Στο δρόμο προς τον αστεροειδή Μπενού βρίσκεται η αποστολή OSIRIS - REx της NASA, που εκτοξεύτηκε επιτυχώς το απόγευμα της Πέμπτης (τοπική ώρα Φλόριντα), από το διαστημικό κέντρο του ακρωτηρίου Κανάβεραλ, με τη βοήθεια ενός πυραύλου «Ατλας V». Το σκάφος θα προσεγγίσει τον Μπενού και θα αρχίσει τη λεπτομερή χαρτογράφηση και μελέτη του, στο πλαίσιο προετοιμασίας για τη λήψη δείγματος εδάφους από την επιφάνειά του. Τον Ιούλη του 2020 θα πραγματοποιήσει ελιγμό, ώστε ο βραχίονας σχεδόν 4 μέτρων, που διαθέτει, να μπορέσει με ένα άγγιγμα της επιφάνειας διάρκειας 5 δευτερολέπτων, να συλλέξει γύρω στα 60 γραμμάρια από σκόνη και πετραδάκια. Στη συνέχεια, το OSIRIS - REx θα αποπειραθεί να επιστρέψει το δείγμα για εξέταση στη Γη, όπου θα φτάσει - καλώς εχόντων των πραγμάτων - το Σεπτέμβρη του 2023. Θα πρόκειται για το βαρύτερο δείγμα εδάφους άλλου ουράνιου σώματος που θα μεταφερθεί στη Γη, μετά από τα δείγματα σεληνιακού εδάφους που έφεραν οι αποστολές «Απόλλων» στη Σελήνη.

Ενα μη μολυσμένο δείγμα αστεροειδούς από γνωστή πηγή (όχι δηλαδή όπως τα υπολείμματα των μετεωριτών που δεν είναι βέβαιο από πού προήλθαν), θα επιτρέψει ακριβείς γεωλογικές και χημικές αναλύσεις, δίνοντας αποτελέσματα πολύ πέραν αυτών που μπορούν να επιτευχθούν από διαστημικά σκάφη σε τροχιά ή από τη μελέτη των μετεωριτών. Αστεροειδείς όπως ο Μπενού είναι υπολείμματα από το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αρκετοί επιστήμονες υποψιάζονται ότι ίσως είχαν συμβολή στην ύπαρξη νερού και οργανικών μορίων στην πρώιμη Γη και σε άλλα πλανητικά σώματα.

Ο Μπενού είναι ένας ανθρακούχος αστεροειδής, μεγέθους μικρού βουνού (διαμέτρου περίπου 500 μέτρων), που ανήκει στην ομάδα των κοντινών στη Γη ουράνιων αντικειμένων και η τροχιά του θα τον φέρει πολύ κοντά στον πλανήτη μας προς το τέλος του 22ου αιώνα. Η εγγύτητά του, ώστε να είναι εφικτή μια αποστολή επιστροφής δείγματος, σε συνδυασμό με τη χαμηλή εκκεντρότητα και κλίση του επιπέδου της τροχιάς του, ήταν ένας από τους λόγους που επιλέχθηκε ανάμεσα σε άλλους 7.000 υποψήφιους αστεροειδείς. Αλλος λόγος ήταν το μέγεθός του, καθώς αστεροειδείς μικρότερης διαμέτρου περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους πολύ γρήγορα και ο ρεγόλιθος της επιφάνειάς τους μπορεί εύκολα να εκτοξευτεί, θέτοντας σε κίνδυνο κάποιο σκάφος που θα πλησίαζε για να πάρει δείγμα. Ο τρίτος λόγος ήταν η χημική σύσταση του Μπενού. Οι πιο πρωτόγονοι αστεροειδείς, αυτοί που έχουν αλλάξει ελάχιστα από το σχηματισμό τους πριν από 4 δισ. χρόνια, είναι οι ανθρακούχοι. Περιέχουν οργανικά μόρια, πτητικές ενώσεις και αμινοξέα.

Μόνο 5 αστεροειδείς συγκέντρωναν όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά. Απ' αυτούς επιλέχτηκε ο Μπενού, που κάνει μια περιφορά γύρω από τον Ηλιο κάθε 1,2 γήινα έτη και κάθε 6 χρόνια έρχεται σε απόσταση από τη Γη μικρότερη από δύο χιλιοστά της απόστασης της Γης από τον Ηλιο. Ο χρόνος περιστροφής του είναι 4,3 ώρες. Η γνώση των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων του Μπενού θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μελλοντικά για μέτρα που θα τον έκαναν να παρεκκλίνει από την πορεία του, αν διαπιστωνόταν έγκαιρα ότι έχει βρεθεί σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη.

Η διαστημοσυσκευή OSIRIS - REx θα κάνει μια περιφορά γύρω από τον Ηλιο και το φθινόπωρο του 2017 θα περάσει κοντά από τη Γη, για να αξιοποιήσει τη βαρύτητά της και να εκσφενδονιστεί προς τον Μπενού. Οταν τον πλησιάσει θα ενεργοποιήσει τους μικροπροωθητήρες της για να συγχρονίσει απόλυτα την ταχύτητά της με αυτόν. Το βάρους 2,1 τόνων (με τα καύσιμα) σκάφος, φέρει σειρά επιστημονικών οργάνων, κάμερες, ραντάρ, φασματοσκόπια και άλλα, που θα του επιτρέψουν τη λεπτομερή χαρτογράφηση και απομακρυσμένη γεωλογική και χημική ανάλυση του Μπενού, πριν κάνει τον επικίνδυνο ελιγμό για λήψη δείγματος εδάφους.

Στις 2 Σεπτέμβρη, ενώ εδώ και καιρό είχε εγκαταλειφθεί η προσπάθεια να επικοινωνήσει με την άκατο «Φιλέ» και μόλις λίγες μέρες πριν το οριστικό τέλος της αποστολής του, το σκάφος «Ροζέτα», έστειλε φωτογραφία της επιφάνειας του κομήτη τραβηγμένη από πολύ κοντινή απόσταση (2,7 χιλιόμετρα), στην οποία εντοπίστηκε η χαμένη διαστημοσυσκευή!

Μετά από μια πολύ ανώμαλη προσεδάφιση πέρσι, η «Φιλέ», με βάση όλες τις ενδείξεις, είχε τελικά σταθεροποιηθεί σε πλάγια αντί σε όρθια θέση και σε σημείο που το μεγαλύτερο μέρος των φωτοβολταϊκών της κυττάρων δεν φωτιζόταν. Γι' αυτό δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το επιστημονικό της πρόγραμμα, ούτε να έχει ουσιαστική επικοινωνία με το μητρικό σκάφος. Η φωτογραφία που έστειλε η «Ροζέτα» επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις των επιστημόνων και δείχνει με απτό τρόπο γιατί δεν φωτιζόταν, καθώς βρέθηκε στη σκιά ενός μεγάλου βράχου και γιατί δεν μπορούσε να επικοινωνήσει ούτε όταν ξαναφορτίστηκαν εν μέρει οι μπαταρίες της (στο περιήλιο).

Τα δεδομένα από τα όργανα της «Φιλέ» είχαν οδηγήσει τους επιστήμονες να προσδιορίσουν τη θέση της σε μια περιοχή έκτασης αρκετών εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων, αλλά τα σημεία που πιθανολογούνταν ότι κατέληξε δεν μπορούσαν να επιβεβαιωθούν από τις φωτογραφίες χαμηλής ανάλυσης που είχαν τραβηχτεί από σχετικά μεγάλη απόσταση. Αρκετά από τα υποψήφια σημεία κατάληξης απορρίφθηκαν με συνδυασμό διάφορων τεχνικών και όλα συνέτειναν σε ένα συγκεκριμένο στόχο, ο οποίος επιβεβαιώθηκε από τις φωτογραφίες που πάρθηκαν από κοντά. Σε αυτές τις φωτογραφίες κάθε εικονοστοιχείο (πίξελ) αντιστοιχεί σε 5 εκατοστά του μέτρου, ανάλυση επαρκής για να αποκαλύψει τα χαρακτηριστικά της μικροσκοπικής διαστημοσυσκευής «Φιλέ», διαμέτρου μόλις 1 μέτρου.

Στις 30 Σεπτέμβρη, ολοκληρώνοντας την αποστολή της, η «Ροζέτα» θα προσεδαφιστεί στον κομήτη Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο, στέλνοντας για τελευταία φορά εκπληκτικές φωτογραφίες της επιφάνειάς του και ειδικότερα από την περιοχή όπου υπάρχουν ανοιχτοί λάκκοι. Οι φωτογραφίες αυτές ίσως επιτρέψουν στους επιστήμονες να έχουν μια πιο άμεση εικόνα για την εσωτερική δομή αυτού του ουράνιου σώματος, που μελετήθηκε, ίσως, όσο λίγα.

Η προσεδάφιση αποφασίστηκε, επειδή η «Ροζέτα» δε θα λάμβανε αρκετή ηλιακή ενέργεια, όταν θα έφτανε μαζί με τον κομήτη στο αφήλιό του (σε απόσταση 850 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ηλιο) και θα πάγωνε. Είναι μάλλον υπερήλικη για διαστημικό σκάφος, καθώς βρίσκεται ήδη επί 12 χρόνια στο Διάστημα, δύο από τα οποία στο σκονισμένο και επικίνδυνο περιβάλλον γύρω από έναν κομήτη. Με την κατάληξη που αποφασίστηκε για την αποστολή θα μεγιστοποιηθεί η επιστημονική της συμβολή. Η προσεδάφιση της «Ροζέτας» είναι πιο δύσκολη από της «Φιλέ», επειδή το σκάφος θα πρέπει να κάνει όλο και πιο κοντινές ελλειπτικές τροχιές, υπό το μεταβαλλόμενο βαρυτικό πεδίο του κομήτη (λόγω του ακανόνιστου σχήματός του) και με τους επιστήμονες να έχουν σε κάθε περιφορά όλο και λιγότερο χρόνο για διορθώσεις.