Ο ρόλος του στη διαμόρφωση της γαλλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα δεν υπολείπεται σε σπουδαιότητα της επιρροής του στα ευρωπαϊκά Γράμματα. Οπως και άλλοι, μετέπειτα διάσημοι, καλλιτέχνες και διανοούμενοι της γενιάς του, γνώρισε από κοντά το μακελειό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρετώντας στο μέτωπο ως νοσοκόμος. Το 1917 αρχίζει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Η λήξη του πολέμου θα σημάνει και τη λήξη των ψευδαισθήσεων για τους ευρωπαϊκούς λαούς, ενώ η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση θα δείξει την προοπτική. Το 1942 άρχισε να εκδίδει και το παράνομο περιοδικό «Τα γαλλικά γράμματα», το οποίο διηύθυνε και μεταπολεμικά έως το 1972. Μέσα στην καρδιά του πολέμου θα γράψει πολλά αντιστασιακά έργα, αλλά και το εξάτομο μυθιστόρημα «Οι Κομμουνιστές» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τη «Σύγχρονη Εποχή»). Το 1957 τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν».

Ο Αραγκόν, όπως και πολλοί άλλοι ξένοι διανοούμενοι, συμπαραστάθηκε ενεργά στους Ελληνες πολιτικούς κρατούμενους στα μαύρα μετεμφυλιακά χρόνια. Κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στην Αθήνα το 1980 ο Αραγκόν μίλησε μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη», στη συνέντευξη που παραχώρησε. Τα πρώτα λόγια του στην αντιπροσωπεία του Κόμματος που τον υποδέχθηκε ήταν: «Νιώθω μεγάλη συγκίνηση γιατί αυτή τη στιγμή είμαι μαζί σας. Οταν επισκέπτομαι τις διάφορες χώρες δέχομαι εθιμοτυπικές επισκέψεις. Η δική σας όμως δεν είναι τέτοια. Ημουν και θα είμαι πάντα στο πλευρό του ΚΚΕ». Και όταν η αντιπροσωπεία της ΚΕ τον ευχαρίστησε γι' αυτήν τη συμπαράσταση στους εξόριστους αγωνιστές, ο Αραγκόν απάντησε: «Είστε οι σύντροφοί μου. Αυτό ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω απέναντί σας. Ηταν χρέος τιμής». Μεταξύ των αγωνιστών, υπέρ των οποίων πρωτοστάτησε για την απελευθέρωσή τους ο Αραγκόν, ήταν και ο Γιάννης Ρίτσος. Οι δύο ποιητές συναντήθηκαν την ίδια μέρα που μίλησε ο Αραγκόν στον «Ριζοσπάστη».

PHOTOGRAPH © 2001 JACK VARTOOG

Oι Momix, οι «Αλχημιστές των ψευδαισθήσεων», οι διασημότεροι μάγοι χορευτές του κόσμου, επιστρέφουν με ανανεωμένη διάθεση, φρεσκάδα και πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Το «Opus Cactus» είναι μία δημιουργία του χορογράφου Μόουζες Πέντλετον, ο οποίος καταφέρνει δημιουργικά να συνδέσει αρμονικά τη χλωρίδα και την πανίδα μέσω των σωμάτων των χορευτών, σε μία εμπνευσμένη «άκρως αισθησιακή και ενόργανη αναπαράσταση» των ασυνήθιστων φυσικών στοιχείων της ζωής και του μικρόκοσμου της ερήμου Σονόρα στην Αριζόνα.

Σ' ένα σκηνικό περιβάλλον που ο χορός διασταυρώνεται με το τσίρκο, την παντομίμα, το θέατρο σκιών και τον αθλητισμό, οι Μomix τεκμηριώνουν πως η αυθεντική δημιουργία και η υψηλή αισθητική μπορούν να συνυπάρξουν με τη λαϊκή διασκέδαση και το θέαμα.

Οι Momix είναι μια αμερικάνικη ομάδα αθλητικού - ακροβατικού χορού. Η δουλειά τους εμπεριέχει - πέραν του χορού - όλα τα υπόλοιπα είδη των σκηνικών - παραστατικών τεχνών: είναι στην ουσία ένα σταυροδρόμι όπου συναντώνται κίνηση, υποκριτική, μουσική, παντομίμα, τσίρκο, θεάματα δρόμου. Χαρακτηριστικά τους στοιχεία είναι το χιούμορ, η φαντασία, η ευρηματικότητα, η τόλμη και η δεξιοτεχνία. Χρησιμοποιώντας τίποτα περισσότερο από φωτισμούς, σκιές, στηρίγματα και κυρίως τα σώματά τους, οι Momix αφήνουν έκπληκτο το κοινό στις 5 ηπείρους για περισσότερα από 30 χρόνια.