σε ηλικία 91 χρόνων, ο σύντροφος Κώστας Μαυρίδης. Με βαθιά θλίψη η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ ανακοίνωσε το θάνατό του. Σε ανακοίνωσή της αναφέρει:

«Ο σύντροφος γεννήθηκε το 1926 στη Θεσσαλονίκη από γονείς Μικρασιάτες πρόσφυγες. Ο πατέρας του ήταν τυπογράφος και η μητέρα του νοικοκυρά. Είχε μία αδερφή, που πέθανε το 1971. Το 1961 παντρεύτηκε τη συντρόφισσα στη ζωή και στους αγώνες του, Λεμονιά Μαυρίδου, η οποία σφράγισε τη ζωή του και βάδισαν μαζί έως το θάνατό της το 2004. Εργάστηκε ως εμποροϋπάλληλος, αμέσως μετά το δημοτικό και σε τσαγκαράδικο σε συνθήκες βαθιάς φτώχειας, όπου τον βρήκε η Κατοχή. Εκεί πρωτοήρθε σε επαφή με το εργατικό κίνημα, τους αγώνες, τις απεργίες.

Οργανώθηκε στην Αντίσταση το 1942, στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, στην περιοχή της Χαριλάου. Μέλος του ΚΚΕ έγινε το 1943. Μετά την απελευθέρωση ήταν μέλος της ΚΟΒ Χαριλάου, αναλαμβάνοντας καθήκοντα στην κομματική δουλειά. Το 1947 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο, ποινή που μετατράπηκε σε ισόβια εξαιτίας της παρουσίας κλιμακίου του ΟΗΕ στη χώρα εκείνη την περίοδο. Πέρασε βασανιστήρια στην ανάκριση. Η ποινή του μετατράπηκε σε 12 χρόνια φυλακή από αναθεωρητικό δικαστήριο. Πέρασε από τις φυλακές του Επταπυργίου, στα Γιούρα, στην Ακροναυπλία, στην Κεφαλονιά, στην Καλαμάτα, στην Πάτρα και στο Μεσολόγγι, μέχρι την απόλυσή του, το 1958. Δρα μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Τον συνέλαβε ξανά την 21η Απριλίου του 1967 το καθεστώς της χούντας. Εξορίστηκε σε Γιούρα, Λακκί και Παρθένι. Το 1968 με την αποχώρηση της οπορτουνιστικής ομάδας από το Κόμμα, βρίσκεται στο Λακκί και συντάσσεται με το Κόμμα. Απολύεται το 1971.

Με τη μεταπολίτευση και τη νομιμοποίηση του Κόμματος εντάσσεται στην ΚΟΒ ΕΒΕ και αναπτύσσει συνδικαλιστική δράση στο χώρο. Γίνεται μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Θεσσαλονίκης του Κόμματος.

Το 1991 αντιτάσσεται στην προσπάθεια αλλαγής του χαρακτήρα του Κόμματος και στη διάλυσή του. Αναλαμβάνει καθήκοντα στο εκδοτικό του Κόμματος, ως υπεύθυνος της "Σύγχρονης Εποχής" στη Θεσσαλονίκη.

Εως το τέλος της ζωής του συμμετέχει ως κομματικό μέλος της ΚΟΒ Κάτω Τούμπας στην κομματική ζωή και δράση. Σε σημείωμά του αναφέρει πως τίποτα δεν μπορεί να δικαιώσει τη ζωή περισσότερο από τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Η κηδεία του σ. Κώστα Μαυρίδη θα γίνει σήμερα, Πέμπτη 5 Γενάρη, στις 10.30 το πρωί, στον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου (περιοχή Αλλατίνη) στη Θεσσαλονίκη. Ο ενταφιασμός θα γίνει στα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου (Θέρμη). Για τη μετάβαση στην εκκλησία θα αναχωρήσει λεωφορείο στις 9 το πρωί από τη συμβολή των οδών Κανάρη με Παπαναστασίου.

Τι εννοούμε όταν κάνουμε λόγο για απαξίωση κεφαλαίου;

Η εκδήλωση της κρίσης είναι αποτέλεσμα της όξυνσης της βασικής αντίθεσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής απ' τη μία και την κυριαρχία των καπιταλιστών στην κοινωνική παραγωγή απ' την άλλη. Η αντίθεση αυτή οξύνεται με την καπιταλιστική ανάπτυξη, με τη συσσώρευση κεφαλαίου, οδηγώντας στην εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Η κρίση έχει ως αποτέλεσμα την απαξίωση του κεφαλαίου, δηλαδή την ελάττωση της αξίας του κεφαλαίου, την καταστροφή ενός τμήματός του, με πολλούς τρόπους, που γενικά εντάσσονται στην καταστροφή ενός μέρους των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας. Αυτό εκδηλώνεται με το κλείσιμο επιχειρήσεων, την καταστροφή εμπορευμάτων που δεν πωλούνται (κάψιμο σοδειών), την εκποίηση απούλητων εμπορευμάτων σε χαμηλότερες τιμές, τη μείωση της τιμής μέσων παραγωγής και της αξίας των επιχειρήσεων, την αποειδίκευση της εργατικής δύναμης, τη μείωση της τιμής της κ.ά. Η καταστροφή τμήματος του κεφαλαίου επιτρέπει στο υπόλοιπο τμήμα του κεφαλαίου να επενδυθεί κερδοφόρα και να ξαναρχίσει η διαδικασία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε διευρυμένη κλίμακα.

Απαξίωση κεφαλαίου έχει ήδη γίνει και συνεχίζει να γίνεται. Ωστόσο, δεν έχει προχωρήσει στην απαραίτητη έκταση. Επίσης, η κρατική πολιτική στήριξης των ομίλων (πακέτα ποσοτικής χαλάρωσης σε ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ευρώπη και Κίνα) εμποδίζει την απαξίωση, αφού με τη διόγκωση του κρατικού χρέους στηρίζονται επιχειρήσεις και τράπεζες που θα έπρεπε να είχαν κλείσει. Ετσι, η διαδικασία απαξίωσης εμποδίζεται να προχωρήσει όπως θα «έπρεπε» αυθόρμητα. Βασικός λόγος για τον οποίο εμποδίζεται αυτή η αυθόρμητη διαδικασία είναι πως ενώ όλοι καταλαβαίνουν την ανάγκη καταστροφής ενός τμήματος του κεφαλαίου, διαφωνούν για το ποιανού το κεφάλαιο πρέπει να καταστραφεί. Τα αστικά κράτη, εκφράζοντας τα γενικά συμφέροντα του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, βλέπουν ως αναγκαία την προστασία των δικών τους ομίλων, του δικού τους κεφαλαίου και την καταστροφή του κεφαλαίου που βρίσκεται σε άλλα κράτη. Καθώς η τάση αυτή είναι γενική, η απαξίωση κεφαλαίου εμποδίζεται και καθυστερεί, οδηγώντας έτσι στη σταδιακή αύξηση του κεφαλαίου που δεν βρίσκει παραγωγική διέξοδο. Σημειώνουμε πως ο μεγαλύτερος χαμένος είναι αυτός που θα καταστραφεί πρώτα το κεφάλαιό του, καθώς η καταστροφή θα δώσει διέξοδο στην υπερσυσσώρευση όχι μόνο των δικών του κεφαλαίων αλλά και των ανταγωνιστών.

Ενας άλλος παράγοντας που δυσκολεύει την απαξίωση έχει να κάνει με το εξής ζήτημα. Η διεθνοποίηση της παραγωγής αυξάνει την αλληλεξάρτηση μεταξύ των διαφορετικών κεφαλαίων σε ολόκληρο τον κόσμο. Σχηματίζονται αλυσίδες παραγωγής που έχουν πολυεθνικό, πολυεταιρικό χαρακτήρα. Ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής έχει παγκόσμια πλευρά. Συχνά, οι μέτοχοι μιας πολυεθνικής βρίσκονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Απ' την άλλη, οι μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν βάση σε συγκεκριμένα κράτη, το μεγαλύτερο μερίδιο της ιδιοκτησίας και της δανειοδότησης προέρχεται απ' αυτά τα κράτη, η πλειοψηφία της κερδοφορίας τους έρχεται απ' τα εθνικά σύνορα και όταν απειλούνται τα συμφέροντά τους αναλαμβάνει η κυβέρνηση του κράτους που βρίσκονται, να καθαρίσει. Για παράδειγμα, η «Coca Cola» έχει παραρτήματα σ' ολόκληρο τον κόσμο, όμως είναι αμερικανική εταιρεία.

Ενώ, λοιπόν, οι διεθνείς σχέσεις του κεφαλαίου υπαγορεύουν την ανάγκη μιας συνολικής απαξίωσής του για να υπερβεί ο καπιταλισμός την κρίση, η εθνοκρατική συγκρότησή του βάζει εμπόδια σε αυτή τη διαδικασία.

Τα πιθανά ενδεχόμενα για το με ποιον τρόπο μπορεί να συντελεστεί η αναγκαία απαξίωση είναι πολλά. Μπορεί, μετά από μια απροσδιόριστη περίοδο μακράς χαμηλής ανάπτυξης και αργής, βασανιστικής καταστροφής κεφαλαίου, τελικά να απαξιωθεί αρκετά μεγάλο τμήμα του ώστε να επανέλθει σε αυξητική τροχιά η διεθνής καπιταλιστική οικονομία. Ομως, η πιθανότητα μιας απότομης νέας συστολής της παραγωγής σε κάποιο κέντρο (νέα εκδήλωση της κρίσης) είναι το πιο πιθανό σενάριο, οδηγώντας σε νέα σημαντική απαξίωση κεφαλαίου, τόσο εκεί που θα εκδηλωθεί η κρίση, όσο και στα υπόλοιπα κέντρα. Ιστορικά, το ενδεχόμενο του πολέμου είναι πολύ πιο αυξημένο σ' αυτές τις συνθήκες. Η ανάγκη απαξίωσης κεφαλαίου συνδυάζεται, συνδέεται οργανικά με την αλλαγή συσχετισμού δύναμης και την ανάγκη αυτή να καταγραφεί στις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Οι αλλαγές αυτές ιστορικά γίνονται με πολεμικές αναμετρήσεις.

ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Εκδήλωση για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό

Την Κυριακή 8 Γενάρη, στις 5.30 μ.μ., στον κινηματογράφο «Αλκυονίδα» (Ιουλιανού 42), η ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση με θέμα το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Εκδήλωση για τον ΔΣΕ στη Λάρισα

Την Τρίτη 10 Γενάρη, στις 7 μ.μ., στο μικρό θεατράκι του Μύλου, οι κλαδικές Οργανώσεις της ΤΟ Λάρισας του ΚΚΕ διοργανώνουν εκδήλωση αφιερωμένη στα 70 χρόνια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Θα προβληθεί το ιστορικό ντοκιμαντέρ της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε». Επίσης, στο χώρο θα διατίθεται η έκδοση της ΕΠ Θεσσαλίας με τίτλο «Στιγμές από την Ιστορία του ΔΣΕ στη Θεσσαλία».

Η πρωτοχρονιάτικη πίτα της ΕΔΥΕΘ

Την Κυριακή 15 Γενάρη, στις 11 π.μ., στο φουαγιέ του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης, η Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης οργανώνει εκδήλωση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της.