Την ανακατάληψη του 90% της πόλης ανακοίνωσαν οι δυνάμεις του συριακού στρατού που προελαύνει στο Χαλέπι, καθώς συνεχίζεται η απομάκρυνση των αμάχων και ταυτόχρονα η καταδίωξη των ισλαμιστών ενόπλων που έχουν τραπεί σε φυγή. Η λεγόμενη εκεχειρία δεν υφίσταται πλέον, καθώς ουσιαστικά δεν τηρήθηκε ποτέ από τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς ισλαμιστές. Σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Αμυνας, που συντονίζει τις επιχειρήσεις συριακών και ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων, 728 «αντικαθεστωτικοί», που παρέμεναν στην πόλη, παραδόθηκαν κατά το τελευταίο 24ωρο, ενώ 13.346 άμαχοι εγκατέλειψαν την πόλη.

Την ίδια ώρα, η Ρωσία κατηγορεί ευθέως τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους ότι δεν επιτίθενται στις τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η πρώην «Αλ Νούσρα», ενώ επίσης σταματώντας τις επιχειρήσεις στη Ράκα δίνουν τη δυνατότητα ανασύνταξης στους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους». Επίσης, τις επικρίνει γιατί αρνούνται τη συνεργασία με τη Ρωσία για την καταπολέμηση του «Ισλαμικού Κράτους». Ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ, μίλησε «για δύο μέτρα και δύο σταθμά» και πρόσθεσε ότι «η επανάκτηση της αρχαίας πόλης της Παλμύρας από τους τζιχαντιστές δείχνει ότι υπήρχε προσχεδιασμός».

Η Παλμύρα ξανάπεσε στα χέρια των ενόπλων του ΙΚ από την Κυριακή, μετά τον ερχομό πολλών ενόπλων τόσο από άλλες περιοχές της Συρίας όσο και από το Ιράκ, και διεξάγονται σφοδρές μάχες με το συριακό στρατό.

Πάντως, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ζαν Μαρκ Ερό, που διοργάνωσε το Σάββατο μια ακόμα συνάντηση των λεγόμενων «φίλων της Συρίας», η οποία διατύπωσε τα γνωστά ευχολόγια για πολιτική διευθέτηση της σύγκρουσης στη Συρία, κατήγγειλε τη Ρωσία για «συνεχή ψεύδη», ότι δεν πολεμάει πραγματικά τους τζιχαντιστές και ότι μόνο υπερασπίζεται την κυβέρνηση Ασαντ. Στη συνάντηση πήραν μέρος οι ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Βρετανίας, Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και στελέχη της αντιπολίτευσης.

Επίσης, η συνάντηση Ρώσων και Αμερικανών εμπειρογνωμόνων στη Γενεύη το Σάββατο σχετικά με τη δημιουργία διαδρόμων για την «ασφαλή αποχώρηση αμάχων και ενόπλων από το Χαλέπι» δεν κατέληξε σε κάποια συμφωνία.

Στο Ιράκ και το Μπαχρέιν βρέθηκε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ας Κάρτερ, όπου μίλησε σε συνάντηση δυνάμεων ασφαλείας της περιοχής του Περσικού Κόλπου. Ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα στείλουν άλλους 200 στρατιωτικούς συμβούλους στο Ιράκ, υποτίθεται για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ενώ εξέφρασε την ανησυχία του για τις επιτυχίες του συριακού και ρωσικού στρατού και κάλεσε τις χώρες της περιοχής να κάνουν περισσότερα, ουσιαστικά για να μη μείνουν πίσω στη μοιρασιά στη ...μετά την ήττα του «Ισλαμικού Κράτους» εποχή.

Κινήσεις που δείχνουν μια αλλαγή τακτικής, με τον ίδιο στόχο, την προώθηση των συμφερόντων των αμερικανικών μονοπωλίων, κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ, που προχωράει στο διορισμό των υπουργών του. Οι κινήσεις του δείχνουν τάσεις προσέγγισης με τη Ρωσία και αντιπαράθεσης με την Κίνα.

Χαρακτηριστικά, μετά από επιλογή ανάμεσα σε πολλούς «μνηστήρες», ο Ρεξ Τίλερσον, διευθύνων σύμβουλος του ενεργειακού κολοσσού «Exxon Mobil», που έχει δουλέψει για πολλά χρόνια στη Ρωσία, διορίστηκε από τον Τραμπ υπουργός Εξωτερικών. Ο εκπρόσωπος της ρωσικής Προεδρίας, Ντ. Πεσκόφ, μίλησε για έναν άψογο επαγγελματία αλλά διευκρίνισε ότι «υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να είσαι υπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής εταιρείας, αν και μεγάλης».

Επίσης, το περασμένο Σαββατοκύριακο, σηκώθηκε πολύ το ζήτημα της παρέμβασης της Ρωσίας με επιθέσεις στον κυβερνοχώρο εναντίον οργανισμών και φορέων του Δημοκρατικού Κόμματος, στις πρόσφατες εκλογές, προκειμένου να στηριχτεί ο Τραμπ. Σε απόρρητη έκθεση της CIA, που δημοσιεύει η «Ουάσιγκτον Ποστ», οι υπηρεσίες ασφαλείας εμφανίζεται να έχουν αποδείξεις γι' αυτές τις επιθέσεις. Το ίδιο ισχυρίζεται και ο απερχόμενος Πρόεδρος, Μπ. Ομπάμα. Ωστόσο, ο Τραμπ απέρριψε τις αιτιάσεις της CIA παρότι στελέχη και των δύο κομμάτων, Ρεπουμπλικανικού και Δημοκρατικού, ζητούν να διεξαχθεί μια ευρεία κοινοβουλευτική έρευνα για το ρόλο της Ρωσίας.

Την ίδια ώρα, φαίνεται να κλιμακώνεται η αντιπαράθεση με την Κίνα, τον πιο ισχυρό ανταγωνιστή των ΗΠΑ. Μετά την επικοινωνία που είχε ο Τραμπ, στις 2 Δεκέμβρη, με την Πρόεδρο της Ταϊβάν, προκαλώντας την οργή της κινεζικής πλευράς, που δεν την αναγνωρίζει, συνέχισε σε τηλεοπτική εκπομπή του δικτύου «Fox», την Κυριακή, με την εξής δήλωση: «Καταλαβαίνω πλήρως την πολιτική για τη "μία Κίνα" αλλά δε βλέπω το λόγο για τον οποίο θα πρέπει να μας δεσμεύει, εκτός κι αν καταλήξουμε σε συμφωνία για άλλα θέματα, μεταξύ αυτών και το εμπόριο». Ο Τραμπ επίσης επέκρινε την Κίνα για τη συναλλαγματική πολιτική που ακολουθεί, την κατάσταση στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, τις σχέσεις με τη ΛΔ Κορέας λέγοντας: «Δεν επιθυμώ η Κίνα να μου υπαγορεύει τι θα κάνω...». Επίσης, εξετάζει για τη δεύτερη θέση στο υπουργείο Εξωτερικών να τοποθετήσει τον Τζον Μπόλτον, πρώην αξιωματούχο της κυβέρνησης Μπους, ο οποίος τάσσεται υπέρ της πιο σκληρής αντιπαράθεσης με την Κίνα.

Η σινική αντίδραση δεν άργησε να έρθει σχετικά με τη θέση της «μίας Κίνας». Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, Τζενγκ Σουάνγκ, σημείωσε πως «αν η Ουάσιγκτον παραβιάσει αυτήν τη δέσμευση, δεν θα τίθεται πλέον θέμα υγιούς και κανονικής ανάπτυξης των σινο-αμερικανικών σχέσεων ούτε διμερούς συνεργασίας σε σημαντικούς τομείς».

Σε άλλα πόστα ο Τραμπ επέλεξε τον απόστρατο στρατηγό Τζον Κέλι ως υπουργό Εσωτερικής Ασφάλειας με στόχο την «παράνομη μετανάστευση». Επίσης, θυμίζουμε ότι οι απόστρατοι στρατηγοί Τζέιμς Ματίς και Μάικλ Φλιν έχουν προταθεί για τις θέσεις του υπουργού Αμυνας και του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, αντίστοιχα.

«Συμφωνία πολιτικού διαλόγου και συνεργασίας» υπογράφτηκε χτες στις Βρυξέλλες ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Κούβα. Τη συμφωνία που άρει την απαράδεκτη κοινή θέση του 1996 υπέγραψαν η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Φεντερίκα Μογκερίνι, και ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας, Μπρούνο Ροντρίγκες Παρίγια.

Η λεγόμενη «Κοινή θέση της ΕΕ κατά της Κούβας» είχε θεσπιστεί στις 29 Νοέμβρη του 1996, με πρόσχημα την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την περίοδο της δύσκολης περιόδου της ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες και ενώ εντεινόταν ο αποκλεισμός από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, για το στραγγαλισμό του κουβανικού λαού. Το γεγονός ότι καταργείται το προκλητικό πλαίσιο της πολιτικής αυτής, δεν αλλάζει το στόχο της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας, που είναι να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλιακών της ομίλων στην Κούβα και την ευρύτερη περιοχή στον ανταγωνισμό της με τις ΗΠΑ, που επίσης διαφοροποιούν την τακτική τους. Κύρια επιδίωξη των ιμπεριαλιστών είναι να πάρουν πίσω ό,τι κατακτήσεις έφερε στον κουβανικό λαό ο σοσιαλισμός και το παράδειγμα που έδωσε σε άλλους λαούς, ακριβώς γι' αυτό.

Η Μογκερίνι δεν έκρυψε λόγια: « Η Κούβα αλλάζει βαθιά και εμείς θα την συνοδεύσουμε σε αυτή τη διαδικασία, που γίνεται μαζί με την κουβανική κυβέρνηση και τον κουβανικό λαό», είπε και παρακάτω σημείωσε με έμφαση: «Η συμφωνία αποτελεί ένα εργαλείο για την ΕΕ, για να βοηθήσει την κουβανική διαδικασία για τον οικονομικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό».

Από την πλευρά του, ο ΥΠΕΞ της Κούβας σημείωσε ότι η συμφωνία αυτή μπορεί «να είναι η βάση για να επιτευχθεί μια πολιτισμένη συμβίωση επωφελής ανάμεσα στα έθνη, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, τα κοινωνικοπολιτικά μοντέλα και το επίπεδο ανάπτυξης», ενώ μίλησε για «την οικοδόμηση ενός κόσμου δημοκρατικού και πολυπολικού για να σωθεί η ανθρωπότητα», λες και υπάρχει περίπτωση ποτέ ο ιμπεριαλισμός, με όποια τακτική και αν κινείται - με τον πόλεμο ή με την ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο - να ενδιαφέρεται για τη σωτηρία των λαών.