Από την πανεργατική απεργία και τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 4 Φλεβάρη, στην Αθήνα

Πρώτον, με την τακτική αυτή, η κυβέρνηση επιχειρεί να κάμψει τους αγώνες των εργαζομένων, να δημιουργήσει κλίμα αναμονής και προσμονής, ενόψει - υποτίθεται - κάποιων προτάσεων που θα βελτιώνουν το σχέδιό της, να κερδίσει χρόνο και να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις, για να το φέρει και να το ψηφίσει στη Βουλή.

Δεύτερον, με τις προτάσεις της, οι οποίες ας σημειωθεί αφορούν μόνο κάποιες επιμέρους πλευρές στα ζητήματα των εισφορών - αγροτών, επιστημόνων -, προσπαθεί να περιορίσει το ζήτημα της νέας ανατροπής μόνο στο σκέλος των εισφορών για κάποιους ασφαλισμένους και να κρύψει το βαθύ πέρα για πέρα αντιδραστικό περιεχόμενο του σχεδίου της, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο σε ό,τι έχει απομείνει ως ασφαλιστικό δικαίωμα. Και κυρίως, να κρύψει ότι με το σχέδιό της, ειδικά για τη νέα γενιά, επιφυλάσσει συντάξεις - προνοιακά βοηθήματα και δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Τρίτο και πιο σημαντικό: Με όλον αυτόν τον επικοινωνιακό κουρνιαχτό για δήθεν «βελτιωτικές προτάσεις», που κάθε μέρα ανακυκλώνονται από τα Μέσα Ενημέρωσης, η κυβέρνηση επιχειρεί απεγνωσμένα να αποκρύψει τη «μεγάλη εικόνα», αυτά δηλαδή που μεθοδεύει με τους εταίρους της και που οδηγούν σε συντριπτικό και άμεσο χτύπημα στις συντάξεις και συνολικά στην Κοινωνική Ασφάλιση. Να κρύψει αυτό που είχαμε επισημάνει από την αρχή, ότι το «σχέδιο Κατρούγκαλου» θα γίνει ακόμη πιο επώδυνο για ασφαλισμένους και συνταξιούχους μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές - εταίρους.

Ακριβώς αυτήν την εξέλιξη σηματοδοτούν τόσο οι δηλώσεις του εκπροσώπου του ΔΝΤ την προηγούμενη βδομάδα, όσο και οι τοποθετήσεις του επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ, ο οποίος υπέδειξε καθαρά την περικοπή των συντάξεων ως το μόνο μέτρο «εξορθολογισμού» του συστήματος. Η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη από την ίδια τη συμφωνία του Ιούλη, την οποία συνήψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ψήφισαν με τη μορφή του 3ου μνημονίου και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δηλώσεις και των δύο εκπροσώπων (ΕΕ και ΔΝΤ), συνδέουν απερίφραστα το Ασφαλιστικό με τα δημοσιονομικά, σύνδεση που οδηγεί αναπόφευκτα όχι μόνο σε μακροπρόθεσμες, δομικές ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, όπως ακριβώς αποτυπώνονται και στην πρόταση της κυβέρνησης, αλλά και σε άμεσα μέτρα περικοπών στις υφιστάμενες παροχές και συντάξεις, για να πιαστούν οι στόχοι του τρέχοντος προϋπολογισμού. Πολύ περισσότερο, αυτό αφορά στις συντάξεις που θα αποδίδονται μετά την ψήφιση του νόμου.

Σε κάθε περίπτωση, παρά τα προπαγανδιστικά φληναφήματα της κυβέρνησης για εσωτερική κατανάλωση, τους ψεύτικους ισχυρισμούς ότι «δεσμευόμαστε στους οικονομικούς στόχους», αλλά «θα τους εφαρμόσουμε με το δικό μας τρόπο», η αλήθεια είναι ότι τα αντιασφαλιστικά μέτρα είχαν διατυπωθεί και συγκεκριμενοποιηθεί μέχρι κεραίας ήδη από τον περασμένο Ιούλη. Ολα ήταν προδιαγεγραμμένα από την ίδια την κυβέρνηση.

Ετσι, μετά τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης το περασμένο καλοκαίρι και φθινόπωρο, στο τραπέζι βρίσκονται τώρα:

• Η αύξηση των απαραίτητων ημερών Ασφάλισης για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη συνταξιοδότηση από τα 15 χρόνια στα 20 χρόνια Ασφάλισης. Βέβαια, το ζήτημα αυτό δεν είναι καινούριο και δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Ομως περιγράφεται και στο 3ο μνημόνιο, με την περίφημη φράση για πιο στενή «σύνδεση εισφορών και παροχών» των ασφαλισμένων, διατύπωση που έχει καθολικό χαρακτήρα για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, αφού αποτελεί πλέον αξίωμα και της «Πράσινης Βίβλου» για τις συντάξεις.
• Διασύνδεση της «εθνικής σύνταξης», που προτείνεται στο σχέδιο, με εισοδηματικά κριτήρια, ώστε να μειωθεί ο συνολικός αριθμός των δικαιούχων της και κατά συνέπεια η συνολική κρατική δαπάνη για την Ασφάλιση. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται το ενδεχόμενο η διασύνδεση της «εθνικής» να γίνει και με τα έτη Ασφάλισης. Δηλαδή, στην περίπτωση 15ετίας ο συνταξιούχος να παίρνει μόνο τα 15/20 των 384 ευρώ της «εθνικής». Σε αυτήν την περίπτωση, επιχειρείται η κατάργηση της 15ετίας και η καθιέρωση της 20ετίας, ως προϋπόθεσης για συνταξιοδότηση, να γίνει μέσα από τον εκβιασμό της απόδοσης ολόκληρης ή μη της «εθνικής» σύνταξης.
• Η μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης για τον υπολογισμό του λεγόμενου «ανταποδοτικού» τμήματος της σύνταξης που θα προέρχεται από τις εισφορές του ασφαλισμένου. Με τον τρόπο αυτό θα οδηγηθούμε σε ακόμα μικρότερες συντάξεις από αυτές που προκύπτουν ακόμα και από το αρχικό αντιλαϊκό κυβερνητικό σχέδιο.

Η τυχόν νομοθέτηση όλων των παραπάνω και αυτών που προβλέπονται στο κυβερνητικό σχέδιο, θα δώσουν τελικά ένα σύστημα που μόνο κατ' όνομα θα αναφέρεται στην Κοινωνική Ασφάλιση. Είναι ταφόπλακα σε ό,τι έχει απομείνει, αφού πλέον το βάρος της μετατίθεται αποκλειστικά στις πλάτες του ασφαλισμένου και μάλιστα με δραματική αύξηση των εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και επιστήμονες.

Αυτό που θα αποδίδεται στον συνταξιούχο ως «ανταποδοτική» και «εθνική» σύνταξη μαζί, θα είναι σε επίπεδα προνοιακού επιδόματος και η μόνη κρατική συμμετοχή θα είναι η δαπάνη για το ελάχιστο τμήμα της «εθνικής».

Επειδή όμως ούτε αυτές οι ανατροπές εξασφαλίζουν τη «δημοσιονομική ισορροπία» - μια ισορροπία τρόμου για ασφαλισμένους και συνταξιούχους -, κυβέρνηση και κουαρτέτο, μεθοδεύουν και:

• Νέες περικοπές στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις κύριες και επικουρικές. Ειδικά για τις επικουρικές οι μειώσεις μπορεί να ξεκινούν από τα 150 ευρώ και άνω και στις λεγόμενες «υψηλές» να φτάνουν μέχρι και το 30%. Και αυτό μετά τη μείωση των επικουρικών τον περασμένο Ιούλη με την επιβολή εισφοράς 6% για τον κλάδο Υγείας.
• Μείωση των εφάπαξ μέχρι και 20%, αφού ήδη τα προηγούμενα χρόνια τα εφάπαξ συρρικνώθηκαν περίπου κατά 40%, ενώ σε ορισμένα Ταμεία έφτασαν και το 80%!
• Περικοπές και των μερισμάτων που αποδίδονται στους δημόσιους υπαλλήλους με τις πληροφορίες να εκτιμούν το χαράτσι στο 30% - 40%.

Να σημειώσουμε, τέλος, ότι οι νέες περικοπές στο εισόδημα των συνταξιούχων, μεθοδεύονται τη στιγμή που δρομολογείται η εφαρμογή κατάργησης του ΕΚΑΣ αρχικά σε 60 - 70 χιλιάδες δικαιούχους, μέχρι την οριστική του κατάργηση το 2019, ενώ ήδη οι κατώτερες συντάξεις μειώθηκαν κατά 20% και το λεγόμενο «προνοιακό» τμήμα των ίδιων αυτών συντάξεων, κόβεται για όσους νέους συνταξιούχους (μετά το φθινόπωρο) δεν έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας τους.